رفتار اشتباه کودک، مواردی که نباید بخشید!

بسیاری از مشکلات رفتاری بچه‌‌ها در نتیجه رفتار نادرست والدین از کنترل خارج می‌شود و در نهایت هر دو طرف را آزرده‌‌خاطر می‌کند. در صورتی که در بیشتر موارد، پدر و مادر‌ها با استفاده از استراتژی‌های رفتاری ساده و زبان بدن به راحتی می‌توانند رفتار‌های مشکل‌ساز کودک را تا زمانی که عمیق نشده، کنترل کنند. به همین بهانه، ما ۶ مشکل عمده رفتاری بچه‌ها را به همراه راهکار آن برایتان آورده‌ایم.

۱- قطع کردن حرف شما
چرا شما نباید از آن چشم‌پوشی کنید:

فرزند شما ممکن است خیلی هیجان‌زده بخواهد چیزی را برایتان تعریف کند یا سوالی را از شما بپرسد، اما اگر به او اجازه دهید حرفتان را قطع کند، او یاد نمی‌گیرد ملاحظه دیگران را بکند یا وقتی شما سرتان شلوغ است، خودش را سرگرم کند. در نتیجه او فکر می‌کند حق دارد توجه دیگران را به خود جلب کند و نمی‌تواند بی‌توجهی را تحمل کند.
چگونه این رفتار را متوقف کنیم:

دفعه بعد که خواستید تماس تلفنی بگیرید یا دوستی را ببینید، به فرزندتان بگویید که آرام باشد و حرفتان را قطع نکند. سپس او را به کاری مشغول کنید یا اجازه دهید با اسباب بازی‌های خاص و محبوبش که شما آنها را از دم دست او دور نگه داشته‌اید، بازی کند. اگر او در هنگام مکالمه بازوی شما را کشید، به یک صندلی یا پله اشاره کنید و به او بگویید آرام همان جا بنشیند تا کار‌تان تمام شود. پس از آن بگذارید بداند وقتی حرفتان را قطع می‌کند، چیزی را که از شما می‌خواهد به دست نمی‌آورد.

۲- بازی کردن بیش از حد خشن!
چرا شما نباید از آن چشم‌پوشی کنید:

شما می‌دانید وقتی که فرزندتان به همبازی‌اش ضربه می‌زند مجبورید کاری انجام بدهید،‌اما نباید از کار‌های پرخاشگرانه کوچکی مانند تنه زدن به برادرش یا نیشگون گرفتن دوستش هم به راحتی بگذرید. اگر شما دخالت نکنید، این رفتار‌خشن می‌تواند از 8 سالگی کودکتان، به یک عادت ریشه‌دار و عمیق تبدیل شود. به علاوه همین دخالت نکردن شما، این پیام را می‌رساند که صدمه زدن به دیگران قابل قبول است!
چگونه این رفتار را متوقف کنیم:

در یک نقطه با این رفتار پرخاشگرانه مقابله کنید. فرزندتان را به کناری بکشید و به او بگویید: «دوستت صدمه دیده، اگر او با تو این کار را می‌کرد چه احساسی داشتی؟» بگذارید بفهمد کاری که به دیگران آسیب می‌زند، خوب نیست. قبل از زمان بازی کردن دوباره‌اش، به او یادآوری کنید که نباید خشن بازی کند.

۳- تظاهر به این که حرفتان را نمی‌شنوند!
چرا نباید از آن چشم‌پوشی کنید:

صدا زدن فرزندتان دو بار ، سه بار و حتی 4 بار برای انجام کاری که او دوست ندارد انجام دهد، مانند رفتن به داخل ماشین یا جمع کردن اسباب‌بازی‌ها،‌به این معنا است که اشکالی ندارد به شما بی‌اعتنایی کند و او در نهایت کار خودش را انجام می‌دهد و نه کار شما را. صدا زدن دوباره و دوباره شما، تنها به فرزندتان یاد می‌دهد که وقتی برای اولین‌بار کاری را به او می‌گویید، به شما توجه نکند و منتظر یادآوری دوباره شما بماند. از کنترل خارج شدن صدایتان نوعی بازی قدرت است و اگر شما اجازه دهید که این رفتار ادامه پیدا کند،‌به احتمال زیاد فرزندتان بی‌اعتنا و از کنترل خارج می‌شود.
چگونه این رفتار را متوقف کنیم:

به جای صحبت کردن با فرزندتان از این طرف به آن طرف اتاق،‌به طرفش بروید و به او بگویید چه کاری باید انجام دهد. او را وادار کنید وقتی صحبت می‌کنید به شما نگاه کند و جواب دهد: «بله مامان». لمس کردن شانه‌اش، صدا کردن اسمش و خاموش کردن تلویزیون می‌تواند کمک کند تا توجهش جلب شود. اگر او توجهی نکرد، یک تنبیه کوچک برایش در نظر بگیرید به این صورت که اگر فرزندتان را چندین و چند‌بار صدا کردید و بی‌توجهی‌کرد، در طول آن روز تنها می‌تواند یک فیلم تماشا کند یا در طول یک هفته، تنها یک‌بار می‌تواند برای بازی به بیرون برود. اگر بعد از دو بار صدا کردن به شما جواب داد، تنها دو فیلم را از دست می‌دهد و به همین شکل تنبیه ادامه پیدا می‌کند.

کمک کنید عادتش را درست کند
چرا نباید از آن چشم‌پوشی کنید:

قطعا دیدن فرزندتان در یک فیلم دی‌وی‌دی در حالی که خوراکی‌اش را خودش بر می‌دارد یا آن را خراب می‌کند، راحت است، اما اجازه دادن به او برای کنترل فعالیت‌هایی که در واقع شما باید آنها را مدیریت کنید، پیروی کردن از قوانین را به آنها یاد نمی‌‌دهد. ممکن است بانمک باشد که بچه دو ساله‌تان در کنار کابینت راه می‌رود تا شیرینی بردارد،‌اما فقط صبر کنید او 8 ساله شود و بدون پرسیدن از شما به خانه دوستش که چند خیابان آن طرف تر است برود.
چگونه این رفتار را متوقف کنیم:

چند قانون کوچک خانگی وضع کنید و اغلب درباره آنها با کودکتان صحبت کنید (شما باید به او بگویید: تو باید برای شیرینی برداشتن اجازه بگیری،‌چون یک قانون است). برای مثال اگر کودکتان بدون اجازه تلویزیون را روشن کرد، از او بخواهید ‌آن را خاموش کند و به او بگویید:‌تو باید قبل از روشن کردن تلویزیون از من اجازه بگیری. بلند گفتن این قوانین باعث می‌شود تا کودک عمیقا آنها را بفهمد.

یک حالت خاص داشته باشید
چرا نباید از آن چشم‌پوشی کنید:

ممکن است در تصورتان هم نگنجد که کودکتان پشت چشم نازک کند یا حالت صدایش مغرورانه باشد در صورتی که تنها یک بچه است. اما اغلب این نوع رفتار‌ها زمانی شروع می‌شوند که کودکان خردسال می‌خواهند ادای بچه‌های بزرگتر را در بیاورند تا عکس‌العمل والدین‌شان را ببینند. خیلی از پدر و مادر‌ها این رفتار‌ها را نادیده می‌گیرند و فکر می‌کنند این مرحله گذرا و موقتی است. اما اگر با آن مقابله نکنید، ممکن است خودتان را زمانی پیدا کنید که یک دانش‌آموز کلاس سوم بی‌ادب دارید که هر ساعت را برایتان سخت می‌کند، همراه با دوستانش است و جواب معلم‌ها و بچه‌های بزرگتر از خود را می‌دهد.
چگونه این رفتار را متوقف کنیم:

فرزندتان را از رفتارش آگاه کنید. برای مثال به او بگویید: وقتی تو پشت چشم نازک می‌کنی یا چشم‌غره می‌روی، به این معنی است که از چیزی که می‌گویم خوشت نمی‌آید. این ایده باعث نمی‌شود فرزندتان احساس بدی پیدا کند اما به او نشان می‌دهد که صدا و نگاهش چه حالتی دارد. اگر این رفتار ادامه پیدا کند، شما می‌توانید جر و بحث را تمام کنید و دور شوید. بگویید: وقتی تو این‌طوری صحبت می‌کنی، گوش‌های من نمی‌شوند.

اغراق کردن در حقیقت
چرا نباید از آن چشم‌پوشی کنید:

ممکن است چیز عجیب و بزرگی به نظر نرسد که کودکتان بگوید تختش را خودش مرتب کرده درحالی که تنها روتختی را روی آن انداخته است، یا حتی وقتی که به دوستش می‌گوید به یک مسافرت خارجی رفته در حالی که او در عمرش سوار هواپیما نشده است،‌اما این خیلی مهم است که با هر نوع بی‌صداقتی او مقابله کنید.
اگر کودکتان بفهمد که دروغ گفتن راه آسانی برای بهتر به نظر رسیدن او است، دیگر به‌طور اتوماتیک‌وار این کار را انجام می‌دهد؛ برای جلوگیری از کار‌هایی که نمی‌خواهد انجام دهد یا پیشگیری از به دردسر افتادن برای کاری که انجام داده است.
چگونه این رفتار را متوقف کنیم؟

وقتی فرزندتان دروغ می‌گوید، با او بنشینید و حقیقت را به او بگویید. به این صورت که: «خیلی جالب می‌شود که به مسافرت خارجی برویم و شاید روزی بتوانیم برویم اما تو نباید به دوستت بگویی که به آنجا رفته‌ای وقتی واقعا آنجا نبودی. بگذارید بفهمد اگر همیشه راستش را نگوید مردم دیگر حرفش را باور نخواهند کرد. انگیزه‌اش را برای دروغ گفتن پیدا کنید و مطمئن شوید که به هدفش نرسد. برای مثال اگر او گفت دندان‌هایش را مسواک زده در حالی که این کار را انجام نداده است،‌ وادارش کنید برگردد و آنها را مسواک بزند.