از کجا بفهمیم نوزاد سالم است؟

برنامه مراقبت های پزشکی نوزاد برای اطمینان از سلامت او ، شامل معاینات دوره ای است که از بدو تولد آغاز میشود.

برنامه مراقبت های پزشکی نوزاد برای اطمینان از سلامت او ، شامل معاینات دوره ای است که از بدو تولد آغاز میشود و مدت یک تا دو هفته ادامه می یابد . این معاینات ، سپس به طور ماهانه یا دو ماهانه تا ۶ ماه انجام می گیرد. این برنامه ، سه موضوع را مورد توجه قرار می دهد:

1 . به سوالات والدین درباره نوزاد پاسخ می دهد.

۲ . وضع رشد و تکامل طبیعی نوزاد را بررسی می کند.

3 . روند رشد و تکامل نوزاد را در دوره نوزادی و دوره های بعد بررسی و پیش بینی می نماید.

در شروع آزمایش ، پزشک اطفال با یک نظر اجمالی به نوزاد و مشاهده رنگ پوست ، فعالیت ، وضع تنفس و هشیاری ، وضع عمومی نوزاد را ارزیابی می کند.

نکات مهم دیگر در این معاینه ، بررسی علائم احتمالی زودرسی یا طبیعی بودن نوزاد است. معاینه سر نوزاد برای پی بردن به تغییر شکل غیر عادی هنگام زایمان ، شکستگی جمجمه ، خونریزی زیر پوست و همچنین بررسی نقاط نرم روی جمجمه در این مرحله انجام می گیرد.

سپس محیط دور سر تعیین و تناسب آن با وزن و قد نوزاد مقایسه می شود. در این اندازه گیری ، پزشک معلوم می کند که محیط سر نوزاد عادی ، کوچکتر یا بزرگتر از حد طبیعی است.

چشم نوزاد ، هشیاری و وجود مویرگ های خونی در سفیدی چشم نیز مورد توجه قرار می گیرد. این مویرگ های قرمز ، پس از چند هفته از بین میروند. بینی و شکل آن ، باز بودن راه بینی و راه تنفس برای عبور هوا ، داخل دهان نوزاد و سقف دهان نیز بررسی میشوند.

پزشک سپس گوش های نوزاد و گوش بیرونی را معاینه میکند و از باز بودن سوراخ گوش اطمینان می یابد. گاهی روی لاله گوش ، گونه ها و پوست سر و صورت لکه های قرمز رنگی دیده میشود.

مرحله بعد ، معاینه گردن و غده تیروئید و محل قرار گرفتن و اندازه این غده است. این غده نباید رشد غیر عادی داشته باشد. پزشک برای اطمینان از سالم بودن استخوان ترقوه یا شکستگی آن در اثر فشار زایمان ، آن را آزمایش می کند و به صدای قلب نوزاد و ضربان آن گوش می دهد تا به سرعت ضربان و صدای عادی یا غیرعادی در آن پی ببرد.

آنگاه ، ریه های نوزاد و وضع تنفس و رسیدن هوا به ریه ها آزمایش می شود.

برای معاینه شکم نوزاد ، پزشک ابتدا آن را به نرمی ماساژ می دهد ، تا عضلات آن شل شود. سپس با فشار ملایم روی شکم ، به محل و اندازه کبد ، طحال و کلیه ها پی میبرد. در این معاینه ، وجود غده یا رشد غیرعادی داخل شکم بررسی میشود.

ناف نوزاد و تکامل آلت تناسلی نوزاد نیز باید در این مرحله معاینه شوند. زخم ناف باید ترمیم شده باشد. در نوزاد پسر ، معمولا مقدار زیادی آب در کیسه بیضه جمع می شود و بیضه ها را متورم جلوه می دهد.

در دختران ، معمولا ترشحات سفید یا خونی رنگ وجود دارد که ناشی از تاثیر هورمون های زنانگی است که نزدیک به زمان تولد ، در خون نوزاد وارد شده است . مقعد نوزاد ، محل و گرفتگی احتمالی آن ، لگن و مفاصل ران و هرگونه دررفتگی در این مفاصل ، مورد معاینه قرار می گیرد.

هنگام معاینه لگن و مفاصل ران ، پزشک ممکن است به شریان های ران نیز توجه نماید . این شریان ها ، رگ هایی هستند که در سرتاسر ران ادامه دارند و معاینه ضربان آنها ، باز بودن یا انسداد آنها را نشان می دهد.

ران و ساق پاهای نوزاد از نظر شکل بررسی می شوند. در ساق پا و پاها ، قوس یا خمیدگی مختصری وجود دارد که یادگار وضعیت جنین در رحم مادر است. از آزمایش های مهم دیگر ، معاینه سیستم عصبی ، رفلکس ها ، قدرت گردن در نگهداری و کنترل سر و میزان هشیاری نوزاد است.

پس از این معاینات ، پزشک پرونده زایمان را مطالعه می کند و از چگونگی تولد نوزاد و حوادث احتمالی آن آگاه میشود و در صورت نیاز ، به درمان و مراقبت از آنها می پردازد. خون نوزاد را نیز برای مقایسه با گروه خونی مادر آزمایش میکنند تا در صورت ناسازگاری گروه خونی ، اقدام لازم به عمل آید.

این معاینات دوره ای ، والدین را از وضع عمومی نوزاد آگاه می سازد و به آنها کمک میکند تا در صورت وجود نارسایی ، نسبت به درمان و اصلاح به موقع آن اقدام کنند. در دوره نوزادی ، این معاینات دقیق که مستلزم وقت و هزینه است ، پزشک را با وضع نوزاد بهتر آشنا می کند. توصیه می شود که این معاینات را طبق برنامه و در صورت امکان نزد پزشک اولی نوزاد که آشنایی بیشتری با او دارد ، انجام دهید.

منبع: کودک آنلاین