اختلال نعوظ در مردان، راهکارهایی جهت درمان

اختلال نعوظ (ED) می تواند بر رابطه یک زوج، اثرات ناخوشایند، شرم آور و دشوار بگذارد. به عنوان یک زوج، به دنبال راه هایی باشید که صمیمیت خود را به شیوه هایی به جز رابطه جنسی تقویت کنید. به طور واضح با یکدیگر ارتباط برقرار کنید و از صحبت کردن درباره احساسات و تمایلات تان نترسید. به یاد داشته باشید که با وجود این که اختلال نعوظ ممکن است برای هر دو طرف دشوار و ناخوشایند باشد، یکدیگر را سرزنش، انتقاد و قضاوت نکنید و به جای آن به یکدیگر عشق، حمایت و همدلی بورزید.
۱- با یکدیگر همدردی کنید
اختلال نعوظ ممکن است بر هر دو طرف تأثیر بگذارد. اگر شما به ED مبتلا هستید، بدانید که شریک زندگی شما متوجه تغییرات بوجود آمده در رابطه جنسی تان خواهد شد. اگر شریک زندگی تان به ED مبتلا می باشد، بدانید که داشتن این گونه اختلال ممکن است در شریک زندگی تان چه احساساتی بوجود بیاورد و بر اعتماد به نفس وی و تمایل او به داشتن رابطه جنسی، چه تاثیراتی بگذارد. به یکدیگر عشق و همدردی بورزید و از مشکلات یکدیگر آگاه باشید.
در حالی که این تجربه ممکن است برای شما سخت باشد، بدانید که به احتمال زیاد، برای شریک زندگی شما هم سخت است. نشان بدهید که او را درک می کنید (یا می خواهید درک کنید) و از او حمایت کنید.
۲- خود و یا شریک زندگی تان را سرزنش نکنید
سرزنش به شما یا شریک زندگی تان کمک نخواهد کرد احساس بهتری داشته باشید و یا در رابطه جنسی عملکرد بهتری داشته باشید. از سرزنش خودتان یا فکر کردن به اینکه شما دیگر برای او جذاب نیستید، او دارد به شما خیانت می کند و یا رابطه جنسی با شما دیگر برای او رضایت بخش نیست، اجتناب کنید. اختلال نعوظ بیشتر از چیزی که شما فکرش را می کنید تحت تاثیر عوامل خارجی مانند داروها ، تاثیرات بهداشتی، سن و استرس است.
اگر شریک زندگی شما از ED رنج می برد، به یاد داشته باشید که اختلال نعوظ او به احتمال زیاد به شما مربوط نیست. برای بهبود عملکردتان، به خود فشار زیادی نیاورید زیرا لازم نیست و ممکن است حتی بی نتیجه باشد.
۳- فشار روانی را از بین ببرید
وارد کردن فشار روانی به خود و یا شریک زندگی تان، برای بهبود رابطه جنسی تان موثر نخواهد بود. به سایر قسمت های بدن شریک زندگی تان و خودتان به جز آلت های تناسلی نیز توجه داشته باشید. فعالیت های متفاوتی را با هم انجام دهید که الزاما تنها آلت های تناسلی را شامل نشوند.
به عنوان مثال، با هم برهنه شوید و از بدن یکدیگر لذت ببرید، اما رابطه جنسی نداشته و آلت های تناسلی را شامل نکنید. به صورت نوبتی چشم هایتان را ببندید و با دیگر حواس ۴ گانه تان بدن های یکدیگر را کشف کنید.
شما همچنین می توانید به یکدیگر با روغن ماساژ، ماساژ کامل بدن بدهید. از تمرکز بر اندام های تناسلی اجتناب کنید، و به جای این کار اطراف ناحیه تناسلی با دست هایتان "دایره بکشید".
۴- صمیمیت فیزیکی تان را به روش های دیگر افزایش دهید
صمیمیت فیزیکی تنها جنسی نیست و تنها آلت های تناسلی را شامل نمی شود. بدون لباس، زیاد یکدیگر را بغل کنید زیرا این کار راه خوبی برای تقویت صمیمیت فیزیکی می باشد. یکدیگر را محکم بغل کنید، دستان یکدیگر را نگه دارید و با اشتیاق یکدیگر را ببوسید! فشار روانی را از رابطه جنسی حذف کنید و خالصانه از تماس و ارتباط فیزیکی لذت ببرید.
سعی کنید بدون نیاز به استفاده از آلت های تناسلی از یکدیگر لذت ببرید. به عنوان مثال، بدن شریک زندگی خود را ببوسید، به آرامی نوازش کنید و این کار را فقط برای صمیمی بودن و بدون انتظار رابطه جنسی انجام دهید.
۵- در درمان اختلال نعوظاز شریک زندگی تان حمایت کنید
اگر شریک زندگی شما علاقه مند و مایل به درمان اختلال نعوظ خود می باشد، از تصمیم او حمایت کنید. این به این معنی است که او را تشویق کنید که نزد پزشک برود و تغییر یا اضافه کردن داروها را مد نظر داشته باشد. اگر شریک زندگی شما به دنبال درمان است، حمایت خود را از او بدون اینکه او را تحقیر و یا مسخره کنید، نشان دهید. از او بخواهید به شما بگوید که چگونه می توانید از او در انجام این کار حمایت کنید.
هر گونه اقداماتی که شریک زندگی شما خواست انجام بدهد (یا به انجام آن فکر می کند)، حمایت خود را نشان دهید.
به عنوان مثال، اگر این را از شما خواست، به عنوان یک حامی با او به ملاقات های پزشکی اش بروید.

آزادانه ارتباط برقرار کنید
۱- به حرف های یکدیگر گوش دهید
صمیمیت احساسی شامل همدلی، درک و همدردی می باشد که همه این ها به خوب گوش کردن به شریک زندگی تان بستگی دارند. صمیمیت احساسی تان را با گوش دادن به حرف های یکدیگر و درک یکدیگر مستحکم کنید. وقتی شریک زندگی تان صحبت می کند، به او نزدیک شوید و قبل از گفتن آنچه که می خواهید بگویید، اجازه دهید او به سخنش پایان دهد و سخن او را قطع نکنید. سعی کنید ابتدا افکار و احساسات او را درک کنید و سپس افکار و احساسات خود را با او به اشتراک بگذارید.
برای بهتر درک کردن یکدیگر، از یکدیگر سوال بپرسید. درک خود از حرف های شریک زندگی تان را به او بروز دهید تا مطمئن شوید که حرف هایش و افکار و احساساتش را درست درک کرده اید به عنوان مثال می توانید بگویید: "چیزی که من از حرف هایت درک کردم این است که دلیل اینکه تا به حال این موضوع را در میان نگذاشته ای این است که از گفتن آن خجالت می کشیدی."
۲- درباره رابطه جنسی آزادانه سخن بگویید
برای برخی از زوج ها، رابطه جنسی یک موضوع تابو است و صحبت در مورد مشکلات، خواسته ها و نیازهای شان برای آن ها دشوار است. به شریک زندگی تان اجازه دهید که نگرانی ها، ترس ها و احساساتش را به شما بگوید. ارتباط آزادانه به این معنی است که هر دو طرف به جای اینکه یکدیگر را سرزنش کنند، با یکدیگر بر روی رابطه شان کار کنند و آن را مستحکم کنند.
این موضوع را با گفتن: "من فکر می کنم باید درباره رابطه جنسی صحبت کنیم و راه هایی پیدا کنیم که هر دویمان راضی باشیم." مطرح کنید.
صحبت کردن در مورد سرخوردگی های جنسی و مشکلات می تواند به زوج کمک کند نسبت به یکدیگر خشم، ناامیدی و تنفر نداشته باشند.
۳- درباره رابطه جنسی خوش بینانه صحبت کنید
شما و یا شریک زندگی تان ممکن است در مورد اختلال نعوظ احساس شرمساری و یا خجالت زدگی داشته باشید. هرگز خودتان و یا شریک زندگی تان را تحقیر نکنید و او را قضاوت نکنید و با دیگران مقایسه نکنید. اگر شریک زندگی تان را برای عدم رابطه جنسی سرزنش کنید و یا از عملکرد جنسی او انتقاد کنید، این باعث می شود که او احساس شرم کند و این احساس باعث ایجاد اختلال در عملکرد جنسی او می شود. هنگام صحبت درباره عملکرد جنسی شریک زندگی تان، مراقب باشید و سعی کنید تمام زبان و طرز تکلمتان خوش بینانه باشد.
به عنوان مثال، از جملاتی استفاده کنید که فاعل آن ها "من" باشند، تا شریک زندگی خود را سرزنش نکنید اما صادقانه صحبت کنید. به عنوان مثال می توانید بگویید، "من در این باره احساس ناراحتی می کنم. من عاشق رابطه جنسی با تو هستم، بنابراین این تغییرات در رابطه جنسی مان برایم سخت است."
همچنین خوب است به شریک زندگی تان بگویید که از کدام جنبه های رابطه جنسی با او بیشتر لذت می برید. هرگونه مشکلی در زندگی جنسی تان را این گونه بیان کنید تا گفتگو مثبت و خوش بینانه باقی بماند.
۴- از شریک زندگی تان بخواهید به شما بگوید از یک رابطه جنسی خوب چه چیزهایی می خواهد
ارتباط خوب و آزادانه می تواند رضایت شما و شریک زندگی تان از خودتان و یکدیگر را بهبود بخشد. اگر شریک زندگی تان در حال تلاش برای ایجاد نعوظ است، فشار روانی را کاهش دهید و از او بپرسید که چه می خواهد. او ممکن است از شما بخواهد شما او را به شکل دیگری و یا در مناطق دیگری لمس کنید و یا او را به شیوه ای متفاوت ببوسید. از او بخواهید تا به شما بگوید که چه می خواهد یا آنچه را که می خواهد به شما نشان دهد.
در حالی که خوب است که تمرکز خود را لذت و راحتی شریک زندگی خود قرار دهید، اطمینان حاصل کنید که خودتان هم احساس راحتی و مشغولیت کنید. اگر چیزی در خارج از منطقه راحتی شما بود، این را به شریک خود بگویید.
۱- با یک پزشک ملاقات کنید
گاهی اوقات اختلال نعوظ می تواند علامتی از بیماری های کرونری، بیماری های کبدی یا دیابت باشد. با یک پزشک عمومی ملاقات کنید و علائم خود را شرح دهید. او ممکن است برای تعیین هر گونه خطرات بهداشتی یا علل پزشکی برای اختلال، یک سری از آزمایشات را بر روی شما انجام دهد.
اگر شریک زندگی شما از گفتن این گونه مسائل به پزشک خجالت می کشد و درباره این کار مردد است، به او بگویید که ممکن است علل پزشکی برای اختلال نعوظ وجود داشته باشند و تغییرات کوچک می توانند تفاوت های بزرگی ایجاد کنند.
۲- با پزشک تان درباره داروهایی که مصرف می کنید صحبت کنید
Fرخی از داروهای تجویز شده می توانند بر روی عملکرد جنسی شما تاثیرگذار باشند. اگر فکر می کنید ممکن است دارویی دلیل این اختلال شما باشد، با پزشک صحبت کنید و از او بخواهید در صورت امکان این دارو را جایگزین کند. علاوه بر این، داروهای دیگری نیز هستند که می توانید برای تقویت عملکرد جنسی تان از آن ها استفاده کنید. با پزشک خود درباره گزینه هایتان صحبت کنید.
به پزشک خود بگویید چه علائمی را تجربه کرده اید و چه زمان هایی بروز می کنند. او ممکن است داروهای شما را تغییر دهد، دوزهای آن ها را تغییر دهد و یا دارویی را برای کمک به نعوظ برای شما تجویز کند.
۳- با یک متخصص ملاقات کنید
مشکلات جنسی می توانند موجب وارد شدن آسیب به رابطه شود، به خصوص اگر شما ندانید باید درباره این مشکلات چه کارهایی انجام دهید تا از پس آن ها بر آیید. اگر شما و شریک زندگی تان در تلاش برای حرکت به جلو هستید، به یک روانشناس مراجعه کنید. این کار می تواند به شما و شریک زندگی تان کمک کند تا به طور متفاوتی با یکدیگر ارتباط برقرار کنید، راه حل های خود را بیابید و درباره آنچه که باید در یک فضای امن و حمایتی رخ دهد صحبت کنید.
تصمیم بگیرید که آیا بهتر است نزد یک مشاور زوج درمانی بروید یا یک مشاور جنسی و کدام یک بهتر و سریعتر و موثرتر به شما کمک خواهند کرد مشکلات تان را حل کنید.
۴- مشارکت عوامل سلامت روانی را نیز در اختلال نعوظ مورد توجه قرار دهید
اضطراب، افسردگی و مشکلات ارتباطی می توانند احتمال بروز اختلال نعوظ را افزایش دهند. اگر زمانی که شما و یا شریک زندگی تان در معرض استرس و یا اضطراب قرار می گیرید، این اختلال رخ می دهد، ابتدا این علائم را درمان کنید. درمان سلامت روان می تواند به رفع مشکلات جنسی کمک کند و همچنین شما و یا شریک زندگی تان، احساس عمومی بهتری نیز خواهید داشت.
برای صحبت درباره سلامت روان و تشخیص و درمان علائم مربوط به آن به یک روانشناس یا روانپزشک مراجعه کنید. شما می توانید با تماس با شرکت بیمه درمانی خود و یا تماس با کلینیک بهداشت روانی محلی خود یک ارائه دهنده خدمات سلامت روان مناسب پیدا کنید.
۵- یک شیوه زندگی سالم داشته باشید
اگر شما و یا شریک زندگی تان تا به حال از بدن خود به خوبی مراقبت نمی کردید، اکنون زمان تغییر و بهبود سلامت است. به صورت منظم ورزش کنید، طبق یک رژیم غذایی مغذی و متعادل غذا بخورید و با استرس مقابله کنید و کنار بیایید. از خود مراقبت کردن می تواند به بهبود عملکرد بدن شما نیز کمک کند و احساس عمومی شما راجع به خودتان و زندگی را نیز بهبود بخشد.
سیگار را ترک کنید. سیگار کشیدن می تواند در رابطه جنسی اثرگذار باشد، بنابراین مقدار آن را کاهش داده و یا آن را به طور کامل ترک کنید.
اگر زیاد الکل مصرف می کنید، میزان مصرف الکل خود را نیز تا حد ممکن کاهش دهید زیرا الکل می تواند به بروز اختلال نعوظ کمک کند.