۱۶۷۵۷۷
۱۶۰۴۴
۱۶۰۴۴
پ

کوتاهی پای نوزاد، علت این عارضه چیست؟

این عارضه معمولاً در نوزادان دختر و نوزادانی که با حالت پا زایمان طبیعی می شوند دیده می شود.

این عارضه معمولاً در نوزادان دختر و نوزادانی که با حالت پا زایمان طبیعی می شوند دیده می شود. بی ثباتی لگن ناشی از شکل گیری غیرعادی مفصل لگن در مراحل اولیه رشد جنین است. این بی ثباتی با رشد کودک بدتر می شود. در برخی موارد، مفصل گوی و کاسه ای لگن در فواصل معین دچار در رفتگی می شود و سر گوی مانند آن با حرکت کردن از کاسه، بیرون می لغزد. گاهی ممکن است که مفصل کاملا دچار دررفتگی شود. این بیماری معمولا بدون علامت بوده و والدین متوجه هیچ گونه ناراحتی در نوزاد نخواهند شد.

چرا کودک دچار این عارضه می شود؟
در بسیاری از موارد، دررفتگی مادرزادی لگن علت ناشناخته است. عواملی که به این بیماری کمک می کنند عبارتند از:
-سطح پایین مایع آمنیوتیک در رحم مادر
-وضعیت قرارگیری بریچ (هنگامی که کودک به جای اینکه از سر بدنیا بیاید با (پا) یا باسن بدنیا می آید)
-سابقه بیماری در خانواده.
-حد و حدود رحم هم می تواند باعث دررفتگی مادرزادی شود یا به آن کمک کند. به همین دلیل است که این بیماری در اولین حاملگی شایع تر است زیرا رحم از قبل کشیده نشده است.
چگونه متوجه شویم کودک مان در رفتگی مفصل ران دارد؟
تشخیص این بیماری معمولاً با اولین معاینه ی پزشک در بیمارستان انجام می شود. تعدادی از نوزادانی که همراه با این عارضه متولد می شوند هیچ گونه علائمی ندارند اما درصورتیکه کودک شما دچار علائم زیر باشد حتما به پزشک ارتوپد مراجعه کنید.
-مهم ترین علامت این بیماری محدودیت حرکت در مفصل مبتلاست و تحرک و انعطاف کم در مفصل مبتلا دیده می شود.
-طول متفاوت ساق پاها
-نامساوی بودن چین خوردگی های پاها و دو طرف باسن هنگامی که پاهای کودک را می کشیم یا برای معاینه در کنار هم قرار می دهیم کوتاهی پای آسیب دیده نسبت به پای سالم دیده می شود.
-تاخیر در رشد حرکات درشت (نشستن، سینه خیز رفتن و راه رفتن)
-لنگ لنگان راه رفتن کودک
-برروی انگشتان راه رفتن کودک
-به حالت مرغابی راه رفتن کودک
-براى تشخىص قطعى این عارضه در ماه هاى اول تولد از سونوگرافى مفاصل ران و سپس از 4 ماهگی به بعد از رادیوگرافى هاى اختصاصى لگن مى توان استفاده نمود.

عوارض
این بیماری در صورتی که در شیرخوارگی تشخیص داده نشود و درمان مناسب صورت نگیرد می تواند باعث عوارضی مانند:
-کوتاهی اندام مبتلا
-چرخش و کج شدن ستون فقرات
-لنگیدن شدید موقع راه رفتن در بزرگسالی شود.
درمان
-در این موارد باید از قنداق کردن نوزادان خودداری شود و بجای آن از ۲ یا ۳ کهنه که بین پاها گذارده می شود، استفاده گردد. انجام این کار سبب می شود که سر مفصل ران در استخوان لگن بیشتر فشرده شود.
-در صورت عدم درمان با این روش از گچ گیری یا کرست مخصوص استفاده می شود. معمولا برای نوزادانی که دررفتگی لگن در آن ها قبل از ۶ ماهگی تشخیص داده شده است، از وسیله ای به نام بریس پاولیک هارنس ( نوعی وسیله که برای حفاظت اندام بدن در برابر حرکت هایی که باعث رساندن آسیب بیشتر نشود و در اطراف اندام آسیب دیده قرار می گیرد و حرکت آن اندام را کنترل می کنند و یا شکل آن را تحت تاثیر قرار دهد) بسته به سن و شدت بیماری، نوزادان می توانند هارنس را به مدت شش تا ۱۲ هفته بپوشند.
-اگر درمان با پاولیک هارنس موفقیت آمیز نباشد یا دررفتگی بعد از اینکه کودک خیلی بزرگ شده و دیگر نمی تواند هارنس را بپوشد تشخیص داده شود آنگاه ممکن است به عمل جراحی نیاز باشد. جراحی تحت بیهوشی عمومی صورت می گیرد و معمولا پای کودک بعد از آن گچ گرفته می شود.
پ
منبع: مادری

محتوای حمایت شده

تبلیغات متنی

مشاوره ویدیویی

    • اخبار داغ
    • جدیدترین
    • پربیننده ترین
    • گوناگون
    • مطالب مرتبط

    برای ارسال نظر کلیک کنید

    لطفا از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.

    از ارسال دیدگاه های نامرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.

    لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.

    در غیر این صورت، «نی نی بان» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.