جنین پسر در شکم، تاثیری بر مغز مادر دارد؟
تحقیقات نشان می دهد که ژن مذکر احتمالا در دوران بارداری یک جنین پسر، وارد مغز مادر شده و تا پایان عمر در آنجا باقی می ماند.
تحقیقات نشان می دهد که ژن مذکر احتمالا در دوران بارداری یک جنین پسر، وارد مغز مادر شده و تا پایان عمر در آنجا باقی می ماند. این موضوع مفهومی جدید را برای "مغز دوران بارداری" گشوده است.
اگرچه تاثیر بیولوژیکی این DNA خارجی کاملا مشخص نیست، اما تحقیقات نشان داده است که زنان دارای DNA مردانه بیشتری در مغزشان، احتمالا کمتر به بیماری آلزایمر دچار می شوند و DNA جنین پسر می تواند به حفاظت مغز مادران از این بیماری کمک کند.
در دوران بارداری پستانداران، مادر و جنین، DNA و سلولهایشان را تبادل می کنند. کارهای قبلی نشان داده است که سلول های جنینی می توانند در خون و استخوان مادر برای چندین دهه باقی بمانند. محققان به این شرایط "میکروکایمریسم جنینی" می گویند.
محققان می گویند که DNA جنین می تواند یک نعمت مخفی برای مادر باشد.به طوری که سلول های جنینی می توانند سلامت مادر را از طریق بهبود ترمیم بافتها و بهبود سیستم ایمنی ارتقا دهند، اما همچنین ممکن است اثرات نامطلوب مانند واکنش های خود ایمنی را نیز به همراه داشته باشد.
یک سوال مهم این است که چگونه سلول های جنینی بر مغز مادر تاثیر می گذارند. محققان نشان داده اند که میکروکایمریسم جنینی در مغز موشها رخ می دهد، اما در انسان ها شواهد کافی هنوز نداریم.
یک تیم به رهبری پژوهشگر خودایمنی و روماتولوژی دکتر جیم لی نلسون، از مرکز تحقیقات سرطان فرد هاتسینسون در سیاتل واشنگتن، نمونه هایی از مغز اتوپسی مغزی ۵۹ زن را بین ۳۲ تا ۱۰۱ سالگی فوت کرده بودند را بررسی کردند. با آزمایش ژن خاص کروموزوم Y (ژن مردانه) آنها شواهدی از DNA مردانه را در مغز ۶۳٪ زنان یافتند. (محققان تاریخچه حاملگی زنان را نداشتند.) DNA مردانه در سراسر مناطق متعدد مغزی پراکنده شده بود. این تیم نتایج این تحقیق در PLoS ONE منتشر کرده است.
از آنجایی که برخی مطالعات نشان داده اند که خطر ابتلا به بیماری آلزایمر با افزایش تعداد دفعات بارداری افزایش می یابد،این تیم تحقیقاتی همچنین نمونه های مغزی را برای بررسی علائم این بیماری مورد بررسی قرار دادند، به این ترتیب آنها می توانستند تعیین کنند که آیا AD با میکروکایمریسم مشاهده شده ارتباط دارد یا خیر.
از ۵۹ خانم، ۳۳ مورد AD داشت، اما بر خلاف انتظار تیم، زنان مبتلا به AD دارای DNA مردانه بسیار کمتری در مغز خود نسبت به ۲۶ زن غیر مبتلا به AD بودند.
با این وجود، مشخص نیست که این همبستگی بدان معنی است که DNA جنینی به محافظت از زنان در برابر AD کمک می کند یا خیر. هینا چودری متخصص قلب و عروق دانشکده پزشکی کوه سینا در نیویورک می گوید: "به نظر من این نشان می دهد که حضور سلول های جنینی در مغز زن، مانع از بیماری می شود."
Chaudhry و همکارانش در یک تحقیق که در Circulation Research منتشر شده است، دریافتند که سلول های جنینی در موش ها به قلب مادر مهاجرت کرده و به سلول های قلبی کارآمد تمایز پیدا کرده و ترمیم بافت های آسیب دیده قلب مادر را تسریع می کند. بنابراین، چودری می گوید، وقتی که سلول های جنینی به مغز منتقل می شوند، احتمالا یک اتفاق مشابه رخ می دهد. "من شرط می بندم که این سلول ها به مغز مادر وارد می شوند و می توانند به سلول نورونی متمایز شوند."
نلسون می گوید: تحقیقات سال ۲۰۱۰ در "ژورنال سلول های بنیادی و نمو" نشان داد که سلول های جنینی می توانند به مغز یک موش مادر مهاجرت کرده و به نورون بالغ تبدیل شوند. اما او اضافه می کند، هنوز مشخص نیست که چنین چیزی در انسان اتفاق می افتد یا نه و برای رسیدن به نتیجه گیری دقیق در مورد ارتباط احتمالی میان میکروکایمریسم و AD، تحقیقات کافی نیست. بخشی از مشکل اینست که تیم او اطلاعات کمی در مورد تاریخچه حاملگی زنان در این مطالعه داشته است. او می گوید فعلا "ما باید بگوییم که ما واقعا نمی دانیم." "من امیدوارم که این تیپ کارها در آینده بیشتر انجام شود، اما با نمونه های انسانی کاری بسیار دشوار است."
اگرچه تاثیر بیولوژیکی این DNA خارجی کاملا مشخص نیست، اما تحقیقات نشان داده است که زنان دارای DNA مردانه بیشتری در مغزشان، احتمالا کمتر به بیماری آلزایمر دچار می شوند و DNA جنین پسر می تواند به حفاظت مغز مادران از این بیماری کمک کند.
در دوران بارداری پستانداران، مادر و جنین، DNA و سلولهایشان را تبادل می کنند. کارهای قبلی نشان داده است که سلول های جنینی می توانند در خون و استخوان مادر برای چندین دهه باقی بمانند. محققان به این شرایط "میکروکایمریسم جنینی" می گویند.
محققان می گویند که DNA جنین می تواند یک نعمت مخفی برای مادر باشد.به طوری که سلول های جنینی می توانند سلامت مادر را از طریق بهبود ترمیم بافتها و بهبود سیستم ایمنی ارتقا دهند، اما همچنین ممکن است اثرات نامطلوب مانند واکنش های خود ایمنی را نیز به همراه داشته باشد.
یک سوال مهم این است که چگونه سلول های جنینی بر مغز مادر تاثیر می گذارند. محققان نشان داده اند که میکروکایمریسم جنینی در مغز موشها رخ می دهد، اما در انسان ها شواهد کافی هنوز نداریم.
یک تیم به رهبری پژوهشگر خودایمنی و روماتولوژی دکتر جیم لی نلسون، از مرکز تحقیقات سرطان فرد هاتسینسون در سیاتل واشنگتن، نمونه هایی از مغز اتوپسی مغزی ۵۹ زن را بین ۳۲ تا ۱۰۱ سالگی فوت کرده بودند را بررسی کردند. با آزمایش ژن خاص کروموزوم Y (ژن مردانه) آنها شواهدی از DNA مردانه را در مغز ۶۳٪ زنان یافتند. (محققان تاریخچه حاملگی زنان را نداشتند.) DNA مردانه در سراسر مناطق متعدد مغزی پراکنده شده بود. این تیم نتایج این تحقیق در PLoS ONE منتشر کرده است.
از آنجایی که برخی مطالعات نشان داده اند که خطر ابتلا به بیماری آلزایمر با افزایش تعداد دفعات بارداری افزایش می یابد،این تیم تحقیقاتی همچنین نمونه های مغزی را برای بررسی علائم این بیماری مورد بررسی قرار دادند، به این ترتیب آنها می توانستند تعیین کنند که آیا AD با میکروکایمریسم مشاهده شده ارتباط دارد یا خیر.
از ۵۹ خانم، ۳۳ مورد AD داشت، اما بر خلاف انتظار تیم، زنان مبتلا به AD دارای DNA مردانه بسیار کمتری در مغز خود نسبت به ۲۶ زن غیر مبتلا به AD بودند.
با این وجود، مشخص نیست که این همبستگی بدان معنی است که DNA جنینی به محافظت از زنان در برابر AD کمک می کند یا خیر. هینا چودری متخصص قلب و عروق دانشکده پزشکی کوه سینا در نیویورک می گوید: "به نظر من این نشان می دهد که حضور سلول های جنینی در مغز زن، مانع از بیماری می شود."
Chaudhry و همکارانش در یک تحقیق که در Circulation Research منتشر شده است، دریافتند که سلول های جنینی در موش ها به قلب مادر مهاجرت کرده و به سلول های قلبی کارآمد تمایز پیدا کرده و ترمیم بافت های آسیب دیده قلب مادر را تسریع می کند. بنابراین، چودری می گوید، وقتی که سلول های جنینی به مغز منتقل می شوند، احتمالا یک اتفاق مشابه رخ می دهد. "من شرط می بندم که این سلول ها به مغز مادر وارد می شوند و می توانند به سلول نورونی متمایز شوند."
نلسون می گوید: تحقیقات سال ۲۰۱۰ در "ژورنال سلول های بنیادی و نمو" نشان داد که سلول های جنینی می توانند به مغز یک موش مادر مهاجرت کرده و به نورون بالغ تبدیل شوند. اما او اضافه می کند، هنوز مشخص نیست که چنین چیزی در انسان اتفاق می افتد یا نه و برای رسیدن به نتیجه گیری دقیق در مورد ارتباط احتمالی میان میکروکایمریسم و AD، تحقیقات کافی نیست. بخشی از مشکل اینست که تیم او اطلاعات کمی در مورد تاریخچه حاملگی زنان در این مطالعه داشته است. او می گوید فعلا "ما باید بگوییم که ما واقعا نمی دانیم." "من امیدوارم که این تیپ کارها در آینده بیشتر انجام شود، اما با نمونه های انسانی کاری بسیار دشوار است."
منبع:
سیناپرس
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼