چطور زایمان طبیعی بدون درد داشته باشیم؟

چگونه یک کودک بارداری و زایمان را تجربه می کند. جنین چهار تا شش هفته آخر از بارداری را صرف به دست آوردن وزن جهت آماده سازی برای ورود به دنیا می کند. افزایش وزن، به کودک انرژی ذخیره شده لازم برای تولد را می دهد، بنابراین کودک سرما نمی خورد و انرژی کافی در چربی هایش برای زنده ماندن در روز اول یا دو روز بعد از تولد را تا زمانی که گرسنگی رخ بدهد و ارتباط بین مکیدن و گرسنه کوتاه مدت شکل بگیرد، دارد.

"به طور معمول نوزادان تا ۱۰ درصد از وزن خود را در چند روز اول پس از تولد از دست می دهند. دکتر جاشوا کوپل، استاد زنان و زایمان و اطفال در دانشکده پزشکی دانشگاه ییل، بیان می کند که: در آن زمان آن ها کشف می کنند که درد در شکمشان با مکیدن از بین خواهد رفت. در هفته های قبل از زایمان، جنین اغلب ساکت تر به نظر می رسد. به گفته دکتر کوپل: "این تقریبا بدین معناست که فضای کافی برای پیچیدن و انجام یک ضربه خوب واقعی در رحم مادر برای نوزاد وجود ندارد. جنبش هنوز هم وجود دارد، اما به اندازه زمانی که مایع آمنیوتیک بیشتری نسبت به اندازه کودک قبلا بود، وجود ندارد. اعتقاد براین است که فرایند پیچیده و طولانی زایمان و تولد نوزاد توسط خود کودک شروع می شود. هنگامی که کودک به اندازه کامل رسید، هورمون هایی را رها می کند که به نوبه خود منجر به رها شدن تعدادی از هورمون های دیگر توسط مادر شده که باعث انقباض عضلات رحم می شود. این مواد شیمیایی موجب کندی حرکات تنفسی ریه های جنین شده، که مایع آمنیوتیک را در داخل و خارج حمل می کند، که پیش از آن در سه ماهه سوم منظم شده بود. در طول زایمان، حرکات تقریبا به طور کامل متوقف خواهد شد، و سپس به طور ناگهانی و با انرژی، زمانی که کودک به دنیا می آید، شروع خواهد شد. چگونه نوزاد انقباضات قدرتمندی را علامت زایمان است را تجربه می کند؟ به گفته دکتر کوپل: در طی انقباضات، ما می دانیم که فشار تا حدود ۴۰ یا ۵۰ میلی متر جیوه هنگامی که ما کاتتر فشاری را در رحم قرار می دهیم، بالا می رود. اما این همه فشار در اطراف نوزاد است. اگر شما در عمق ۱۰۰ فوت غواصی کنید، زمانی که در حال تعادل هستید، هیچ فشاری را احساس نمی کنید. نوزاد، در داخل مایع در حال تعادل خواهد بود. من نمی دانم چگونه توضیح دهم که چه ناراحتی برای نوزاد وجود دارد، زیرا شبیه غواصی کردن در زیر آب می باشد.

خارج شدن از کانال زایمان

در آخرین هفته های بارداری، کودک معمولا در موقعیت سر بالا یا سر پایین قرار می گیرد، و تا زمان تولد در آن حالت باقی می ماند. در زمان بقراط، پدر علم پزشکی یونان باستان، پزشکان معتقد بودند که جنین این موقعیت را ایجاد می کند، بنابراین او می تواند از بالای رحم به دنیا آمدن را شروع کند و خود را به داخل کانال زایمان فشار دهد. هر چند توضیح اشتباه است، و واقعیت این است که زایمان با سر بهترین حالت است. هنگامی که زایمان ادامه می یابد و نوزاد به کانال زایمان وارد می شود، سر خود را می چرخاند. "بچه به طور معمول از سمت پهلو به سمت لگن حرکت کرده و می چرخد به طوری که پشت سر او بالا باشد و صورت کودک به سمت پشت مادر قرار گیرد. هنگامی که مادر نوزاد را از کانال زایمان هل می دهد، فشار داخل رحمی برای آخرین بار افزایش می یابد. "باز هم، ما نمی دانیم که چه چیزی را کودک تجربه می کند. من فکر نمی کنم که طبیعت مادرانه قصد شکنجه کردن داشته باشد. من فکر نمی کنم که گریه نوزادان هنگام تولد در اثر درد باشد. من فکر می کنم آن یک واکنش است که موجب می شود ریه های باز شوند، به طور معمول گریه نوزادان بلافاصله بعد از تولد، فقط یک نوع ساخت برخی از سر و صداها می باشد، که موجب می شود آن ها به طور عمیق نفس بکشند و مایع از ریه ها خارج شود.

همچنین گریه ممکن است به علت تحریک ناگهانی نور و صدا بعد از بودن در نور نسبتا کم و موسیقی شیرین رحم مادر، اتفاق بیافتد. تفاوت بین بودن در ۹۹٫۶ درجه، پر از مایع، محیط تاریک و یک اتاق زایمان گرم با چراغ ها و سر و صدا، دلیل اصلی این مسئله است که فقط ممکن است برخی از محرک های ثانویه را [خواب که آن ها بلافاصله بعد از تولد انجام می دهند] تا زمانی که به آن عادت کند، کاهش دهد. اگر شما چشم های اغلب نوزادان را بلافاصله بعد از تولد در سایه قرار دهید، آن ها چشم هایشان را باز کرده و شروع به نگاه کردن به اطراف می کنند. نوزادان چشم هایشان را به هم فشار می دهند، زیرا از بودن در یک محیط واقعا تاریک به محیطی بسیار روشن وارد می شوند.. آن ها بسیاری از آین نوع تنظیمات را انجام می دهند.

شناخت داروهای زایمان

اگرچه مادری که می خواهد اولین فرزندش را به دنیا بیاورد، نمی تواند شناخت کاملی از چیزی که هنگام تولد بچه در انتظارش است را به دست آورد، اما هر فردی باید حداقل یک ایده مبهم در مورد اتفاقات فیزیکی و احساسی یک زایمان طبیعی داشته باشد. این نگرانی در مورد ترس از درد زایمان که بسیاری از زنان را تحت تاثیر قرار می دهد موجب شده است که برای زایمان از داروهای ضد درد استفاده شود. بحث زیر در مورد درد زایمان و داروهای آن ممکن است به شما کمک کند که درباره روش زایمانی که شما مایل به انجامش هستید، تصمیم گیری کنید.

داروهای ضد درد زایمان. هنگامی که درد در طی زایمان شروع به زیاد شدن می کند، شما ممکن است بخواهید تصمیم در مورد استفاده از دارو را مورد ارزیابی مجدد قرار دهید. در این بخش، شما در مورد گزینه هایی که در بیمارستان در دسترس خواهد بود آموزش می بینید. ما به شما در مورد داروهای ضد درد مختلف که می توانید برای هر دو زایمان زودرس و پایدار استفاده کنید، خواهیم گفت.

بیهوشی برای زایمان. اگر درد در هنگام زایمان غیر قابل تحمل شود، ممکن است تصمیم بگیرید که بیهوشی درخواست کنید. در مورد جوانب مثبت و منفی استفاده از انواع مختلف بیهوشی برای زنان در طی فرایند زایمان، اطلاعات کسب کنید. ما به شما در مورد سه نوع بیهوشی ناحیه ای، کلی و موضعی خواهیم گفت. همچنین به شما در مورد روش های بی حسی اپیدورال، نخاعی و کمری که در این مواقع استفاده می شود، اطلاعات خواهیم داد. هنگامی که فرایند زایمان آغاز می شود، مادر باردار، انقباضات دردناکی را که به شدت زیاد می شود را تجربه می کند. اما داروهایی که درد را متوقف می کنند، نمی تواند بلافاصله استفاده شوند.

استفاده از داروی بیهوشی و یا ضد درد در زایمان

داروهای ضد درد در زایمان برای قرن ها استفاده شده است. در یک زمانی حتی الکل و تریاک استفاده می شده است. هنگام استفاده از داروهای ضد درد، شما یک معاوضه انجام می دهید. در عوض تسکین درد و تنش و تسریع زایمان، شما عوارض جانبی ممکن در طی فرایند زایمان را بر روی وضعیت فیزیکی یا روحی خودتان و فرزندتان را قبول می کنید. شما و دکترتان باید مزایا و معایب در مورد وضعیت خودتان را برای استفاده کردن یا نکردن از داروها ارزیابی کنید. اول از همه، انتخاب حالت طبیعی در مقابل زایمان با دارو فقط زمانی که زایمان به طور طبیعی طول بکشد، وجود دارد. اما اگر شما یا کودکتان نیاز به مداخله (مانند القای زایمان، استفاده از فورسپس و یا سزارین) به دلایل پزشکی دارد، شما نیازمند داروی ضد درد خواهید بود..

داروهای زایمان زودرس

از آنجایی که این داروها بیشترین حالت ضد درد را فراهم می کنند، موجب تداخل با فرایند زایمان زودرس خواهند شد. بنابراین از آن ها نمی توان در زایمان زودرس استفاده کرد مگر اینکه بخواهید زایمان را متوقف کنید. اگر فرایند پیش از زایمان بسیار طولانی و خسته کننده شود یا موجب اضطراب و نگرانی بیش از حد شود، این داروها در دسترس می باشند. آرام بخش یا باربیتورات (قرص های خواب آور و یا داروها) ممکن است به شما کمک کند تا استراحت کنید. آن ها در شکل قرص یا با استفاده از تزریق داده می شوند. این داروها به طور موقت ممکن است موجب توقف زایمان شده و باعث ایجاد آرامش و خواب می شوند. این داروها به کود کنیز می رسند و او نمی تواند به راحتی آن ها را دفع کند، بنابراین نباید از دوز بالایی استفاده کرد. از آنجایی که کودکانی که با مصرف این داروها متولد می شوند هنوز در بدن آن ها ممکن است مشکلات تنفسی و مشکل مکیدن شیر وجود داشته باشد، دکتر احتمالا از دوزهای پایین استفاده خواهد کرد و تلاش می کند اطمینان حاصل شود که این داروها قبل از تولد از بین رفته باشند. مسکن ها نیز در زایمان طولانی مدت به منظور کاهش تنش عضلانی و اضطراب استفاده می شود. برخی از داروها، اگرحالت تهوع و استفراغ شدید وجود داشته باشد، کمک کننده هستند. بسته به نوع دارو، شما ممکن است احساس سرگیجه و گیجی، اسحساس خشکی دهان و تغیی فشار خون داشته باشید. این داروها نیز از جفت به نوزاد رسیده و ممکن است بر ضربان قلب، کشیدگی طبیعی عضلات نوزاد، مکیدن شیر و هوشیاری اثر بگذارد.

مورفین، که یک نوع ماده مخدر است، ممکن است برای توقف یک زایمان غیر پیشرونده و طولانی استفاده شود. اگرچه این ماده ممکن است موجب تهوع، سرگیجه و گیجی شود، اما فقط کاری را که شما نیاز دارید انجام داده و موجب توقف موقتی زایمان و حس خواب می شود. مواد مخدر تمایل به باقی ماندن در بدن نوزاد داشته و می تواند اثراتی بر رفتار کودک و تنفس پس از تولد داشته باشند. هر چه مقدار بیشتری از مواد مخدر داده شده، اثرات آن بر کودک نیز بیشتر خواهد بود.

داروهای زایمان غیر زودرس

هنگامی که زایمان بخوبی در حال انجام است، احتمال کمی وجود دارد که داروها بتوانند آن را در بیشتر از زمان کوتاهی آهسته کنند. است بنابراین داروهای ضد دردی که بیشتر موثر هستند، استفاده می شوند که به نام مسکن نامیده می شوند. این داروها به وسیله تزریق زیر پوست و داخل عضله یا داخل ورید استفاده می شوند.

دیمرول (مپریدین) یک مسکن مخدر است به طور گسترده در زایمان زنان، استفاده می شود. اثرات آن شبیه به مرفین است و ممکن است با سرعت بخشیدن به زایمان در برخی شرایط در ارتباط باشد. اگر اضطراب، تنش و درد، به اندازه ای زیاد باشد که موجب آهسته شدن زایمان شود، یک ماده مخدر یا آرامش بخش می تواند اضطراب را کاهش داده و اجازه دهد که زایمان با سرعت بالاتری اتفاق بیافتد. این داروها درد را کاهش داده اگرچه شما هنوز از انقباضات شدید آگاه هستید. همچنین به شما کمک می کنند که بین انقباضات استراحت کرده و بخوابید. ممکن است در مدت کوتاهی پس از دریافت آن ها، احساس حالت تهوع و سرگیجه داشته باشید. کاهش درد به مدت یک ساعت یا بیشتر طول می کشد، و پس از آن دوز دیگری داده خواهد شد. این داروها در بدن نوزاد تجمع می یابند و دوزهای بیشتر ممکن است عوارض قابل توجه بیشتری بر رفتار کودک داشته باشند. اگر دکتر مشاهده کند که شما هنگامی که اثرات مواد مخدر بر کودکتان زیاد است، زایمان خواهید کرد، ممکن است به شما (یا به کودکتان پس از تولد) دارویی به نام انتاگونیست ماده مخدر بدهد که موجب می شود عوارض ماده مخدر بر طرف شود.

بیهوشی برای زایمان

بی حسی به معنی تسکین درد و بیهوشی به معنی از دست دادن حس است. راه هایی برای تزریق داروهای خاص در مناطق خاصی که موجب از دست دادن کل حواس در یک ناحیه محدود می شود، وجود دارد. داروهای بیهوشی موضعی، مانند نوکائین (پروکئین) توسط دندانپزشک شما، در این مورد استفاده می شود.

بیهوشی منطقه ای

داروهایی مانند لیدوکائین و بوپیواکائین در زنان باردار استفاده می شود. بسته به جایی که تزریق انجام شده است، مقدار تسکین درد متفاوت می باشد. به عنوان مثال، یک بی حسی نخاعی یا بی حسی کمری منطقه بی حس نسبتا وسیعی را ایجاد می کند. تزریق داروی بیهوشی در قسمت پایین کمر انجام شده و دارو وارد مایع نخاعی می شود. این نوع بیهوشی سنگین است و کم در ستون فقرات باقی می ماند. شما ممکن است از پایین دنده خود تا انگشتان پا (بی حسی نخاعی) و یا از باسن تا قسمت پایین شکم پایین در قسمت داخلی ران (بی حسی کمری) احساس سر بودن کنید. میزان بی حسی توسط میزان تزریقی که انجام می شود و مقدار باقی مانده دارو در طناب نخاعی و میزان غلظت محلول ماده بیهوشی استفاده شده، تعیین می شود. شما ممکن است پس از بیهوشی نخاعی، دچارسر درد نخاعی شوید که بسیار دردناک است و می تواند برای چند روز طول بکشد و معمولا باید برای مدت طولانی در حالت دراز کش باشید. از آنجایی که این داروها می توانند زایمان رادر شرایط بحرانی متوقف کنند، تمایل به استفاده از آن ها برای زایمان های دچار تاخیر طولانی و سزارین وجود دارد.

بی حسی اپیدورال و بی حسی کودال متفاوت از بی حسی نخاعی هستند. آن ها با داروهای بیهوشی یکسان، اما در مکان های کمی مختلف انجام می شوند. تفاوت اصلی این است که آن ها را در مایع نخاعی تزریق نمی کنند. این دارو در کمر، در خارج از کانال مایع نخاعی تزریق می شود (بنابراین، شما دچار سردرد نخاعی نمی شوید). اگر چه نسبت به بی حسی نخاعی سخت تر است اما متخصصین بیهوشی آن ها را برای زایمان ترجیح می دهند، به خاطر اینکه آن ها به احتمال زیاد زایمان را متوقف نمی کنند و فضای واقعی بی حسی می تواند راحت تر کنترل شود (به خصوص با اپیدورال).

تفاوت اصلی بین بی حسی کودال و بی حسی اپیدورال در محل استفاده از آن ها می باشد. کودال در بالای باسن تزریق شده و اپیدورال، چند اینچ بالاتر است. در نتیجه، این منطقه از بی حسی اپیدورال تمایل به گسترش تا بخش پایین کانال زایمان و پاها، در مقایسه با کودال، ندارد. بنابراین شما نسبت به بی حسی کودال، بهتر می توانید پاهای خود را هل داده و حرکت دهید. هر دو بی حسی اپیدورال و نخاعی برای زایمان سزارین استفاده می شوند و به مادر اجازه می دهد که هوشیاری خود را حفظ کرده و در استقبال نوزاد خود باقی بماند. تسکین درد با این اشکال از بی حسی موضعی می تواند بسیار عالی باشد. در واقع، بسیاری از زنان بی دردی کلی را گزارش کرده اند. این تسکین درد با فقدان اثر بر ظرفیت ذهنی مادر همراه است و احساس گیجی و خواب آلودگی ایجاد نمی کند. زایمان های با کمک پنس، بعد از بی حسی موضعی شایع تر است؛ زیرا زنان به دلیل بی حسی نمی توانند فشار دهند. بی حسی می تواند سبک یا سنگین باشد؛ زنانی که بی حسی سبک داشته اند، می توانند بهتر فشار دهند. مشکل دیگر بی حسی موضعی، امکان افت ناگهانی فشار خون بلافاصله پس از دریافت بیهوشی است. این افت ناگهانی به طور موقت می تواند میزان اکسیژن در دسترس نوزاد را کاهش دهد. از آنجا که این اثر جانبی شناخته شده است، اقداماتی برای جلوگیری از آن انجام شده، به محض رخ داد شناسایی شده (فشار خون به طور مداوم بررسی می شود در حالی که اثرات بی حس کننده طول می کشد)، و درمان آن، در صورت لزوم با داروها صورت می گیرد.

بیهوشی موضعی

سه نوع بیهوشی موضعی ممکن است برای زایمان استفاده شود: بی حسی پاراسرویکال، بی حسی پودندال، و نفوذ محلی پرینه.

بی حسی پاراسرویکال در طی اواخر مرحله اول انجام می شود. دو تزریق از داروهای بی حسی موضعی به دهانه رحم انجام شده و باعث تسکین درد در طی انقباضات می شود. اگر چه این شکل بیهوشی به ندرت موجب بروز مشکل برای مادر شده اما اغلب باعث افت ناگهانی در ضربان قلب جنین و اثرات قابل توجه بر روی انقباض عضلانی کودک و واکنش بعد از تولد می شود. اگر چه میزان تسکین درد ایجاد شده توسط بی حسی پاراسرویکال به مراتب کمتر از بی حسی های منطقه ای است و نیاز به مقدار بسیار بیشتری از ماده بی حس کننده دارد، بنابراین، عوارض جانبی جدی تری رخ می دهد. بنابراین این شکل از بی حسی در بسیاری از مناطق کشور ممنوع شده است. بی حسی پودندال باعث بی حسی در کانال زایمان شده و در مرحله دوم مصرف می شود. داروهای بیهوشی محلی، به هر طرف از دیواره واژن تزریق می شود. باز هم، یک مقدار بیشتر از دارو نسبت به اپیدورال استفاده می شود، اما وقوع افت در ضربان قلب جنین توسط بی حسی پاراسرویکال به نظر نمی رسد جدی باشد. بی حسی پودندال می تواند برای زایمان فورسپس یا درد در مرحله دوم استفاده شود. اغلب پزشکان بی حسی پودندال را قبل از اپی زیاتومی انجام می دهند. نفوذ موضعی پرینه متشکل از چند تزریق برای بی حس کردن این منطقه از پوست و عضله بین واژن و مقعد است و معمولا پس از زایمان طبیعی استفاده می شود اگر بخیه مورد نیاز باشد. همچنین می تواند در مرحله دوم قبل از انجام اپی زیاتومی تزریق شود. عوارض جانبی بی حسی موضعی به نظر می رسد کم باشد.

بیهوشی عمومی

بیهوشی عمومی به معنای از دست دادن هوشیاری همراه با تسکین درد است. به عبارت دیگر، زن در موقعیت خواب قرار گرفته و پس از از بین رفتن بیهوشی از خواب بیدار می شود.

امروزه بیهوشی عمومی غیر رایج است و به طور کلی برای موقعیت های اضطراری می باشد.

بیهوشی عمومی معمولا به صورت گازهای استنشاقی هستند و باعث از دست رفتن هوشیاری کامل می شود. اکسید نیتروژن، تریلن (تری کلرواتیلن) و پنتران (متوکسی فلوران) نمونه هایی از عوامل استنشاقی هستند. گاهی اوقات همراه با آرام بخش ها استفاده شده که باعث خواب آلودگی می شود. آرامبخش ممکن است به رگ تزریق شود. یکی از دلایلی که امروزه بیهوشی عمومی کمتر مورد استفاده قرار می گیرد، این است که عوارض جانبی زیادی دارند. تنفس مادر ممکن است آهسته شده یا متوقف شود؛ فشار خون ممکن است افت کرده و موجب شود که سرعت ضربان قلب تغییر پیدا کند. بیهوشی عمومی نیز ممکن است انقباضات رحم را متوقف کرده و باعث خونریزی بیش از حد بعد از تولد نوزاد شود. نوزاد نیز تحت تاثیر قرار می گیرد. نوزادان اغلب مشکلات تنفسی، مشکلات مکیدن، و انقباض عضلانی ضعیف پس از استفاده از داروهای بیهوشی عمومی دارند. در حال حاضر که یک درک پایه ای از داروهای زایمان به دست آورده اید، با دکتر خود در مورد انتخاب درست و مناسب برای شما در طی فرایند زایمان صحبت کنید.

این یافته ها تنها برای مقاصد اطلاعاتی در نظر گرفته شده اند و برای ارائه توصیه های پزشکی کاربرد ندارند. سردبیران راهنمای مصرف کننده (R)، انتشارات بین المللی، Ltd، نویسنده و ناشر هیچگونه مسئولیتی در مورد عواقب احتمالی هر نوع درمان، روش، ورزش، اصلاح رژیم غذایی یا استفاده از دارو را که در نتیجه خواندن و یا پیروی از این اطلاعات است را، به عهده نمی گیرند. انتشار این اطلاعات به معنی استفاده از دارو نیست و این اطلاعات جایگزین توصیه های دکتر یا سایر مراقب های بهداشت حرفه ای نمی شود. قبل از انجام هر دوره ای از درمان، خواننده باید به توصیه پزشک خود و یا دیگر ارائه دهنده های مراقبت های بهداشتی عمل کند.