بینایی نوزاد تا شش ماهگی، بسیار متفاوت است

در هنگام تولد، از بین همه حواس، بینایی نوزاد کمترین میزان رشد را دارد.

در هنگام تولد، از بین همه حواس، بینایی نوزاد کمترین میزان رشد را دارد. دکتر رونی لیدرمن از دانشگاه نوا ساوت ایسترن می گوید: "یک نوزاد فقط می تواند تا فاصله ۲۰ الی ۳۰ سانتیمتری خود را ببیند." فراتر از این فاصله، همه چیز به صورت تار در چشمان نوزاد شما دیده می شود. چشم های او به طور هماهنگ کار نمی کنند و توانایی تمرکز را ندارند. دکتر لیدرمن می افزاید: "نهایت وسعت دید نوزاد شما همین قدر است که صورت شما را هنگامی که به او شیر می دهید ببیند."

پس از تولد

نوزاد شما عاشق این است که به صورت شما نگاه کند، مخصوصا خطوط موها و چشمان شما که کنتراست بالاتری دارند و مشاهده آن برای نوزاد آسان تر است.

از آنجایی که بینایی رنگی او به طور کامل شکل نگرفته است، توجه او به سمت سایه روشن های سیاه و سفید، اشیاء تیره، روشن، بزرگ و نورانی جلب می شود.

دو ماهگی

در این زمان که هر دو چشم شروع به هماهنگ شدن می کنند، اکثر کودکان توانایی تعقیب اشیاء متحرک را پیدا می کنند. مغز او شروع به درک و تعقیب حرکت اشیاء محیط پیرامون می کند بنابراین او از تماشای اشیاء متحرک با بازی کردن در مقابل آینه بسیار لذت می برد.

چهار ماهگی

کودک از سن چهار ماهگی به بعد می تواند محیط پیرامون خود را به صورت رنگی ببنید بنابراین اسباب بازی ها و اشیاء رنگی اطراف خود را با شوق و علاقه بیشتری تماشا می کند. همچنین او درک بهتری از محیط و شناسایی اشیاء داخل اتاق آن دارد.

شش ماهگی

در این زمان توانایی دیدن جزئیات در کودک بیشتر شده است. ممکن است علاقه بیشتری نسبت به قبل به اشیاء یا محیط پیدا کند. به طور مثال صورت خرس عروسکی یا طرح جغجغه یا حتی درخت بیرون از اتاق خواب او می تواند توجه او را به خود جلب کند.

تا زمانی که کودک شما دو ماهه است، دید جانبی او قوی تر از دید مرکزی اوست، بدین معنا که توانایی تمرکز بر یک چیز و تماشای آن را ندارد، بنابراین یک گهواره متحرک مستقیما بالای سر او آویزان نکنید.