درمان گیاهی کیست آندومتریوز، دارچین مصرف کنید

دارچین، یکی از مطلوب‌ترین ادویه‌های موجود در جهان، نقشی مهم در باروری دارد. این ادویه سال‌هاست که برای جلوگیری از خون ریزی شدید قاعدگی، خون ریزی شدید ناشی از آندومتریوز و فیبروئید رحمی به کار می‌رود.

ساز و کار تأثیر دارچین بر آندومتریوز

خواص آنتی اکسیدانی:

دارچین یک آنتی اکسیدان قوی است که نه تنها موجب تقویت سیستم ایمنی برای مقابله با تشکیل کاشته‌های غشای داخلی رحم، چسبندگی، حمله ویروس و باکتری می‌شود، بلکه موجب کاهش خون ریزی حین قاعدگی می‌شود.

سیستم گوارشی:

دارچین موجب بهبود جذب گوارشی می‌شود که برای زنان مبتلا به آندومتریوز ضروری است، زیرا بیشتر آنان طی دوره قاعدگی، به دلیل میزان پایین اسید معده دچار کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی می‌شوند.

روغن‌های اساسی:

دارچین دارای کاریوفیلن است یک ترکیب کربنی است که جز ساختاری تعداد زیادی از روغن‌های اساسی است. با مالیدن این روغن بر ناحیه شکمی و ماساژ آن و جذب کامل توسط پوست، دردهای شکمی دوره قاعدگی کاهش می‌یابد.

تمایل به غذا و قند:

افزون بر اینکه دارچین موجب تحریک تولید انسولین توسط پانکراس می‌گردد (با توجه به میزان انسولین در جریان خون) می‌توان تمایل به مصرف غذا و قند را که به دلیل تولید بالای انسولین طی دوره قاعدگی است، در زنان مبتلا به آندومتریوز کنترل کرد.

سیستم ایمنی:

دارچین دارای خواص ضد میکروبی است و موجب تقویت سیستم ایمنی برای مقابله با هر گونه التهاب و عفونت می‌گردد.

فشار اکسیداتیو:

دارچین همچنین دارای خاصیت متعادل کردن تولید اکسیژن واکنش پذیر است و به آسانی اثر مسمومیت زایی واسطه‌های واکنش پذیر را که ناشی از ترکیبات سمی محیطی است، از بین می‌برد و باعث تقویت توانایی سیستم ایمنی برای مقابله با تشکیل رادیکال‌های آزاد و آندومتریوز می‌گردد.

دارچین ترکیبی سودمند برای کاهش شدت خون ریزی ناشی از آندومتریوز، فیبروئید رحمی و خون ریزی شدید قاعدگی در زنان است. دارچین سال‌هاست که به طور سنتی برای قطع کردن خونریزی شدید قاعدگی، خونریزی در زمان زایمان و سقط جنین به کار می‌رود و امروزه در شرایط مختلف مرتبط با باروری، اگر خون ریزی شدید وجود داشته باشد، کاربرد دارد. کاهش خون ریزی شدید از ویژگی‌های ذاتی دارچین است.

در چه مواقعی نباید از دارچین استفاده نمود؟
- دارچین تا حدی رقیق کننده خون است. بنابراین بهتر است در افرادی که تحت درمان رقیق شدن خون قرار دارند، استفاده نشود.
- افرادی که دچار زخم معده‌اند.
- در دوره بارداری و شیردهی بیشتر از مقداری که به عنوان ادویه در غذا به کار می‌رود، استفاده نشود.
دارچین در صنایع غذایی به عنوان پوشاننده بو و اسانس فرار حاصل از آن به عنوان مطبوع کننده در انواع غذاهای آماده، سس‌ها، ترشیجات، انواع نان‌های قنادی، نوشابه‌های شبه کولا، فرآورده‌های دندانپزشکی و داروسازی کاربرد دارد. اسانس حاصل از دارچین دارای خواص ضد قارچ و ضد باکتری است و موجب تأخیر فساد در گوشت می‌شود و مصرف آن در غذاهای گوشتی، به خصوص در مناطق گرم مطلوب است.
انرژی دارچین معادل ۳۵۵ کالری در ۱۰۰ گرم است. از هزاران سال پیش، از این گیاه برای بر طرف کردن درد دندان، عفونت‌های دستگاه ادراری و برطرف کردن تحریکات معده و در طب سنتی کشورهای مختلف نیز، برای درمان و معالجه اسهال، آرتریت و دردهای مختلف قاعدگی استفاده می‌شده است. در هند و طب Ayurvedic از دارچین در درمان برونشیت و سرما خوردگی، اسهال و دیسانتری، ادم، آنفولانزا، تقویت سیستم متابولیک و سیستم قلبی، سکسکه، سوء هضم و مشکلات و بیماری‌های کبدی، منوراژی melancholy، درد عضلانی و تهوع و استفراغ استفاده می‌شود.
دارچین به انقباض رحم در طول سقط جنین و دردهای قاعدگی نیز کمک می‌کند و در استعمال خارجی، برای رفع درد، به ویژه سردرد استفاده می‌شده است. دارچین حاوی ترکیبی به نام متوکسی هیدروکسی چالکون است که قند خون را کاهش می‌دهد و امروزه مصرف روزانه آن در رژیم غذایی افراد دیابتی مورد توجه قرار گرفته است. استفاده از بخور دارچین نیز موجب تقویت قوای روحی و موجب تسریع روند بهبود خواهد شد و در تقویت نیروی جنسی مردانه نیز مؤثر است.
البته مصرف مداوم این چاشنی می‌تواند موجب ایجاد التهاب در زبان گردد. مصرف روغن آن می‌تواند تهوع و استفراغ و احتمالاً آسیب‌های کلیوی ایجاد کند و همچنین باعث بروز قرمزی و سوختگی بر پوست شود. دارچین در مواقع تب و بارداری نباید مصرف شود.
مصرف این چاشنی برای بار اول، در افرادی که قبلاً آن را مصرف نکرده‌اند، باید اندک باشد. افرادی که سابقه آلرژی دارند، باید از مصرف آن خودداری کنند و احتمال ایجاد عوارض در استفاده از روغن‌های تغلیظ شده آن بیشتر است. از این ماده در اندازه‌های اندک، برای کمک به هضم و جذب فرمول‌های گیاهی استفاده می‌شود. همچنین، این ماده به طور کلی اشتها آور و در برطرف کردن دردهای شکمی مؤثر است. به جز در مواردی که به عنوان ادویه و طعم دهنده استفاده می‌شود، مصرف این گیاه در دوره بارداری و شیردهی و برای کودکان ممنوع است.
دارچین موجب افزایش میزان ضربان قلب، هیجانات ناگهانی، التهاب مخاط دهان و لثه و افزایش حرکات گوارشی، بی اشتهایی، تحریک دستگاه گوارش، تنگی نفس و حساسیت می‌شود. به دلیل وجود روغن‌های فرار، به عنوان طعم دهنده، گرم کننده و گشادکننده عروق شناخته شده است و به دلیل وجود تانن به عنوان خشک کننده و سرد کننده کاربرد دارد. به دلیل دو خاصیت سردکنندگی و گرم کنندگی، در درمان اسهال در مواقعی که همراه با دل پیچه و قولنج باشد،کاربرد دارد و از این رو در فرمول‌های داروهای ملین استفاده می‌شود.
این گیاه برای تحریک دستگاه گوارش بکار می‌رود و همچنین به عنوان ضد نفخ و قابض مصرف می‌شود. دارچین دارای خاصیت قطع کنندگی خون ریزی است و یکی دیگر از کاربردهایش، استفاده از آن به عنوان طعم دهنده در داروهای بد مزه است. دارچین همچنین در ضد میکروارگانیسم‌هایی که موجب عفونت مجاری تنفسی می‌شوند و در فعال سازی انسولین و متابولیسم گلوکز مؤثر است و اثر حفاظتی در مقابل عوارض دیابت نشان می‌دهد. مصرف دارچین همچنین از طریق افزایش حساسیت به انسولین و کاهش جذب کربوهیدرات‌ها در روده کوچک، موجب تنظیم قند خون و چربی می‌شود.