استرس داشتن در بارداری، عوارض

سلامتی شما حتی قبل از اولین نفس کشیدن، تحت تاثیر عوامل زیادی قرار دارد. نه ماه زندگی رحمی نیز یکی از عوامل بسیار مهمی است که می تواند زندگی یک انسان و سلامت او را تحت تاثیر قرار دهد. شارون بگلی و ویلیام آندرهیل در نشریۀ نیویورک اذعان می دارند که دورۀ جنینی و زندگی رحمی از اهمیت فراوانی برخوردار بوده و بسیار حیاتی است. اتفاقات این دوران می تواند تمام زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد.

برخی از دانشمندان معتقدند که سلامت جسمی و روحی در رحم مادر از ژن هایی که به ارث می بریم مهم ترند. شرایط داخل رحمی از جمله هورمون های مادر تا تغذیه او، تاثیر قابل توجهی در عملکرد ارگان های مختلف بدن نوزاد مانند کبد، کلیه ها، قلب، مغز و...دارند. این تاثیر نه تنها در داخل رحم بلکه در دوران های مختلف زندگی او نیز وجود خواهد داشت.

همانطور که می دانیم، در صورتی که مادر استرس بیش از اندازه یا ضربۀ‌ عاطفی شدیدی را در این دوران تجربه کند، نوزاد ممکن است با مشکلات خاصی متولد شده که این مشکلات تا بزرگسالی نیز همراه او بوده و عوارضی را برایش در کودکی و بزرگسالی به همراه داشته باشند.

در دهه های اخیر دانشمندان به کشف تاثیرات استرس و مشکلات عاطفی در دوران بارداری بر جنین پرداخته اند. به عنوان مثال یکی از هورمون های استرس، کورتیزول است؛ هنگامی که در شرایط استرس زا قرار می گیریم، این هورمون تولید می شود. تجربۀ گاه به گاه استرس و ترشح این هورمون مشکلی برای فرد ایجاد نمی کند. اگر شما تحت تاثیر استرس طولانی مدت قرار بگیرید، کورتیزول در بدن شما بیش از اندازه ترشح می شود. کورتیزول می تواند باعث ایجاد مشکلاتی مانند افزایش فشارخون در مادران باردار شود و این کورتیزول بیش از اندازه در بدن مادر می تواند از طریق جفت بر بدن جنین نیز تاثیر بگذارد و باعث ایجاد مشکلات بلندمدتی مانند فشارخون بالا در بزرگسالی شود.

بسیاری از مادران در دوران بارداری ممکن است با شرایط استرس زا روبرو باشند. مشکلات زیادی وجود دارد که می تواند یک مادر باردار را تحت تاثیر قرار دهد و آرامش او را بر هم بزند؛ عواملی مانند مشکلات خانوادگی، مرگ عزیزان، سوء استفاده های جسمی یا عاطفی، مشکلات عاطفی، خیانت، طلاق و... می توانند باعث شوند که مادر احساس کند از حمایت دیگران برخوردار نیست. گاهی نیز افسردگی هنگام بارداری و بعد از زایمان می تواند شرایط را بدتر کند. نوزادان این مادران، در معرض انواع هورمون های استرس، سموم و سوء تغذیۀ داخل رحمی قرار می گیرند.

برخی از این نوزادان حتی وقتی به دنیا می آیند نیز تحت تاثیر شرایط نامساعد محیط بیرون از رحم قرار دارند. پس جای تعجب نیست اگر این نوزادان در آینده با مشکلاتی مانند بیش فعالی، بی توجهی و... دست و پنجه نرم کنند. علاوه براین باید بدانیم که بارداری خود شرایط استرس زایی را نه تنها برای مادر بلکه برای تمام اعضای خانواده ایجاد می کند. تغییرات فیزیکی و طبیعی هورمونی می تواند بسیار دلهره آور باشد؛ اما واقعیت این است که استرس بیش از اندازه در دوران بارداری می تواند عواقب شدیدی را برای سلامت جنین داشته باشد که ممکن است تا بزرگسالی این تاثیرات ادامه داشته باشد. در مطالعات مختلف نشان داده شده که استرس شدید در اوایل بارداری می تواند به سقط جنین منجر شده و در مراحل بعدی باعث زایمان زودرس، تولد نوزاد نارس و تولد نوزادان با وزن پایین هنگام تولد شود؛ اما یافته های تازه تر نشان می دهند که استرس های دوران بارداری می تواند خطر ابتلای فرد به آسم، آلرژی و بسیاری از بیماری های مزمن را افزایش دهد که همۀ زندگی فرد را تحت تاثیر قرار می دهد.