شوخ طبعی در کودکان، چه مزایایی دارد؟

پرورش مهارت شوخ طبعی از دوران نوباوگی در محیط خانواده را از شیوه‌های موثر در شکوفایی استعدادها و مهارت‌های آنان معرفی می‌کنند. افرادی که در خانواده‌های شوخ طبع پرورش یافته و همیشه برای خندیدن نکته ای را پیدا می‌کنند از سلامت جسمی بیشتری برخوردار هستند.
این افراد نسبت به درد مقاوم بوده و سیستم ایمنی قوی تری دارند. ضربان قلب افراد شوخ طبع متعادل بوده، میزان فشارخون متناسب و بهبود عملکرد سیستم گوارشی از دیگر مشخصات این افراد محسوب می‌شود. به عقیده متخصصان حس شوخ طبعی از لحظه تولد به صورت فطری در همه افراد وجود داشته و نیازمند پرورش صحیح است.
نوزادان درک روشنی از نحوه ارتباط متقابل و انتقال حس شوخ طبعی ندارند اما معنا و مفهوم لبخند و شادکامی را در افراد مجاور خود به خوبی درک می‌کنند و به محرک‌هایی مانند قلقلک دادن، شکلک و حرکات خنده دار به صورت خنده پاسخ می‌دهند. زمانی که والدین و افراد خانواده، صداهای حیوانات را تقلید می‌کنند، این حرکات برای نوزادان ۹ تا ۱۵ ماهه که به دنبال کشف و شناخت دنیای اطراف خود هستند، جالب بوده و می‌خندند.
خنده و خوشحالی آن‌ها، نقش مهمی در پرورش حس شوخ طبعی و ارتقای سطح خلاقیت در آن‌ها دارد. همزمان با رشد کودک و یادگیری زبان، کودک با درک ریتم و مفاهیم طنز گونه آشنا شده و در جملات خود از مفاهیم خنده دار استفاده می‌کند. کودکان در سنین سه تا پنج سالگی در تلاش‌اند والدین خود را بخندانند. برای نمونه زمانی که از یک کودک سه ساله پرسیده می‌شود، بینی‌ات را نشان بده به کفش‌هایش اشاره می‌کند و پس از آن با صدای بلند می‌خندد. در این حالت، همراهی والدین با کودک و ادامه شوخی به پرورش حس شوخ طبعی کمک خواهد کرد.
کودکان پیش دبستانی، علاقه مند به یافتن موضوعات خنده دار در میان تصاویر و رسم اشکال خنده دار هستند. بچه فیلی که عینک آفتابی زده یا اتومبیلی که چرخ‌هایی به شکل مربع دارد، برای کودکان جالب بوده و رسم چنین تصاویری به افزایش مهارت‌ها و کمک به رشد شناختی کودک می‌کند. قرار گرفتن کودکان در گروه‌های همسال مهد کودک یا دبستان، نقش مهمی در توسعه حس شوخ طبعی کودک دارد.
شکلک در آوردن و تکرار لطیفه‌های ساده، خندیدن‌های بی موقع، بزرگنمایی کردن واقعیات، تکرار آن‌ها در موقعیت‌های مشابه و برقراری ارتباط با موضوعات دیگر به طوری که مفهوم طنز پیدا کند از ویژگی‌های کودکان شوخ طبع در این سنین است. بلند خندیدن والدین با کودک، تعریف کردن قصه‌های خنده دار، تشویق کودک به خنده و فراهم کردن محیطی فانتزی با چسباندن تصاویر جذاب، اسباب بازی، خواندن شعر و اجرای نمایش‌های کمدی برای کودک در توسعه مهارت شوخ طبعی موثر است.
افرادی که بیشتر می خندند، از لحاظ روحی و جسمی سالم ترند یعنی هم احتمال افسردگی در این افراد پایین تر است و هم بدن این افراد در برابر بیماری های جسمی مقاومت بیشتری از خود نشان می دهد. در واقع شوخی و خنده فشار روانی را کم می کند و توان سیستم ایمنی بدن را بالا می برد.