بیماری های مقاربتی مردان، تشخیص و درمان

آیا مردان هم می توانند به بیماری های مقاربتی و عفونت جنسی مبتلا شوند؟ آگاهی و داشتن اطلاعات درباره علائم و نشانه های بیماری های مقاربتی، برای مردان مهم است، زیرا خیلی کمتر از زنان، در رابطه با این گونه عفونت ها، مورد آزمایش قرار می گیرند و در صورتی که افراد مبتلا به عفونت جنسی ، زود تحت درمان قرار بگیرند، امید زیادی به بهبودی آنها وجود دارد. در این مقاله از بخش جنسی و بیماری های دکتر سلام، به برخی از علل رایج عفونت جنسی در مردان، علائم و نشانه های آن، روش های پیشگیری از عفونت و گزینه های درمانی آن نگاهی می اندازیم.

بیماری های مقاربتی (STDs) یا عفونت جنسی (STIs)، بر روی هر کسی می تواند تاثیر گذار باشد، اما این علائم و نشانه ها، در مردان و زنان، می تواند متفاوت باشد. به گفته سازمان بهداشت جهانی (WHO)، روزانه، بیش از یک میلیون نفر از مردم سراسر دنیا، به عفونت جنسی مبتلا می شوند. در بعضی مواقع، عفونت جنسی علائم قابل مشاهده ای ندارد، بنابراین ممکن است فرد این علائم را داشته باشد، اما از وجود این عفونت جنسی اطلاعی نداشته باشد. همچنین افراد ممکن است هرگونه علامتی را با شرایط دیگری که ممکن است بروز کند، اشتباه بگیرند. در زیر، در مورد شایع ترین عفونت جنسی و علائم و نشانه هایی که ممکن است در مردان بروز کند، صحبت می کنیم.

عفونت جنسی کلامیدیا
کلامیدیا نوعی عفونت باکتریایی است که در صورت داشتن رابطه جنسی مقعدی، دهانی و یا واژنی و بدون استفاده از کاندوم، از فرد آلوده انتقال پیدا می کند. عفونت جنسی کلامیدیا، در مجرای ادرار، مقعد یا گلوی مردان می تواند به وجود بیاید.
افراد، از کلامیدیا به عنوان یک عفونت خاموش نام می برند، زیرا غالبا از داشتن علائم این عفونت، اطلاعی ندارند. اکثر عفونت های کلامیدیا در مردان، هیچ گونه علائمی را ایجاد نمی کند، اما در برخی، علائم چند هفته بعد از عفونت خود را نشان می دهند.
علائم و نشانه های رایج کلامیدیا در مجاری ادرار در مردان عبارتند از:
-ترشح از آلت تناسلی
-درد هنگام ادرار کردن
-سوزش یا خارش در اطراف دهانه آلت تناسلی
-درد و تورم در یکی از بیضه ها یا در هر دو بیضه
عفونت کلامیدیا در ناحیه مقعد کمتر شایع است اما احتمال عفونت وجود دارد. اگرچه این عفونت ها معمولا نشانه ای ندارند، اما ممکن است سبب بروز علائم زیر شوند:
-درد مقعد
-خونریزی
-ترشح
در موارد بسیار نادر، کلامیدیا منجر به عفونت اپیدیدیم می شود. اپیدیدیم لوله ای است که اسپرم را از بیضه ها به مجاری ادرار منتقل می کند و باعث بروز علائم زیر می شود:
-تب
-درد
-در موارد نادر، موضوعات مربوط به باروری
تشخیص
مراقبان بهداشت، معمولا برای تشخیص کلامیدیا در مردان، نمونه های ادرار را مورد آزمایش قرار می دهند، اما میتوان از یک گوش پاک کن هم برای نمونه برداری از مجرای ادراری استفاده کرد.

درمان کلامیدیا با مصرف آنتی بیوتیک های خوراکی، نسبتا آسان است. درمان شامل مصرف یک دوز یا مصرف یک دوره 7 روزه از آنتی بیوتیک می باشد. عود مجدد عفونت شایع است، بنابراین پس از تمام شدن درمان با آنتی بیوتیک، عاقلانه است که آزمایش دیگری برای تشخیص عفونت کلامیدیا انجام شود.
تبخال
تبخال نوعی عفونت است که توسط ویروس ساده تبخال به وجود می آید. دو نوع ویروس ساده تبخال وجود دارد که بر قسمت های مختلفی از بدن تاثیر می گذارد.
ویروس تبخال ساده نوع ۱، که تبخال دهانی نیز نامیده می شود و باعث تاول های تبخالی در داخل و اطراف دهان می شود.
ویروس تبخال ساده نوع 2 که تقریبا و همیشه از طریق رابطه جنسی بدون کاندوم منتشر شده و باعث تبخال تناسلی می شود.
بیشتر افرادی که مبتلا به تبخال می باشند، علائمی مبنی بر وجود تبخال ندارند و آنهایی هم که مبتلا هستند ممکن است در تشخیص آنها، با مشکل روبرو شوند.
علائم عفونت معمولا، 2 تا 12 روز بعد از عفونت ظاهر می شوند. بعضی مواقع تاول های تبخالی خیلی خفیف هستند و شبیه نیش حشرات، موهای زائد و یا بریدگی تیغ هستند.
علائم و نشانه های رایج تبخال در مردان عبارتند از:
-تاول های دردناک و یا زخم های سر باز در داخل یا اطراف دهان
-تاول هایی در ناحیه تناسلی، رکتوم، باسن یا ران
-احساس سوزش یا خارش پوست در اطراف تاول ها
-درد عضلانی در قسمت پائین پشت، باسن و قسمت بالایی پاها
-تب
-از دست دادن اشتها
تشخیص
مراقبان بهداشت با انجام آزمایشات زیر، قادر به تشخیص تبخال هستند:
1- آزمایش واکنش زنجیره پلیمراز (PCR) : در این آزمایش، DNA فرد از نظر وجود تبخال مورد بررسی قرار می گیرد. این آزمایش در زمانی که هیچ گونه علائمی از این عفونت در افراد دیده نمی شود، مفید می باشد.
۲- آزمایش خون
3- آزمایش کشت سلولی : زمانی که فرد در اطراف اندام های تناسلی خود، زخم هایی را مشاهده می کند، مراقبان بهداشت، از این آزمایش استفاده می کنند که شامل جمع آوری نمونه ای از مایع داخل یکی از زخم ها می باشد.
درمان
هیچ گونه درمانی برای تبخال وجود ندارد، و افراد ممکن است در طول زمان، شیوع مجدد این بیماری را تجربه کنند. درمان ها معمولا شامل کنترل علائم و افزایش مدت زمانی است که بیماری مجددا شیوع پیدا می کند.

عفونت جنسی سوزاک
سوزاک نوعی عفونت است که توسط باکتری Neisseria gonorrhoeae به وجود می آید. سوزاک بر روی مجرای ادرار، رکتوم یا گلو می تواند تاثیر گذار باشد. افراد، این باکتری ها را از طریق رابطه جنسی واژنی، مقعدی یا رابطه جنسی دهانی بدون کاندوم می توانند انتقال دهند.
اکثر مردانی که به سوزاک مبتلا می باشند، هیچ گونه نشانه ای ندارند. زمانی که سوزاک در مجاری ادراری بروز پیدا می کند، علائمی نیز ایجاد می شود که معمولا 1 تا 14 روز پس از بروز عفونت، خود را نشان می دهد.
علائم و نشانه های رایج سوزاک در مردان عبارتند از:
-ادرار همراه با درد
-ترشحات سفید، زرد یا خاکستری رنگ از مجرای ادرار
-درد در بیضه ها
-خارش و درد در مقعد
-حرکات روده همراه با درد
-ترشح خونی از مقعد
درمان
مراقبان بهداشت، سوزاک را با مصرف آنتی بیوتیک می توانند درمان کنند. مراکز کنترل بیماری (CDC)، درمان دوگانه با مصرف سفتریاکسون و آزیترومایسین را توصیه می کنند. این داروها پیشرفت عفونت را متوقف می کنند، اما عوارضی که به علت این بیماری به وجود آمده، قابل جبران نیست.
مراقبان بهداشت، در مورد افزایش مقاومت سوزاک در برابر آنتی بیوتیک ها خیلی نگران هستند، زیرا موفقیت آمیز بودن درمان را با مشکل روبرو می کنند، اگر چه که باعث غیر ممکن شدن روند درمانی نمی شود.

سیفلیس
بیماری سیفلیس نیز توسط باکتری ها به وجود می آید که افراد از طریق رابطه جنسی واژن، مقعد یا رابطه جنسی دهانی منتقل می کنند.
مردانی که با مردان دیگر رابطه جنسی (MSM) برقرار می کنند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به سیفلیس قرار دارند. تقریبا 70 درصد از عفونت های سیفلیس اولیه و ثانویه که در سال2017 تشخیص داده شد، مربوط به همین دسته از افراد بود.
سیفلیس به عنوان یک "مدعی بزرگ" نیز شناخته می شود، زیرا علائمی شبیه به بیماری های دیگر می تواند داشته باشد. این علائم معمولا بین ۱۰ تا ۹۰ روز بعد از عفونت ظاهر می شوند و میانگین بروز نشانه ها ۲۱ روز می باشد.
علائم پیشرفت سفلیس 4 مرحله دارد:
-اولیه
-ثانویه
-نهفته
-مرحله سوم
هر مرحله مجموعه ای منحصر به فرد از علائمی است که می تواند هفته ها، ماه ها یا حتی سال ها طول بکشد.
علائم سیفلیس اولیه عبارتند از:
-بروز یک زخم کوچک و سفت که در ابتدا با ورود باکتری به بدن ایجاد می شود و معمولا در آلت تناسلی مرد، مقعد، دهان و یا لب دیده می شود.
-دیده شدن زخم ها بر روی انگشتان یا باسن
-غدد لنفاوی متورم در ناحیه گردن، کشاله ران یا زیر بغل
علائم سیفلیس ثانویه عبارتند از:
-دانه های قرمز رنگی در کف دست یا کف پا
-زخم های خاکستری یا سفید بزرگ در دهان، سینه، زیر بغل و یا کشاله ران
-خستگی
-سردرد
-گلو درد
-تورم غدد لنفاوی
-ریزش مو
-دردهای عضلانی
مرحله پنهان یا "نهفته" سیفلیس که علائم قابل مشاهده نیستند و می تواند چندین سال به طول بکشد.
مرحله سوم سیفلیس بسیار نادر است و عوارض شدیدی از لحاظ سلامتی بر روی اعضای بدن میگذارد.
علائم سیفلیس در مرحله سوم عبارتند از:
مننژیت
سکته مغزی
دیوانگی
کوری
مشکلات قلبی
بی حسی
تشخیص
مراقبان بهداشت، برای بررسی بیماری سیفلیس، احتمالا از آزمایش خون و یا آزمایش مایع درون زخم استفاده می کنند.
درمان
مراقب بهداشت، برای درمان سیفلیس اولیه، ثانویه و نهفته، ممکن است از آنتی بیوتیکی به اسم بنزاتین بنزیل پنیسیلین استفاده کند. افرادی که به پنی سیلین حساسیت دارند، از آنتی بیوتیک های دیگری مانند داکسی سایکلین یا آزیترومایسین استفاده کنند.
اگر چه آنتی بیوتیک ها مانع از پیشرفت عفونت می شوند، اما آسیب دائمی ناشی از عفونت را نمی توانند از بین ببرند.

ویروس پاپیلوم انسانی
ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) گروهی از ویروس های مرتبط هستند که حاوی بیش از ۱۵۰ گونه می باشند.
ویروس پاپیلومای انسانی، یکی از شایع ترین عفونت جنسی می باشد و طبق نظر مراکز کنترل بیماری، ویروس پاپیلومای انسانی، بیشتر بر روی افرادی تاثیر می گذارد که در اواخر دوره جوانی و اوایل دهه 20 از زندگی خود هستند.
اکثر مردانی که به ویروس پاپیلومای انسانی مبتلا می شوند، هرگز علائمی ندارند، اما برخی دیگر، چند ماه یا حتی یک سال پس از ابتلا به عفونت اولیه، متوجه علائم می شوند. شایع ترین علائم ویروس پاپیلومای انسانی در مردان، زگیل هایی در داخل دهان یا گلو و یا زگیل های تناسلی که شامل برآمدگی هایی در اطراف آلت تناسلی یا مقعد هستند.
پیشگیری
دسته بندی ویروس پاپیلومای انسانی در میان انواع عفونت جنسی ،خیلی عادی نیست، زیرا واکسنی وجود دارد که می تواند از آن پیشگیری کند.
در واقع، دو نوع واکسن وجود دارد که توسط سازمان غذا و داروی آمریکا مورد تائید قرار گرفته است. این دو واکسن، گارداسیل و سرواریکس نام دارند. این واکسن ها در برابر ویروس پاپیلومای انسانی 16 و 18 موثر هستند و جزو گونه های بسیار خطرناک می باشند زیرا مسئول بروز انواع خاصی از سرطان هستند.
بنا بر توصیه مرکز کنترل بیماری، کودکان ۱۱ تا ۱۲ ساله، برای محافظت در برابر عوارض عفونت، باید واکسن ویروس پاپیلومای انسانی را دریافت کنند.
همچنین این مرکز توصیه می کند پسران جوان و مردان تا سن 26 سالگی، در صورتی که این واکسن را در سنین پائین تر نزده اند، باید آن را دریافت کنند.

در حال حاضر آزمایشاتی برای بررسی این نوع ویروس در مردان وجود ندارد و همچنین هیچ گونه آزمایش معتبر و موثقی هم در این رابطه موجود نیست. با این حال، مراقب بهداشت بر اساس زگیل های تناسلی قابل مشاهده، قادر به تشخیص می باشد.

در اکثر موارد، ویروس پاپیلومای انسانی، بدون هیچ گونه درمانی، مداوا می شود و هیچ نوع عوارض بهداشتی نیز ایجاد نمی کند. با این حال، اگر این ویروس از بین نرفت و یا فرد تحت درمان قرار نگرفت، باعث بروز مشکلات بهداشتی، از جمله انواع خاصی از سرطان می شود.
هیچ درمان قابل قبولی برای ویروس پاپیلومای انسانی وجود ندارد، اما علائم و عوارض آن ممکن است درمان شود. به عنوان مثال، مردان از داروهای موضعی و خوراکی برای درمان زگیل های تناسلی می توانند استفاده کنند.

ویروس ایدز (HIV)
ویروس ایدز (HIV) ویروسی است که به سلول های ایمنی بدن حمله می کند. این ویروس از طریق تماس با مایعات عفونی بدن مانند مایع منی، مایعات واژینال و خون شیوع پیدا می کند. رابطه جنسی بدون استفاده از کاندوم، شایع ترین روش انتقال این ویروس است.
اکثر افرادی که به این ویروس مبتلا می شوند، در طی ۲ تا ۶ هفته از ابتلا به عفونت، علائمی شبیه به بیماری آنفلوانزا را تجربه می کنند. علائم و نشانه های عفونت در مردان عبارتند از:
- تب
-گلو درد
-خارش بدن
-سردرد
سایر علائم عبارتند از:
-خستگی
-درد مفصلی و عضلانی
-تورم غدد لنفاوی
-تهوع و استفراغ
درمان
هیچ درمانی برای ویروس نقص ایمنی بدن (HIV) وجود ندارد، اما مراقبان بهداشت برای پیشگیری کردن از علائم، انتقال و پیشرفت آن به مرحله 3 HIV، که سندرم نقص ایمنی (ایدز) نامیده می شود، درمان های موثری را توصیه می کنند.
مراقبان بهداشت از نوعی درمان ضد ویروسی، برای درمان ویروس HIV استفاده می کنند. درمان ضد ویروسی، میزان HIV را در خون و در دیگر مایعات بدن کاهش می دهد.
چنانچه افراد مبتلا، داروها را طبق دستورالعمل آنها مصرف کنند، مانع از خطر انتقال بیماری به افراد دیگر می شوند. زمانی که HIV غیر قابل شناسایی باشد، قابل انتقال نمی باشد، یعنی از یک فرد به فرد دیگر، نمی تواند منتقل شود.
با درمان هایی که در حال حاضر در دسترس می باشند، به ندرت ممکن است که HIV به AIDS تبدیل شود.
عفونت جنسی هپاتیت B
هپاتیت، التهاب کبد است که به دلیل نوعی عفونت ویروسی اتفاق می افتد. از شایع ترین ویروس های هپاتیت، ویروس هپاتیت B (HBV) می باشد. HBV از طریق خون، اسپرم و سایر مایعات بدن می تواند در بین افراد شیوع پیدا کند.
مراقبان بهداشت، از عفونت HBV، به عنوان یک بحران نام می برند، به این معنی که موقتی است و چند هفته طول می کشد و یا مزمن است که در این صورت با شرایط سخت و مادام العمری همراه می باشد.
اکثر افرادی که به هپاتیت B مبتلا هستند، هیچ گونه علائمی را نشان نمی دهند، و آنهایی هم مبتلا هستند، علائم آن را با علائم سرماخوردگی یا آنفلوآنزا اشتباه می گیرند. به طور میانگین، ۹۰ روز پس از بروز علائم، HBV خودش را نشان می دهد.
علائم و نشانه های هپاتیت B عبارتند از:
-تب
-خستگی
-از دست دادن اشتها
-درد شکمی
-حالت تهوع
-استفراغ
-درد عضلانی و مفصلی
-یرقان (زردی)، که باعث تیره شدن ادرار و زرد شدن پوست می شود
پیشگیری
هپاتیت B قابل پیشگیری است و همانند ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)، با زدن واکسن، باعث مصون ماندن از ابتلا به این بیماری می شوید. سازمان بهداشت جهانی (WHO) حداقل تزریق سه بار واکسن هپاتیت B را در تمامی نوزادان توصیه می کند.

مراقبان بهداشت، علائم آسیب کبدی مانند زردی را مورد بررسی قرار می دهند. آزمایشاتی که به تشخیص هپاتیت B می توانند کمک کنند عبارتند از:
-آزمایش خون
-سونوگرافی کبدی
-بیوپسی کبدی
درمان
در حال حاضر، درمانی برای هپاتیت B از نوع حاد آن، وجود ندارد. اما، افراد از داروهای هپاتیت B مزمن می توانند استفاده کنند و دانشمندان نیز در حال تولید داروهای جدیدی هستند. افراد مبتلا به هپاتیت B مزمن، برای تشخیص علائم بیماری کبد، باید به طور منظم مورد آزمایش و بررسی قرار بگیرند.

چشم انداز کلی
بیشتر مردانی که مبتلا به انواع عفونت جنسی هستند، هیچ نشانه ای مبنی بر ابتلا به این عفونت ندارند، یعنی اینکه تعداد واقعی موارد مبتلا به عفونت جنسی ، خیلی بیشتر از آن چیزی است که مراقبان بهداشت، شاهد آن هستند.
با درمان این نوع عفونت، مردانی که به انواع عفونت جنسی مبتلا هستند، می توانند امیدوار شوند. با این حال، در صورت درمان نشدن، عفونت ها به شرایط مزمن و مادام العمری تبدیل می شوند.
مردان با استفاده از کاندوم در طول رابطه جنسی، می توانند از بروز عفونت جنسی پیشگیری کنند. همچنین برای جلوگیری از برخی عفونت جنسی ، واکسیناسیون نیز موثر می باشد.
مردانی که از نظر جنسی فعالیت زیادی دارند، باید آزمایشاتی را از نظر ابتلا به بیماری های مقاربتی، انجام دهند. تشخیص زودهنگام این عفونت ها باعث تسریع در روند درمان شده و از شیوع عفونت در بین دیگران، جلوگیری می کند.