اختلال نعوظ در مردان، احساسی که همسرتان دارد چیست؟

آگهی‎های تبلیغاتی تلویزیون همه چیز را مثل آب خوردن ساده می‌کنند: مرد قادر نیست به نعوظ برسد، پس یک قرص می‎اندازد بالا. بقیه‎اش را هم شما بهتر می‎دانید، خانم شریک جنسی مرد مثل کفتر در این مورد بغ‎بغو می‏‌کند که چطور مرد زندگی‎اش دوباره به خودِ وحشی و در عین حال رمانتیکش بازگشته است!

اما آنچه آگهی‎های تبلیغاتی و تجاری به مردم نشان نمی‎دهند اختلال و پریشان‎حالی دردناکی است که زن ممکن است در صورت ابتلاء مرد زندگی‎اش از اختلال نعوظ دچار آن شود.

دکتر اندرو مک‎کولاف / Andrew McCullough، "مدیر بهداشت جنسی و ناباروی در مردان" در "مرکز پزشکی دانشگاه نیویورک می‎گوید، "زنان مسائل را درونی می‎کنند -- آنها ابتدا گرایشی به ملامت شخص خود نشان می‏دهند، به این نتیجه می‎رسند که گویا خطایی از ناحیۀ خود آنها سر زده است، یا اینکه آنان دیگر جذابیتی برای شریک زندگی خویش ندارند. در واقع نخستین چیزی که زن در هنگام عدم توانایی مرد در رسیدن به نعوظ پیش خود فکر می‎کند این است که در این مشکل مقصر خود اوست و هیچ چیزی ورای این حقیقت وجود ندارد."

اختلال نعوظ از نظر پزشکی به عنوان ناتوانی در رسیدن به نعوظ یا حفظ نعوظ به میزان کافی برای انجام مقاربت جنسی تعریف می‎شود. در واقع تمامی مردان برخی موارد نارسایی نعوظ را در برخی مقاطع زندگی خویش تجربه می‎کنند. این ناتوانی مقطعی می‏‌تواند ناشی از استرس، افسردگی، یا در برخی مواقع بدون وجود هر گونه علت مشخص بروز یابد. برای برخی مردان این مشکل حالت مزمن یا درازمدت پیدا می‎کند. وقتی چنین وضعیتی برای مردی پیش آید، ابتلا به اختلال نعوظ در وی تشخیص داده می‎شود. بر مبنای اعلام "بنیاد آمریکایی بیماری ارولوژیک"، اختلال نعوظ مشکلی است که تنها در سطح ایالات متحد آمریکا مبتلابه ۱۸ میلیون مرد است.

اگرچه بسیاری از زنان -- و همچنین مردان -- به این چشم‎انداز پایبند هستند که اختلال نعوظ مشکلی جنسی است، در واقعیت امر، شایع‌ترین علل اختلال نعوظ وجود اختلالات پزشکی تشخیص داده نشده مثل دیابت، کلسترول بالا، یا حتی مراحل اولیۀ بیماری قلبی است. حتی در بسیاری مواقع این مشکل از مصرف برخی داروها که برای درمان پاره‎ای اختلالات مصرف می‎شوند، مشخصاً داروهای مربوط به فشار خون بالا، ناشی می‎شود.

بدبختانه کارشناسان می‎گویند که فقدان آموزش در مورد علل اختلال نعوظ مکرراً در پشت خودملامت‎گری زنان و نیز افزایش میزان اضطراب آنان و در برخی اوقات احساس آزردگی و خشم آنها در صورت بروز این اختلال در مرد، دیده می‎شود.

سالی فولی / Sallie Foley، استاد دانشکدۀ کار اجتماعی در دانشگاه میشیگان و نویسندۀ همکار "مسائل سکس در زنان" می‎گوید، "اغلب زنان معمولاً موضوع را با یک سری سؤوالات پی می‎گیرند که معمولاً با احساس رنجش یا اضطراب برای خود آنان همراه است. زن ممکن است به این موضوع مشکوک شود که شاید پای مردش در ماجرایی با زنی دیگر درگیر است، یا اینکه صاف و ساده دیگر مرد در زن خویش جذابیتی نمی‎بیند، بنابراین زن پیرامون این مسائل شروع به گوشه و کنایه زدن می‏کند."

فولی می‎گوید، در اغلب موارد مرد دچــــار اختلال نعوظ پرسش‎های زن را تفسیر و تعبیر می‎کند، و -- نگرش اضطراب‎آلود زن -- به صورت حمله به مرد بروز می‎یابد، که باعث پاپس کشیدن مرد می‎شود.

فولی می‎گوید، "زن سپس قضیه را چنین تفسیر می‎کند که گویا این عقب‌نشینـی مرد تأییدی بر آن است که زن کاری را به خطا انجام داده است و بنابراین زن حتی بیشتر دچار عقب‎نشینی می‎شود." بر این مبنا میزان اضطراب یا افسـردگی ایجاد شده افزایش می‎یابد، و در کنار آن این سوءظن رشد می‎کند که مرد دچار چه قضیه‎ای شده است و نیز این باور در زن ادامه پیدا می‎کند که شاید مشکلی در خود وی وجود دارد.

نتیجۀ نهایی:

زوجین ممکن است ارتباط با یکدیگر را را متوقف کنند -- نه فقط در رختخواب، بلکه در تمامی جنبه‌های روابط فی‎مابین. و این موضوع بنا به عقیدۀ کارشناسان باعث وخامت بیشتر مشکلات برای هر دو شریک زندگی می‎شود.

مک‎کولاف می‎گوید، "کاری که یک زن هرگز نباید انجام دهد پاپس کشیدن است زیرا این کار فرمول رسیدن به فاجعه در ارتباط محسوب می‎شود." وی می‎گوید وقتی یکی از طرفین ارتباط پا پس می‎کشد دیگری هم همین کار را می‎کند، و "این دور تکرار ادامه پیدا می‎کند تا جایی که طرفین همدیگر را لمس نیز نمی‎‏کنند، سپس از صحبت کردن با هم خودداری می‎کنند و پیش از آنکه حتی متوجه شوند دیگر اصلاً ارتباطی در کار نخواهد بود."

زنان و اختلال نعوظ: رسیدن به تعادل

اگرچه پا پس کشیدن ممکن است مفید نباشد، زور بیش از حد زدن نیز جواب مشکل نخواهد بود. در واقع، اگرچه بسیاری از زنان به درون کشتی غوطه‎ور در آب‎های متلاطم می‎پرند، دیگر زنان رویکرد متضادی را در پیش می‎گیرند و سعی می‎کنند تا همسر یا جفت خود را در اروتیسم غرق کنند، با این باور که با کمی تلاش بیشتر مشکلات حل و رفع خواهد شد. اما این این موضوع نه فقط واقعیت ندارد، بلکه بر مبنای نظز کارشناسان حتی ممکن است به وخامت بیشتر اوضاع منجر گردد.

فولی می‎گوید، "اگر شما ناگهان شروع به استفاده از تمامی زیرلباسی‎های عصر ویکتوریایی خود کنید -- یا بعضی لباس‎های سکسی نو بخرید -- خوب، این موضوع فقط باعث تحمیل فشار بیشتری بر روی مرد خواهد شد، و این کار حتی یک ذره هم در رفع مشکل اختلال نعوظ تأثیر نخواهد داشت."

خانم فولی می‎گوید، تلاش سخت عشق بیشتری ایجاد نمی‎کند. "ناز و نوازش بیشتر مرد راهی برای رفع مشکل نیست زیرا زن باید به خاطر داشته باشد، این مشکلی نیست که مرتبط به چرخش یا تمایل به سوی آن باشد." بر این مبنا هر قدر شما سخت‎تر تلاش کنید موضوع برای مرد -- و نیز برای خود شما -- وقتی اتفاقی نمی‎افتد، شکل دشوارتری پیدا خواهد کرد.

مک‎کولاف در توافق با این نظر می‎گوید، "شما نباید بخواهید که فراموش کنید چه اتفاقی دارد می‎افتد یا وانمود کنید که مشکلی نیست، اما چرخش به سوی رفتار حشری‎مآبانه نیز جواب مشکل نیست."

بر این اساس زنی که شوهرش دچار ناتوانی جنسی است چه باید بکند؟ به نظر می‎رسد کارشناسان بر این موضوع توافق دارند که مهم‎ترین مسأله این است که این مشکل زن نیست و زن علت بروز آن نیز نیست.

فولی می‎گوید، "احساس پس زده شدن نکنید و موضوع را نیز شخصی نکنید. این موضوع مشکل شما نیست."

کارشناسان می‎گویند وقتی زن این مانع را پشت سر بگذارد دانش در مورد این مشکل وجود دارد و خطوط ارتباطی در مورد آن باز است.

کارشناس، دکتر جنیفر داونی / Jennifer Downey، روان‌شناس شاغل در "انستیتو روان‌شناسی ایالت نیویورک و استاد دانشگاه کلمبیا می‎گوید، "بهترین کار در این مورد بحث در بارۀ مشکل در خارج از محیط رختخواب است - و نه درست زمانی که ناتوانی بروز می‎کند بلکه روزها یا حتی هفته‎ها پس از آن." داونی می‎گوید در طول این گفت و شنید یقین پیدا کنید که مرد شما از مشکلات سلامت که می‎تواند سبب ایجاد اختلال نعوظ شوند آگاه است و آنگاه با ملایمت از مرد بخواهید که به دکتر مراجعه کند.