علاقه کودک به مادر، هفت راه تشخیص

۷ نشانه از اینکه کودکتان شما را دوست دارد : در هر سنی کودک ابراز دوست داشتن خود را به طور متفاوتی نشان می دهد برای درک این موضوع این مطلب را بخوانیم:

او در چشمان شما خیره می شود: تازه متولد شده ها دوست دارند به چهره ها نگاه کنند و چهره شما محبوب اوست. متخصص اعصاب، لیز الیوت می گوید، آن زل زدنِ پر از احساس، یک غریزه بقای ادامه دار است، که برای جذب کردن عشق و توجهِ مراقبش طراحی شده است. اما این همچنین، آغاز عشق او برای شماست - او در حال درک اهمیت شما، در زندگی اش است.
او بوی شما را تشخیص می دهد: اگر به او حق انتخاب میان یک دو جین گل معطر و تی شرت عرقی با لکه- شیرِ شما را بدهید، او هربار تی شرت شما را انتخاب خواهد کرد. الیوت می گوید " حتی یک کودک یک هفته ایی، صورتش را به سمت پدِ سینه ایی که به شیر مادرش آغشته است، برخواهد گرداند." برای کودک تازه متولد شده شما، هیچ چیز مطبوع تر از بوی شما نیست.
او به شما لبخند می زند: اولین باری که کودکتان یک لبخند حقیقیِ افسانه ایی به شما می زند، یک لحظه جادویی است. این راه او برای گفتن "دوستت دارم" است.
او با شما صحبت می کند: الیوت می گوید اولین کوکوهای فرزندتان مستقیم به شما یا مراقب قابل اطمینان دیگری گفته می شود - او با صحبت کردن با خودش شروع نمی کند. او این زبان اولیه(که مکالمه پروتو نام دارد) را برای ارتباط با شما به کار می برد، پس به او پاسخ دهید! بعدها هر دوی شما برای یک محاوره واقعی، یک کار اساسی انجام می دهید.
او می خواهد نزدیکش باشید: در اواسط ۱ سال اول زندگی کودکتان، متوجه خواهید شد که او از غیاب شما خوشحال نمی شود. او ممکن است وقتی از اتاق بیرون می روید، صورتش را جمع یا گریه کند، و با بازگشتتان لبخند بزند - نشانه ایی از دلبستگیِ در حال رشدش.
او آنچه شما بدان علاقه دارید را تقسیم می کند: چه چراغ های نورانی روزهای تعطیل باشد یا لباس کثیف، اگر شما آن را بدقت بررسی کنید، کودک شما هم همان کار را انجام خواهد داد. این رفتار که توجه متقابل نام دارد، می تواند وقتی کودکتان تنها چند ماهه است، شروع شود، اما در ۹ تا ۱۲ ماهگی بیشتر اتفاق می افتد، متخصص کودک، هاروی کارپ می گوید "این نشانه ایی برای آن است، که کودکتان با شما پیوند برقرار کرده است و برای چیزی که شما به آن اهمیت می دهید، ارزش قائل است."
او از شما به عنوان یک سپر استفاده می کند: اگر کودکتان وقتی فرد جدیدی در صحنه ظاهر می شود، سرش را در سینه شما فرو می کند، تعجب نکنید. "استرس غریبه ها" حالتی طبیعی ست، و به سمت شما آمدن برای حمایت، به این معنی ست، که او شما را دوست دارد و به اینکه او را امن نگه می دارید، به شما اطمینان دارد.
او چهره شما را منعکس می کند: حالات صورت شما برای کودکتان، از تازه ترین ویروس در مهدکودک مسری تر است. این همان چرایی آن است که او اغلب وقتی شما لبخند می زنید، لبخند می زند یا وقتی ترسیده اید، نگران به نظر می رسد.کارپ می گوید، این منعکس کردن در دوران اولیه تولد آغاز می شود، اما به طرز چشمگیری بین ۹ و ۱۸ ماهگی افزایش می یابد.
او اشارات راهنمایش را از شما می گیرد: کودک ۱ ساله شما در برابر یک فیل در حال سرخ کردن تخم مرغ در آشپزخانه چطور عکس العمل نشان خواهد داد؟ او به شما نگاه خواهد کرد. جهان می تواند جای گیج کننده و شگفت آوری برای کوچولوی شما باشد، و او برای معنی بخشیدن به آن، از عکس العمل های شما استفاده می کند. او شما را دوست دارد و به نقطه نظرتان اعتماد دارد.
او رفتار شما را کپی می کند: آیا مرد کوچکتان تلاش می کند در را با کلید شما باز کند؟ مثل شما، موهایش را جلوی آینه مرتب می کند؟ کارپ می گوید، "آنها می گویند تقلید صمیمی ترین شکل مهربانی است اما برای نوپایان، شکلِ صمیمی احترام و عشق است."
او با شما پیوند برقرار می کند: بده بستانی که در طول دوران کودکی شروع شده است، حالا بسیار دلفریب تر شده است. کودک نوپای شما می خواهد به سوالاتتان پاسخ دهد، عکس العمل شما نسبت به کاری که می کند را ببیند و به شما درباره ایده هایش (به روش خودش) بگوید. این یک علامتِ وابستگی و اعتماد نوپایتان به شماست و به عنوان توجه اجتماعی متقابل شناخته شده است.
او از شما به عنوان تکیه گاه استفاده می کند: در یک محیط جدید، کودک نوپای شما ممکن است به نوبت، جستجو کند و بدود، و دوباره روی پاهایتان بیاید. روانشناس، لیندا آکردولو می گوید، این نشانه مسلمی از اطمینان و دلبستگی است. شما مکانی امن و اطمینان بخش برای بازگشت او هستید.
او برای نجات یافتن به سمت شما می آید: شما در حال قدم زدن در پارک هستید وقتی سگی بزرگ به سمت کودک نوپای شما می دود. او دستانش را بالا می گیرد تا بلندش کنید و محکم نگهش دارید. مربی والدین، مری شیدی کورچینکا می گوید، او به کمک شما اطمینان دارد و این راهی برای ابراز عشق است.
او از شما آسایش می طلبد: کودک شما ممکن است دستانش را از شرایط سختی بیرون بیاورد، بنابراین شما می توانید زخم کوچکش را ببوسید، یا ممکن است بعد از اینکه روی پله اول زمین می خورد، گریه کند، تا او را در آغوش بگیرید. آکردولو می گوید، او می داند که می تواند برای آسایش روی شما حساب کند - و او به اندازه کافی به شما اطمینان دارد، که هرگاه به آسایش نیاز دارد، به شما بگوید.

او بد رفتاری می کند: شما در زمین بازی، برای صحبت با دوستی رویتان را بر می گردانید و کودک پیش دبستانیتان شروع به چنگ زدن اسباب بازی ها و ماسه پرت کردن می کند. اگر او توجه مثبت شما را نداشته باشد، او به خاطر هیچ چیز، توجه منفی خواهد گرفت. کارپ می گوید، " من این را قانون چیپس سیب زمینی خیس می نامم،" "در نظر کودکتان، یک چیپس خیس، بهتر از نبودن هیچ چیپسی است." این رفتار به همان اندازه که خجالت آور است، نشانه دیگری از آن است که شما چقدر برای کودکتان مهم هستید.
شما الگوی نقش پذیری او هستید: در دوران نوپایی، کودک شما دوست دارد عینا آنچه انجام می دهید را کپی کند - اما حالا این الگو پذیری پیشرفته تر شده است. شما او را "در حال یک تلفن مهم" ، در حالی که روی "کامپیوتر" اش ضربه می زند یا حتی در حال دشنام دادن وقتی ماشین کوچکش را می راند، خواهید دید.(اُوه) کارپ می گوید، "شما برای فرزندتان یک ستاره راک هستید."
او اظهارات زبانی از عشق می گوید: سرانجام! در ۳ یا ۴ سالگی، بسیاری از کودکان شروع به بیان عشقشان با کلمات واقعی می کنند. ممکن است "دوستت دارم، مامان" یا "پوستت خیلی نرمه" یا حتی "من می خوام با تو ازدواج کنم و برای همیشه با تو باشم،" را بشنوید. آنها همه به یک معنا هستند.
او به شما دلداری می دهد: کودک پیش دبستانی شما، ممکن است با همدلی اش شما را متعجب کند. شاید او وقتی شما را در حال گریه ببیند، پتوی مخصوصش را به شما بدهد، یا وقتی به خودتان آسیب می زنید، شما را ببوسد. او دارد رفتار شما را وقتی که او آسیب می بیند یا ناراحت است، تقلید می کند. آکردولو می گوید، بخشی از این رفتار یک تکنیکِ بقاست. شما دنیای فرزندتان هستید و او نمی خواهد این دنیا به هم بریزد، بنابراین او می خواهد همه چیز را درست مرتب کند. اما این یک عشق زیبای ترمیم کننده است.
او سعی می کند شما را با کلمات برنجاند: عشق نباید آزار دهد، اما در مورد کودکانمان، بعضی اوقات این طور است. اگر شما کودک پیش دبستانی خود را ناامید کنید یا احساساتش را خدشه دار کنید، او ممکن است با یک فحش مثل "مامان یک کله گهی است" یا حتی جمله وحشتناک "ازت متنفرم!" شما را آزار دهد، جالب نیست که انها را بشنوید اما - بله، واقعا- این شواهد بیشتری از آن است که فرزندتان چقدر به شما توجه دارد. کارپ توضیح می دهد: "یک فحش، راه مختصرتری برای بیان آنست که تو به قدری برای من مهمی که از هرکس دیگر، بیشتر می توانی ناراحتم کنی، بنابراین من می خواهم متقابلا آزارت دهم."
او به شما هدیه می دهد: شما ممکن است یک گل چیده شده از باغ روبرویی، یک سنگ براق، یک نقاشی مداد رنگی از چهره خود، یا یک "شکلات بستنی مغز گردویی" درست شده از کف حمام و حباب، دریافت کنید. هدایای جالب و احساساتی کودک پیش دبستانیتان، راهی برای اوست، تا نشان دهد شما خاص هستید.
او بازگشتِ شما را جشن می گیرد: بعد از مدتی جدا بودن، کودک پیش دبستانی شما احتمالا رفتاری ویژه با شما می کند، شما را در آغوش می گیرد و کارهایی که به انجام رسانده را به شما نشان می دهد. به علاوه: این حتی اگر او هنگامی که رفته اید، جیغ کشیده باشد هم اتفاق می افتد!

شما محرم راز او هستید: شیدی کورچینگا می گوید، وقتی کودکتان با مشکلی پیش شما می آید، این نشان می دهد که او به شما اعتماد دارد. او می داند که شما می توانید، در سازمان دادن به احساساتش به او کمک کنید و از راهنمایی شما درباره اینکه چطور شرایط را بهتر کند، استقبال می کند.
او می خواهد برای شما کاری انجام دهد: کودک شما ممکن است بخواهد برای شما چای بیاورد یا حتی صبحانه تان را آماده کند. این یک علامت ویژه دوست داشتن است، به خصوص بعد از سال های نوپایی و پیش دبستانی، که شاید شما احساس یک پیشخدمت ۲۴ ساعته را داشته اید. آنطور که کورچینکا آن را تفسیر می کند، "این دیگر شما نیستید که بارها و بارها ارائه دهید. حالا او هم می خواهد ارائه دهد."
او انعطاف پذیر است: به همان اندازه که سخت است تاییدش کنیم، وقت هایی هست که ما کودکانمان را ناامید می کنیم. خبر خوب این است که فرزند بزرگ شده تان، بیشتر دوست دارد این را یک جهش بزرگ در نظر بگیرد، که نتیجه رابطه متقابل عاشقانه ایست که در طول چند سال ساخته اید. بنابراین برای مثال اگر شما به خاطر خستگی مجبورید بازی را تا صبح کنار بگذارید، او بیشتر مایل است که این موضوع را با آرامش بپذیرد. او می داند که چنین خواهید کرد و او بلوغ کافی برای احترام به نیازهای شما، در کنار نیازهای خودش را دارد.
او درباره شما لاف می زند: به عنوان والدین، ما درباره فرزندانمان لاف می زنیم (حداقل برای پدر یا مادر بزرگ های دلسوز و همسرانمان). کودکانمان نیز درباره ما لاف می زنند. پس اگر بارها از کودک بزرگتان می شنوید که می گوید، "مامان من از هرکسی سریع تر می دود،" این را آنچه که هست تلقی کنید- یک نشانه از عشق و تحسین.
او سپاس گذاری می کند: کورچینکا می گوید، "وقتی کودکان به ما می گویند متشکرم، آنها واقعا در حال بیان احترام و عشق هستند." بنابراین دفعه بعدی که به فرزندتان یک میان وعده می دهید و او می گوید، "اینها ترشی های مورد علاقه من هستند! ممنونم!" برای گفتن "من هم دوستت دارم، عزیزم،" شک نکنید. یا فقط لحظه ایی را به لذت بردن بگذرانید.
او وقتی که او را خجالت زده می کنید به شما می گوید: اگر کودکتان قانون جدید "بغل کردن و بوس کردن ممنوع" را در صبح های به مدرسه رساندش وضع می کند، این به آن معنا نیست که او شما را دوست ندارد. در واقع، برعکس است - با تعیین کردن مرزهایش، دارد اطمینانش به شما را ثابت می کند. او می داند که حتی اگر توقف هایی به خداحافظی باطراوت اضافه کند، باز هم از عشق سرسخت شما آسایش خاطر دارد.
او یک دیپلمات است: کودک به سن مدرسه رسیده شما، قادر- و تاحدی مایل- به گفتگو با شماست. بنابراین اگر او مقداری وقت برای تلویزیون نگاه کردن می خواهد، اما شما می خواهید که تکالیفش را انجام دهد، او قادر است برای یافتن راه حلی روی این مسئله با هم کار کنید. او اطمینان دارد که به او گوش می کنید، که این امر، او را به گوش دادن به شما مشتاق تر می کند.