علت ناخن جویدن در کودکان، احساس رنج و ناخوشنودی

اختلالی است که بیشتر در سنین کودکی و اوایل نوجوانی اتفاق می افتد اگرچه می توان جویدن ناخن را در همه گروههای اجتماعی مشاهده کرد. این عادت نشانه تهاجم است. و اغلب کودکان فقط زمانی که فشار و اضطراب درونی آنها زیاد است به جویدن ناخن می پردازند. جویدن ناخن با مکیدن شست کاملا متفاوت است، زیرا جویدن ناخن برخلاف مکیدن شست یک عادت نیست بلکه وسیله آن است که کودک آن را برای پایین آوردن فشار و اضطراب درونی خود به کار می گیرد.

عواملی که موجب ناخن جویدن می شود، از شخصی به تفاوت دارد. در برخی افراد نوعی مکانیسم دفاعی برای کاهش فشارها و اضطراب های روحی و روانی است و در برخی دیگر عکس العمل خصومتی به حساب می آید که از طرف افرادی مانند پدر و مادر کودک برانگیخته شده است. ناخن جویدن عادتی است که موجب می شود شخص مبتلا به آن احساس رنج و ناخشنودی کند. کودکان و نوجوانان برای ترک این عادت، تلاش فراوانی می کنند ولی غالبا کوشش ها و تلاش های آنها بی نتیجه می ماند. محققان معتقدند که درمان علامتی ناخن جویدن از قبیل بستن ناخن، تلخ کردن انگشتان، تمسخر و تهدید شخص مبتلا، اثر و ارزش درمانی چندانی ندارند، بلکه درمان باید ریشه ای و با درک مسائل مختلف شخص مبتلا صورت گیرد.