زودرنج بودن کودکان، راه علاج چیست؟

شما میتوانید به کودک کمک کنید تا دریابد که سر به سر گذاشتن کاری مسخره است. در مورد جملاتی که کودک را آزار می دهد به گفتگو بپردازید.

به نظر می رسد که پشت بعضی از کودکان یادداشتی با این مضمون گذاشته شده است که: (( مرا اذیت کنید ، سر به سرم بگذارید.)) آنها به طریقی به کودکان دیگر می فهمانند که سوژه های خوبی برای دست انداختن و عصبانی کردن هستند.

نقاط ضعف آنها بسیار مشخص است و همه می دانند که آنها بسیار حساس هستند. هر کجا که می روند این مشکل نیز با آنها می رود زیرا (( پوست آ«ها بیش از حد نازک است!)) و واکنش های آنها بیش از حد شدید هستند. کودکان میتوانند نسبت به یکدیگر بسیار بی رحم باشند.

راه علاج کودکانی که معمولا توسط کودکان دیگر اذیت می شوند این است که به آنها راه های جدیدی را برای واکنش نشان دادن نسبت به سر به سر گذاشتن دیگران بیاموزند.

وقایع را تجزیه و تحلیل کنید:

برچسب های حرفی را که اذیت کنندگان به کار می برند مشخص کنید. تمام حرف های عذاب آوری را که کودک به خاطر می آورد بنویسید و سپس مواردی را که خودتان به یاد می آورید به آن بیفزایید. چند روز متوالی این حرف ها را ثبت کنید.

حرف ها یا لقب ها را تقسیم بندی کنید. بعضی از حرف ها یا نام ها آنقدر بچه گانه و یا به روشنی نادرست هستند که هردوتان میتوانید به آنها بخندید مانند (( کله ات برعکسه)) (( مادرت پوتین سربازی می پوشه)) . برای کودکتان توضیح دهید که لازم نیست در چنین مواردی از خودش یا خانواده اش دفاع کند و این حرف ها بی معنا هستند و ارزش پاسخگویی را ندارند.

با این حال اگر حرف های کودکان دیگر به نظر صحیح می رسند. نظیر (( پات بو میده)) یا (( دماغت قد یه پرتقاله)) کودک باید بیاموزد طوری پاسخ دهد که باعث بازداشتن مسخره کننده شود. این گونه رفتار میتواند به معنای تغییر در رفتار و یا پیدا کردن یک (( پوست کلفت)) باشد.

حساسیت کودک را نسبت به دست انداختن کاهش دهید:

به کودک بیاموزید که با اصلا پاسخ ندادن به دست انداختن دیگران خاتمه دهد.

موقعیت را نمایش دهید. بگذارید کودک نقش اذیت کننده و والدین نقش کسی را که دست انداخته می شود ایفا کند. اجازه دهید کودک با همان جملاتی که در مورد خودش به کار رفته است پدر و مادرش را دست بیندازد. این کار به او کمک می کند که به چنین رفتارهایی عادت کند و همچنین فرصتی می یابد تا در مورد بی توجهی به آنها درسی بگیرد. با رفتار خود نشان دهید که چطور به این گونه رفتارها واکنش نشان نمی دهید و صرفا سرتان را برمی گردانید و می روید.

تمرین کنید . اکنون نقش ها را عوض کنید و بگذارید کودک نقش قربانی را بازی کند. به او چند حرف ملایم بزنید و لقب هایی بدهید و او را وادارید که تمرین کند به آنها بی توجهی نشان دهد. از روی فهرستی که قبلا تهیه کردید عمل کنید و ناراحت کننده ترین حرف ها را در آخر آن بیاورید. هدف شما این است که کودک آنچنان به این رفتارها عادت کند که به طور خودکار به آنها پاسخ ندهد. او را تشویق کنید. در این هنگام اگر کودک واکنش عاطفی از خود نشان داد جلسه را متوقف کنید و یا به جمله ی ملایم تری برگردید.

پاسخ جدیدی را به کودک آموزش دهید:

گستره ی پاسخ ها را افزایش دهید و جایگزین های ممکن را تمرین کنید.

نقش بازی کنید. یکبار وانمود کنید که شما قربانی هستید و کودک میخواهد شما را دست بیندازد. پاسخ های مختلفی را تمرین کنید: (( مسخره است. مادر من اصلا چکمه نداره)) و یا اینکه این رویکرد را بیاموزد : (( من می دونم که چه هدفی داری ولی به اون نمی رسی من تصمیم ندارم از کوره دربرم.))

ما راه دیگری یافته ایم که دست اندازنده را در وسط کار متوقف می کند به طوری که وقتی کودک دیگری در حال چرت و پرت گفتن است از او بپرسد: (( منظورت از این حرفها چیه؟)) یکبار کودک هشت ساله ای همین سوال را پرسید. کودک اذیت کننده خیره به او نگاه کرد و گفت : (( نمی دونم!)) ترانه ی (( سنگ و چوب میتونه استخونای منو بشکنه ولی حرف آزاری به من نمی رسونه)) ظاهرا از قدیم الایام بر روی کودکان زیادی موثر بوده است.

گاهی بهترین دفاع کودک میتواند پاسخی مناسب و خوب باشد. یک زبان سریع ابزار خوبی است. به کودک کمک کنید تا پاسخ های مناسبی را بیابد و سپس استفاده از آنها را با او تمرین کنید.

موقعیت را شبیه سازی کنید . با استفاده از جمله هایی که به صورت فهرست درآورده اید کودک را وادارید که پاسخ ها را تمرین کند با انتخاب هایی شروع کنید که برای کودک راحت تر هستند.

با یک هم پیمان تمرین کنید. یک خواهر یا برادر و یا یک دوست خوب ممکن است مایل به کمک باشد. اجازه دهید با همدیگر موقعیت ها را دوباره از نو اجرا کنند. ممکن است به آنها بسیار خوش بگذرد!

برای تمرین به ملایمت و بی هوا کودک را دست بیندازید. زمانی که چنین به نظر رسید که او میتواند پاسخ مناسبی بدهد رفتار دوستانه تان را کمی غیردوستانه هم بکنید.

کودک را وادارید که گزارش کند:

کودک را وادارید که تجربیات واقعی زندگی را با شما در میان گذارد و به شما بگوید چطور برخورد می کند و چه احساسی دارد؟ و کودک آزار دهنده چطور به این پاسخ های جدید او واکنش نشان داده است؟

نادیده گرفتن را پیشنهاد کنید. کودک را متوجه سازید که ممکن است همبازی اش زمانی که می بیند دیگر تلاش هایش موثر نمی افتند به سختی تلاش کند تا او را از کوره در ببرد. برای او توضیح دهید که باید قاطع باشد و به چرت و پرت ها توجه نکند. بدین ترتیب کودک یاوه گو بزودی کنار خواهد کشید.

راه دیگری را به او پیشنهاد دهید. به کودک کمک کنید تا موثرترین پاسخ نسبت به دست انداختن را انتخاب کند و بررسی کند که کدام یک از آنها بهتر است. صرفا هدف آن نیست که یاوه ها را متوقف کنید بلکه میخواهید که دفعات آن ها را نیز کاهش دهید.

تلاش های کودک را تقویت کنید:

زمانی که کودکتان روش موثری را یافت او را مورد حمایت و تشویق خود قرار دهید. فرض کنیم او همیشه زمانی که برادرش سر میز شام سر به سرش می گذاشت فرار می کرد ؛ ولی حالا بردبارانه می نشیند و شام می خورد. این رفتار گاهی در مسیر درست است.

این مسأله را به او بگویید. فرض کنیم وقتی کودکی ((سارا)) را برای موهای فرفری اش دست انداخت (( سارا)) از او کناره گرفت و رفت. در این هنگام به او بگویید چه کار مشکلی را انجام داده است و شما چقدر افتخار می کنید که آنگونه رفتار کرده است. سپس یک خوراکی با همدیگر بخورید.

منبع: کودک آنلاین