بیماری سرخجه در نوزادان، قلبش را نشانه می گیرد؟
بیماری حاد واگیردار شایع ویروسی در دوران کودکی است که عامل آن روبی ویروس یا ویروس سرخجه است.
بیماری حاد واگیردار شایع ویروسی در دوران کودکی است که عامل آن روبی ویروس یا ویروس سرخجه است. سن شایع در سن مدرسه یعنی ۵-۱۴ سالگی است. دوره کمون ۱۴تا ۲۱روز بوده و دوره واگیری از ۷روز قبل تا تقریبا ۵ روز پس از ظهور بثورات است. همچنین روش انتقال تماس مستقیم یا غیر مستقیم با قطرات بزاق و ترشحات بیمار است.
ایمنی:
ابتلاء به بیماری، ایمنی طبیعی طولانی ایجاد می‌کند. ایمنی اکتیو مصنوعی از طریق واکسن ویروس زنده ضعیف شده و ایمنی مصنوعی پاسیو با تزریق سرم ایمونوگلوبولین در زنان بادار ایجاد می‌شود.
علایم:
علایم سرخجه با یک دوره اولیه ۱-۵روز شروع می‌شود که در طول آن کودک تب با درجه پایین (ضعیف)سردرد، بی‌حالی، بی‌اشتهایی، احتمال زخم گلو،سرفه خفیف و لنفادنوپاتی دارد. غدد لنفاوی که به طور قابل توجهی متاثر می‌شوند که شامل غدد پشت اکسی پیتا،پشت گوش و گردن است و طی ۱تا۵روز اول بثورات ظاهر می‌شود.
بسیاری از کودکان علائم اولیه خفیفی دارند و اولین علامتی که توجه والدین را جلب می‌کند بثورات است. بثورات شامل ماکول و پاپول‌های قرمز صورتی رنگ و مجزا از هم است. ابتدا در صورت، سپس در تنه و انتهاها انتشار می‌یابد.
در صورتی که مادر در دوران بارداری مبتلا به سرخجه شود، جنین نیز مبتلا می‌شود که سرخجه مادرزادی نامیده می‌شود.
بنابرین این بیماری، ویروسی است که ازطریق مادر به نوزاد منتقل می‌شود. ابتلا به سرخجه در سه ماهه اول بارداری به علت عوارض آن در نوزاد از اهمیت خاصی برخوردار است.
در ماه‌های چهارم و پنجم، حتی ششم نیز می‌تواند در نوزاد موجب بروز عوارض کند. عوارض آن عبارتند از بیماری‌های قلبی، ناهنجاری‌های سلسله اعصاب مرکزی، کری، آب مروارید ودر صورت ابتلادر سه ماهه اول حاملگی احتمال مرگ جنین یا نقص عضو بسیار بالاست.
نکته:
تزریق واکسن سرخجه در بارداری ممنوع است و حاملگی تا سه ماه بعد از تزریق باید به تاخیر افتد چنانچه خانمی در سه ماهه اول بارداری به سرخجه مبتلا شود. سقط جنین ضرورت می‌یابد.
معمولا عفونت ویروس سرخجه در بارداری، با ناهنجاری مادرزادی شناخته می‌شود، این عفونت طیف وسیعی از عفونت بی‌علامت، سقط، تولد بچه مرده تا نا هنجاری‌های مادر زادی را شامل می‌شود. مهمترین عامل پیگیری و تشخیص این سندرم عوارض ناشی از آن است که شامل:
۱-ناشنوایی عصبی یک یا دوطرفه:
به عنوان شایع ترین عارضه مطرح است. در ۷۰-۹۰در صد موارد CRS، از دست رفتن شنوایی رخ می‌دهد و در ۵۰در صد موارد، تنها علامت CRSاست.
طبق تعریف WHO،در کودکان، آستانه شنوایی منجر به ناتوانی،۳۱ dbیا بیشتر است. موارد خفیف تا متوسط ممکن است شناسایی نشوند بنابراین از دست رفتن شنوایی در اثر CRS،کمتر از حد معمول تخمین زده می‌شود.
2- عوارض چشمی:
شایعترین عارضه چشمی salt and pepper retinopathyاست. کاتاراکت 1-2طرفه به عنوان جدی ترین عارضه در یک سوم موارد مطرح است. از سایر عوارض چشمی به گلو کو م مادرزادی می‌توان اشاره کرد.
۳- عوارض قلبی:
در صورت آلودگی مادر در ۸هفته اول در ۵۰ درصد موارد PDAبه عنوان شایع ترین عارضه مطرح بوده و در درجات بعدی عوارض شریان ریوی و عوارض دریچه‌ای مطرح است.
4- سایر عوارض CRSعبارتند از:
ـ تاخیر رشد داخل رحمی (IUGR)
ـ عوارض نورو لوژیک که ممکن است پس از تولد پیشرفت کند
ـ مننگو آنسفالیت( 20-10%)ادامه تا 12 ماه
ـ میکرو سفالی (27%)
ـ عقب ماندگی ذهنی Intellectual Disability ( 13%)
ـ کوتاهی قد در اثر کمبود هورمون رشد
ـ موارد نادر از سندرم نقص ایمنی سلولار ( به خصوص در عفونت در هفته‌های اول)
ت پنومونی انترستیسیل (20%)
پیگیری شیر خوار ان تا 9-12سالگی، نشان دهنده اختلال پیشرونده رفتاری، حسیو حرکتیو از جمله اوتیسم در شیر خوارانیاست که در ابتدا به نظر عادی بوده‌اند.
شیر خوران مبتلا به CRSممکن است تا یک سال ویروس را دفع کنند، ایمن سازی افراد در تماس و رعایت اقدامات حفاظتی ضروری است مگر دو کشت ادرارو گلو که درشیرخوار بالای سه ماه گرفته شده باشند، منفی گزارش شود.
از جمله عوارض گذاری این سندرم می‌توان به:
ـ هپاتواسپلنومگالی
ـ پورپورا
ـ عوراض استخوانی رادیو لوسنت
ـ مننگوآنسفالیت
و از عوارض دیررس می توان به progressive Rubella Panencephalitis) PRP)، دیابت قندی(۲۰%)، اختلال تیروئید(۵%) اشاره کردکه این عوارض دیررستداوم دارد.
درمان:
درمان علامتی بوده و به ضایعات موجود بستگی دارد. ویروس زنده سرخجه ممکن است از ترشحات دهان وبینی نوزادانی که مبتلا به بیماری باشد که با انجام کشت در هنگام تولد دیده شود. در سن یک سالگی حدود 10 در صد این کودکان هنوز ویروس زنده را پراکنده می‌کنند. از انجایی که این ویروس از طریق هوا انتقال می‌یابد به آسانی پخش می‌شود و باید در بیمارستان ایزوله شوند.
انتظار می رود هر شیرخوار کمتر از یک سال که کارکنان بهداشتی در او مشکوک به CRS شوند:
-شیر خوار 0-11 ماهه با بیماری قلبی یا شک به ناشنوایی یا یکی یا بیشتر از علائم چشمی مردمک سفید(کاتاراکت)، کاهش بینایی، حرکت پاندولی چشمی ( نیستاگموس)،لوچی(استرابیسم)، کوچکی کره چشم (میکروفتالمی)، بزرگی کره چشم (گلوکوم مادرزادی) بدون توجه به سابقه مادر.
-سرخجه مشکوک یا قطعی مادر در بارداری(حتی بدون علائم CRS و یا دریافت ایمونوگلوبولین)
منبع:
سلامت نیوز
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼