علت چاقی کودکان، رفتار والدینشان است؟

احتمال افزایش شاخص توده بدنی (BMI) در کودکانی که درون خانواده‌های با نمره ریسک روانی متوسط به بالا زندگی می‌کنند، ۲ برابر بیشتر است.
یافته‌های یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که سلامت روانی والدین یا فشارهای مالی و مشکلات رفتاری کودکان می‌تواند اثری منفی روی کاهش وزن کودکان داشته باشد.
در سال‌های اخیر با شیوع فزاینده چاقی در میان کودکان این مسئله به یکی از معضلات جهانی سلامت تبدیل شده است، در آمریکا درصد کودکان و بزرگسالانی که دارای اضافه وزن هستند در مقایسه با دهه هفتاد میلادی بیش از سه برابر رشد داشته است.

وجود ۷۰ میلیون کودک چاق در جهان تا سال ۲۰۲۵
سازمان بهداشت جهانی تخمین زده است در صورتی که روند کنونی ادامه داشته باشد تا سال 2025 میلادی حدود 70 میلیون کودک در جهان دارای مشکلات اضافه وزن و چاقی خواهند بود.
در صورت عدم مداخله، کودکان چاق به احتمال زیاد در دوران نوجوانی و بزرگسالی نیز همچنان چاق می‌مانند، با توجه به این که چاقی ریسک ابتلا به بسیاری از بیماری‌های خطرناک و اختلالات مزمن مانند دیابت و بیماری‌های قلبی را بالا می‌برد، تلاش‌های بسیاری برای کمک به خانواده‌هایی که درگیر این معضل هستند، تدارک دیده شده است.
کلینیک‌های کنترل وزن در خط مقدم مبارزه با این معضل قرار دارند و به موفقیت‌های قابل توجهی هم رسیده‌اند، مرکز نمورس یکی از مراکزی است که روی شناسایی فاکتورهای مؤثر در برنامه‌های کنترل وزن کودکان کار می‌کند.
این مرکز در پژوهش جدید خود اثر ریسک‌های روانی و اجتماعی از قبیل مشکلات رفتاری کودکان، مشکلات روانی والدین و گرفتاری‌های اقتصادی خانواده‌ها را بررسی می‌کند.
تائو لی تام پن، متخصص اطفال کلینیک کنترل وزن نمورس درباره این پژوهش جدید می‌گوید: مطالعات پیشین نشان می‌دهند اکثر کودکانی که در مراکز کنترل وزن تحت درمان‌های مختلف قرار گرفته‌اند، موفق شده‌اند وزن خود را پایین بیاورند، با این حال بیشتر کلینیک‌های کنترل وزن میزان خروج از درمان قابل توجهی را گزارش کرده‌اند که نشان می‌دهد تنها بیماران کمی از مزایای این نوع درمان بهره برده‌اند.
در پژوهش انجام گرفته ۱۰۰ خانواده با کودکانی بین ۴ تا ۱۲ سال طی اولین بازدید خود از کلینیک کنترل وزن مورد بررسی قرار گرفتند. بیش از نیمی از این کودکان دچار اضافه وزن شدید بودند و نمره ریسک روانی بیش از نیمی از خانواده‌ها متوسط به بالا بود.
نسبت خانواده‌های با نمره ریسک روانی متوسط به بالا روی مقیاس ارزیابی روانی(PAT) دو برابر بیشتر از میانگین معمول بود. مقیاس ارزیابی روانی میزان ریسک روانی درون خانواده‌ها را نشان می‌دهد.
نتایج این مطالعه نشان می‌دهد کودکانی که درون خانواده‌های با نمره ریسک روانی متوسط به بالا زندگی می‌کنند، بیش از سه برابر سایر کودکان از حضور در کلینیک و ادامه درمان سر باز می‌زنند و احتمال افزایش شاخص توده بدنی(BMI) در آن‌ها دو برابر بیشتر از سایر کودکانی است که در خانواده‌هایی با ریسک روانی کمتر زندگی می‌کنند.
میزان توقف درمان در میان 14 کودکی که در کنار درمان‌های کنترل وزن تحت درمان‌های روانشناسی نیز قرار گرفتند، کمتر از نصف دیگر کودکان بود.
پژوهشگران در حال حاضر مشغول مطالعات دیگری روی اثر بلند مدت ریسک روانی و تأثیر خدمات روانشناسی روی خانواده‌هایی با کودکان چاق هستند