سقط جنین ناخواسته، نرخ بر مبنای هفته بارداری
از دست دادن بارداری (سقط جنین ناخواسته) ممکن است حتی پیش از آنکه زن از باردار شدن خود باخبر شود اتفاق بیفتد.
نرخ یا دامنۀ سقط جنین ناخواسته در میان زنان بسیار متفاوت است. در هر حال نسبت ابتلاء به سقط جنین ناخواسته یا از دست دادن بارداری به میزان پیشرفت بارداری کاهش پیدا میکند. آمار ریسک از دست دادن بارداری صرفاً ارقام میانگین هستند، بنابراین این ریسک در مورد هر زنی بر مبنای طیفی از عوامل ممکن است بالاتر یا پایینتر باشد.
از دست دادن بارداری (سقط جنین ناخواسته) ممکن است حتی پیش از آنکه زن از باردار شدن خود باخبر شود اتفاق بیفتد. وقتی تست اولتراسوند وجود ضربان قلب سالم را کشف میکند، ریسک از دست دادن بارداری به شکل قابل ملاحظهای کاهش مییابد.
اگر زنی در مورد بارداری آگاه باشد ریسک از دست دادن بارداری در حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد خواهد بود.
از دست دادن بارداری به معنی از دست دادن جنین است که پیش از هفته ۲۰ بارداری رخ میدهد. مُرده‌زایی نیز از دست دادن بارداری در هر زمانی پس از هفته ۲۰ بارداری است.
دامنۀ سقط جنین ناخواسته بر مبنای هفته
اغلب موارد از دست رفتن بارداری به علت عواملی است که کنترل آنها از عهده زنان خارج است. در اوایل بارداری مشکلات ژنتیکی یک علت عمده سقط جنین ناخواسته محسوب میشود.
در حدود 80 درصد موارد سقط جنین ناخواسته در طول سه ماهه اول بارداری اتفاق میافتد که هفته صفر تا 13 بارداری را شامل میشود.
اگرچه از دست دادن بارداری میتواند ویرانگر باشد، این مشکلات ژنتیکی به این معنی هستند که بچه نمیتوانسته در محیط خارج از رحم به بقاء خود ادامه دهد. حتی اگر زنی دچار این نوع از دست دادن بارداری شده باشد وی به طور معمول قادر خواهد بود تا از یک بارداری سالم نیز برخوردار شود.
جنین در اوایل رشد خود بسیار آسیبپذیر است، بنابراین عوامل دیگری مثل قرار گرفتن در معرض الکل میتواند بیشترین تأثیرات منفی را در این زمان بر جنین داشته باشد. دلیل اینکه چرا بیشتر موارد از دست دادن بارداری مربوط به این دوره زمانی است همین است.
وقتی جنین قویتر میشود میزان آسیب‌پـذیری آن در برابر صدمات کاهش مییابد. همچنین زنان میتوانند در صورت اطلاع از باردار بودن خود عوامل آسیب زننده به بارداری را در سبک زندگی خود تغییر دهند.
یک تخمین کلی برای ریسک از دست دادن بارداری بر مبنای هفته به صورت زیر است:
هفتههای 4-3
القاء به طور معمول در حدود سه هفته پس از آخرین پریود زن و در حدود یک هفته پس از تخمک‌گذاری صورت میگیرد. در هفته چهارم زن میتواند بر مبنای انجام یک تست خانگی بارداری نتیجۀ مثبت بگیرد.
در حدود 50 تا 75 درصد بارداریها پیش از خوانش نتیجۀ مثبت در تست بارداری خاتمه پیدا میکنند. اغلب زنان هرگز از باردار بودن خود باخبر نمی‌شوند، اگرچه برخی از آنها ممکن است به علت از بین رفتن علایم بارداری نسبت به موضوع مشکوک شوند.
هفته 5
نرخ از دست دادن بارداری در این مقطع به شکل قابل ملاحظهای متفاوت است. یک مطالعه در سال 2013 پی برد که ریسک کلی از دست دادن بارداری پس از هفته 5 به میزان 21.3 درصد است.
هفتههای 7-6
مطالعه مورد اشاره عنوان میکند که پس از هفته 6، نرخ از دست دادن بارداری فقط 5 درصد است. در اغلب موارد احتمال کشف ضربان قلب جنین در تست اولتراسوند در پیرامون هفته 6 وجود دارد.
هفتههای 13-8
در نیمه دوم سه ماهه اول بارداری نرخ از دست دادن بارداری بین 2 تا 4 درصد است.
هفتههای 20-15
بین هفتههای 13 تا 20 ریسک دچار شدن به از دست دادن بارداری کمتر از یک درصد است.
از هفته 20 از دست دادن بارداری به عنوان مردهزایی شناخته میشود و میتواند باعث ایجاد شرایط وضع حمل در زن شود.
مردهزایی پدیده نسبتاً نادری است و از آنجا که با پیشرفتهای جدید پزشکی نوزادان بسیار نارس را میتواند در خارج از رحم و درون دستگاههای مدرن زنده نگه داشت از میزان مردهزایی هر چه بیشتر کاسته میشود.
بر مبنای اعلام یک گروه تحقیقی در بریتانیا، شانس اندکی برای زنده ماندن نوزادی که در هفته 22 بارداری متولد شده است وجود دارد. این شانس بر مبنای هر هفته افزایش در زمان بارداری افزایش مییابد.
در کشورهای پردرآمد، 77 درصد نوزادان زاده شده در هفته 26 بارداری به شکل نادر زنده میمانند، در حالی که تقریباً تمامی نوزادان متولد شده در هفتههای 30 به بعد زنده میمانند.
آیا من دچار سقط جنین ناخواسته خواهم شد؟
یک مطالعه در سال ۲۰۱۲ به بررسی ریسک کلی از دست دادن بارداری در طول سه ماهه اول و دوم بارداری پرداخت و به این نتیجه رسید که این میزان برای هفتههای ۵ تا ۲۰ بارداری ۱۱ تا ۲۲ درصد است.
در هر حال مطالعات دیگر این رقم را بین ۱۰ تا ۱۵ درصد تعیین کردهاند.
آمارهای مزبور عنوانگر این موضوع هستند که ریسک از دست دادن بارداری از زنی به زن دیگر متفاوت است و به مجموعهای از عوامل شامل سن و سلامت کلی زن بستگی دارد.
نرخ از دست دادن بارداری بر مبنای سن
سن یک ریسک فاکتور اصلی در از دست دادن بارداری است. دلیل این موضوع آن است که با بالا رفتن سن کیفیت تخمک در زنان کاهش پیدا میکند.
ریسک متوسط از دست دادن بارداری بر مبنای سن مادر به قرار زیر است:
- زیر 35 سال. شانس از دست دادن بارداری 15 درصد است
- بین 35 تا 45 سال. شانس از دست دادن بارداری بین 20 تا 35 درصد است
- پس از 45 سالگی. شانس از دست دادن بارداری 50 درصد است
به خاطر سپردن این موضوع اهمیت حیاتی دارد که این ارقام میانگین محسوب میشوند و دیگر عوامل دخیل در موضوع را لحاظ نمیکنند.
تأثیرات مربوط به مشکلات سبک زندگی، مثل سیگار کشیدن یا سبک زندگی فاقد تحرک، میتوانند به معضل اضافه شدن سن اضافه شوند، مشکلات زیربنایی سلامت را تشدید کنند و به میزان باز هم بیشتری ریسک از دست رفتن بارداری را افزایش دهند.
به هر حال برخی از زنان در سالهای 40 زندگی بارداری‌های موفقی داشته و تعداد اندکی حتی در سنین 50 نیز به همین موفقیت رسیدهاند.
دیگر ریسک فاکتورها
اغلب زنانی که دچار سقط جنین ناخواسته یا غیر عمدی میشوند در ادامه زندگی خود بارداری‌های سالمی را تجربه میکنند. یک بار از دست دادن بارداری به این معنی نیست که زن در بارداری‌های بعدی خود نیز با مشکل مواجه خواهد شد.
در واقع، یک مطالعه در سال ۲۰۱۶ پی برد که زنان در صورت مواجهه با سقط جنین غیر عمدی یا ناخواسته احتمال بیشتری دارد که بلافاصله دوباره باردار شوند.
برخی زنان پس از یک یا دو بار دچار شدن به سقط جنین ناخواسته در صدد انجام تست ژنتیک برمیآیند. تست ژنتیک میتواند به پزشک کمک کند تا علت بروز سقط جنین ناخواسته را بفهمد.
برخی ریسک فاکتورهای سقط جنین ناخواسته عبارتند از:
- سن بالای زن باردار
- مصرف دخانیات
- استفاده از مواد مخدر به ویژه مواد مخدر محرک مثل کوکائین یا دوزهای بالای کافئین
- اختلالات مزمن کنترل نشده مثل دیابت یا فشار خون بالا (هیپرتانسیون)
- اختلالات هورمونی که برای بدن امکان تولید هورمونهای لازم برای بارداری را مشکل میکنند.
نشانهها و علایم
در اغلب موارد اولین نشانه سقط جنین ناخواسته خونریزی است. در هر حال، تمامی موارد خونریزی مرتبط به سقط جنین ناخواسته نیست.
در حدود 20 تا 30 درصد زنان در طول بارداری دچار لکهبینی میشوند. خونریزی بیشتر زمانی که شدید و سنگین باشد، به مرور زمان شدیدتر شود یا با کرامپ‌های شدید همراه گردد محتمل است که نشانۀ سقط جنین ناخواسته باشد.
سقط جنین ناخواسته در عین حال ممکن است بدون خونریزی صورت گیرد.
برخی از دیگر علایم سقط جنین ناخواسته شامل موارد زیر است:
- کاهش ناگهانی در علایم بارداری، اگرچه علایم مزبور ممکن است بدون وقوع سقط جنین ناخواسته به علت نوسانات هورمونی نیز کاهش یابند
- کاهش میزان حرکات جنین در سه ماهه دوم
- کرامپ‌های شدید
- بیرون ریختن لختههای خون
چه هنگامی به دکتر مراجعه کنیم
زنان باید در مورد هر گونه خونریزی بروز یافته در دوره بارداری با پزشک مشورت کنند. اگر خونریزی مزبور سنگین یا دردناک باشد بهترین راهکار مراجعه به اورژانس است.
برخی از دیگر نشانهها که باید مراقب آنها بود عبارتند از:
- کرامپ
- فقدان علایم بارداری
- عدم احساس حرکت بچه پس از بروز حرکات منظم از سوی وی
جمعبندی
اغلب بارداریها به تولد نوزاد سالم ختم میشوند حتی اگر مادر در تاریخچۀ زندگی خود دارای ریسک فاکتورهای سقط جنین ناخواسته باشد.
هیچ راه درست یا غلطی برای واکنش به از دست رفتن بارداری وجود ندارد. این تجربه میتواند با واکنش عاطفی یا شک و تردید عمیق نسبت به بارداری‌های بعدی همراه باشد. در مقابل برخی زنان از این موضوع شگفت‌زده میشوند که به واکنش شدیدی نسبت به سقط جنین ناخواسته دچار نمیگردند.
از دست دادن بارداری همیشه نتیجۀ خطای کسی نیست. اغلب زنان میتوانند پس از تجربۀ سقط جنین ناخواسته بارداری سالمی را تجربه کنند.
کیفیت مراقبت پزشکی، حمایت دوستان و اعضاء خانواده، و صرف زمان برای التیام میتواند به زنان در مدیریت موفق فرآیند مورد بحث کمک کند.
منبع:
مهرین
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼