علت بی میلی زنان، این غافله عمر چه می کند!
میل جنسی زنان در طول گذر سالیان عمر به طور طبیعی دستخوش نوسان میشود.
میل جنسی زنان در طول گذر سالیان عمر به طور طبیعی دستخوش نوسان میشود. اوج و فرود این میل با آغاز و پایان ارتباط یا با تغییرات عمده در زندگی مثل بارداری، یائسگی یا بیماری همزمان است. برخی داروهای مورد استفاده برای اختلالات خلقی نیز میتوانند سبب کاهش میل جنسی در زنان شوند.
اگر فقدان علاقه به سکس در زنان ادامهدار یا برگشت کننده بوده و سبب پریشانحالی فردی گردد، آنگاه احتمال ابتلا آنان به وضعیتی موسوم به اختلال کمفعالی میل جنسی (HSDD) مطرح است.
اما زنان دارای همخوانی با این اختلال پزشکی نیازی ندارند تا دنبال درمان بگردند. اگر زنی از بابت کمبود میل جنسی اذیت میشود یا دچار کاهش توان جنسی شده است، تغییراتی در مورد سبک زندگی و تکنیکهای جنسی وجود دارد که میتوانند سیر قضایا را به روال معمول برگردانند. برخی داروها نیز در این مورد نویدبخش نشان داده‌اند.
علایم
اگر میزان تمایل شما به نزدیکی اغلب کمتر از میزان تمایل شریک جنسی شما است، لزوماً هیچیک از شما دو نفر خارج از هنجارهای عمومی در محدودۀ سنی شما قرار ندارد - اگرچه تفاوتهای مورد اشاره ممکن است سبب بروز اختلالاتی گردد.
مشابهاً اگر میل جنسی شما کمتر از آنی است که زمانی بود، ارتباط شما ممکن است قویتر از همیشه باشد. موضوع پایهای این است: هیچ عدد جادویی برای تعریف کمبود میل جنسی وجود ندارد. میزان این میل در بین زنان متفاوت است.
علایم کمبود میل جنسی در زنان شامل موارد زیر است:
-عدم علاقه به هر نوع فعالیت جنسی از جمله خودارضایی یا استمناء
-فقدان کامل وجود فانتری‌ها یا افکار جنسی یا اندک بودن آنها در زن
-داشتن نگرانی از بابت فقدان فعالیت جنسی یا فانتزیهای جنسی
چه هنگامی به دکتر مراجعه کنیم؟
اگر زنی در مورد کمبود میل جنسی خود دچار نگرانی است باید به پزشک مراجعه کند. حل و رفع مسأله ممکن است به سادگی تغییر یکی از داروهای مورد مصرف زن، و یا بهبود هر گونه وضعیت پزشکی مزمن مثل فشار خون بالا یا دیابت باشد.
علل
میل به نزدیکی مبتنی بر فعل و انفعال پیچیدۀ بسیاری از موارد تأثیرگذار بر صمیمیت شامل سلامت فیزیکی و عاطفی، تجارب، باورها، سبک زندگی و وضعیت فعلی ارتباط فیمابین است. اگر زنان در هر یک از موارد مزبور دچار مشکل باشند این موضوع میتواند بر میل جنسی در آنان تأثیر منفی بگذارد.
علل جسمانی
طیف گستردهای از بیماریها، تغییرات جسمانی و داروها میتوانند سبب کاهش میل جنسی شوند که از جملۀ آنها میتوان موارد زیر را نام برد:
مشکلات جنسی:
اگر زن در طول نزدیکی دچار درد شود یا نتواند به ارگاسم برسد این میتواند باعث کاهش میل جنسی در وی شود.
بیماریها:
بسیاری از بیماریهای غیر جنسی شامل ارتریــــت، سرطان، دیابت، فشار خون بالا، بیماری شریان کرونری و بیماریهای مغز و استخوان میتوانند بر میل جنسی تأثیر منفی بگذارند.
داروها:
برخی داروهای نسخه‌ای به ویژه داروهای ضد افسردگی موسوم به مهار کنندههای انتخابی بازجذب سروتونین نیز به عنوان کاهش دهندۀ میل جنسی شناخته می‌شوند.
عادتهای مربوط به سبک زندگی:
سیگار کشیدن جریان خون را کاهش میدهد که میتواند باعث کاهش برانگیختگی جنسی شود.
جراحی:
هر گونه جراحی مرتبط به پستانها یا دستگاه تناسلی میتواند بر تصویر جسمانی، عملکرد جنسی و میل به سکس تأثیر منفی بگذارد.
خستگی مفرط:
خستگی نگهداری از کودکان خردسال یا والدین پیر میتواند به تقویت کمبود میل جنسی منجر شود. خستگی مفرط ناشی از بیماری یا جراحی نیز میتواند نقشی در پایین آمدن میل جنسی بازی کند.
تغییرات هورمونی
تغییرات سطح هورمونها میتواند میل به نزدیکی را در زنان دگرگون کند. این تغییرات در طول موارد زیر بروز میکنند:
یائسگی:
سطح استروژن در طول دورۀ منتهی به یائسگی دچار افت میشود. این کاهش میتواند باعث کم شدن علاقۀ زنان به سکس به سبب بروز مشکلاتی در واژن شود که به دردناک و ناراحت کننده شده نزدیکی منجر میشود. اگرچه بسیاری از زنان علیرغم یائسه شدن کماکان از نزدیکی رضایت بخشی برخوردارند، برخی از زنان در طول این تغییرات هورمونی دچار کاهش شهوت جنسی می‌شوند.
بارداری و شیردهی:
تغییرات هورمونی در طول بارداری، درست پس از تولد بچه و در کوران دورۀ شیردهی میتواند باعث کاهش میل جنسی در زنان شود. خستگی مفرط، تغییرات ایجاد شده در ظاهر بدن، و فشار بارداری یا بچهداری نیز میتوانند تقویت کنندۀ تغییرات ایجاد شده در میل جنسی باشند.
علل روان‌شناختی
وضعیت ذهنی زنان میتواند بر میل جنسی آنان تأثیر منفی بگذارد. علل روان‌شناختی متعددی از جمله موارد فهرست زیر در پیوند با کاهش میل جنسی در زنان وجود دارد:
-مشکلات سلامت روانی مثل اضطراب یا افسردگی
-استرس مثل موارد استرس مالی یا استرس کاری
-ضعف نمای جسمانی
-کمبود عزت نفس
-داشتن تاریخچۀ سوء‌استفادۀ فیزیکی یا جنسی
-تجارب جنسی منفی پیشین
مشکلات ارتباطی
برای بسیاری از زنان نزدیکی عاطفی مقدمهای حیاتی برای صمیمیت جنسی محسوب میشود. بنابراین مسائل و مشکلات ارتباطی میتواند یک عامل اصلی در کاهش میل جنسی باشد. کاهش علاقه به سکس اغلب اوقات نتیجۀ مشکلات ادامهدار مثل موارد فهرست زیر است:
-فقدان ارتباط با شریک جنسی
-تضادها و مناقشات حل نشده
-ضعف ارتباط در زمینۀ نیازهای جنسی و ترجیحات مربوط به آن
-مشکلات مربوط به اعتماد
تشخیص
بنا به تعریف زن ممکن است در صورت فقدان مکرر افکار یا میل جنسی مبتلا به اختلال کمفعالی میل جنسی تشخیص داده شود، و غیاب این احساسات میتواند سبب پریشانحالی فردی شود. چه وضعیت زن با مقیاسهای مربوط به اختلال مزبور همخوانی داشته باشد یا خیر، دکتر در جستجوی دلایل این موضوع خواهد بود که چرا میل جنسی در زن به آن حد که مایل است قوی نیست و نیز به دنبال راههایی برای کمک به رفع این مشکل خواهد بود.
در کنار پرسش از تاریخچۀ پزشکی و جنسی زن، دکتر ممکن است موارد زیر را در دستور کار قرار دهد:
-معاینۀ لگن. در طول معاینۀ لگن، دکتر میتواند نشانههای تغییرات جسمانی تقویت کنندۀ کمبود میل جنسی مثل باریک شدن بافت ناحیۀ تناسلی، خشکی واژن یا نقاط موجب بروز درد را بررسی کند.
-توصیه به انجام تست. دکتر ممکن است تست‌هایی را برای بررسی میزان هورمونها و مشکلات تیروئیدی، دیابت، بالا بودن کلسترول و اختلالات کبد توصیه کند.
-ارجاع به متخصص. یک مشاور متخصص ممکن است بتواند ارزیابی بهتری از عوامل عاطفی و ارتباطی مسبب کاهش میل جنسی داشته باشد.
درمان
بسیاری از زنان از رویکرد درمانی که علل متعدد پشت این وضعیت را هدف قرار میدهد سود میبرند. توصیهها ممکن است شامل آموزش مقاربت، مشاوره، و گاهی از اوقات تجویز دارو و هورمون درمانی باشد.
آموزش مقاربت و مشاوره
صحبت با یک متخصص یا مشاور کارآزموده در مورد مشکلات جنسی میتواند به زنان دچار کمبود میل جنسی کمک کند. درمان اغلب شامل آموزش پاسخدهی جنسی و تکنیکهای مربوط به آن است. درمانگر یا مشاور احتمالاً متونی چاپی را برای مطالعۀ موارد یا تمرینات زوجین توصیه خواهد کرد. مشاوره با زوجها که مشکلات عاطفی را مخاطب میگیرد نیز میتواند احساس صمیمیت و میل را افزایش دهد.
داروها
دکتر ممکن است مروری بر داروهای پیشتر مورد استفاده قرار گرفته از سوی زن انجام دهد تا دریابد که آیا کاهش میل جنسی ارتباطی به داروهای مصرفی وی دارد یا خیر. برای مثال داروهای ضد افسردگی مثل پاروکستین (پکسیل) و فبوکستین (پروزاک، سارافم) میتوانند میل جنسی را کاهش دهند. چرخش به سمت بوپروپیون (ولبوترین اس‌آر، ولبوترین ایکس‌ال) - نوع متفاوتی از داروی ضد افسردگی، معمولاً سبب بهبود میل جنسی شده و گاه برای موارد HSDD تجویز میشود.
در کنار مشاوره پزشک ممکن است دارویی به نام فیبانسرین (Addyi) را برای تقویت شهوت جنسی تجویز کند. این دارو برای درمان زنان پیشیائسۀ دچار HSDD مورد تأیید FDA است. این قرص یک بار در طول شبانهروز پیش از رفتن به بستر خواب مصرف میشود. عوارض جانبی آن شامل کاهش فشار خون، سرگیجه، تهوع و خستگی مفرط است. نوشیدن مشروب الکلی یا مصرف فلوکونازول (دیفلوکان)، داروی رایجی برای درمان عفونتهای مخمری واژن، میتواند سبب تشدید عوارض جانبی مورد اشاره شود.
درمان هورمونی
خشکی یا کوچک شدن واژن (آتروفی واژینال) ممکن است باعث ناراحت کننده شده سکس و به نوبۀ خود سبب کاهش میل جنسی شود. استروژن ممکن است در کاهش علایم آتروفی واژینال مفید باشد. به هر جهت، استروژن سبب بهبود عملکرد جنسی مرتبط به اختلال کمفعالی میل جنسی نمیشود.
استروژن در اشکال مختلف شامل قرص، پچ، اسپری یا ژل در دسترس است. دوزهای کمتر استروژن در کرمهای واژینال و شیاف‌ها یا حلقه‌های آهستهرهش وجود دارد. زنان باید در مورد فواید و ریسکهای مصرف هر یک از این محصولات از پزشک خویش سؤال کنند.
هورمونهای مردانه مثل تستوسترون نیز نقشی مهم در عملکرد جنسی زنان بازی میکنند، اگرچه میزان این هورمون در زنان به مراتب کمتر از مردان است. تستوسترون از سوی FDA برای اختلال عملکرد جنسی در زنان مورد تأیید قرار نگرفته است، اما برخی از اوقات به صورت بدون برچسب برای کمک به افزایش شهوت جنسی تجویز میشود. به هر جهت مصرف تستوسترون از سوی زنان موضوعی محل مناقشه است. مصرف آن میتواند سبب بروز آکنه، افزایش موی بدن، و تغییرات خلقی یا شخصیتی شود.
سبک زندگی و مداوای خانگی
تغییرات مربوط به سبک زندگی سالم میتواند تغییر بزرگی در میل جنسی زنان ایجاد کند:
-ورزش. تمرینات منظم اروبیک میتواند میزان استقامت زنان را افزایش داده، نمای ظاهری آنها را بهبود ببخشد، باعث برکشیدن خلق و تقویت شهوت جنسی شود.
-استرس کمتر. یافتن راهی برای مقابله با استرس کاری، استرس مالی و گرفتاریهای زندگی روزانه میتواند به تقویت میل جنسی کمک کند.
-ارتباط با شریک جنسی. زوجهایی که در زندگی یاد میگیـــرند تا به روشی بیرودربایستی و شرافتمندانه با یکدیگر ارتباط برقرار کنند معمولاً دارای ارتباط عاطفی قویتری هستند که به بهتر شدن سکس منجر میشود. ارتباط برقرار کردن در مورد سکس نیز مهم است. صحبت در مورد علایق و موارد عدم علاقه میتواند آغازگر مرحلهای در رسیدن به صمیمیت جنسی بزرگتر باشد.
-در نظر گرفتن زمان برای صمیمیت. جدول بندی زمانی برای سکس ممکن است امری ساختگی و آزار دهنده به نظر برسد. اما در اولویت قرار دادن صمیمیت میتواند میل جنسی فرد را در مسیر صحیح قرار دهد.
-کمی چاشنی اضافه کردن به زندگی جنسی. مردم باید حالات مختلف سکس، زمانهای مختلف روز و شب را برای انجام آن و محیط‌های متفاوت را در این مورد امتحان کنند.
-در خاک کردن عادتهای بد. سیگار کشیدن، مصرف مواد مخدر و مشروب الکــــلی زیاد همگی میتوانند به تضعیف میل جنسی منجر شوند. از بین بردن این عادتهای بد میتواند سبب تقویت میل جنسی شده و نیز سلامت عمومی زنان را افزایش دهد.
طب جایگزین
صحبت با دکتر در مورد کمبود میل جنسی ممکن است برای برخی زنان دشوار باشد. بنابراین این امکان وجود دارد که بعضی از زنان به سمت مصرف مکملهای گیاهی غیر نسخه‌ای روی بیاورند. به هر جهت، FDA این محصولات را تحت تنظیمات نظارتی قرار نمیدهد و در بسیاری از موارد، داروهای گیاهی مزبور به خوبی مورد مطالعه و بررسی قرار نگرفتهاند. مکملهای گیاهی ممکن است دارای برخی عوارض جانبی بوده یا با دیگر داروهای مورد مصرف زنان دارای فعل و انفعال منفی باشند. همیشه پیش از مصرف هر یک از این داروها باید با پزشک مشورت شود.
یک مکمل گیاهی ترکیبی در این مورد اولیمیل نام دارد. این محصول در بدن دارای اثرات شبه استروژن است. در حالی که استروژن میتواند باعث تقویت میل جنسی در زنان شود، در عین حال این پتانسیل را دارد که سوخت لازم برای رشد انواع سرطان پستان را فراهم کند.
گزینۀ دیگر در این مورد یک روغن مالیدنی گیاهی به نام زسترا است. این روغن به کلیتوریس، چوچوله و واژن مالیده میشود. یک مطالعه در مقیاس کوچک پی برده است که زسترا در مقایسه با روغن دارونما باعث افزایش لذت و برانگیختگی جنسی میشود. تنها عارضۀ جانبی گزارش شده در مورد این داروی گیاهی سوزش خفیف در ناحیۀ تناسلی زن است.
مقابله و حمایت
کمبود میل جنسی ممکن است هم برای زن و هم برای شریک جنسی وی موضوع بسیار دشواری باشد. این موضوع طبیعی است که زن در صورت ناتوانی برای سکسی و رمانتیک جلوه کردن به میزان دلخواه وی - یا به میزانی که پیشتر بود - دچار یأس و اندوه شود.
همزمان کمبود میل جنسی در زن میتواند باعث رانده شده شریک جنسی وی شود، که این میتواند به بروز تعارضات و کشاکشهای مختلف منجر گردد. و این نوع آشفتگی ارتباطی میتواند به کاهش باز هم بیشتر میل جنسی ختم شود.
یادآوری این موضوع شاید کمک کننده باشد که نوسان در میل جنسی بخشی نرمال از هر ارتباط و هر مرحله از زندگی است. زنان باید سعی کنند تا تمامی توجه آنها معطوف به سکس نشود. در عوض، باید بخشی از وقت خود را به پرورش خود و ارتباط خویش اختصاص داد.
به پیاده‌روی بروید. کمی بیشتر بخواــبید. قراری را برای شب در رستوران دلخواه خود بگذارید. داشتن احساس خوب در مورد خودتان و شریک زندگیتان میتواند بهترین ناز و نوازش باشد.
آمادگی برای ویزیت دکتر
دکترهای طب مراقبت اولیه و متخصصان زنان اغلب در مورد سکس و صمیمت به عنوان بخشی نرمال از ویزیت پزشکی سؤال میکنند. زنان باید از این فرصت برای طرح نگرانیهای جنسی خود استفاده کنند.
اگر دکتر شما سر صحبت در این مورد را باز نمیکند، خودتان این کار را انجام دهید. ممکن است زن در صحبت از نزدیکی با پزشک خویش احساس شرمندگی داشته باشد اما این سرفصل به شکل کاملی مناسب است. در واقع خشنودی جنسی شما بخشی حیاتی از سلامت کلی و احساس خوشبختی شما است.
چه میتوانید بکنید
برای آمادگی بحث با دکتر:
-موارد مربوط به مشکلات جنسی خود شامل زمان و چگونگی دچار شدن به این مشکل را یادداشت کنید.
-فهرستی از اطلاعات پزشکی کلیدی شامل هر بیماری یا مشکل پزشکی را که بر اثر آن تحت درمان قرار دارید یادداشت کنید و نام تمامی داروها، ویتامینها یا مکملهای مصرفی خود را در این فهرست بیاورید.
-سؤالات مورد نظر خود از دکتر را مشخص و یادداشت کنید. برای تندنویسی جوابهای پزشک به سؤالات خود دفترچه یادداشت و قلم همراه داشته باشید.
برخی سؤالات پایهای برای مطرح شدن با دکتر عبارتند از:
-چه چیزی ممکن است علت این مشکل من باشد؟
-آیا امکانش هست که میزان میل من به آنی که زمانی داشتم برگردد؟
-من برای بهبود وضعیت چه نوع تغییراتی باید در سبک زندگیام ایجاد کنم؟
-چه درمان‌هایی در دسترسند؟
-شما خواندن چه کتابها یا مواد چاپی را توصیه میکنید؟
سؤالاتی که احتمالاً از سوی دکتر مطرح می‌شوند
دکتر سؤالهایی در مورد علایم تجربه شده از سوی شما مطرح کرده و وضعیت هورمونی شما را ارزیابی میکند. پرسش‌های دکتر میتواند شامل موارد زیر باشد:
-آیا شما دچار هیچ نوع نگرانی جنسی هستید؟
-آیا علاقه شما به نزدیکی دچار تغییر شده است؟
-آیا شما برای رسیدن به برانگیختگی جنسی دچار مشکل میشوید؟
-آیا شما دچار خشکی واژن هستید؟
-آیا برای شما امکان رسیدن به ارگاسم هست؟
آیا در طول نزدیکی احساس درد یا ناراحتی میکنید؟
-در مورد مشکلات جنسی خود تا چه حد خودتان را دچار پریشانحالی میبینید؟
-چه مدت است که شما دچار این مشکل هستید؟
-آیا شما هنوز عادت ماهانه دارید؟
-آیا هرگز برای سرطان تحت درمان قرار گرفتهاید؟
-آیا هرگز نوعی عمل جراحی زنان انجام دادهاید؟
پ
منبع:
مهرین
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼