درمان عفونت دهانه رحم، اصول کلی
عفونت دهانه رحم دو نوع از این بیماری وجود دارد که هر دو نوع ممکن است مسری باشند.
عفونت دهانه رحم دو نوع از این بیماری وجود دارد که هر دو نوع ممکن است مسری باشند:
عفونت حاد دهانه رحم، که معمولاً یک عفونت باکتریایی یا ویروسی با علایم مخصوص به خود است؛و عفونت مزمن دهانه رحم، که یک عفونت طولانی‌مدت است و شاید بدون علامت باشد.
علایم شایع
عفونت حاد:
ترشح ضخیم و زرد رنگ
عفونت مزمن:
-ترشح کم و گاهی بدون جلب نظر
-کمردرد
-احساس ناراحتی به هنگام ادرار
-احساس ناراحتی به هنگام نزدیکی
عفونت مزمن و گسترده:
-ترشح زیاد
-خونریزی بین دوره‌های عادت ماهانه
-لکه‌بینی یا خونریزی پس از نزدیکی
علل
-عفونت حاد دهانه رحم معمولاً توسط میکرب سوزاک یا میکربی دیگر به نام کلامیدیا تراکوماتیس ایجاد می‌شود. ویروس هرپس هم ممکن است این حالت را ایجاد کند.
-عفونت مزمن دهانه رحم، یا به علت تکرار عفونت حاد رخ می‌دهد یا به علت یک دوره عفونت حاد که به مدت کافی درمان نشده و به طور کامل التیام نیافته باشد.
-عوامل افزایش دهنده خطر
-داشتن چند شریک جنسی
-دیابت شیرین
-عفونت حاد یا مکرر مهبل
پیشگیری
-سالانه برای معاینه و انجام پاپ اسمیر به متخصص زنان مراجعه کنید.
-از لباس زیر نخی استفاده کنید. از لباس‌های زیر با جنسی پارچه‌هایی که اجازه تهویه هوا را نمی‌دهند اجتناب کنید. در صورت عدم تهویه مناسب گرما و رطوبت، بروز عفونت‌های مهبلی یا دهانه رحم افزایش می‌یابد.
-برای جلوگیری از عفونت‌های آمیزشی از کاندوم استفاده شود.
-اگر عفونت دهانه رحم در اثر یک بیماری آمیزشی ایجاد شده باشد، شریک جنسی نیز باید درمان شود.
عواقب مورد انتظار
-عفونت خفیف دهانه رحم بدون درمان خوب می‌شود.
-عفونت حاد دهانه رحم که در اثر بیماری‌های آمیزشی ایجاد شده، مسری است و با دارو خوب می‌شود.
-اغلب موارد دیگر عفونت دهانه رحم را می‌توان درمان کرد. برای تمام زنانی که عفونت دهانه رحم دارند انجام چکاپ منظم تا زمان بهبود عفونت ضروری است.
عوارض احتمالی
-پولیپ دهانه رحم
-بیماری التهابی لگن (گسترش عفونت به اعضای تناسلی داخلی‌تر)
-ندرتاً به وجود آمدن سلول‌های بدخیم در دهانه رحم
درمان
اصول کلی
-امکان دارد آزمایشات تشخیصی، شامل کشت ترشحات و آزمایش خون باشد.
-به هنگام درمان، به جای تامپون از بالشتک‌های بهداشتی استفاده کنید.
-از دوش مهبل استفاده نکنید مگر این که توصیه شود.
درمان ممکن است به طرق گوناگون انجام شود: تخریب سلول‌های غیرطبیعی با سوزاندن شیمیایی (با نیترات نقره)؛ کرایوتراپی یا سرما درمانی (تخریب بافت غیرطبیعی با انجماد، معمولاً با نیتروژن مایع)؛ یا سوزاندن الکتریکی (تخریب بافت غیرطبیعی با گرمای شدیدی که با جریان الکتریکی کنترل شده ایجاد می‌شود).
ندرتاً جراحی (هیسترکتومی یا همان برداشتن رحم) در مواردی که تخریب بافتی گسترده وجود دارد.
داروها
-آنتی‌بیوتیک خوراکی
-امکان دارد کرم‌ها یا شیاف‌های ضدویروسی یا آنتی‌بیوتیکی برای مبارزه با عفونت تجویز شود.
فعالیت
هیچ محدودیتی برای آن وجود ندارد، تنها فعالیت جنسی باید تا زمان بهبود عفونت کنار گذاشته شود.
رژیم غذایی
رژیم خاصی توصیه نمی‌شود.
در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید
-اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان علایم عفونت دهانه رحم را دارید.
-اگر به هنگام درمان، ناراحتی بیش از یک هفته طول بکشد یا علایم بدتر شوند.
-اگر خونریزی یا تورم بدون توجیه به هنگام درمان یا پس از آن ایجاد شود.
-اگر دچار علایم جدید و غیرقابل کنترل شده اید. داروهای مورد استفاده در درمان ممکن است عوارض جانبی به همراه داشته باشند.
منبع:
دکتـر فاطمه نعمـت اللهی
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼