توانایی های بچه دو ساله، علائم سلامتی
در این سن، کودک به طور دائم در حال حرکت است. می دود، لگد می‌زند، می‌جهد و از در و دیوار بالا می‌رود.
در این سن، کودک به طور دائم در حال حرکت است. می دود، لگد می‌زند، می‌جهد و از در و دیوار بالا می‌رود. دامنه توجه او که هرگز وسعت زیادی نداشته است، حتی از آنچه که بوده کمتر می‌شود. وقتی یک بازی را با او شروع می‌کنید، تمام نشده به بازی دیگری روی می‌آورد. وقتی رویش به یک سمت قرار دارد، ناگهان آن را به طرف دیگر منحرف می‌کند. جهش یا افزایش ناگهانی انرژی در طول یک سال ( دو تا سه‌سالگی )، نباید باعث واکنش‌های منفی شما شود زیرا مقدار فعالیت‌های او باعث افزایش قدرت بدنی و تکامل هماهنگی بین عضلات بدن می‌شود.
در ماه‌های بعد، دویدن او موزون‌تر و با هماهنگی بیشتری همراه می‌شود. همچنین لگد زدن به توپ و تعیین جهت پرتاپ توپ را فرا می‌گیرد، با گرفتن نرده یا اتکاء دست خود به دیوار می‌تواند از پله‌ها بالا و پایین برود و خودش با اطمینان، روی صندلی مناسب خود جای بگیرد. با کمی کمک، حتی می‌تواند روی یک پای خود بایستد.
به راه رفتن کودک دو ساله خود توجه کنیدکه برخلاف نوپایی، پاهای دور از هم و قدم‌‌برداشتن‌های نامطمئن او شبیه راه رفتن بزرگسالان شده و حرکت کف پاهایش از پاشنه تا پنجه پا را شامل می‌شود. در ادامه، او با ایجاد مانور در بدن خود بیشتر آشنا می‌شود و قابلیت راه رفتن به عقب و دور زدن را می‌آموزد و نیز می‌تواند ضمن حرکت، هم‌زمان به امور دیگری مانند استفاده از دست‌ها، صحبت کردن و نگاه به اطراف مشغول شود.
در مورد ظهور فعالیت‌هایی که به افزایش مهارت‌های حرکتی کودک‌تان کمک می‌کنند، نگران نباشید. او خود احتمالاً به این فعالیت‌ها و مهارت‌ها دست پیدا خواهد کرد. وقتی برای بازی با او همراه می‌شوید، توجه داشته باشید که کودک در این سن عاشق سوار شدن به پشت و راه بردن است. غلت‌زدن روی فرش، حرکت روی سرازیری‌هایی با شیب کم و بالا رفتن از ستون‌ها را با کمک شما بسیار دوست دارد. هر قدر در بازی‌هایی که با دویدن و صعود همراه باشند، بیشتر با او همکاری کنید در رشد مهارت‌های حرکتی او مؤثرتر خواهد بود.
اگر برای‌تان امکان دارد اوقات خاصی را در طول روز برای دویدن، بازی کردن و کسب تجربه در برخورد با مسائل تازه، به او اختصاص دهید. این کار به کاهش نق زدن‌های او و آرامش اعصاب شما در داخل خانه کمک خواهد کرد و به علاوه دویدن در محیط باز بیرون، امن‌تر از دویدن و بالا و پایین پریدن‌های او در محیط محدود خانه و روی وسایل و مبلمان منزل است.
برای بازی در خارج از ساختمان، می‌توانید از اماکنی نظیر حیاط، زمین‌بازی یا پارک ها، هرکدام که بیشتر در دسترس و امن‌تر هستند استفاده کنید. اما باید توجه داشته باشید که چون هنوز کنترل بر خود و قضاوتش، در پس مهارت‌های حرکتی‌اش، به آن حد رشد نکرده است تا مراقب امنیت و جلوگیری از آسیب‌رسانی به خود باشد، در تمام مدت باید گوش به زنگ باشد و امنیت او را در اولویت قرار دهید.
منبع:
ماهنامه پزشک شهر
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼