عیدی دادن به بچه ها، اصول روانشناختی

عید برای بچه‌ها حال‌وهوای خاصی دارد. یکی از ویژگی‌های عید که همیشه در خاطر آن‌ها می‌ماند و برای آن لحظه‌شماری می‌کنند، عیدی‌گرفتن است. در این مطلب کوتاه به نکاتی اشاره شده است که با استفاده از آن‌ها می‌توانید با استفاده از اصول روان‌شناختی این لذت را برای آن‌ها بیشتر و خاطره‌انگیزتر کنید.
نباید هدیهٔ بسیار گران‌قیمت یا مبلغ عیدی بسیار زیاد باشد؛ چرا که در این صورت همه از عهدهٔ چنین کاری برنمی‌آیند. امکان دارد همین مسأله رقابت به وجود آورد و تا حدی باعث قطع ارتباط بعضی خانواده‌ها با یکدیگر شود. توصیه می‌کنیم مقدار کمی پول با توجه به سن‌وسال بچه‌ها برای عیدی در نظر گرفته شود. برای بچه‌های کوچک‌تر کم‌تر و برای بچه‌های بزرگ‌تر بیشتر.
عیدی کودکان را از آن‌ها نگیرید. بعضی از والدین پول‌های عیدی کودکان را از آن‌ها می‌گیرند. حال یا به بهانه اینکه می‌خواهند برایشان نگه دارند یا به بهانه‌های دیگر. به هر حال آن‌ها را از لذت عیدی‌داشتن و خریدکردن محروم می‌کنند و این کار درستی نیست. باید عیدی بچه‌ها را به خود آن‌ها بدهیم و اگر سن آن‌ها کم است و هنوز نمی‌دانند با آن پول‌ها چه کنند، بهتر است پدرومادر آن‌ها را به مغازه ببرند و ضمن توضیحی که برایشان می‌دهند از آن‌ها بخواهند اسباب‌بازی یا چیز دیگری را انتخاب کنند.
پول یا هدیه‌ای را که دیگران به کودک می‌دهند را تمسخر نکنید. از دیگر وظایف والدین این است که به کودکانشان آموزش دهند انسان‌هایی قدردان باشند. از عیدی کودک انتقاد نکنیم و دربارهٔ کم یا زیادبودن ارزش‌های مادی آن صحبت نکنیم و نیز شخص عیدی‌دهنده را قضاوت نکنیم؛ بلکه به فرزندمان فرهنگ تشکرکردن را بیاموزیم. به کودکان آموزش دهیم، در ایام نوروز حتماً به دیدن بزرگ‌ترها بروند، عید را به آن‌ها تبریک بگویند و در صورت دریافت عیدی تشکر کنند.
به رقابت و چشم‌ و هم‌چشمی میدان ندهیم. باید به کودکان بیاموزیم، دادن عیدی از طرف بزرگ‌ترها جزء واجبات نیست و اگر بزرگ‌تری عیدی می‌دهد، لطف می‌کند. از طرفی، عیدی‌دادن نباید جنبهٔ رقابت به خود بگیرد و هر کس بخواهد پول یا کادویی که به دیگران می‌دهد، ارزش بیشتری داشته باشد.