رشد و تکامل کودک نوپا، دیوانه شدم از دستش!

چه باور کنید چه نکنید، نوپایان در مسیر رشد خود به لحاظ زیستی کارهایی انجام می دهند که ما را دیوانه می کنند. بیایید به برخی از این ویژگی های رشدی خاص بپردازیم، ویژگی هایی که احتمالاً آن ها را رو در روی پدران و مادران شان قرار می دهند:

تاب آوری پایین در مقابل محدودیت ها

وظیفه پدر و مادر قرار دادن محدودیت های دقیق است و وظیفه نوپایان فشار و مقاومت در برابر این محدودیت هاست. آن ها به معنای واقعی کلمه نمی توانند از کند و کاو کردن، لمس کردن و همه چیز را برداشتن دست بردارند. به واسطه همین کارهاست که درباره خود و جهان پیرامون شان چیزهای زیادی می آموزند. بنابراین، در حالی که ممکن است احساس کنید که این دوست کوچکتان مدام با شما مخالفت می کند، او نیز ممکن است که احساس کند که به ناحق جلوی بزرگترین لذتش را، که همانا کشف کردن است، می گیرید.

راه رفتن و بالا و پایین پریدن

آن ها بعد از ماه ها تحمل محدودیت و این که فقط دراز بکشند، بنشینند و چهار دست و پا بروند، ناگهان می توانند راه بروند و از هر بلندی بالا بروند، و این خود بسیار هیجان انگیز است. کودک شما بدون وقفه از صبح تا شب پرسه می زند و پیش خود فکر می کند: «وای چقدر عالی!»

خود محوری

بیشتر نوپایان می خواهند در کانون توجه باشند: «درباره من صحبت کنید!» ولی شگفتا که اولین واژه که یاد می گیرد «ماما» است نه «من من»!

تغییر مسیر برای انجام کارها

نوپایان اغلب برای انجام کارهای مختلف مشکل دارند. آن ها مثل ماشین هایی هستند که دکمه «خاموش» ندارند. شما خود در جریان بازی هایشان بارها و بارها شاهد این امر هستید: «هی! بیا با هم روی این طبل بکوبیم!» آن هم هزار بار پشت سر هم.

دامنه توجه

دامنه توجه نوپایان به اندازه دامنه توجه زنبور عسل است. نوپایان مرتباً از این شاخه به آن شاخه می پرند. بالاترین میزان آشفتگی حواس را در آن ها می توانید به راحتی مشاهده نمایید. بزرگ تر که می شوند، رفته رفته می توانند مدت زمان طولانی تری تمرکز حواس داشته باشند.

نوپایان سرسخت

بچه های ۲ ساله به خاطر انعطاف پذیری شان زبانزد هستند. شما این انعطاف پذیری را حتی می توانید در نحوه رویکرد نوپایان بزرگ تر هنگام رویارویی با قواعد زبانی شاهد باشید. به عنوان مثال، وقتی آن ها یاد می گیرند برای جمع بستن کلمات از «ها» استفاده کنند، ممکن است به جای «لوازم» بگویند «لوازم ها»، و احتمالاً به این کار خود ادامه می دهند و اصلاً برایشان مهم نیست که چند بار اشتباه شان را تصحیح می کنید. همین موضوع در مورد انعطاف ناپذیری آن ها در برابر هر تغییر دیگری که در زندگی روزمره شان حاصل می شود نیز صدق می کند. به عنوان مثال، اگر یک شب از برنامه همیشگی شان تخطی کرده و فراموش کنید به فرزندتان «شب بخیر عزیزم!» بگویید، ممکن است حقیقتاً عصبانی شود. و آن هم درست مثل ما، هر چه بیشتر احساس ناراحتی و خستگی کنند، سر سخت تر می شوند.