عفونت پروستات در مردان، اگر سهل انگاری کنید

به التهاب و ورم غده پروستات، پروستاتیت گفته می‌شود، پروستات غده‌ای به اندازه گردو است که دقیقاً زیر مثانه آقایان قرار دارد و مایع سمن یا منی را تولید می‌کند که اسپرم را تغذیه و جابجا می‌کند. آقایان در هر گروه سنی ممکن است با التهاب پروستات روبرو شوند، هر چند پروستاتیت در میان مردان ۵۰ ساله یا جوان‌تر شیوع بالاتری دارد. التهاب و تورم پروستات علل متفاوتی دارد، البته گاهی نمی‌توان علت خاصی را برای بروز آن تعیین کرد. در هر حال پروستاتیت بسته به علت عارضه به صورت تدریجی یا ناگهانی بروز می‌یابد. بعضی از گونه‌های التهاب پروستات موسوم به پروستاتیت مزمن چند ماه طول می‌کشد یا عود می‌کند.برداشتن پروستات عملی است که در آن غده پروستات و برخی بافت‌های اطراف آن برداشته می‌شود. عمل پروستات در صورت ابتلا به سرطان پروستات و به عنوان یک عمل باز انجام می‌شود.

اگر از درد لگن رنج می‌برید، هنگام ادرار کردن با درد یا دشواری روبرو می‌شوید یا انزال دردناک دارید، حتماً به متخصص اورولوژی مراجعه کنید. اگر در درمان پروستاتیت اهمال کنید، ممکن است با عفونت شدید یا دیگر عارضه‌ها مواجه شوید.

علائم

علائم و نشانه‌های التهاب و ورم پروستات به علت بروز مشکل بستگی دارد و موارد زیر را دربرمی‌گیرد:

-درد یا سوزش هنگام ادرار کردن (دیسوری)

-دشواری در ادرار کردن، برای مثال خروج ادرار به صورت قطره قطره

-تکرر ادرار به ویژه شب‌ها

-اضطرار ادراری

-کدر بودن ادرار

-ادرار خونی

-درد در شکم، کشاله ران یا کمر

-درد در ناحیه بین کیسه بیضه و راست روده (پرینئوم یا میان دوراه)

-درد یا ناراحتی آلت تناسلی یا بیضه‌ها

-انزال دردناک

علائم و نشانه‌هایی مانند آنفلوانزا در صورت ابتلا به پروستاتیت باکتریایی بروز می‌یابد.

علل

التهاب پروستات باکتریایی حاد غالباً نتیجه وجود باکتری‌های معمول‌ در این غده است. عفونت زمانی شروع می‌شود که باکتری‌های ادرار وارد پروستات شود. برای درمان این عفونت آنتی بیوتیک تجویز می‌شود. اگر این باکتری‌ها از بین نرود، التهاب پروستات عود می‌کند یا به سختی درمان می‌شود و به اصطلاح با پروستاتین باکتریایی مزمن مواجه می‌شویم. آسیب‌دیدگی عصبی در بخش پایینی مجاری ادراری در اثر جراحی یا وارد شدن ضربه و آسیب عامل نوع دیگری از پروستاتیت است که عفونت باکتریایی منشأ آن نیست. البته در بسیاری از موارد نمی‌توان علت التهاب و ورم پروستات را تعیین کرد.

عوامل خطر

عوامل خطر التهاب پروستات عبارت است از:

-قرار داشتن در دوران میانسالی

-سابقه ابتلا به پروستاتیت

-عفونت مثانه یا لوله‌ای که منی و ادرار را به آلت منتقل می‌کند.

-آسیب دیدگی‌های لگن مانند صدمه دیدن هنگام دوچرخه سواری یا سوارکاری

-قرار داشتن لوله داخل میزراه برای تخلیه ادرار (سوند ادراری)

-ابتلا به HIV/AIDS

-انجام نمونه‌برداری پروستات

عوارض

از عوارض پروستات می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

-عفونت باکتریایی خون (باکتریمی)

-التهاب لوله مارپیچ متصل به پشت بیضه (التهاب اپیدیدیم)

-حفره مملو از چرک در پروستات (آبسه پروستات)

-ناهنجاری‌های سمن و ناباروری که از عوارض پروستاتین مزمن محسوب می‌شود.

هیچگونه شواهد مستدلی دال بر تبدیل شدن التهاب پروستات به سرطان پروستات در دست نیست.

تشخیص

متخصص ابتدا تشخیص افتراقی (سیستماتیک) انجام می‌دهد و ابتلا به دیگر عوارض عامل بروز علائم مشابه را رد می‌کند. سپس متخصص سابقه پزشکی بیمار و علائم وی را بررسی می‌کند و معایناتی مانند معاینه انگشتی مقعد انجام می‌دهد.

آزمایش‌های تشخیصی اولیه موارد زیر را شامل می‌شود:

آزمایش ادرار:

پزشک نمونه ادرار را برای آنالیز و بررسی وجود نشانه‌های عفونت در ادرار به آزمایشگاه می‌فرستد.

آزمایش خون:

پزشک نمونه خون گرفته شده از بیمار را برای بررسی وجود نشانه‌های عفونت و دیگر ناراحتی‌های پروستات به آزمایشگاه می‌فرستد.

ماساژ پروستات:

پزشک در موارد نادر پروستات را ماساژ می‌دهد و ترشحات را آزمایش می‌کند.

آزمایش‌های تصویربرداری:

پزشک گاهی دستور سی تی اسکن مجاری ادراری و پروستات یا سونوگرافی پروستات می‌دهد. سی‌تی‌اسکن نسبت به رادیوگرافی تصاویر دقیق‌تر و پرجزئیاتی را به دست می‌دهد. سونوگرافی عملی تصویربرداری است که در آن از امواج مافوق صوت بهره گرفته می‌شود.

پزشک با توجه به علائم و نتایج آزمایش‌ها تشخیص می‌دهد که بیمار به کدام یک از انواع پروستاتیت مبتلا است:

التهاب پروستات باکتریایی حاد:

این عارضه غالباً پی‌آمد وجود باکتری در غده پروستات است، معمولاً به صورت ناگهانی شروع می‌شود و علائم و نشانه‌هایی مانند آنفلوانزا دارد که تب و لرز، حالت تهوع و استفراغ را شامل می‌شود.

التهاب پروستات باکتریایی مزمن:

اگر آنتی‌بیوتیک باکتری‌های مولد پروستات را از بین نبرد، عفونت عود می‌کند یا درمان آن دشوار می‌شود. بین دو حمله پروستاتیت باکتریایی مزمن هیچ علامتی بروز نمی‌یابد یا علائم جزیی است.

التهاب پروستات مزمن یا سندرم درد مزمن لگن:

این نوع از التهاب و عفونت پروستات شایع‌ترین نوع پروستاتیت است و عامل باکتریایی ندارد. علت دقیق عارضه غالباً مشخص نیست. علائم برخی آقایان در تمام مدت بیماری یکسان است و عده دیگری علائم را به صورت چرخه‌ای تجربه می‌کنند، یعنی شدت علائم به تناوب کمتر و بیشتر می‌شود.

پروستاتیت التهابی بدون علامت:

این نوع التهاب پروستات علامتی ندارد و معمولاً به صورت تصادفی و در صورت انجام آزمایش برای بررسی ابتلا به دیگر بیماری‌ها تشخیص داده می‌شود. این عارضه نیازی به درمان ندارد.

درمان

دارو

التهاب و ورم پروستات با توجه به علت بروز عارضه درمان می‌شود. روش‌های درمان دارویی پروستاتیت به شرح زیر است:

آنتی بیوتیک:

این دارو رایج‌ترین دارویی است که برای پروستات متورم و ملتهب تجویز می‌شود. پزشک داروی مناسب را با توجه به نوع باکتری عامل عفونت انتخاب می‌کند. در صورت شدید بودن علائم آنتی‌بیوتیک به صورت درون وریدی و با سرم تزریق می‌شود. بیمار باید 4 تا 6 هفته آنتی بیوتیک خوراکی مصرف کند، البته دوره درمان پروستاتیت عود کننده یا مزمن طولانی‌تر است.

مسدود کننده‌های آلفا:

این دارو گردن مثانه و فیبرهای عضلانی محل اتصال پروستات به مثانه را شل می‌کند. این درمان علائمی مانند ادرار دردناک را تسکین می‌دهد.

عامل‌های ضدالتهاب:

داروهای غیراستروئیدی ضدالتهاب (NSAIDs) بیمار را راحت‌تر می‌کند.

سبک زندگی و درمان‌های خانگی

با رعایت توصیه‌های زیر می‌توانید علائم پروستاتیت را تسکین دهید:

-حمام نشیمن (حمام سیتز) یا استفاده از پد گرم کننده

-محدود یا قطع کردن مصرف الکل، کافئین و خوراکی‌های تند یا اسیدی که مثانه را تحریک می‌کند.

-خودداری از انجام فعالیت‌های تحریک کننده پروستات مانند نشستن طولانی مدت یا دوچرخه سواری

-مصرف فراوان نوشیدنی‌های بدون کافئین برای بیشتر شدن ادرار و خروج باکتری‌ها از مثانه