توانایی حرکتی نوزادان، متعجب خواهید شد!

اغلب مردم فکر می‌کنند نیروی جسمانی کودک یک روزه خیلی کم است و فکر می‌کنند یک نوزاد یک روزه اساساً ناتوان و ضعیف است. چنین تفکری، صحیح نیست.
اگر دورِ دست و پای کوچک یک نوزاد یک روزه، طنابی بپیچند و به آرامی طناب را بالا بکشند، او مقاومت می‌کند.
هم‌چنین، در مورد این سؤال که «نوزاد یک روزه چه‌قدر هماهنگی در حرکاتش دارد؟»
اغلب مردم جواب می‌دهند: «هیچ».
و باز هم کاملاً اشتباه است!
اگر در اولین روز زندگی این موجود زمینی، کودک را در یک استخر بزرگ پر از آب گرم قرار دهند، او چه کار خواهد کرد؟ شنا! و به خوبی هم شنا می‌کند.
بنابراین ماهیچه‌های کودک حتی در زمان تولد هم قوی و هماهنگ هستند و به ورزش، تغذیه و تحرک مناسب نیاز دارند تا بتوانند به‌طور طبیعی رشد کنند و قوی‌تر شوند.
در این مورد پدران و مادران چه کاری انجام می‌دهند؟ هیچ!
به‌طور مثال وقتی می‌خواهند این مظهر کوچک استعدادهای جسمی و ذهنی را به گردش ببرند، این نمایش تراژدی-کمدی را اجرا می‌کنند:
اول، پوشک بزرگی دور باسن او می‌پیچند، سپس روی آن یک شلوار پف‌دار ضخیم می‌پوشانند.
بعد، یک زیرپیراهنی کوچک، روی آن پیراهن و سپس یک بلوز پشمی و روی همه این‌ها کاپشن آدم‌های فضایی که آستین‌های بزرگی دارد، تن او می‌کنند.
سپس دستکش‌هایی که بدون جای انگشت است، دستش می‌کنند.
جوراب‌های ضخیم و روی آن کفش‌های سفتی پایش می‌کنند و در پایان، کلاه بزرگی سرش می‌کنند و آن‌قدر پایین می‌آورند که گوش‌ها و چشم‌هایش را کاملاً می‌پوشاند.
آه! فکر می‌کنند که «نور ممکن است به چشم‌هایش صدمه بزند»، بنابراین یک سایبان بزرگ بالای سرش قرار می‌دهند.
سپس فکر می‌کنند که این کودک کوچک ممکن است بیفتد، بنابراین طناب محکمی دور دل و روده او می‌پیچند. بعد، برای تحریک خلاقیت او، زنگی در گوشه‌ای از سایبانش طوری آویزان می‌کنند که با حرکت کالسکه دیلینگ دیلینگ کند.
ولی هنوز راضی نشده‌اند، و با این که می‌دانند این انسان چندزبانه، بزرگ‌ترین اندیشمند آینده خواهد بود، یک پستانک بزرگ در دهانش قرار می‌دهند.
در نهایت برای تکمیل این نمایش تراژدی، یک سر نوار باریکی را به سقف کالسکه می‌چسبانند و به سر دیگرش یک عروسک پشمالو، که به‌طور سرسام‌آوری به جلو و عقب در نوسان است، وصل می‌کنند.

بعد از همه این کارها تعجب می‌کنند که کودک کجا رفته است؟
والدین هم، هنوز در کالسکه هستند! وقتش رسیده که سایبان‌ها را کنار بزنند، پستانک‌ها را دربیاورند. زنگ‌های ملال‌آور را خاموش کنند، طناب‌ها را باز کنند، لباس‌های اضافه را دربیاورند و آزادانه جست‌وخیز کنند.
و کودکان را از نظر جسمی و ذهنی، محدود نسازند.

بهترین کاری که والدین برای نوزاد می‌توانند انجام دهند
۱- بهترین وسیله نقلیه برای کودک، خودِ والدین هستند. بهتر است نوزاد را در بغل یا «آغوش‌گیر»، حمل نمود. این «آغوش‌گیرها»، این مزیت را دارد که کودک، نزدیک‌ترین تماس بدنی را با مادر دارد. بعضی از آن‌ها طوری طراحی شده‌اند که کودک می‌تواند جلو خود را ببیند و برای وقتی مناسب هستند که کودک بتواند سرش را نگه دارد، نوزادان بیشتر دوست دارند در «آغوش‌گیری» که در پشت مادر قرار می‌گیرد، حمل شوند. ولی اگر کودک سنگین است، باید از کالسکه استفاده کرد.
باید کالسکه‌ای را انتخاب نمود که از نظر جسمی و حسی در آن آزاد باشد. وسایل اضافه در کالسکه، باعث به‌وجود آمدن مشکلاتی می‌شوند. این وسایل میدان دید کودک را محدود می‌کند. اگر واقعاً موقع خواب کودک نیست، نباید صندلی او را خوابانید، کودک دوست دارد که ببیند در اطرافش چه می‌گذرد. وقتی می‌خواهد راه برود، باید به او این اجازه را داد (می‌توان از طناب مهارکن استفاده کرد.)
والدین نباید به زور او را در کالسکه بنشانند. استفاده طولانی مدت از کالسکه، برای والدین بسیار راحت است ولی باعث می‌شود بچه‌های نوپا، تنبل شوند.
۲- والدین می‌توانند به استخرهای مخصوص کودکان رفته و با مربیان آن‌جا و والدین بچه‌های دیگر، درباره موفقیت‌های بچه‌ها صحبت کنند. بسیاری از استخرها، کلاس‌هایی را برای والدین و بچه‌های نوپا دارند. کلاس‌ها از مرحله بازی‌های ساده در آب تا دروس هدف‌دار درباره هنر و علم شنا، درجه‌بندی می‌شوند.
۳- والدین باید ابتدا مطمئن شوند که خودشان شناگر ماهری هستند، اگر شنا کردن بلد نیستند، در کلاس‌های مقدماتی بزرگسالان ثبت‌نام کرده و دل به دریا بزنند.