فیبروم رحم در بارداری، انواع و علائم

در صورت بروز نازایی، عمل جراحی برای برداشتن فیبروم ها توصیه می شود... فیبروئیدها اندازه مختلفی دارند می توانند کوچک (به اندازه یک نخود) و یا بزرگ (مثل یک توپ) باشند. معمولا، خانم ها در دهه ۳۰ و ۴۰ زندگی خود دچار فیبروئید می شوند. این بیماری بسیار شایع است و حدود یک چهارم از خانم ها در باروری خود به این بیماری مبتلا می شوند...
لیومیوم یا فیبروئیدها، تومورهای خوش خیمی هستند که حدود مشخص دارند و منشاء آنها عضله صاف رحم است. اسامی دیگر این تومورها: فیبرومیوم ها، فیبروم ها، میوفیبروم ها و میوم ها.
لیومیوم ها شایع ترین تومورهای لگنی در زنان هستند که تقریبا ۲۵-۲۰ درصد زنان سنین باروری را درگیر می کند، یک درصد زنان باردار فیبروم رحمی دارند.
علل اصلی ایجاد فیبروم در خانم ها به درستی مشخص نیست اما ژنتیک و هورمون ها (تغییر سطح استروژن و پروژسترون) احتمال بروز آن را افزایش می دهد. به عنوان مثال در دوران بارداری که سطح استروژن افزایش می یابد، رشد بیشتر فیبروئید مشاهده می شود و همچنین، با نزدیک شدن به سن یائسگی به دلیل کاهش سطح استروژن، رشد فیبروئید کاهش می یابد یا متوقف می شود.
محققان نمی دانند چرا فیبروئید در خانم های آفریقایی- آمریکایی تبار شایع تر است. ایجاد فیبروئید در این خانم ها در سنین کم بیشتر و شدید تر است. با یائسگی، حدود ۸۰ درصد از خانم های آفریقایی- آمریکایی تبار در مقایسه با ۷۰ درصد از خانم های قفقازی دچار فیبروئید می شوند.
خانم های با سابقه خانوادگی فیبروم نیز در معرض خطر بالاتر برای ابتلا به آن هستند. این احتمال وجود دارد که ژن های به ارث رسیده در این خانم ها شانس داشتن فیبروئید را افزایش دهد.

علائم فیبروئید چیست؟
در اکثر خانم ها فیبروئید بدون نشانه است و ممکن است هرگز از داشتن فیبروئید خود مطلع نباشند. ولی در بعضی از خانم ها علائم زیر بروز می کند:
خونریزی شدید یا طولانی مدت (ممکن است در اثر کمبود آهن یا کم خونی ایجاد شود )
احساس سیری
درد یا فشار در قسمت تحتانی شکم
کرامپ دردناک
ادرار مکرر و ناراحت کننده
کمر درد
درد در هنگام برقراری رابطه جنسی
یبوست
حرکات دردناک روده
ایجاد مشکلات باروری

انواع فیبروم
اینترامورال (داخل عضله رحم)
ساب سروز (توده ای برجسته در خارج رحم)
ساب موکوس
(داخل حفره رحم)
این فیبروم ها به صورت غیر سرطانی رشد می کنند و احتمال سرطان رحم را افزایش نمی دهند و معمولا سرطانی نمی شوند.

علائم فیبروم در بارداری
در دوران بارداری وجود این تومورها ممکن است به همراه علائم زیر بروز کند:
احساس فشار در لگن یا درد
تکرر ادرار
یبوست
کمردرد
پادرد
تب خفیف
لکوسیتوز(افزایش گلبول های سفید خون)
احتمالا قبل از باردار شدن، در صورت داشتن فیبروم، قاعدگی های طولانی و خونریزی شدید داشته اید. البته در مواردی هم ممکن است هیچ علائمی مشاهده نکنید.

تغییرات فیبروم در بارداری
در سه ماهه اول بارداری: فیبروم ها در این دوره تغییر یا افزایش سایز ندارند، علت آن هم پاسخ به افزایش سریع هورمون استروژن
در سه ماهه دوم بارداری: در این دوره فیبروم های 6-2 سانتی متری تغییر یا افزایش سایز ندارند اما سایز فیبروم های بیشتر از 6 سانتی متر کاهش پیدا می کند
در سه ماهه سوم بارداری: فیبروم ها در این بازه زمانی بدون تغییر سایز یا کاهش سایز هستند.

راه های تشخیص فیبروم
معاینه دودستی: ممکن است در یک معاینه لگنی، پزشک این فیبروم را پیدا کند. اگر فیبروم بزرگ باشد می تواند شکل رحم را تغییر دهد.
سونوگرافی: محل و سایز این فیبروم ها را تشخیص می دهد.
MRI
هیستروگرافی (مایعی به داخل رحم تزریق می شود و سونوگرافی انجام می شود)
هیستروسکوپی (نوعی عمل جراحی که به پزشک اجازه می دهد بتواند درون رحم را مشاهده کند)
لاپاراسکوپی (پزشک از طریق یک شکاف با استفاده از یک تلسکوپ شکم را مشاهده می کند)

شیوع فیبروم
طبق گفته کتابخانه ملی پزشکی ایالات متحده، به طور کلی یک پنجم زنان در طول سنین باروری خود دچار فیبروم رحمی می شوند. اکثر زنان حتی متوجه وجود فیبروم نمی شوند.

علت فیبروم
هنوز علت خاصی برای بروز فیبروم رحمی شناخته نشده است، اما ژنتیک، هورمون ها و موادشیمیایی در بدن زنان ممکن است بر احتمال ایجاد فیبروم تاثیر بگذارند.

تاثیر فیبروم بر جنین
خوشبختانه اکثر فیبروم ها تداخلی با بارداری ندارند اما ممکن است فیبروم های رحمی شکل لوله های رحمی را تغییر داده و یا آنها را مسدود کند، این موضوع می تواند بر بارداری های آینده شما اثر بگذارد.
در برخی از موارد، ممکن است قبل از باردار شدن پزشک اقدام به از بین بردن فیبروم رحمی کند.

عوارض فیبروم
در برخی موارد فیبروم های رحمی احتمال بروز مواردی را افزایش دهند، از جمله:
سقط، اگر محل تشکیل فیبروم در محل جفت باشد احتمال سقط بیشتر می شود.
زایمان زودرس
قرار گیری نامناسب جنین به طوریکه پاها در نزدکی دهانه رحم قرار داشته باشد.
سزارین
خونریزی زیاد پس از زایمان.

درمان فیبروم چیست؟
اگر تنها علامت وجود فیبروم درد شکم بود، نگران نباشید، این مورد نیازی به درمان ندارد مگر اینکه علائم تشدید شود.
به طور کلی درمان شامل:
درمان دارویی: این نوع درمان چندان قطعی نیست.
درمان جراحی: در این روش با تکنیک های مختلف اقدام به جدا کردن فیبروم از دیواره رحم می کنند.
معمولا فیبروم نیازی به درمان ندارد. اما مراقبت های دوره ای برای پیگیری درمان اندازه فیبروم ها صورت می گیرد.
داروهای آنالوگی GnRH که به صورت تزریقی و استنشاقی مورد استفاده قرار می گیرد باعث کاهش تولید استروژن تخمدانی و در نتیجه کاهش اندازه فیبروم ها می شود. اما این داروها را برای مدت زیادی نمی توان مورد استفاده قرار داد.
در صورت بروز نازایی، عمل جراحی برای برداشتن فیبروم ها توصیه می شود.