نحوه نگهداری از کودک، هم لذت‌بخش و هم سودمند

کمک دست یک مادر باشید.
هنگامی که یکی از والدین خانه است،کنار او باشید.اینکار به شما این شانس را میدهد که تمرین کنید و تجربه ای بدست بیاورید تا بتوانید آن را عرضه کنید.کمک کردن به خواهر یا برادر های خودتان نیز میتواند تمرین فوق العاده ای باشد.
برنامه ریزی کنید.
به عنوان پرستار بچه،احتمالا مستقل کار میکنید(در عوض کار کردن برای شرکت ها) و بنابراین،باید برای خودتان برنامه ای تنظیم کنید.اگرچه ممکن است سنتی به نظر برسد،در یک تقویم،روزها و ساعتهای خالی تان را علامت بزنید تا زمانی که والدین برای نگهداری از کودکشان با شما تماس میگیرند،بدانید دقیقا چه زمانی در دسترس هستید.
درست کردن یک سیستم کُد رنگی در میتواند در مرتب کردن روزهای شلوغ تان در تقویم،مفید باشد.
برنامه تان را بروز کنید تا اتفاقی،یک روز را ۲ بار رزرو نکنید.
نرخ دستمزدتان را تعیین کنید.
اگرچه والدین زمانی که پرستار کودک استخدام میکنند یک دستمزد معین در ذهنشان دارند،بسیاری این تصمیم را بر عهده ی پرستار میگذارند تا دستمزد ساعتی او را تامین کنند.۲ راه برای تعیین دستمزد وجود دارد:یک نرخ ثابت ساعتی،یا یک نرخ در ازای هر کودک.اولین راه برای خانواده های کم جمعیت و دومی برای نگهداری از بیشتر از ۲ کودک در آن واحد،بهتر است.
نرخ دستمزد ثابت ساعتی معمولا بین ساعتی ۱۲-۷ دلار است،اما مشخصا میتواند بسته به خانواده،بیشتر یا کمتر باشد.

همچنین شما به اطلاعاتی شخصی راجع به هر کودک نیاز دارید(مانند اطلاعاتی مربوط به آلرژی آنها)،اما باید یک لیست عمومی از شماره تلفن های "بدترین موقعیت های ممکن " داشته باشید.میتوانید موارد زیر را در آن داشته باشید:
مرکز فوریت های مسمومیت
پلیس
آتش نشانی
مرکز پرستاری
یک فرد مورد اطمینان که خودش فرزند داشته است(مانند خاله یا مادر) که در صورت گیج شدن با او تماس بگیرید.
هر شماره ی مرتبط دیگری
خودتان را معرفی کنید.
اگر به تازگی این شغل را شروع کرده اید،باید به دیگران اطلاع دهید که به انجام این کار تمایل دارید.معمولا آسانترین راه برای پیدا کردن مشتری،دهان به دهان چرخیدن است.با همسایه ها،افراد کلیسایتان یا خانواده ها در مدرسه تان که کودک دارند،صحبت کنید.از دوستانتان که پرستاری از کودک انجام میدهند بپرسید تا اگر موردی میشناسند،معرفی کنند.اگر خواهر یا برادر بزرگتری دارید که قبلا این کار را انجام میدادند اما الان شغلشان را عوض کرده اند،با مشتری های آنها تماس بگیرید.
همیشه بهترین راه این است که از فرزندان فردی که میشناسید یا از دوستانتان شنیده اید،پرستاری کنید.اگر تازه کار هستید،ممکن است بخواهید فقط برای افرادی که میشناسید،کار کنید.
اگر دهان به دهان چرخیدن جواب نداد،تبلیغ کردن در محله تان را در نظر بگیرید.میتوانید روی درِ خانه ها اطلاعیه بچسبانید یا اگر محله تان لیستی از ساکنین دارد،به همسایه هایتان ایمیل بزنید.اگر خواستید تبلیغات کنید،ابتدا با والدینتان هماهنگ کنید. هرزمان که بخواهید اطلاعات شخصی تان را انتشار دهید،آنها باید در جریان باشند.
از مهارت ها و تجربه های مخصوصی که میتوانید عرضه کنید،یک خلاصه تهیه کنید.برای مثال،اگر دوره ی پرستاری از کودک دیده اید آن را در رزومه ی کاریتان بنویسید.هر تجربه ای که از پرستاری از کودکان به دست آورده اید،حتی اگر خواهر یا برادر کوچکترتان بوده اند،آن را در رزومه تان قرار دهید.آیا در مدرسه دوره ی کمک های اولیه گذرانده اید؟آیا رانندگی میکنید؟همه ی این ها مواردی هستند که میتوانید آنها را در رزومه تان قرار دهید.همچنین قبل از شروع کارتان باید بدانید که هر چند وقت یکبار یا چقدر میخواهید کار کنید و نرخ دستمزدتان را نیز تعیین کنید.
بدانید در زمان مصاحبه چه کاری انجام دهید.
پیدا کردن والدینی که به دنبال پرستار کودک باشند به اندازه ی کافی سخت است.مرحله ی بعد،احتمالا سخت ترین مرحله،این است که برای آن کار ارزشمند به نظر برسید.گفتنش راحت تر از عمل است.زمان آن است که با والدین مصاحبه کنید تا با والدین و فرزندانشان آشنا شوید.
همانطور که شما به دنبال کار مناسبی میگردید،والدین نیز میخواهند تا جایی که میتوانند شما را بشناسند.به آنها راجع به خودتان،خانواده تان،مدرسه تان و دلیل این که میخواهید پرستاری کنید را بگویید.
لیستی از سوالات را آماده داشته باشید تا بدانید چه انتظاری از شما میرود.آنها را بنویسید تا فراموش نکنید آنها را بپرسید.پرسیدن این سوالات به شما کمک میکند تا بدانید آن کار برایتان مناسب است یا خیر.
اگر خانواده و کودکان را ملاقات کردید اما هنوز میخواهید آنها را بیشتر بشناسید، ملاقات دیگری پیشنهاد دهید تا بتوانید زمان بیشتری با کودکان بگذرانید.بسیاری از والدین خوشحال میشوند که ببینند شما میخواهید تا جایی که میتوانید اطلاعات کسب کنید.
منطقه ی امن تان و محدودیتهایش را بشناسید.
قبل از رفتن به سر کار،بدانید با چه مواردی راحت هستید و با چه مواردی راحت نیستید.باید احساس کنید اوضاع در کنترلتان است.اگر راجع به کاری مطمئن نیستید،بهتر است منتظر کار بعدی باشید.همانقدر که امنیت کودکانی که از آنها پرستاری میکنید مهم است،امنیت خودتان نیز مهم است.اگر این اولین کر پرستاری تان است،مطمئن باشید که با خانواده احساس راحتی میکنید.به حس ششمتان اعتماد کنید و حس نکنید که حتما باید آن کار را قبول کنید.به آن خانواده بگویید که باید با والدین تان قبل از متعهد شدن به آن کار، صحبت کنید.زمانی که بدانید چه میخواهید و چه انتظاراتی داشته باشید،پرستاری از کودکان برای خودتان و کودکان،تجربه ی بهتری خواهد بود.
اگر احساس میکنید که برای پرستاری از نوزاد تازه به دنیا آمده،مهارتهای کافی ندارید،آن را قبول نکنید.

آیا از وقت گذراندن با کودکان لذت میبری؟
آیا برای نگهداری از کودکان آمادگی لازم را داری؟
آیا از نیازهای کودکان آگاهی داری؟
آیا دوره ی نگهداری از کودکان را گذرانده ای؟
آیا تجربه ی نگهداری از خواهر برادر یا خویشاوندان کوچکتر را داری؟
چه مهارت هایی را میتوانی به والدین و کودکان عرضه کنی؟
آیا میخواهی گاهی اوقات پرستاری کودک انجام دهی یا جایگاه ثابتی برای این شغل داشته باشی؟
اگر دستمزد مهم است،آیا درآمدتان نیاز هایتان را پاسخ خواهد بود؟
از چند کودک مراقبت خواهید کرد؟
چند سالشان است؟نیازهایشان وابسته به سن شان متفاوت است.
آیا کودکان نیاز های مخصوصی دارند؟رژیم غذایی مخصوصی دارند؟
آیا خانواده حیوان خانگی یا استخر دارند؟
انتظار داری چه ساعت هایی کار کنی؟
داخل خانه شان مجاز به انجام چه کارهایی هستی؟(مثلا استفاده از کامپیوتر،غذا خوردن یا آوردن غذای جداگانه؟)

قسمت دوم
راجع به والدین و کودکان اطلاعات بدست آورید.
زمانی که به خانه ی مشتری تان میروید،تا زمانی که میخواهند خانه را ترک کنند،شروع به جمع آوری اطلاعات راجع به والدین کنید.اسامی کامل و شماره تلفن ها،آدرس مقصدشان،زمان حدودی بازگشت به خانه و شماره تماس اضطراری آنها را یادداشت کنید.همچنین اطلاعات مربوط به کودکان مانند آلرژی(یا مسائل مربوط به سلامتی)را یادداشت کنید.این لیست نیاز خواهد داشت که در طولانی مدت،طولانی تر و دقیق تر شود.
از والدین بخواهید تا مکان وسایل کمک های اولیه و داروها را به شما نشان دهند.
لیستی از داروهایی که کودکان باید مصرف کنند یا در صورت جراحت یا مریضی میتوانند مصرف کنند را یادداشت کنید.(مانند Tylenol برای درد یا سردرد)
برنامه ی کودکان را یادداشت کنید.اکثر خانواده ها یک برنامه ی عمومی(یا در بعضی مواقع اختصاصی) برای کارهای روزانه ی کودکان دارند.این برنامه معمولا شامل زمان وعده های غذایی،زمان انجام کارهای روزمره/تکالیف و زمان خواب.یادداشت کردن این موارد در ابتدا به این معنی است که کودکان(اگر بزرگ باشند)، نمی توانند به دور از چشم والدین شان از انجام برنامه شان سرپیچی کنند.
بدانید انجام چه فعالیت هایی مجاز است.
هر خانه ای که در آن کار کنید،متفاوت است و مهم است که بدانید در هر خانواده ای،چه فعالیت هایی مجاز است.راجع به تلویزیون،بازی های کامپیوتری،زمان استفاده از کامپیوتر،مکان ها و زمانهایی که کودکان میتوانند بیرون از خانه بازی کنند،اگر دوستان کودکان اجازه دارند به خانه ی آنها بیایند و هر جایی از خانه که ممکن است محدودیت نداشته باشد،بپرسید.این موارد ممکن است در یک خانه،برای کودکان متفاوت وابسته به سنشان متفاوت باشد.پس مطمئن باشید که برای هر کودک جداگانه بپرسید.
برای زمانی که آنجا هستید،یک منوی غذایی تنظیم کنید.
وابسته به زمانی که برای پرستاری کودکان میگذرانید،ممکن است مجبور باشید به کودکان غذا دهید.از والدین بپرسید که ترجیح میدهند شما چه غذایی درست کنید و چه غذاهایی برای میان وعده مناسب هستند.روشن کنید که مصرف چه غذاهایی ممنوع هستند؛معمولا این خوراکی ها شکلات و محصولات دسر مانند هستند که کودکان معمولا آنها را زمانی که والدین شان حضور ندارند،درخواست می کنند.
بدانید زمانی که کودک کار بدی انجام میدهد،چه تنبیهاتی مناسب هستند.
کاملا ممکن است که در بعضی مواقع،کودکی که از او مراقبت میکنید،کار بدی انجام دهد.بجای حدس زدنِ چگونه تنبیه کردن یا تنبیه کردنِ خیلی کم یا خیلی شدید،از والدین بپرسید که معمولا برای کارهای بدِ کوچک،چه تنبیهاتی انجام میدهند.بسیاری مواقع این تنبیهات شامل لغو کردن منافع شان یا مهلت دادن به آنها میباشد.همچنین والدین میتوانند بگویند که شما نباید آنها را تنبیه کنید و درعوض باید تمام کارهای بد آنها را به والدین گزارش دهید.

قسمت سوم
برای شناختن کودکان،با آنها زمان بگذرانید.
پرستاری از کودکان به همان اندازه که شغل است،میتواند فرصتی برای لذت بردن از همراهی با کودکان باشد.کودکان اگر شما را دوست داشته باشند،بیشتر شنوای شما و قوانین تان میشوند و اگر سعی کنید با آنها ارتباط برقرار کنید،زودتر به شما علاقه مند میشوند.برای ایجاد یک رابطه ی خوب،با آنها صحبت کنید،از آنها سوال بپرسید و با آنها شوخی کنید.
در بازی های آنها شریک شوید.
اگرچه کار شما مراقبت از کودکان است،باید تا جایی که میتوانید در بازی های آنها مشارکت کنید.بازی ها بسته به سن شان متفاوت است؛اگر از یک نوزاد نگهداری میکنید،ممکن است کاری بیشتر از شکلک در آوردن با صورت و بالا نگه داشتن اسباب بازی ها نکنید.خلاقیت به خرج دهید تا کودکان علاقه نشان دهند و از ایجاد دردسر دوری کنند.کاری کنید باور کنند که بازی کردن بسیار هیجان انگیز است.
آنها را سرگرم کنید.والدین عاشق پرستارهایی هستند که به شادی کودکان کمک میکنند و به آنها چیزی یاد می دهند در حالی که دیسیپلین و قوانین را هم رعایت میکنند.از کودکان بپرسید تا اسباب بازی های مورد علاقه شان را به شما نشان دهند.از والدین و سایر پرستاران بپرسید که کودکان در سن های متفاوت،چه بازی هایی را دوست دارند.اگر میتوانید کودکان را برای بازی،بیرون ببرید.
بازی با اسباب بازی،بازی هایی که با حرکت دادن قطعه ها همراه است و بازی های فعال،برای کودکان بزرگتر،گزینه های خوبی هستند.از آنها بپرسید که کارهای مورد علاقه شان چیست.همچنین میتوانید بازی ها و اسباب بازی های مورد علاقه ی خودتان،زمانی که همسن آنها بوده اید را بیاورید.
برای آنها قصه بگویید.
کودکان قصه دوست دارند و حتی تحت تاثیر بدترین قصه گوها نیز قرار میگیرند.افسانه های رازآلودی که احتمالا آنها را نشنیده اند مانند "ماه پیشانی" یا "۱۲ پرنسس رقاص" را برایشان تعریف کنید.حتی میتوانید از قصه به عنوان جایزه استفاده کنید.
فعالیت های سرگرم کننده انجام دهید.
اگر زمان زیادی را برای پرستاری از کودکان میگذرانید،میتوانید با آنها فعالیت هایی انجام دهید که برای همه لذت بخش باشد.کاردستی درست کردن،غذا پختن یا کیک پختن با دستور العمل های جدید(یا دستور العمل مورد علاقه ی قدیمی)با کمک یکدیگر را در نظر داشته باشید.مخلوطی از برونی،کوکی و کیک های خوشمزه درست کنید.انجام دادن این فعالیت ها به شما حس سازندگی میدهد،زمان میگذرد و کودکان به خودشان افتخار می کنند.
اگر والدین موافق بودند،کودکان را به زمین بازی ببرید.
بازی های ساده مانند گرگم به هوا یا قایم موشک باعث فعالیت کودکان میشود و به تندرستی آنها کمک میکند(که این روزها موضوع مهمی است).رقصیدن با آنها نیز ورزشی عالی است!
کودکان را مداوم بررسی کنید.
کودکان به خوبی بزرگسالان نمی توانند زمان ها را تنظیم کنند و معمولا فراموش میکنند که نیاز های اولیه بدنشان را فراهم کنند.هر ۱ ساعت بررسی کنید که آنها به دستشویی رفتن،آب و غذا نیاز دارند یا خسته یا گرسنه هستند یا خیر.معمولا این موارد را خودشان به شما نمی گویند.پس مطمئن شوید که از آنها میپرسید.
از برنامه ی کودکان پیروی کنید.
با در نظر گرفتن این که والدین به شما برنامه ی روزانه ای داده اند،باید مطمئن شوید که از آنها پیروی می کنید.مطمئن شوید که به آنها در زمانهای مناسب غذا میدهید،آنها را میخوابانید،تکالیفشان را انجام میدهند و … .

قسمت چهارم
هیچگاه کودکان را تنها نگذارید.
مهم نیست که در چه شرایطی قرار دارید،کار شما به عنوان یک پرستار کودک این است که از آنها در خانه شان مراقبت کنید-پس نباید هیچگاه آنها را ترک کنید.مطمئن شوید که هیچگاه کودکان را در خانه تنها نمی گذارید.بودن در اتاق دیگری اشکالی ندارد،اما نباید برای خرید کردن از سوپر یا قدم زدن،بدون آنها بیرون بروید.این مورد حتی برای کودکان بزرگتر نیز صادق است مگر اینکه والدین به شما بگویند که اشکالی ندارد آنها برای مدت کوتاهی تنها بمانند.
کسی را به خانه نیاورید.
به جز دوستان کودکی که از او مراقبت میکنید و از قبل برای آمدن به خانه ی آنها برنامه ریزی شده است،در زمان نگهداری از آنها،فرد دیگری حق ورود به خانه ی آنها را ندارد.در زمان انجام کارتان،نباید دوستان یا خانواده برای سر زدن یا گذراندن وقت،به خانه ی آنها بیایند.دعوت کردن دوستتان آخر شب که کودکان خواب هستند میتواند وسوسه انگیز باشد اما حتی این کار را نیز نباید انجام دهید.
از استفاده بیش از اندازه از لوازم الکترونیکی تان بپرهیزید.
استفاده از موبایل،تبلت و لپ تاپ در حال حاضر زیاد رواج دارد. میتواند آسان باشد که فردی را هنگام اس ام اس دادن یا چک کردن فیس بوک ببینید.مثل بسیاری از شغل های دیگر،لوازم الکترونیکی تان باید خاموش باشند،یا فقط در موارد ضروری از آنها استفاده کنید.شما برای مراقبت از کودکان حقوق میگیرید نه صحبت کردن با دوستانتان.
اجازه ندهید کودکان،زیاد تلویزیون یا فیلم تماشا کنند.
کودکان معمولا درخواست می کنند که تلویزیون یا فیلم نگاه کنند.اگرچه این کار برای مدت کوتاهی میتواند مناسب باشد،زیاد تلویزیون نگاه کردن باعث تنبلی میشود.اگر والدین برای انجام این کارها محدودیت تعیین نکرده اند،سعی کنید آن را به ۲ ساعت یا کمتر محدود کنید.کودکان از بازی کردن با شما لذت میبرند و والدین فکر نمی کنند که شما تنبل هستید یا کارتان را از سرتان باز می کنید.
هیچگاه در را به روی غریبه ها باز نکنید مگر اینکه منتظر کسی هستید و مطمئن هستید که آن فرد خودش است.
قبل از باز کردن در،از چشمی یا پنجره بررسی کنید(در را باز نکنید).ممکن است غریبه باشد.قبل از خارج شدن والدین از خانه،از آنها بپرسید که منتظر کسی هستند یا خیر.
قبل از رسیدن والدین،خانه را مرتب کنید.
اگرچه بعضی اوقات فراموش میشود،بخش مهمی از وظیفه ی پرستار،تمیز کردن و مرتب کردن خراب کاری های کودکان است.ممکن است خانه زیاد بهم ریخته نباشد،اما اگر آشپزی کردید یا کاردستی درست کرده اید،مطمئن شوید که همه ی وسایل را سر جای خودشان قرار میدهید.والدین از برگشتن به خانه ای تمیز و مرتب قدردانی می کنند و بیشتر احتمال میرود که در آینده نیز شما را استخدام کنند.
به کودکان اجازه ی انجام کارهایی که اجازه ی آن را ندارند،ندهید.
وسوسه انگیز است پرستار باحالی باشید که به کودکان اجازه میدهد کارهایی انجام دهند که والدینشان هیچگاه نمی گذارند.فراموش نکنید شما والدینشان نیستید،پس نمی توانید راجع به قوانین خانه و خانواده شان نظر بدهید.نمی توانید همیشه با حرف کودکان موافقت کنید.
بدانید چه زمانی "نه" بگویید و اجازه دادن چیزهای کوچکی مثل ۱۵ دقیقه بیشتر بیدار ماندن اشکالی ندارد.
کودکان شما را به چالش خواهند کشید.کودکان معمولا از انجام محدودیت ها سر باز می زنند برای اینکه بدانند تا چه اندازه میتوانند آنها را انجام ندهند.طبیعی است(حتی برای کودکان نوپا).ولی حتی زمانی که با قوانین مقابله میکنند،در واقع به قوانین و محدودیت ها برای موفقیت نیاز دارند.پس قوانین را از والدین بپرسید و از آنها پیروی کنید حتی اگر با آنها موافق نیستید!این کار نه تنها باعث سازگاری کودکان میشود،بلکه احترام و اعتماد آنها را نیز بدست خواهید آورد.
بهترین پرستاران به شغلشان اول به عنوان یک وظیفه نگاه میکنند سپس به عنوان خوش گذرانی یا منبع درآمد.پاداش بزرگی است که بدانید اعتماد و مهر یک کودک را بدست آورده اید.
همیشه در صورت نیاز،احساس راحتی داشته باشید که با والدین تماس بگیرید.
پیشگیری بهتر از درمان است و والدین احتمالا قدردان نگرانی شما خواهند بود.
مطمئن شوید که میدانید در مواقع اضطراری چه مراحلی را انجام دهید،به چه کسانی زنگ بزنید،چه کاری انجام دهید،کجا بروید و … .
اینکار در زمان نگهداری از کودکان حس ایمنی ایجاد میکند.
قبل از خروج والدین از خانه تمام اطلاعات مربوط به موارد اضطراری را از والدین بپرسید.میتواند شماره های اضطراری،محل تلفن اصلی یا کلید اضافی منزل باشد.سعی کنید فضول به نظر نرسید و والدین متوجه شوند که فقط قصد کمک دارید.اینگونه میتوانید مطمئن شوید که در مواقع اضطراری چه کارهایی انجام دهید و کودکان را از خانه خارج کنید.در مواقع اضطراری مانند آتش سوزی،همه چیز را رها کنید و خود و کودکان را از خانه خارج کنید.دوباره وارد خانه نشوید و کودکان را رها نکنید و هرچه زودتر به آتش نشانی زنگ بزنید.

قسمت پنجم
۱)بدانید چگونه پوشک را عوض کنید.
۲)بدانید چگونه به کودکان غذا دهید.
باید بدانید چگونه با شیشه یا قاشق به کودک غذا دهید و او را در آشپزخانه ایمن نگه دارید.
۳) بدانید در زمان خواب چه کارهایی انجام دهید.
برای ناله کردن و مشکلات زیادی آماده باشید.برای کودکان بزرگتر،باید فرق بین مشکلات واقعی و بهانه گیری ها را بفهمید.برای نوزادان،باید مطمئن شوید که محیط خواب،ایمن است.در اینجا به توصیه هایی برای آسان تر کردن زمان خواب اشاره شده است.
قبل از فرستادن کودکان به تخب خواب،آنها را آگاه کنید.ممکن است بخواهید به آنها اجازه دهید ۱۵-۱۰ دقیقه بیشتر بیدار بمانند و مطمئن شوید که آنها میدانند اینکار یک جایزه ی مخصوص است.در غیر این صورت،در زمان خوابشان دقیق باشید.
عادتهای زمان خواب را بدانید.عادتهای آخر روز به کودکان کمک میکند تا بدنشان را آرام کنند و به بدنشان برای خوابیدن علامت دهند.از والدین بپرسید که کودکان معمولا قبل از خواب چه عادتهایی انجام میدهند.ممکن است قوانینی مانند تلویزیون نگاه نکردن و استفاده نکردن از کامپیوتر یکساعت قبل از زمان خواب وجود داشته باشد.اگر کودکان معمولا قبل از خواب کتاب میخوانند،به آرامی صحبت میکنند یا موسیقی گوش میدهند،از همین قوانین پیروی کنید.
از اصول اولیه پیروی کنید.کودکان را به دستشویی ببرید (یا پوشک شبانه اش را عوض کنید).به کودک کمک کنید دندانهایش را مسواک بزند.از والدین بپرسید که کودکان قبل از خواب چه کارهایی باید انجام دهند.
همیشه نوزادان(وکودکان) را در محل مخصوص خوابشان قرار دهید(تخت،گهواره،کیسه خواب و …)این مورد به خصوص برای نوزادان مهم است چراکه اگر محل خوابشان طوری که باید نباشد،ممکن است آسیب ببینند.
مطمئن شوید که زمان خواب،نوزادان را به پشت میخوابانید.این کار به کاهش ریسک خفگی کمک میکند.
قبل از قرار دادن نوزاد در گهواره،تمام وسایلی که داخل گهواره قرار دارند را خارج کنید.نوزادان نباید همراه فرد دیگری بخوابند،پس آنها را کنار کودک دیگری که خواب است قرار ندهید.اجازه ندهید نوزادان زمان زیادی در صندلی های گهواره ای یا صندلی ماشین بخوابند.
به کودکان وسایلی بدهید که معمولا زمان خواب با آنها راحت هستند مانند پستانک،عروسک یا پتو.به نوزادان عروسک یا وسایل مشابه ندهید.
اگر کودک صدایتان میزند یا از خواب بیدارتان میکند،قبل از سر زدن به او ۱ دقیقه صبر کنید.شاید دوباره خودش بخوابد.
اگر نوزاد نمی تواند بخوابد،به آرامی دستها و شکمش را نوازش کنید.اگر پستانک میخورد،آن نیز میتواند کمک کند.راههایی که والدینش برای آرام کردن استفاده می کنند،پیدا کنید.
از روشن کردن چراغ ها،صحبت کردن،بازی کردن و … هنگامی که کودکان در تخت هستند،بپرهیزید.
به کودکان یادآوری کنید که زمان ساکت بودن و خوابیدن است.در آخرین "شب به خیر" گفتن محکم باشید و به کودک بگویید:"خوب بخوابی!