کودک اوتیسم من، چگونه آرامش کنم؟

کودکان اوتیستیک توسط پدیده هایی مانند لمس، صدا و نور بیش از حد تحریک می شوند. آنها همچنین ممکن است توسط رویدادهای غیر منتظره روزمره مانند تغییرات در روتین عادی زندگی شان نیز کلافه شوند. از آنجا که کودکان اوتیستیک اغلب به سختی می توانند تجربیات خود را درک کنند و یا با دیگران ارتباط برقرار کنند، ممکن است دچار بحران های احساسی شوند. در زمان رخ دادن این بحران های احساسی، کودک ممکن است فریاد بزند، پرخاشگر شود، به این سو و آن سو ضربه بزند، به اموال دیگران صدمه وارد کند و یا حتی با خشونت با دیگران رفتار کند. کودکان اوتیستیک معمولا زیاد تحریک می شوند، بنابراین مهم است والدین آن ها بدانند چگونه آن ها را آرام کنند. هر کودکی با کودک دیگر متفاوت است بنابراین چندین تکنیک را امتحان کنید و ببینید که کدام تکنیک برای کودک شما موثرتر است.

مقابله با بحران در کودکان اوتیستیک

۱- دلیل رخ دادن بحران احساسی را پیدا کنید
علت یابی می تواند به شما در دور کردن فرزندتان از چیزی که باعث ناراحتی او شده است، کمک کند. که این کار در نهایت به آرام شدن کودکان اوتیستیک منجر خواهد شد. بر رفتار فرزندتان نظارت داشته باشید و سعی کنید علت رفتار های مختلف او را جویا باشید. اگر والدین کودک از عوامل محرک او آگاه باشند، ممکن است بتوانند از رخ دادن بحران های احساسی جلوگیری کنند.
برای جلوگیری از وقوع بحران های احساسی، در یک دفترچه تمامی عواملی را که فرزندتان را تحریک می کنند را یادداشت کنید. شما همچنین می توانید در گوشی هوشمندتان تمامی بحران هایی که برای کودک تان رخ می دهند و رویداد های عامل این بحران ها را ثبت کنید.
برخی از عوامل مؤثر در بروز بحران در کودکان اوتیستیک، عبارتند از: تغییرات در روال روزمره زندگی، اضطراب، تحریک بیش از حد و مشکلات ارتباطی.
بحران احساسی با قشقرق متفاوت است. کودک شما به صورت هدفمند و به عنوان یک بازی قدرت، قشقرق به پا می کند و زمانی که شما تسلیم شوید این کار را متوقف می کند اما بحران های احساسی هنگامی رخ می دهند که یک فرد مبتلا به اوتیستیک آنقدر استرس زده می شود که نمی تواند خود را کنترل کند. او احساس بی قدرتی می کند و تا زمانی که بحران به پایان برسد قادر به کنترل کردن خود نخواهند بود.
۲- از یک روتین ثابت پیروی کنید
وقتی از یک روتین ثابت پیروی کنید، کودک می تواند اتفاقاتی که خواهند افتاد را پیش بینی کند که این پدیده به حفظ آرامش کودک کمک خواهد کرد.
برنامه های تدوین شده و مکتوب می توانند به کودک کمک کنند که از روتین روزانه خود آگاه باشد.
اگر می دانید در یک روز خاص تغییراتی در این روتین رخ خواهد داد، اطمینان حاصل کنید که کودک خود را برای این پدیده آماده کنید. پیش از آن روز با او صحبت کنید و این تغییرات را واضح و صبورانه برای او بیان کنید.
هنگام معرفی یک محیط جدید به فرزندتان، بهتر است این کار را زمانی انجام دهید که عوامل محرک کمتری در این محیط وجود داشته باشند. این به این معنی است که محیط را زمانی که سر و صدای کمتر و افراد کمتری در آن محیط است، به فرزندتان معرفی کنید.
۳- با فرزندتان به وضوح صحبت کنید
ارتباطات کلامی یکی از دلایل اصلی کلافه شدن کودکان اوتیستیک است. با صبر و شکیبایی با فرزندتان صحبت کنید و مسائل را به روشنی شرح دهید.
از فریاد زدن و لحن و رفتار تهاجمی اجتناب کنید، زیرا ممکن است موجب تشدید بحران شود.
اگر ارتباط کلامی برای کودک شما دشوار است، سعی کنید از طریق تصاویر و یا سایر اشکال AAC با او ارتباط برقرار کنید.
به یاد داشته باشید که ارتباط جاده ای دو طرفه است. همیشه به حرف های فرزندتان گوش دهید و نشان دهید که برای چیز هایی که می گوید ارزش و احترام قائل هستید. در صورت نیاز به شفاف سازی عوامل ایجاد کننده بحران، برای جلوگیری از وقوع بحران های احساسی، از او در این باره سؤال کنید.
۴- اگر علت بحران احساسی و یا روانی بود، سعی کنید حواس کودک را از موضوع پرت کنید
هنگامی که فرزند شما ناراحت می شود، می توانید با پرت کردن حواسش او را آرام کنید. سعی کنید با اشتیاق با اسباب بازی مورد علاقه او، با او بازی کنید، یک ویدیو مورد علاقه او را با هم تماشا کنید و یا با او به یک آهنگ مورد علاقه اش گوش کنید. در صورت امکان، علایق خاص او را در این کار شامل کنید.
پرت کردن حواس کودک تان همیشه در حل بحران موثر نخواهد بود. به عنوان مثال، صحبت کردن درباره کلکسیون سنگ خواهرتان ممکن است ترس او از واکسن زدن را برطرف کند، اما برای مثال اگر او درز لباسش را به صورت بسیار ناخوشایند و دردناکی بر روی پوستش احساس کند، پرت کردن حواس او مشکلی را حل نخواهد کرد.
هنگامی که کودک آرام شد، بهتر است که با او درباره دلیل تحریک شدن و ناراحت شدنش صحبت کنید. از او بپرسید که چه اتفاقی افتاده و با کمک یکدیگر برای جلوگیری از رخ دادن دوباره این پدیده، راه هایی پیدا کنید.
۵- محیط اطراف فرزندتان را تغییر دهید
کلافگی فرزند شما ممکن است به دلیل حساسیت و تحریک بیش از حد باشد. هنگامی که این اتفاق می افتد، جهت رفع بحران، کودک را به یک محیط جدید ببرید و یا ویژگی های فیزیکی محیط فعلی او را تغییر دهید (مثلا موسیقی بلند را قطع کنید). انجام این کار در کاهش اضطراب او موثر خواهد بود.
به عنوان مثال، اگر نور چراغ های فلوئورسنت فرزند شما را اذیت می کند، فرزندتان را به یک اتاق که با نوعی دیگر از چراغ روشن شده ببرید. فرزندتان را مجبور نکنید چیزی که اذیتش می کند را تحمل کند.
اگر فرزندتان در محیطی قرار دارد که این محیط به سادگی تغییر پذیر نیست، برای پیشگیری از بحران، اقدامات احتیاطی لازم را انجام دهید. به عنوان مثال، به کودک تان عینک آفتابی (برای جلوگیری از حساسیت به نور) و یا گوش گیر (برای جلوگیری از حساسیت به سر و صدا) بدهید تا در مکان های عمومی در صورت نیاز از این وسایل استفاده کند. درباره اقدامات احتیاطی و دلیل آن ها با فرزندتان صحبت کنید.
۶- به کودک تان فضا و زمان بدهید
گاهی اوقات، کودکان به زمان نیاز دارند تا برای ارتباط دوباره احساس آمادگی کنند. اجازه دهید فرزندتان چند دقیقه در محیطی که محرک های احساسی کمی داشته باشد، بنشیند تا آرام شود.
ایمنی را در نظر بگیرید. هرگز یک کودک را تنها رها نکنید و در اتاق را روی او قفل نکنید. اطمینان حاصل کنید که جای کودک امن باشد و قادر باشد هر زمانی که خواست محیط را ترک کند.
۷- پس از پایان بحران، درباره آن با فرزندتان صحبت کنید
از یک رویکرد مبتنی بر یافتن راه حل استفاده کنید. این یعنی به جای این که فرزندتان را سرزنش و یا مجازات کنید، در مورد راه های پیشگیری از بحران و راه های بهتر کنار آمدن با استرسش با او صحبت کنید. برخی از موضوعاتی که می توانید درباره آن ها صحبت کنید در زیر آمده است:
به نظر فرزندتان چه اتفاقی باعث بحران شده است (صبورانه به حرف های او گوش دهید).
چگونه می توان در آینده از شرایط مشابه پیشگیری کرد.
به او استراتژی هایی برای کنار آمدن با شرایط ارائه دهید (استراحت، شمردن از یک تا ده، تنفس عمیق،خواستن از یک نفر که محیط را ترک کند و …).
برای مقابله با بحران های آینده به او یک "نقشه فرار" ارائه دهید.

آرام کردن کودک به روش "فشار عمیق"

۱- به فرزندتان فشار عمیق اعمال کنید
کودکان اوتیستیک معمولا در پردازش احساس اختلال دارند که این پدیده ممکن است پر استرس و یا حتی دردناک باشد. اعمال فشار عمیق باعث آرام شدن تنش های عضلانی خواهد شد.
سعی کنید فرزندتان را در یک پتو قنداق کنید و یا روی او چند پتوی مختلف بیندازید. وزن پتو ها فشار آرامش بخشی ایجاد خواهد کرد، اما مطمئن شوید که صورت فرزندتان را نپوشانید تا پتو ها مانع از تنفس او نشوند.
شما می توانید برخی ابزار طراحی شده برای ارائه فشار عمیق را آنلاین سفارش دهید و یا در اینترنت طریقه درست کردن آن ها را ببینید و خودتان درست کنید. پتوهای وزین، اسباب بازی ها، جلیقه ها و پد های رو پایی همگی وسیله هایی هستند که به همین منظور طراحی شده اند.
۲- به فرزندتان ماساژ فشار عمیق بدهید
ماساژ یک راه خوب برای برقراری ارتباط با فرزندتان است زیرا اعمال فشار عمیق می تواند رابطه والدین و فرزند را تقویت کند. کودک را بین پاهایتان قرار دهید به صورتی که پشت او رو به شما باشد. دستان خود را روی شانه های کودک قرار دهید و فشار اعمال کنید. سپس دستهایتان را به آرامی روی بازو و شانه های فرزندتان حرکت دهید.
اگر احساس راحتی نمی کنید، از یک ماساژور و یا کسی که می دانید خوب ماساژ می دهد بخواهید شما را راهنمایی کند.
۳- فشار بالشی را امتحان کنید
فشار بالشی با قرار دادن کودک روی یک سطح نرم مانند بالش یا کوسن مبل انجام می شود. بگذارید کودک دراز بکشد یا بنشیند، سپس با یک بالش یا کوسن دیگر به لگن، بازوها و پاهای او به صورت آرام و مکرر فشار عمیق اعمال کنید.
برای جلوگیری از خفه شدن اتفاقی فرزندتان، هرگز به صورت او فشار عمیق اعمال نکنید.

آرام کردن کودک با استفاده از تمرین های تحریک وستیبولار

۱- نحوه انجام تمرینات تحریک وستیبولار را درک کنید
سیستم ویستیبولار به تعادل و حس گرایی فضایی کمک می کند. تمرینات وستیبولار به شما کمک می کنند فرزندتان را با حرکت های تاب دادن یا تکان دادن آرام کنید.
حرکات تکراری باعث می شوند کودک بر روی احساسات فیزیکی اش تمرکز کند و دردش آرام شود.
۲- فرزندتان را به عقب و جلو تاب دهید
کودک را در یک تاب قرار دهید و او را به آرامی هل بدهید. سرعت نوسان را تنظیم کنید، سرعت نوسان را طوری کاهش و افزایش دهید که فرزندتان آرام شود. اگر به نظر می رسد تاب دادن کودک، بحران را تشدید می کند، نوسان را متوقف کنید.
برای انجام هر چه موثرتر این تکنیک بهتر است یک تاب در خانه خود نصب کنید. با انجام این کار می توانید در هر آب و هوایی به تاب دسترسی پیدا کنید.
بعضی از کودکان می توانند خود را تاب دهند. در این صورت، اگر بحرانی رخ داد با ملایمت از فرزند خود بخواهید به تاب رفته و تاب بخورد.
۳- کودک را در یک صندلی چرخان، بچرخانید
دوران یک تمرین تحریک کننده وستیبولار است. این فعالیت بحران را با پرت کردن حواس کودک از عامل بحران و هدایت این توجه به احساسات فیزیکی او، به احتمال زیاد متوقف خواهد کرد.
صندلی های اداری مناسب ترین صندلی ها برای انجام این کار می باشند، زیرا به آسانی می چرخند.
اطمینان حاصل کنید که جای فرزندتان بر روی صندلی محکم است و به آرامی صندلی را بچرخانید تا به او آسیب نرسد.
بعضی از کودکان ترجیح خواهند داد که در طول این تمرین چشم خود را باز نگه دارند، و بعضی از کودکان ترجیح خواهند داد در طول این تمرین چشم خود را ببندند.