بازی کامپیوتری برای کودکان، چه عوارضی دارد؟

والدین باید به روش مقتدرانه‌ای رده سنی، میزان خشونت و ساعات بازی کودکان را کنترل کنند. با پیشرف تکنولوژی فضای تازه و به تبع آن مشکلات جدیدی هم برای کودکان و نوجوانان در فضای مجازی و تکنولوژیکی ایجاد شده است. متغیرهای بسیاری در خصوص تاثیر بازی‌های کامپوتری بر رشد کودکان وجود دارد. زمانی که از عواقب یا عوارض بازی های کامپیوتری سخن به میان می آید اغلب کارشناسان به آسیب‌های برخی از این بازی‌ها اشاره می‌کنند.
آسیب بازی های کامپیوتری را به دو دسته روانی و جسمی تقسیم می گردد، مشکلات جسمانی شامل چاقی، مشکلات ناشی از کم تحرکی و آسیب‌های بینایی به دنبال بازی به شکل مستمر است. این آسیب‌ ها بیشتر شامل کاهش مهارت های بین فردی، پرخاشگری، اهمال کاری و… هستند. به همین دلیل کنترل مقدار زمان انجام بازی و همچنین توجه به سطح خشونت موجود در آن بسیار پر اهمیت است. اما ابا این وجود نمی‌توان کودکان را به راحتی از انجام این بازی‌ها منع کرد، بلکه باید بکوشیم بازی ها را به صورت کنترل شده در اختیار آن ها قرار دهیم.
امروزه پیشرفت تکنولوژی کمک بسیار زیادی به پزشکان سراسر جهان کرده است؛ از جراحی های خاص تا درمان فوبیا به وسیله واقعیت مجازی و کمک به کودکان اتیسم به وسیله بازی‌هایی خاص از جمله این کمک‌هاست. امروزه باید دنیای تکنولوژی را تبدیل به فرصت‌ها کرد.
روانشناسان سه شیوه تربیتی مهم را در والدین تشخیص داده‌اند. شیوه اول «سهل گیرانه» است که در این سبک والدین کودک را رها کرده و آزادی بسیار زیادی به او می دهند. اما در روش «سخت گیرانه»، والدین محدودیت‌های بسیار زیادی را بر کودک اعمال می‌کنند و کودک به شدت درگیر بایدها و نبایدها و تایید گرفتن از والدین می‌شود. این شیوه در آینده اثر بسیار مهمی بر اعتماد به نفس کودک دارد و باعث کاهش آن می شود.
روش سوم تربیتی والدین را روش «مقتدرانه» است. این روش در میانه طیف سهل گیرانه و سخت گیرانه قرار دارد؛ والدین به کودک آزادی عمل داده ولی نظارت کاملی بر او دارد. در این شیوه والدین کودک را از عواقب رفتار های خود آگاه می کنند و به او خود مسئولیت پذیری می آموزند. در این سبک از فرزند پروری تلاش می شود تا در عین این که برخی از باید و نباید های مهم به کودک آموزش داده شود، کنترل و نظارت نسبی بر رفتار و عملکرد کودک و نوجوان نیز وجود داشته باشد.
در مورد بازی های کامپیوتری باید تلاش شود والدین با سبکی قاطعانه با کودک برخورد کنند، والدین باید در عین حال که به کودک خود اجازه بازی کردن می‌دهند زمان مشخصی را برای آنان تعیین کنند و مجموعه‌ای از بازی های رده سنی مناسب را در اختیار وی قرار دهند. رفتار والدین با کودک باید قاطعانه باشد به صورتی که کودک محدودیت زمانی برای بازی کردن داشته باشد. والدین باید کودکان را به سمت ایجاد روابط بین فردی واقعی و بازی‌های حقیقی تشویق کنند و با ارتباطی دو طرفه کودک را در مورد بازی‌های بین فردی و فواید آن آگاه کنند.