نحوه تغذیه نوزادان نارس، نکات مهم

اکثر نوزادان در محدوده زمانی موعد زایمان خود به دنیا می‌آیند. اما برخی از نوزادان هفته‌ها یا حتی ماه‌ها پیش از زمانی‌ که باید متولد شوند، به دنیا می‌ آیند.

اکثر نوزادان در محدوده زمانی موعد زایمان خود به دنیا می‌آیند. اما برخی از نوزادان هفته‌ها یا حتی ماه‌ها پیش از زمانی‌ که باید متولد شوند، به دنیا می‌ آیند. این نوزادان به دلیل این که دوران رحمی چهل هفته‌ ای کامل را طی نکرده‌ اند، احتمال دارد در برخی از اندام‌ ها رشد کاملی نداشته و وزن تولد پایینی داشته باشند.

بچه‌هایی که پیش از هفته ۳۷ بارداری به دنیا می‌آیند را "نارس" می‌خوانند. برخی از نوزادانی که خیلی زود به دنیا می‌آیند، چنان کوچک‌اند که در کف دستان پدرشان جای می‌گیرند. البته نوزادان نارسی که تنها کمی زودتر بدنیا آمده‌اند، وزن طبیعی‌تری دارند.

داشتن فرزندی نارس، معمولاً شوک بزرگی به شما وارد می‌کند، زیرا در دوران بارداری تان انتظار داشته‌اید که نوزاد کاملی را به دنیا بیآورید، ولی بعد از زایمان ناگهان با نوزادی کوچک مواجه می‌شوید. نگران نباشید و بدانید که امروزه در مراقبت از نوزادان نارس، علم پزشکی پیشرفت‌های بزرگی داشته است.

فرزند نارس شما

نوزادان نارس پوست شفافی دارند و ممکن است رگ‌های زیر پوست آنها قابل مشاهده باشد.علت این امر لایه‌های چربی زیر پوست‌ هستند، یعنی "چربی قهوه‌ای" هنوز کاملاً گسترش پیدا نکرده است. این لایه، پوششی است که وظیفه‌ گرم نگه داشتن ما را نیز برعهده دارد.

گاهی احتمال دارد اندام‌های جنسی کاملا رشد نیافته باشد، بنابراین ممکن است بیضه‌های پسر پایین نیامده و لبه‌های آلت تناسلی دخترانه کاملاً شکل نگرفته باشند. همچنین ممکن است، اثری از ناخن‌های دست و پا وجود نداشته باشند.

همچنین ممکن است واکنش‌هایی مثل، "مکیدن، چنگ‌زدن و چرخیدن به سمت منبع شیر" که در یک "نوزادِ دوره کامل" کاملاً رشد کرده است، در نوزادان نارس رشد نکرده باشد. احتمال دارد تنفس نیز مشکل باشد، زیرا ریه ها آخرین اعضاء بدنی اصلی‌ هستند که رشد می‌یابند.

آنچه باید انتظار داشت

احتمالاً فرزندتان را به بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان نارس منتقل می‌کنند. نوزاد را درون محفظه مخصوصی قرار می‌دهند که او را گرم، خشک و ایمن از هرگونه عفونت احتمالی نگه می‌دارد.

برای پیشگیری از کاهش آب بدنی و خشک شدن پوست نوزاد، هوای داخل محفظه مرطوب نگه داشته می‌شود. دستگاه تنفس مصنوعی یا تهویه مطبوع هوا نیز به تنفس نوزاد کمک می‌کند. فرزندتان در تمامی ساعات روز به وسیله نرس‌ها و دستگاه‌ها تحت نظارت دائم قرار می‌ گیرد تا علائم حیاتی او اندازه‌گیری شود.

شما می‌توانید اتاقی را تصور کنید که در آن ماشین‌های فراوان، بوق‌ها و چراغ‌های کم نور وجود دارد که فرزندتان با لوله‌هایی به آن متصل است. ممکن است به نظر وحشتناک باشد، اما نگران نباشید، زیرا خیلی زود به مکان و برنامه‌های آن عادت می‌کنید.

فرزندتان مراقبت‌های پزشکی بسیار خوبی را دریافت می‌کند، اما شما نیز در رشد و پرورش فرزندتان نقش مهمی را بازی می‌کنید. او به مراقبت و گرمای تماس والدینش نیاز دارد. پژوهش‌ها نشان می‌دهند، نوزادان نارسی که توسط مادرشان ( تماس پوست با پوست) به آغوش کشیده و نوازش می‌شوند، سریع‌تر رشد می‌کنند.

اگر فرزندتان داخل محفظه قرار دارد، به او اجازه دهید تا انگشتان شما را بگیرد، این عمل به آرام شدن و تنفس بهتر او کمک می‌کند. از پزشک یا پرستارها بپرسید که برای مراقبت از فرزندتان و برقراری تماس بدنی، چه کاری می‌توانید انجام دهید.

تغذیه نوزاد نارس

برای نوزادان نارس، شیر مادر بهترین ماده غذایی است، زیرا آنتی‌بادی‌های موجود در شیر مادر از او در برابر عفونت‌ها پشتیبانی می‌کند و کلستروم سرشار از مواد مغذی، سیستم گوارش او را فعال می‌سازد.

این ماده سرشار از DHA است که برای رشد مغز، چشم و اعصاب او ضروری است. زمانی‌ که فرزندتان متولد شد، بدون در نظر گرفتن این‌ که او چقدر زود بدنیا آمده، بدن شما تولید کلستروم یا شیر اولیه را آغاز می‌کند.

معمولاً نوزادان نارس در اولین ۲۴ ساعت زندگی خود، شیر دریافت نمی‌کنند، زیرا ابتدا باید وضعیت سلامت آنان تثبیت شود. اگر فرزندتان برای نوشیدن شیر پستانی بسیار کوچک است، می‌توان از طریق تغذیه با لوله، شیر دوشیده شده را به او داد. باید شیر خود را در شیشه‌ای استریل بدوشید، سپس در مکانی ایمن ذخیره کنید و به شکلی منظم آنرا به بخش مراقبت‌های ویژه از نوزادان نارس برسانید.

نوزادان نارس به کیلوژول‌ها (واحد اندازه‌گیری انرژی) و مایعات بیشتری نیاز دارند. اگر محدودیتی برای تغذیه با شیر مادر وجود داشته باشد، برای تقویت عملکرد بدن نوزاد در برابر عفونت‌ها با مواد غذایی جایگزین تغذیه می‌شوند.

یکی از مشکلات تغذیه چنین نوزادان کوچکی این است که آنها برای گوارش غذای خود انرژی زیادی مصرف می‌کنند. تغذیه این نوزادان، براساس بلوغ سیستم گوارشی آنها، تنظیم می‌شود و معمولاً در دفعات بیشتر و مقدار کمتری تغذیه می‌شوند.

با توجه به اینکه "واکنش مکیدن" حدوداً در هفته ۳۶ بارداری بوجود می‌آید، ولی این نوزادان معمولاً هنگامیکه مقداری افزایش وزن پیدا کردند، می‌توانند نوشیدن شیر از پستان مادر را آغاز کنند. معمولاً هم، پیشرفت سریع‌تری دارند.

مراقبت‌های مادرانه

احتمالاً واژه "مراقبت کانگورویی" را شنیده‌اید که چگونه نوزاد، از تماس پوست با پوست مادرش بهره‌مند می‌شود. بدنِ مادر از پیچیده‌ترینِ محفظه‌های مخصوص نوزادان نارس، کار‌آمدتر است.

پژوهش‌ها نشان داده‌اند، "اگر نوزادی که دمای بدنش پایین است را روی سینه لخت مادرش قرار دهند، بلافاصله، دمای بنیانی بدن مادر افزایش می‌یابد تا دمای بدن نوزاد را افزایش دهد و شرایط ایمنی را برای نوزاد ایجاد کند."

زمانی‌که مادر و نوزاد در تماس بدنی نزدیکی هستند، سیستم ایمنی مادر در برابر باکتری‌های خاص موجود در بدن نوزاد، آنتی‌بادی‌هایی تولید می‌کند که از طریق شیرمادر به نوزاد می‌رسد.

نوزادان نارس نباید کمترین تنشی را احساس کنند. زیرا گریه کردن این نوزادان ممکن است باعث بروز مشکلاتی در گردش خون، اختلال در عملکرد ریه ها و حتی خونریزی مغزی شود. بدن مادر آرام‌بخش‌ترین مکان برای نوزاد است، زیرا او با حرکات، گرما، صدای تپش قلب و صدای شما احساس آشنایی می‌کند.

اگر پزشک‌ تان موافق است، درخواست کنید هرچه سریع‌تر پس از این‌که علائم حیاتی او (تپش قلب و تنفس) تثبیت شد، فرزندتان از محفظه خارج و روی سینه شما قرار دهند. احتمال دارد فرزندتان نیاز داشته باشد که همچنان به لوله‌های داخل دستگاه متصل باشد، در این صورت برای تماس پوست با پوست با فرزندتان باید در کنار دستگاهی که فرزندتان به آن متصل است، بنشینید.

منبع: نی نی پلاس