مایع دور جنین، چقدر لازمه باشه؟

گاهی ممکن است پزشک نسبت به بالا یا پایین بودن مقدار مایع آمنیوتیک مشکوک شود و برای بررسی اوضاع یک سونوگرافی انجام دهد. افزایش یا کاهش جزیی در مقدار مایع آمنیوتیک معمولا مشکلی نیست، ولی تفاوت های زیاد در حجم مایع آمنیوتیک ممکن است نشانه ای از سایر مشکلات باشد. کیسه آب و مایع آمنیوتیکپ جنین در یک کیسه آب رشد می کند که به کیسه آمنیوتیک معروف است و این کیسه شامل مایع آمنیوتیک است. حجم این مایع در طول بخش اول دوران بارداری افزایش می یابد و در۳۴ هفتگی به حداکثر میزان خود می رسد. پس از آن حجم مایع به تدریج کاسته می شود. علم پزشکی هنوز به طور دقیق کشف نکرده است که چه مکانیزمی حجم مایع آمنیوتیک را تنظیم می کند. البته می دانیم که جنین در مقدار مایع موجود در کیسه نقش دارد. در طول نیمه دوم بارداری مایع آمنیوتیک اساسا شامل ادرار جنین است. جنین در درون کیسه ادرار می کند و سپس مایع را نیز می بلعد. مایع در اطراف ریه های جنین جریان می یابد که در تکامل ریه ها کمک می کند.

مایع آمنیوتیک بسیار زیاد
اصطلاح پزشکی برای مقدار بسیار زیاد مایع، پلی هیدرامنیوس یا هیدرامنیوس است. این شرایط به طور کاملا مکرر اتفاق می افتد. اغلب افزایش حجم مایع جزیی است. پزشکان همیشه علت آن را نمی دانند اما قطعا می دانند که افزایش جزیی معمولا مشکلی ایجاد نمی کند. افزایش های بیشتر ممکن است با یک وضعیت پزشکی در مادر مانند دیابت یا بیماری های ویروسی خاص مرتبط باشد. در بعضی موارد نادر وجود مایع بسیار زیاد ممکن است ناشی از مشکلات خاص جنینی باشد؛ مثلا ممکن است جنین برای بلعیدن مایع دچار مشکل باشد بنابراین مقدار بیشتری از آن در کیسه انباشته می شود.

مایع آمنیوتیک بسیار کم
به کم شدن مقدار مایع آمنیوتیک، الیگوهیدرامنیوس می گویند. حجم مایع آمنیوتیک به طور طبیعی بعد از هفته ۳۴ تا ۳۶ کاهش می یابد، اما اگر از حد معینی پایین تر برود پزشک با انجام آزمایش های خاصی جنین را بیشتر تحت نظر می گیرد. یک دلیل شایع برای کم بودن مایع آمنیوتیک پاره شدن پرده های جنینی است که امکان چکیدن مایع را به بیرون میسر می کند.میزان مایعی که در حد قابل ملاحظه ای قبل از ۳۴ هفتگی کاهش می یابد ممکن است دال بر وجود مشکلی در ارتباط با مادر یا کودک باشد، مثلا در صورتی که مبتلا به فشار خون یا لوپوس هستید ممکن است جریان خون کمتری به رحم داشته باشید و در نتیجه جریان خون کمتری به جنین و جفت می رسد. هنگامی که جنین خون کمتری دریافت کند کلیه هایش ادرار کمتری می سازد و در نتیجه حاصل، میزان کمتری از مایع آمنیوتیک می شود.

اگر کاهش در میزان مایع جزیی یا متوسط باشد، کودک به دقت تحت نظر قرار گرفته شده و آزمایش هایی برای تعیین سلامت جنین انجام می شود. گاهی الیگوهیدرامنیوس نشانه محدود شدن رشد جنین است یا به ندرت به دلیل ناهنجاری هایی در مجرای ادراری کودک می باشد. گاهی اوقات نیز نشانه عملکرد نامناسب جفت است. در صورت کاهش مایع آمنیوتیک پزشک به شما استراحت و دراز کشیدن بیشتر را توصیه می کند، با انجام این کارها ممکن است جریان خون به رحم و جفت بیشتر شود و در نتیجه ادرار کودک افزایش یابد.