رفتار با کودک بیمار، توجه زیاد لوسش نمی کند؟

شکوفه رادفر، فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی بقیة الله درباره نحوه رفتار با کودکان بیمار گفت: بعضی از بیمارها نیاز به توجه خاص دارند معمولا کسانی که دچار بیماری مزمن هستند نیازهایشان بیشتر میشود چه از جهت رسیدگی هایی که برای مشکلات جسمانی دارند و چه از نظر اینکه اطرافیان و والدین برای کودک آزرده خاطر و نگران هستند پس نا خود آگاه توجه و رسیدگی به این کودکا بیشتر می شود و این قضیه را در کودک تقویت می کند که برای دسترسی به خواسته ها و برآورده شدن نیازهای عاطفی و روحی و روانی اش از توجه والدین و اطرافیان برای رسیدن به هدف خود بیشتر استفاده کند.

وی افزود: در چنین مواردی توصیه می شود با این کودک همانطور که با بقیه فرزندان یا کودکان برخورد می شود رفتارکنند. البته این رفتاربه این معنی نیست که محیط را نباید تغییر داد بلکه برای این کودکان باید محیط را کم استرس تر کرد،‌عوامل تنش زا کمرنگ یا برداشته شود همچنین سعی کنند ارتباطات عاطفی و اجتماعی بهتر و قوی تر باشد اما توجه یا تشویق نابجا باعث ایجاد مشکلات بیشتری می شود.

برقراری ارتباط با دیگران مهمترین دغدغه کودک

وی با اشاره به این نکته گفت: قطعا این کودکان دوست دارند زودتر به سلامت کامل برسند دفعات حضور در بیمارستان ها دریافت داروها بخصوص اگر از نوع داروهای تزریقی یا شیمی درمانی و سرم درمانی باشند این کودکان را آزرده خاطرکند که نمی تواند با بقیه هم سن و سالان خود بازی کند و یا اگر کودکی دانش آموز است باید مدت زمان زیادی را به دور از درس و مدرسه باشد و این امر در پیشرفت تحصیلی و اعتماد به نفس ارتباط اجتماعی او تاثیر گذار است و اگر بیماری در ظاهر و عملکرد و رفتار او با دیگران مشهود باشد مهمترین نگرانی او این است که دیگران درباره ی او چه نظری خواهند داشت و چگونه با او رفتار می کنند آیا حاضرند که با او همبازی شوند

وی در ادامه تصریح کرد: تشکیل گروه هایی که بچه های همدرد با هم هستند قطعا به آرامش و ایجاد احساس بهتر و همچنین ایجاد اعتماد به نفس بالا و برقراری ارتباط اجتماعی و همکاری درمانی او کمک می کند و اینکه افرادی مثل خودش را ببیند و از تجربیات آنها استفاده کند باعث می شود راهکارهایی را برای برطرف کردن مشکلات خود پیدا کند و احساس تنهایی نکند.

مشاوره روانپزشکی و روانشناسی مهمترین اصل برای کودکان و والدین

رادفر خاطرنشان کرد: کودک بیمار به علت دور شدن از روابط اجتماعی و محیط درس و مدرسه و همچنین دوری از هم سن و سالان و بازیهای کودکانه و علاوه بر اینها تحمل راهکارهای درمانی و بستری شدن های مکرر نیاز به مشاوره دارد که برای او مشاوره فردی و حتی گاهی بازی درمانی و رفتار درمانی انجام می شود و والدین این کودکان یا بدلیل اضطراب شدیدی که دارند و یا ممکن است از بعد پذیرش بیماری و مخاطراتی که برای کودک پیش می آید دچار افسردگی شوند قطعا لازم است که مشاوره انجام دهند و اگر این شرایط جدی باشد علاوه بر مشاوره روانشناسی درمانهای روانپزشکی نیز هم برای کودک و هم برای والدین مورد نیاز می باشد.

وی با اشاره به اینکه نیاز های عاطفی این کودکان به علت بستری شدنهای مکرر و مشکلات جسمانی افزایش می یابد گفت: حتما زمان بستری شدن مادر یا فردی که کودک به او دلبستگی دارد در کنارش حضور داشته باشد تا احساس تنهایی نکند و همچنین عروسک و یا اسباب بازی مورد علاقه اش همراه کودک باشد.

وی در پایان توصیه کرد: سعی کنیم عواطف و هیجانات مثبت خود را به کودک ابراز کنیم و ساعتهای خوب و خوشی را برای او رقم بزنیم و بهتر است در این موارد والدین نیز با او همدرد شوند.