تنگی نفس در اوایل بارداری، علائم هشدار!
تنگی نفس ناگهانی و یا شدید می‌تواند نشانه‌ای از یک مشکل پزشکی جدی باشد که حتماً نیاز به بررسی و پیگیری دارد.
تنگی نفس در بارداری
بسیاری از زنان این با پیشرفت دوران بارداری دچار تنگی نفس می‌شوند. حدود سه چهارم از زنان بارداری که هرگز احساس تنگی نفس نداشته‌اند در دوران بارداری آن را تجربه خواهند کرد. به طور کلی تنگی نفس در بارداری ضرری ندارد و بر مقدار اکسیژن مورد نیاز جنین تأثیر نمی‌گذارد. در دوران بارداری نیاز به اکسیژن بیشتری وجود دارد. افزایش هورمون‌ها به ویژه پروژسترون، به طور مستقیم عضلات و مویرگ‌های ریه را تحت تأثیر می‌گذارد و باعث تحریک مرکز تنفسی در مغز می‌شود. به صورتی که تعداد تنفس شما در هر دقیقه در دوران بارداری کمی تغییر می‌کند و مقدار هوای دم و بازدم با هر نفس به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. با رشد رحم و فشار بر دیافراگم، تنفس مشکل‌تر می‌شود. درصورت داشتن اضافه‌وزن و یا بارداری چندقلویی علایم آن بیشتر می‌شود. در ماه آخر بارداری و از حدود 36 هفتگی با حرکت رو به پایین جنین، علایم آزاردهنده کاهش می‌یابد.
روش‌های کاهش تنگی نفس در حاملگی
این احساس معمولاً بی‌ضرر و طبیعی است. با انجام کارها با سرعت کمتر و کاهش فعالیت‌های سخت می‌توان تا حدی آن را کنترل کرد.صاف نشستن و نگه داشتن شانه‌ها به سمت عقب به ویژه در حالت نشسته، به بزرگ شدن فضای ریه‌ها کمک می‌کند.تکیه دادن به چند بالش اضافی در هنگام خواب یا خوابیدن به پهلوی چپ مقداری تسکین‌دهنده است. با اتمام بارداری و زایمان تنفس به حالت عادی برمی‌گردد.باید ورزش‌های سبک و ملایم را در این دوران انتخاب کنید. به صورتی که به راحتی بتوانید در حین ورزش صحبت کنید.در صورت ابتلا به یک بیماری تنفسی از قبیل آسم یا پنومونی، توجه به تنگی نفس باردارجدی‌تر خواهد شد. به صورتی که خطر عدم مصرف داروهای آسم در بارداری از مصرف آن بیشتر می‌شود. واکسن آنفولانزا در فصل سرما در زنان باردار با سابقه‌ی مشکلات تنفسی ضروری است. هم‌چنین، به دلیل تغییرات در لخته‌شدن خون در دوران بارداری، امکان خطر ابتلا به آمبولی ریوی هر چند نادر، وجود دارد. تنگی نفس و خستگی نیز می‌تواند نشانه‌ی کمبود سطح آهن خون (کم‌خونی) باشد.
علایم خطر تنگی نفس در بارداری
تنگی نفس ناگهانی و یا شدید می‌تواند نشانه‌ای از یک مشکل پزشکی جدی باشد که حتماً نیاز به بررسی و پیگیری دارد. علایم آن شامل موارد زیر است:
بدتر شدن آسم؛
تنفس سریع؛
نبض سریع، تپش قلب و یا غش؛
درد قفسه‌ی سینه یا درد در هنگام تنفس؛
آبی رنگ شدن لب‌ها و نوک انگشتان؛
رنگ‌پریدگی؛
سرفه‌ی مداوم، سرفه همراه با تب و لرز و یا سرفه‌ی خونی.
بسیاری از زنان این با پیشرفت دوران بارداری دچار تنگی نفس می‌شوند. حدود سه چهارم از زنان بارداری که هرگز احساس تنگی نفس نداشته‌اند در دوران بارداری آن را تجربه خواهند کرد. به طور کلی تنگی نفس در بارداری ضرری ندارد و بر مقدار اکسیژن مورد نیاز جنین تأثیر نمی‌گذارد. در دوران بارداری نیاز به اکسیژن بیشتری وجود دارد. افزایش هورمون‌ها به ویژه پروژسترون، به طور مستقیم عضلات و مویرگ‌های ریه را تحت تأثیر می‌گذارد و باعث تحریک مرکز تنفسی در مغز می‌شود. به صورتی که تعداد تنفس شما در هر دقیقه در دوران بارداری کمی تغییر می‌کند و مقدار هوای دم و بازدم با هر نفس به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. با رشد رحم و فشار بر دیافراگم، تنفس مشکل‌تر می‌شود. درصورت داشتن اضافه‌وزن و یا بارداری چندقلویی علایم آن بیشتر می‌شود. در ماه آخر بارداری و از حدود 36 هفتگی با حرکت رو به پایین جنین، علایم آزاردهنده کاهش می‌یابد.
روش‌های کاهش تنگی نفس در حاملگی
این احساس معمولاً بی‌ضرر و طبیعی است. با انجام کارها با سرعت کمتر و کاهش فعالیت‌های سخت می‌توان تا حدی آن را کنترل کرد.صاف نشستن و نگه داشتن شانه‌ها به سمت عقب به ویژه در حالت نشسته، به بزرگ شدن فضای ریه‌ها کمک می‌کند.تکیه دادن به چند بالش اضافی در هنگام خواب یا خوابیدن به پهلوی چپ مقداری تسکین‌دهنده است. با اتمام بارداری و زایمان تنفس به حالت عادی برمی‌گردد.باید ورزش‌های سبک و ملایم را در این دوران انتخاب کنید. به صورتی که به راحتی بتوانید در حین ورزش صحبت کنید.در صورت ابتلا به یک بیماری تنفسی از قبیل آسم یا پنومونی، توجه به تنگی نفس باردارجدی‌تر خواهد شد. به صورتی که خطر عدم مصرف داروهای آسم در بارداری از مصرف آن بیشتر می‌شود. واکسن آنفولانزا در فصل سرما در زنان باردار با سابقه‌ی مشکلات تنفسی ضروری است. هم‌چنین، به دلیل تغییرات در لخته‌شدن خون در دوران بارداری، امکان خطر ابتلا به آمبولی ریوی هر چند نادر، وجود دارد. تنگی نفس و خستگی نیز می‌تواند نشانه‌ی کمبود سطح آهن خون (کم‌خونی) باشد.
علایم خطر تنگی نفس در بارداری
تنگی نفس ناگهانی و یا شدید می‌تواند نشانه‌ای از یک مشکل پزشکی جدی باشد که حتماً نیاز به بررسی و پیگیری دارد. علایم آن شامل موارد زیر است:
بدتر شدن آسم؛
تنفس سریع؛
نبض سریع، تپش قلب و یا غش؛
درد قفسه‌ی سینه یا درد در هنگام تنفس؛
آبی رنگ شدن لب‌ها و نوک انگشتان؛
رنگ‌پریدگی؛
سرفه‌ی مداوم، سرفه همراه با تب و لرز و یا سرفه‌ی خونی.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼