نکاتی در مورد نوزادان، والدین بخوانند

به اطفالی با سن کمتر از یک ماه نوزاد گفته می شود. داشتن نوزاد شرایط بسیار دشواری برای والدین است، به خصوص والدینی که برای اولین بار صاحب فرزند شده اند. ممکن است نوزاد سالم باشد اما تنها راه برقراری ارتباط برای او گریه کردن است و والدین باید در مورد شرایط و بهترین شیوه های راحت و آسوده نگهداشتن خود و نوزادشان آگاهی داشته باشند.

ممکن است کودک نشانه های خاصی روی بدنش داشته باشد که بعد از چند ماه از بین می روند. سر نوزاد بعد از تولد کاملا گرد نیست. این امر به خاطر عبور نوزاد از واژن و سفت نبودن استخوان های جمجمه در زمان تولد نوزاد است. از شکل افتادگی سر به خاطر نرمی اتصالات استخوان های جمجمه است و بعدها اصلاح می شود و کمی کشیده بودن سر نوزاد در زمان تولد باعث نگرانی نیست. ممکن است پوست سر نوزاد هم به خاطر عبور نوزاد از واژن کبود بشود. این کبودی مشکل خاصی نیست و طی چند هفته اول پس از تولد نوزاد از بین می رود.

معمولا نوزادها صورت پف کرده ای دارند که ناشی از انباشتگی مایعات است و این مورد نیز طی چند روز پس از تولد رفع می شود. ممکن است دست و پاهای نوزاد خم شده و در وضعیتی باشند که نوزاد در زمان قرار داشتن در رحم داشته است. ممکن است مشت نوزاد محکم بسته شده باشد. تمام این مسائل بعد از چند هفته رفع می شوند.

ممکن است بند ناف از بخشی از ناف آینده آویزان باشد. نباید بند ناف را دستکاری کرد و بند ناف باید به طور طبیعی بیفتد. رنگ بند ناف قرمز تیره می شود و بند ناف می افتد؛ در صورت دیده شدن عفونت یا تغییر رنگ بند ناف به زرد باید از پزشک کمک خواست.

ممکن است قفسه سینه نوزاد پف کرده و برآمده باشد. این وضعیت به خاط هورمون هایی است که از مادر به بدن نوزاد رفته اند و در نتیجه آن ممکن است ناحیه سینه نوزاد بزرگ شده باشد و مقدار کمی مایع سفید داشته باشد. ممکن است زیر نوک سینه نوزاد سفت باشد ولی نباید آن را فشار داد چون طی چند ماه به حالت طبیعی برمی گردد. ممکن است اندام های تناسلی هم متورم باشند ولی بدون این که نیازی به نگرانی باشد این نیز به حالت طبیعی بر می گردد.

ممکن است نوزاد نتواند زود چشم های خود را باز کند؛ بعد از باز کردن چشم ها ممکن است نوزاد به جایی خیره بشود یا ممکن است چشم ها حرکات سریع داشته باشند اما نوزاد نمی تواند روی یک چیز تمرکز داشته باشد. چشم ها و دید نوزاد کودک بعد از چند ماه طبیعی می شوند.

ممکن است نوزاد بعد از تولد پاسخ های خاصی نشان بدهد. واکنش عمده نوزادان رفلکس شیرخواری (suckling reflex) است که عبارتست از مکیدن هر چیزی که در دهان نوزاد گذاشته می شود. چنگ گرفتن و از جا پریدن هم پاسخ های رایجی هستند.

به مادران توصیه می شود دادن شیر خود به نوزاد را در اسرع وقت شروع کنند. این کار معمولا باید طی دو ساعت پس از تولد نوزاد انجام بشود. نوزاد شروع به شیر خوردن می کند و آغوز را می خورد که مهم ترین چیزی است که باید به نوزاد داد. آغوز حاوی پادتن است و پادتن ها برای عملکردی شدن پاسخ های ایمنی نوزاد اهمیت دارند. پس از دو روز اول مادران باید مطمئن شوند نوزاد طی بیست و چهار ساعت هشت تا دوازده بار شیر مادر خورده است. مادران باید نوزاد را بیدار کرده و از شیر خود به او بدهند تا نوزاد سالم و خوش بنیه باشد. تغذیه با شیر مادر تاثیر نقش پذیری نیز دارد و این تاثیر از چشم انداز روانشناختی و رفتاری بسیار مهم است.