نکاتی در مورد تربیت کودکان، آیا میدانید؟

تمامی مواردی را دیده ایم که: یک خردسال غیرقابل کنترل یک مشت شن را در پارک پرت می کند...

تمامی مواردی را دیده ایم که: یک خردسال غیرقابل کنترل یک مشت شن را در پارک پرت می کند، یک بچه ی سه ساله ی نق نقو در سوپرمارکت آب نبات می خواهد، یک بچه ی هفت ساله ی گستاخ در رستوران فریاد می کشد که «تو نمی تونی من رو مجبور کنی!»

و ما به پدر و مادرهاشون گفتیم که اگر بچه ی ما بود نمی ذاشتیم همچین اداهایی توی پارک در بیاره و یا در رستوران شام همه رو مختل کند.

اما بعد برای شما هم اتفاق می افتد: یک انفجار بزرگ شما را غافلگیر می کند. و حالا دیگر شما هم جزو والدین هستید - کسی که باید حل کند تا چه کار را انجام دهد. حقیقت آن است که هر کودکی در هر سنی چالش های تعلیم و تربیت را با خود می آورد. و این به ما بستگی دارد که چگونه با آنها مقابله کنیم.

چرا تربیت چنین معمای غیرقابل حلی است؟ انگار که در یک طناب بسته شده ای. از یک طرف خطر آسان گیری - هیچ کس نمی خواهد یک بچه ی لوس و نیز بار بیاورد. از طرف دیگر ترس از کنترل زیاد - کمی دوست داره پدر سالار باشد و یه بچه ی بزدل عبوس بزرگ کنه؟

آنچه که ما نیاز داریم یک حد وسط راحت است، در اینجا قوانین پایه ی که خیلی از کارشناسان در مورد آن اتفاق نظر دارند را می خوانیم:

همه ی ما در این مورد با هم یک گروه هستیم. از همان اول به بچه ها بیاموزید که خانواده یک نظام حمایتی دو طرفه است، به این معنا که هر کسی در آن سعی و جدیت دارد. حتی یک نوزاد می تواند بیاموزد که «کمک کند» تا بلندش کنید وقتی بازوهایش را بالا می آورد. این گفته ی ما دلین سویفت، مؤسس و کارگردان حق کودک و نویسینده ی «تعلیم و تربیت برای زندگی، آن را درست برای کودکان انجام دهیم» است.

احترام متقابل است. یکی از رایجترین گله های والدین و بچه ها این است که «تو به حرفهای من گوش نمی دهی» یک مثال خوب در اینجا: هنگامی که فرزندتان تلاش می کند تا به شما چیزی را بگوید، آنچه که انجام می دهید را متوقف سازید، توجه تان را متمرکز کنید. بعداً شما می توانید همین نزاکت را از او توقع کنید.

تداوم و پایداری شاه کلید است. راه خوب برای بزرگ کردن یک کودک با قدرت احساسی چیست؟ پایداری و استقامت درباره ی قوانین و کارها پروفسور دانشگاه هاروارد و نویسنده حتی اگر روی یک کار اصرار بورزید، فرزندتان بهتر عمل خواهد کرد. پایدار و استوار بودن به کودک می آموزد که شما درباره ی آنچه که از او انتظار دارید تا مسئول رفتارش باشد اهمیت می دهید.

زندگی همیشه منصفانه نیست . ما اغلب می ترسیم که کودکانمان ناامید یا ناراحت شوند. اگر کودک هرگز درد ناامیدی را نجربه نکند تا یک اسباب بازی را به اشتراک بگذارد یا در صف منتظر نوبت بماند یا هرگز غمگین و ناامید نشوند مهارت های روانشناختی آنها که برای شادی آینده شان تعیین کننده هستند رشد نخواهد کرد.

منبع: نسخه