ترس کودک از مدرسه رفتن، راه حل چیست؟
دختری دارم که امسال سال اول مدرسه ای او است و پیش دبستانی هم رفته است.
سوال مخاطب نینیبان: دختری دارم که امسال سال اول مدرسه ای او است و پیش دبستانی هم رفته است با توجه به اینکه در پیش دبستانی اصلا نمیترسید اما الان از مدرسه به شدت میترسه و گریه میکنه و میگه نمیخوام برم و در مدرسه هم مواقع زنگ تفریح ترس دارد و یا با مدیر یا با معلم خود هست و دو هفته را هم اصلا نرفت مدرسه خواهشا کمکم کنید که چه کاری انجام بدهم تا خوب شود؟ دو هفته را هم خودم رفتم مدرسه و انجا بودم تا رنگ اخر اما هیچ فایده ای نداشت
پاسخ دکتر پرویز رزاقی، روانشناس خانواده و عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس:
مادر عزیز اینگونه کودکان معمولا از اختلال اضطراب جدایی رنج میبرند و با حضور در مدرسه احساس میکنند که برای مادر اتفاقی می افتد و با تصور احساس ناامنی و عدم تحمل دوری از مادر واکنش هایی مثل بی قراری و ... از خود نشان میدهند.
راه حل های مشاوره ای: ۱- چون این اختلال به میزان وابستگی فرزند به مادر بستگی دارد بهتر است مادر میزان حمایت های کلامی و رفتاری خود را از فرزند کم و کمتر نماید این حمایت ها مانند بستن بند کفش تا مرتب کردن کیف مدرسه و رفتار های ساده مثل حمام بردن، غذا دادن، تماشای تلویزیون و سایر رفتار هایی که نشانه ای از وابستگی را دارد است که بهتر است کمتر شوند.
2- مادر باید دقت کند که این کم کرد حمایت آرام آرام انجام شود و نه به یک باره میتوانید تا جایی که برای پدر خانواده مقدور است مسئولیت ها بین پدر و مادر تقسیم شود تا فزرند کمتر با مادر در ارتباط باشد. در مدرسه نیز بهتر است به فرزند مسئولیت داده شود مثل مسئول راهرو، بهداشتیار و ... .معلم نیز با مسئولیت دادن در کلاس مثل بخش کردن دفترها و این قبیل رفتارها و با مفید دانستن فرزند در مدرسه بتوانند آرام آرام ذهن فرزند را مشغول کرده و دوری از مادر را برای او راحت نمایند.
دعوا، سرزنش و بداخلاقی هیچ کمکی به مشکل شما نمیکند باید دقت کنید خانواده نباید فرزند را به ماندن در خانه ترغیب کند یا برای تنبیه به او بگوید که : (مدرسه نرو تا بی سواد بمونی) به کار بردن این عبارات هیچ کمکی نمیکند و تنها اضطراب کودک را بیشتر میکند.
راه حل های مشاوره ای: ۱- چون این اختلال به میزان وابستگی فرزند به مادر بستگی دارد بهتر است مادر میزان حمایت های کلامی و رفتاری خود را از فرزند کم و کمتر نماید این حمایت ها مانند بستن بند کفش تا مرتب کردن کیف مدرسه و رفتار های ساده مثل حمام بردن، غذا دادن، تماشای تلویزیون و سایر رفتار هایی که نشانه ای از وابستگی را دارد است که بهتر است کمتر شوند.
2- مادر باید دقت کند که این کم کرد حمایت آرام آرام انجام شود و نه به یک باره میتوانید تا جایی که برای پدر خانواده مقدور است مسئولیت ها بین پدر و مادر تقسیم شود تا فزرند کمتر با مادر در ارتباط باشد. در مدرسه نیز بهتر است به فرزند مسئولیت داده شود مثل مسئول راهرو، بهداشتیار و ... .معلم نیز با مسئولیت دادن در کلاس مثل بخش کردن دفترها و این قبیل رفتارها و با مفید دانستن فرزند در مدرسه بتوانند آرام آرام ذهن فرزند را مشغول کرده و دوری از مادر را برای او راحت نمایند.
دعوا، سرزنش و بداخلاقی هیچ کمکی به مشکل شما نمیکند باید دقت کنید خانواده نباید فرزند را به ماندن در خانه ترغیب کند یا برای تنبیه به او بگوید که : (مدرسه نرو تا بی سواد بمونی) به کار بردن این عبارات هیچ کمکی نمیکند و تنها اضطراب کودک را بیشتر میکند.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼