مننژیت میکروبی در کودکان، متفاوت است؟

بیماری مننژیت مختص بزرگسالان نیست نوزادان نیز ممکن است به این بیماری عفونی مبتلا شوند.

بیماری مننژیت مختص بزرگسالان نیست نوزادان نیز ممکن است به این بیماری عفونی مبتلا شوند. هنگامی که نوزادان کوچک در چند هفته اول زندگی به مننژیت مبتلا می شوند، اغلب تنها علائم آن ها تب است و معمولاً بیقراری می کنند.

اما در ابتدا فقط تب دارند و به همین دلیل است که گفته می شود کودکی که در چند هفته اول تب دارد، باید سریعا تحت درمان قرار بگیرد.

نوزادان معمولاً توسط باکتری ها در ناحیه تناسلی مادر و هنگام زایمان کودک به این بیماری مبتلا می شود. البته نوزادان می توانند یک ویروس یا یک عفونت باکتریایی را از تماس با یک فرد آلوده دیگر نیز بگیرند، اما این مورد کمتر از مورد اول است.

برای سلامت نوزاد مردم باید قبل از نگه داشتن نوزاد دست های خود را بشویند و اگر کسی در معرض آلودگی یا گلودرد باشد، نباید به خانه فرد، برای دیدار نوزاد برود.

مننژیت در کودکان و نوجوانان

هنگامی که کودکان نوپا و کودکانی که به مدرسه می روند به مننژیت مبتلا می شوند، معمولاً توسط یک ویروس آلوده می شوند. کودکان در این گروه سنی، تب، سفتی گردن یا هزیون را تجربه می کنند.

در نوجوانان، علائم اولیه مننژیت بسیار شبیه سرما خوردگی یا آنفولانزا است. این علائم می تواند با یک آبریزش بینی و گلو درد شروع شود، اما در عرض چند ساعت می تواند تب بالا، سفتی و سرگیجه ایجاد کند. آنها حتی ممکن است به این بیماری کاملاً واکنش نشان دهند.

البته این نوع مننژیت خاص است، همچنین در مورد این گروه سنی پزشکان بیشتر در مورد مننژیت باکتریایی نگران هستند. این نوع از مننژیت می تواند به سرعت تب کودک را بالا ببرد و گاهی اوقات میزان زیادی از آسیب را به وجود آورد که ما حتی نمی توانیم آن را تشخیص دهیم.

دانش آموزان نوجوان و دانشگاهی در معرض خطر بیشتری قرار دارند

مننژیت باکتریایی می تواند به سرعت در میان افرادی که در فضاهای نزدیک مثل مدرسه، خوابگاه های دانشگاه و یا در تیم های ورزشی گسترش یابد. تازه کارانی که در خوابگاه ها زندگی می کنند در معرض خطر بیشتری هستند و به همین دلیل است که ما بچه ها را قبل از رفتن به مدرسه و دانشگاه واکسینه می کنیم.

بزرگسالان هنوز هم در معرض خطر ابتلا به مننژیت هستند

کودکان و نوجوانان ممکن است در معرض خطر ابتلا به مننژیت باشند، اما افراد در هر سنی ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند. در بزرگسالان، مننژیت باکتریایی می تواند ناشی از استرپتوکوک پنومونیه باشد، همان باکتری که موجب بیماری های پنومونی و سینوس می شود.

سالمندان، زنان باردار و افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف نیز در معرض خطر ابتلا به مننژیت از لیستریا، نوعی باکتری در پنیر های خاص و گوشت های فرآوری شده قرار دارند.

منیسک گوسفندی رایج نیست، ولی در نقاطی از جهان، از جمله کشورهای جنوب صحرای آفریقا شایع است. افرادی که در هر سنی قصد سفر به این منطقه را دارند، باید قبل از رفتن به پزشک مراجعه کنند.

چگونه مننژیت تشخیص داده می شود

اگر یک پزشک به مبتلا بودن فرد به مننژیت شک کند، ممکن است یک اسکن رادیوگرافی یا سی تی اسکن را تجویز کند تا علائم التهابی را در اطراف مغز و نخاع مشاهده کند. آزمایش های خون نیز ممکن است برای شناسایی باکتری ها یا سایر میکروارگانیسم هایی که ممکن است مسئول عفونت باشند، استفاده شود.

تشخیص قطعی مننژیت، نیاز به یک تزریق نخاعی دارد: یک روش که در آن پزشک با استفاده از سوزن که در نخاع قرار می دهد و یک نمونه از مایع مغزی نخاعی را جمع آوری می کند. سطوح گلوکز، پروتئین و گلبول های سفید خون در این مایع می تواند نشان دهنده میزان التهاب موجود باشد. این بیماری می تواند باکتری، ویروس یا چیز دیگری باشد، همچنین می تواند به پزشکان کمک کند که علت مننژیت را تعیین کنند.

دارو و درمان برای مننژیت

مننژیت باکتریایی با آنتی بیوتیک درمان می شود و طبق گفته موسسه ملی بهداشت، دریافت درمان مناسب می تواند خطر مرگ را به کمتر از 15٪ کاهش دهد. افرادی که در معرض ابتلا به مننژیت باکتریایی هستند ممکن است به عنوان یک اقدام احتیاطی باید آنتی بیوتیک مصرف کنند حتی اگر علائم بیماری خود را نشان ندهند.

آنتی بیوتیک ها برای مننژیتی که توسط باکتری ایجاد نشده، کار نخواهند کرد. مننژیت قارچی را می توان با داروهای ضد قارچی درمان کرد، که معمولا در بیمارستان انجام می شود. درمان ابتلا به مننژیت ویروسی و انگلی سخت تر است. هیچ داروهایی وجود ندارد که منبع این عفونت را هدف قرار دهد، بنابراین درمان اغلب با توجه به علائمی مانند درد و تب همراه است.

چرا واکسن ها بسیار مهم هستند

از آنجا که مننژیت نمی تواند به موقع شناسایی شود و تشخیص دشواری دارد، واکسیناسیون در برابر بیماری بسیار مهم است.

کودکان باید در سن ۱۱ یا ۱۲ سالگی یک واکسن مونینگوکوکی کنژوکی دریافت کنند و در سن ۱۶ سالگی تقویت شود تا از ۴ نوع باکتری (سرووگروپ A، C، W و Y محافظت شوند که مننژیت را ایجاد می کنند. نوجوانانی که به دانشگاه می روند ممکن است واکسن دیگری به نام واکسن منگنوکوک برایشان تزریق شود تا به طور خاص در مقابل مننژیت نوع B واکسینه شوند.

با وجود اینکه بزرگسالان می توانند به هر نوع از مننژیت مبتلا شوند، واکسن توصیه نمی شود مگر اینکه یک فرد بزرگسال به علت بارداری یا سیستم ایمنی ضعیف بدن در معرض خطر بالاتری قرار گیرد.

سایر واکسن های معمولی می توانند نوزادان را در برابر سایر باکتری ها محافظت کنند که می تواند مننژیت را نیز ایجاد کند. برای کودکان مبتلا به مننژیت از باکتری هایی مانند استرپتوکوک پنومونی که در حال حاضر واکسینه می شود، استفاده می شود.

منبع: الو دکتر