کودک در حال خفگی، کمک های اولیه را بشناسید

کمک های اولیه برای کودک در حال خفگی را بشناسید.

کودک هشیار

اگر کودکتان قادر به صدا در آوردن، سرفه کردن و گریه کرن نیست یا صورتش کبود شده است برای بیرون راندن شیء باید سریع عمل کنید.

زیر ۱ سالگی

- کودک را روی ساعدتان رو به زمین در حالی نگه دارید که سر او پایین‌تر از قفسه سینه‌اش باشد و سر و گردنش را با دستتان نگه دارید.

- دستی که کودک روی آن قرار دارد را روی رانتان تکیه دهید و با پشت دست دیگرتان ۵ ضربه سریع بین تیغه‌های کتفش بزنید.

- اگر شی بیرون نیامد یا هنوز سرفه یا گریه نمی‌کند، با دقت او را برگردانید تا صورتش رو به بالا باشد و او روی سطح سفتی قرار دهید، یا روی پا یا ساعدتان و باز هم دراین حالت سرو گردنش را با دستتان نگه دارید. انگشت میانی و انگشت حلقه دست دیگرتان را آرام زیر نوک سینه و وسط جناغ سینه قرار دهید. در همین حالت ۵ بار سریع به سمت قفسه سینه فشار وارد کنید.

- گام‌های بالا را تکرار کنید، به صورت یکی در میان یک بار ضربه به پشت و یک بار فشار جناغ سینه را انجام دهید تا شیء بیرون بیاید یا بتوانید آن را در دهانش ببینید و با دقت با انگشتتان بیرون بیاورید.

توصیه مشاور:

خواننده عزیز در نظر داشته باشید کمکهای اولیه را بهتراست به صورت عملی و با شرکت در کلاسهای کمکهای اولیه برگزار میشود را به کرات انجام دهید تا انجام اقدامات صحیح ملکه ذهن شما شود . لازم است که به این نکات توجه نمایید که قرار گیری سر کودک در مرحله 1 باید به گونه ای باشد که دهان کودک باز باشد و جلوی دهان و بینی وی را نگیرید چه بسا هنگام کار عملی برخی با دست گلوی کودک را فشار می دهند. در مرحله 2 ضربه های زده شده باید به گونه ای باشد که به سمت جلو باشد که به خروج شیئ کمک نماید. در مرحله 3 فشار وارده نباید به گونه ای باشد که باعث شکستن جناغ سینه کودک نشود و محل قرار گیری دست بسیار مهم است.

۱ تا ۳ سالگی

- کودک را طاق باز روی زمین قرار دهید، پاهای او را از هم باز کنید و دست‌هایتان را روی هم گذاشته و آن‌ها را روی شکم کودک در قسمت بالای ناف و زیر قفسه سینه او قرار دهید. ۵ بار سریع و محکم به این ناحیه فشار وارد کنید. دهانش را بررسی کرده و در صورت مشاهده هر گونه شی، آن را خارج سازید.

- در صورت نیاز دوباره این کار را تکرار کنید.

توصیه مشاور:

با شرکت در کلاس های کمک های اولیه محل دقیق فشار وارد شده و میزان فشار را یاد خواهید گرفت که عملیات شما باعث شکستگی جناغ سینه یا دنده ها یا به پاره شدن پرده احشائ شکمی، اومنتوم، منجرنشود.

بالای ۳ سال

- حرکت هیملیخ (Heimlich) را انجام دهید؛ پشت کودک بایستید یا زانو بزنید و دست‌هایتان را دور شکمش حلقه کنید. یک دستتان را مشت کرده و طوری قرار دهید که انگشت شستتان روی شکمش و درست بالای ناف باشد؛ مچ خود را با دست دیگرتان بگیرید.

- با خونسردی به او بگویید که چه کار می‌خواهید کنید. ۵ فشار سریع و محکم به سمت داخل و بالا بدهید، استخوان‌های قفسه سینه را فشار ندهید.

- در صورت نیاز این کار را تکرار کنید.

توصیه مشاور:

دقت نمایید که انگشت شستتان برجسته نباشد و فشار وارد شده باید بر اساس سن بچه باشد.

کودک بی‌هوش

-اگر کودک نفس نمی‌کشد و بیهوش شده است و اما نبض او کار می‌کند، سریع گام‌های نجات دهنده زیر را شروع کنید.

-کودک یا نوزاد را روی زمین بخوابانید. اطمینان حاصل کنید که زبان او راه تنفسی‌اش را نبسته است. برای این کار فک او را بالا بیاورید تا زبانش به جلو بیاید. اگر می‌توانید شی را ببینید، آن را با انگشت اشاره‌تان خارج کنید. سرش را به عقب خم کنید.

توصیه مشاور:

بهتر است یک پارچه تمیز به دور انگشتتان بکشید و حتما از گوشه دهان نوزاد وارد شوید در غیر اینصورت حرکت انگشت شما شیئ خارجی را عقب تر میبرد.

-نگاه و گوش کنید تا ببینید که آیا نفس می‌کشد. اگر شی را نمی‌بینید، در مورد کودکان ۱ ساله دهانتان را محکم (بدون درز) روی دهان و بینی‌اش قرار دهید. در مورد کودکان بالای ۱ سال لب‌‌هایتان را محکم روی دهانش قرار داده و بینی‌اش را با دستتان ببندید

توصیه مشاور:

در هر حالت مراقب باشید که راه تنفسی کودک باز باشدو مرتب چشمتان به قفسه سینه و شکم وی باشد چرا که اگر راه تنفسی وی باز نباشد هوا وارد معده وی می شود.

- ۲ تنفس آهسته به او بدهید، نبضش را بررسی کنید. اگر قفسه سینه‌اش بالا نمی‌آید اما نبض دارد، ممکن است که شیئ هنوز راه تنفسی‌اش را بسته باشد. دوباره سرش را [به عقب] خم کنید و گام ۱ تا ۳ را تکرار کنید.

- اگر باز هم قفسه سینه‌اش بالا نیامد، شروع به ضربه زدن به پشتش و یا فشار به قفسه سینه او کنید تا شی خارج شود. در مورد تمامی کودکان ۱ و بالای یک سال گام‌های سن ۱ تا ۳ ساله که در بالا گفته شد را دنبال کنید. اگر قفسه سینه او بالا آمد، نشان می‌دهد که مجرای تنفسی‌اش باز است، هر ۳ ثانیه یک تنفس به او بدهید و نبضش را بررسی کنید تا کودک شروع به نفس کشیدن کند یا کمک برسد.

اگر نبض او نمی‌زند گام‌های بالا را انجام دهید، اگر هوا از مجرای تنفسی‌اش عبور می‌کند، CPR، یعنی یک تنفس مصنوعی به ازای هر ۵ فشار به [زیر] قفسه سینه، را شروع کنید.

این مطلب گام‌های اولیه را برای کودکی که دچار خفگی شده است، ارائه می‌دهد و نمی‌تواند جایگزین کتابچه راهنما یا کلاس کمک‌های اولیه باشد.

غذا‌های رایجی که باعث خفگی می‌شوند

غذاهای زیر برای کودکان ۶ و زیر ۶ سال خطرناک است. بسته به سن کودکتان، یا از دادن چنین غذاهایی بپرهیزید و یا توصیه‌هایی را دنبال کنید که در مورد سرو کردن این غذا‌ها ارائه شده است. مخصوصاً مواظب کودکانی باشید که دارند غذا خوردن را می‌آموزند و هنوز نمی‌توانند غذا را کامل بجوند.

هات داگ:

بافت گوشت را کنار هم نگه می‌دارد و احتمال کامل بلعیدن آن و بسته شدن راه‌های تنفسی را افزایش می‌دهد. به کودک زیر ۳ سال هات داگ ندهید. در مورد کودکان بزرگ‌تر پوست آن را جدا کرده و به قطعات بسیار کوچکی در جهت طول و عرض ببرید.

هویج:

جویدن هویج برای دهان کوچک او بسیار سخت است، تکه‌های آن ممکن است در مجرای تنفسی‌اش گیر کند. به کودکان ۲ و زیر ۲ سال فقط هویج پوره شده بدهید، برای کودکان ۳ و بالای ۳ سال هویج را بپزید به اندازه‌ای که نرم شود.

انگور:

ممکن است آن را کامل ببلعد و در مجرای تنفسی‌اش گیر کند. برای کودکان ۴ و زیر ۴ سال، پوست انگور را جدا کرده، آن را ۴ تکه کنید و هسته آن را در آورید.

کشمش:

کودکان کم سن نمی‌توانند درست بجوند و ممکن است کشمش وارد مجاری تنفسی‌اش شود. از دادن آن به کودکان زیر ۳ سال بپرهیزید.

گردو:

جویدن آن برای دهان کوچک او بسیار سخت است؛ تکه‌های کوچک آن ممکن است به راحتی وارد مجرای تنفسی‌اش شود؛ از دادن آن به کودکان زیر ۶ سال بپرهیزید.

ذرت بوداده:

کودک ممکن است ذرت‌هایی که درست پف نکرده‌اند را ببلعد؛ از دادن آن به کودکان زیر ۴ سال بپرهیزید. در مورد کودکان ۴ تا ۵ ساله تمامی دانه‌های پف نکرده را جدا کنید.

سیب و گلابی:

جویدن آن سخت است، مخصوصاً اگر که پوست آن گرفته نشده باشد. از دادن آن به کودکان زیر ۴ سال بپرهیزید مگر اینکه پوره شده یا به اندازه‌ای پخته شده که نرم باشد. برای کودکان ۴ تا ۶ سال آن را پوست کنده و به قطعات کوچک خرد کنید.

آب نبات سفت:

آب نبات سفت لغزنده بوده و به راحتی وارد مجرای تنفسی می‌شود. هرگز به کودکان ۴ و زیر ۴ سال آب نبات ندهید.

کرفس:

تکه‌های ریش ریش آن ممکن است در مجرای تنفسی گیر کند. هرگز به کودکان ۴ و کمتر از ۴ سال کرفس خام ندهید. کرفس خام را برای کودکان ۵ و ۶ ساله به تکه‌های کوچکی ببرید. برای کودکان ۳ و ۴ ساله آن را بپزید تا نرم شود و تکه‌های کوچکی از آن را به او بدهید.

کره بادام زمینی:

مقدار زیاد آن ممکن است در مجرای تنفسی گیر کند. هرگز به کودکان زیر ۴ سال کره بادام زمینی ندهید. برای کودکان ۴ تا ۶ سال لایه نازکی از آن را روی نان بمالید. هرگز اجازه ندهید که با قاشق آن را بخورند.

توصیه مشاور:

مراقب قطعات یخ خورده شده نیز باشید.

بازی بی‌خطر

هر اسباب بازی که قطعات کوچک جدا شدنی دارد، برای کودکان زیر ۳ سال خطر خفگی را به دنبال دارد. برای تشخیص اینکه آیا اسباب بازی دارای چنین قطعاتی است، برچسب هشدار بسته محصول را بررسی کنید (این برچسب جدا از اطلاعاتی است که سن مناسب -به لحاظ رشدی- را درج کرده است). اگر اسباب بازی از یک لوله دستمال توالت با قطر ۳ سانتی متر عبور کند، اسباب بازی خطرناکی خواهد بود. اسباب بازی‌های خواهران و برادران بزرگ‌تر او را دور از دسترس کودک نوپا قرار دهید؛ این شامل هر چیز کوچکی از قبیل ماشین کوچک، قطعات بازی، بلوک یا آجر خانه سازی و حتی اسباب بازی‌های بزرگ با قطعات کوچک قابل جدا شدن می‌باشد. ۴ خطر خفگی غیر غذایی رایج عبارتند از:

سکه:

درخشش آن‌ها به طور طبیعی دستان و دهان کودکان کوچک را به سمت خود جذب می‌کند؛ پول خرد یا کیف پولتان را در دسترس کودکان ۳ ساله و کمتر از ۳ سال قرار ندهید.

بادکنک لاتکس:

یک بادکنک باد نشده یا تکه‌ها بادکنک ترکیده به آسانی می‌تواند بلعیده شده یا وارد مجرای تنفسی‌اش شود. بادکنک‌های لاتکس بسیار کشنده هستند، زیرا این ماده راه‌های هوایی را کاملاً می‌بندد. هرگز به کودکان زیر ۶ سال اجازه ندهید که بدون نظارت شما با بادکنک چه باد شده و چه باد نشده بازی کنند. به جای استفاده از بادکنک‌های لاتکس از بادکنک‌های می‌لار (لایه پلی استری) استفاده کنید. بادکنک می‌لار درصورت ترکیدن به تکه‌های بزرگی خرد می‌شود، در حالی که بادکنک لاتکس به تکه‌های کوچکی پاره می‌شود. در صورت ترکیدن هر نوع از این بادکنک‌ها‌‌ همان موقع تمامی تکه‌های آن را در سطل آشغال بیاندازید.

تیله و توپ‌های کوچک:

به راحتی به دهان کوچک او راه یافته و بلعیده می‌شوند. تیله و توپ‌های کوچک را کاملاً دور از دسترس کودکان ۳ یا کمتر از ۳ سال قرار دهید.

باتری‌های اندازه دکمه:

در صورتی که بلعیده شوند، اسید باتری می‌تواند به مجرای گوارشی آسیب برساند. هرگز به کودکان ۴ و کمتر از ۴ سال اجازه ندهید که بدون نظارت شما با اسباب بازیی بازی کند که باتری کوچکی دارد.