علائم بیماری سرخجه، تاثیرش بر بارداری چیست؟
همه زنان باردار باید قبل از حاملگی واکسن سرخجه را بزنند یا با تست سرولوژی آنتی بادی روبلا (سرخجه) ، وضعیت خود را بررسی کنند.
سرخجه چیست؟
بیماری سرخجه یکی از بیماری های ویروسی شایع در کودکان است. مشخصات این بیماری، ظهور دانه‌هایی بر روی پوست صورت و بدن می‌باشد. شیرخواران به علت ایمنی مادری، معمولا تا شش ماهگی به این بیماری مبتلا نمی‌شوند. پس از آن، در هر سنی آمادگی دارند، ولی اغلب در سنین 5 تا 14 سالگی به بیماری سرخجه مبتلا می‌گردند.
علائم بیماری سرخجه در کودکان در مقایسه با بیماری سرخک خفیف است.
تشخیص بیماری سرخچه از این نظر اهمیت دارد که اگر خانم بارداری قبلا به سرخجه مبتلا نشده باشد و در سه ماه اول دوران بارداری مبتلا به سرخجه گردد، ویروس سرخجه بر روی جنین داخل رحم او اثر می‌کند و سبب بروز ناهنجاری هایی از قبیل عقب افتادگی ذهنی، کوری، کری، بیماری های قلبی ، خونی و مغزی نوزاد می‌گردد.
سرخجه مادرزادی، یک عارضه خطرناک و کشنده می‌باشد. نوزادان مبتلا به این بیماری تا مدت ها (6 تا 8 ماه) ویروس را در بدن خود پرورش داده و انتشار می‌دهند.
نشانه‌های بیماری سرخجه
کودک ابتدا کمی تب می‌کند و آب ریزش مختصری از بینی خواهد داشت. سپس دانه‌های صورتی رنگی در بدن او ظاهر می‌شود.
مشخصات بیماری سرخجه این است که ۲۴ ساعت قبل از پیدایش دانه‌های پوستی ، غدد لنفاوی پشت گوش و گردن کودک، بزرگ و متورم می‌گردند. دانه‌های بیماری سرخجه معمولا ریز، صورتی رنگ و کمی برجسته اند و ابتدا از صورت شروع می‌شوند و در طی ۲۴ ساعت به تمام بدن منتشر می‌گردند.
بعضی از کودکان ممکن است در دوران بیماری دچار درد و ورم مفاصل مخصوصا مفصل زانو گردند.
کودک پس از یک دوره کمون ( نهفته) ۱۴ تا ۲۱ روزه، یک مرحله پیش درآمد کوتاه و نسبتا خفیف را تجربه می‌کند که با علائم لوزه دردناک پشت گوش ، گردن پشتی و پس‌سری مشخص می‌شود. بعد از ۲۴ ساعت از التهاب لوزه‌ها ، یک دانه پوستی در سر و گردن ظاهر می‌شود و سریعا در بدن گسترش پیدا می‌کند.
سرخجه بر خلاف سرخک در مدت ۲۴ ساعت به سرعت به تمام بدن انتشار می‌یابد و در عرض دو روز محو می‌گردد. پوسته‌ریزی این بیماری چندان واضح نیست. بیماران مبتلا به سرخجه برخلاف سرخک سرفه نمی‌کنند، ولی ممکن است گلو و لوزه‌ها و مخاط دهان آنها کمی قرمز باشد.
گاهی اوقات سرخجه عوارض مغزی خطرناکی در بردارد.
اگر مادر حامله در سه ماه اول بارداری مبتلا به سرخجه گردد احتمال دارد که فرزند کر، لال، کور و ... به دنیا آورد. بنابراین باید مادران باید سه ماه قبل از بارداری، حتما واکسن سرخجه را بزنند.
بیماری سرخجه ممکن است علائم فوق را نداشته باشد یا علائم آنقدر خفیف باشد که پزشک و مادر نتوانند تشخیص دهند.
چطور مادر باردار مبتلا به سرخجه می‌شود و چطور جنین او دچار ناهنجاری می‌گردد؟
اگر زن بارداری که قبلا به سرخجه مبتلا نشده و واکسن هم نزده باشد با فرد مبتلا به سرخجه تماس پیدا کند، ویروس سرخجه از راه بینی و حلق او وارد بدنش می‌شود و در بدن او تکثیر می‌یابد. سپس ویروس از راه جفت به جنین می‌رسد.
سن بارداری به هنگام ابتلا مهم است. اگر ابتلای مادر به سرخجه در طی 8 هفتگی دوران آبستنی باشد، 50 تا 80 درصد امکان دارد جنین او مبتلا شود. در سه ماهه دوم دوران بارداری، 10 تا 20 درصد و در سه ماهه سوم دوران بارداری، ابتلا کمتر می‌باشد.
اگر جنین در سه ماهه اول دوران جنینی مبتلا شود، چون در این دوران اعضای جنین در حال شکل گرفتن می‌باشند، موجب ناهنجاری های مختلف جنینی می‌شود و نوزاد پس از تولد دچار ناهنجاری های قلبی ، کبدی ، عارضه چشم (آب مروارید و آب سیاه) ، عارضه گوش (کری) و خونی (خونریزی پوست) می گردد و بالاخره ویروس، مستقیما اعصاب مرکزی را مبتلا می‌سازد و نوزاد پس از تولد دچار عقب افتادگی مغزی و گاهی تشنج می‌گردد.
اگر زن آبستنی با کودک مبتلا به سرخجه تماس پیدا کرد چه باید کند؟
اگر خانم بارداری در سه ماهه اول دوران بارداری خود با بیمار مبتلا به سرخجه تماس پیدا کند و از ابتلای خود به بیماری سرخجه در گذشته اطلاعی نداشته باشد و واکسن سرخجه هم به او تزریق نشده باشد، باید بلافاصله و به صورت اورژانسی، از او آزمایش خون از نظر پادتن سرخجه به عمل آید و عیار آن تعیین شود. اگر پادتن به حد کافی در خون او وجود دارد، جای نگرانی نیست، ولی اگر آثاری از پادتن نیست و یا عیار آن کم است امکان ابتلای به سرخجه در او وجود دارد.
به چنین خانمی باید به مقدار کافی آنتی کورپگاماگلوبولین در خلال ۷ تا ۸ روز بعد از تماس تزریق گردد. با این وجود امکان ابتلای جنین به سرخجه وجود خواهد داشت.
اگر تزریق گاماگلوبولین انجام نگرفت، چنین خانمی باید تحت نظر پزشک باشد. این خانم اگر از نظر بالینی، مبتلا به بیماری سرخجه شد و یا این که در آزمایش خون مجددی که چهار تا شش هفته بعد از او انجام می‌شود، عیار پادتن سرخجه افزایش قابل توجهی پیدا کرد و امکان ناهنجاری در جنین او بوجود آمد، در چنین شرایطی می‌توان به حاملگی او خاتمه داد.
اغلب نوزادانی که مادرشان در طی بارداری سرخجه داشته، می توانند آن را به دیگران منتقل کنند، لذا باید جدا شوند.
درمان سرخجه مادر باردار
هیچ درمان اختصاصی ندارد. پیشگیری با واکسیناسیون است که در حین بارداری نباید انجام شود (حداقل سه ماه قبل از حاملگی انجام شود).
بیماری سرخجه یکی از بیماری های ویروسی شایع در کودکان است. مشخصات این بیماری، ظهور دانه‌هایی بر روی پوست صورت و بدن می‌باشد. شیرخواران به علت ایمنی مادری، معمولا تا شش ماهگی به این بیماری مبتلا نمی‌شوند. پس از آن، در هر سنی آمادگی دارند، ولی اغلب در سنین 5 تا 14 سالگی به بیماری سرخجه مبتلا می‌گردند.
علائم بیماری سرخجه در کودکان در مقایسه با بیماری سرخک خفیف است.
تشخیص بیماری سرخچه از این نظر اهمیت دارد که اگر خانم بارداری قبلا به سرخجه مبتلا نشده باشد و در سه ماه اول دوران بارداری مبتلا به سرخجه گردد، ویروس سرخجه بر روی جنین داخل رحم او اثر می‌کند و سبب بروز ناهنجاری هایی از قبیل عقب افتادگی ذهنی، کوری، کری، بیماری های قلبی ، خونی و مغزی نوزاد می‌گردد.
سرخجه مادرزادی، یک عارضه خطرناک و کشنده می‌باشد. نوزادان مبتلا به این بیماری تا مدت ها (6 تا 8 ماه) ویروس را در بدن خود پرورش داده و انتشار می‌دهند.
نشانه‌های بیماری سرخجه
کودک ابتدا کمی تب می‌کند و آب ریزش مختصری از بینی خواهد داشت. سپس دانه‌های صورتی رنگی در بدن او ظاهر می‌شود.
مشخصات بیماری سرخجه این است که ۲۴ ساعت قبل از پیدایش دانه‌های پوستی ، غدد لنفاوی پشت گوش و گردن کودک، بزرگ و متورم می‌گردند. دانه‌های بیماری سرخجه معمولا ریز، صورتی رنگ و کمی برجسته اند و ابتدا از صورت شروع می‌شوند و در طی ۲۴ ساعت به تمام بدن منتشر می‌گردند.
بعضی از کودکان ممکن است در دوران بیماری دچار درد و ورم مفاصل مخصوصا مفصل زانو گردند.
کودک پس از یک دوره کمون ( نهفته) ۱۴ تا ۲۱ روزه، یک مرحله پیش درآمد کوتاه و نسبتا خفیف را تجربه می‌کند که با علائم لوزه دردناک پشت گوش ، گردن پشتی و پس‌سری مشخص می‌شود. بعد از ۲۴ ساعت از التهاب لوزه‌ها ، یک دانه پوستی در سر و گردن ظاهر می‌شود و سریعا در بدن گسترش پیدا می‌کند.
سرخجه بر خلاف سرخک در مدت ۲۴ ساعت به سرعت به تمام بدن انتشار می‌یابد و در عرض دو روز محو می‌گردد. پوسته‌ریزی این بیماری چندان واضح نیست. بیماران مبتلا به سرخجه برخلاف سرخک سرفه نمی‌کنند، ولی ممکن است گلو و لوزه‌ها و مخاط دهان آنها کمی قرمز باشد.
گاهی اوقات سرخجه عوارض مغزی خطرناکی در بردارد.
اگر مادر حامله در سه ماه اول بارداری مبتلا به سرخجه گردد احتمال دارد که فرزند کر، لال، کور و ... به دنیا آورد. بنابراین باید مادران باید سه ماه قبل از بارداری، حتما واکسن سرخجه را بزنند.
بیماری سرخجه ممکن است علائم فوق را نداشته باشد یا علائم آنقدر خفیف باشد که پزشک و مادر نتوانند تشخیص دهند.
چطور مادر باردار مبتلا به سرخجه می‌شود و چطور جنین او دچار ناهنجاری می‌گردد؟
اگر زن بارداری که قبلا به سرخجه مبتلا نشده و واکسن هم نزده باشد با فرد مبتلا به سرخجه تماس پیدا کند، ویروس سرخجه از راه بینی و حلق او وارد بدنش می‌شود و در بدن او تکثیر می‌یابد. سپس ویروس از راه جفت به جنین می‌رسد.
سن بارداری به هنگام ابتلا مهم است. اگر ابتلای مادر به سرخجه در طی 8 هفتگی دوران آبستنی باشد، 50 تا 80 درصد امکان دارد جنین او مبتلا شود. در سه ماهه دوم دوران بارداری، 10 تا 20 درصد و در سه ماهه سوم دوران بارداری، ابتلا کمتر می‌باشد.
اگر جنین در سه ماهه اول دوران جنینی مبتلا شود، چون در این دوران اعضای جنین در حال شکل گرفتن می‌باشند، موجب ناهنجاری های مختلف جنینی می‌شود و نوزاد پس از تولد دچار ناهنجاری های قلبی ، کبدی ، عارضه چشم (آب مروارید و آب سیاه) ، عارضه گوش (کری) و خونی (خونریزی پوست) می گردد و بالاخره ویروس، مستقیما اعصاب مرکزی را مبتلا می‌سازد و نوزاد پس از تولد دچار عقب افتادگی مغزی و گاهی تشنج می‌گردد.
اگر زن آبستنی با کودک مبتلا به سرخجه تماس پیدا کرد چه باید کند؟
اگر خانم بارداری در سه ماهه اول دوران بارداری خود با بیمار مبتلا به سرخجه تماس پیدا کند و از ابتلای خود به بیماری سرخجه در گذشته اطلاعی نداشته باشد و واکسن سرخجه هم به او تزریق نشده باشد، باید بلافاصله و به صورت اورژانسی، از او آزمایش خون از نظر پادتن سرخجه به عمل آید و عیار آن تعیین شود. اگر پادتن به حد کافی در خون او وجود دارد، جای نگرانی نیست، ولی اگر آثاری از پادتن نیست و یا عیار آن کم است امکان ابتلای به سرخجه در او وجود دارد.
به چنین خانمی باید به مقدار کافی آنتی کورپگاماگلوبولین در خلال ۷ تا ۸ روز بعد از تماس تزریق گردد. با این وجود امکان ابتلای جنین به سرخجه وجود خواهد داشت.
اگر تزریق گاماگلوبولین انجام نگرفت، چنین خانمی باید تحت نظر پزشک باشد. این خانم اگر از نظر بالینی، مبتلا به بیماری سرخجه شد و یا این که در آزمایش خون مجددی که چهار تا شش هفته بعد از او انجام می‌شود، عیار پادتن سرخجه افزایش قابل توجهی پیدا کرد و امکان ناهنجاری در جنین او بوجود آمد، در چنین شرایطی می‌توان به حاملگی او خاتمه داد.
اغلب نوزادانی که مادرشان در طی بارداری سرخجه داشته، می توانند آن را به دیگران منتقل کنند، لذا باید جدا شوند.
درمان سرخجه مادر باردار
هیچ درمان اختصاصی ندارد. پیشگیری با واکسیناسیون است که در حین بارداری نباید انجام شود (حداقل سه ماه قبل از حاملگی انجام شود).
منبع:
ایران سلامت
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼