میل زنان به رابطه، علت اصلی کاهش آن
کاهش میلی جنسی یکی از بزرگترین مشکلات جنسی زنان است. میل جنسی زنان در یک دوره سنی کاهش می یابد.
کاهش میلی جنسی یکی از بزرگترین مشکلات جنسی زنان است. میل جنسی زنان در یک دوره سنی کاهش می یابد. اوج میل جنسی در زنان بعد از بلوغ و در اوایل دهه ۳۰ تا دهه ۴۰ است. شاید شما هم دچار مشکل کاهش میل جنسی هستید و نمی دانید چطور میل جنسی تان را زیاد کنید؟ کاهش میل جنسی در زنان در نتیجه کاهش هورمونها، استرسهای شغلی، مشکلات زناشویی و مسائل دیگر میتواند زندگی جنسی تعداد بسیار زیادی از زنان را به خطر بیندازد.
کاهش میل جنسی، یا اختلال کمبود میل جنسی (HSDD)، رایجترین اختلال جنسی بین زنان در همه سنین است. تحقیقات اخیر نشان داده است که حدود یکسوم زنان ۱۸ تا ۵۹ ساله از فقدان تمایل به رابطهی جنسی رنج میبرند، و این مسئلهای است که فقط ناشی از تصورات ذهنی آنها نیست، بلکه یک حقیقت است.
تفاوت میل به رابطه جنسی در زنان و مردان
اصلیترین شکایت جنسی مردان معمولاً اختلال نعوظ است، اما بزرگترین مشکل جنسی در زنان به علت ترکیبی از عوامل جسمی و روانی ایجاد میشود، و احتمالاً فقط با مصرف قرص هم درمان نمیشود.
اصولاً تمایلات جنسی در زنان، بسیار چندوجهی و پیچیده است، و با این که ما ترجیح میدهیم موضوع را ساده کنیم و صرفاً یکی-دو درمان برای این مشکلات ارائه کنیم، اما باید بدانیم که اصلاً به این شیوه نمیشود چنین مشکلاتی را درمان کرد.
در سالهای اخیر معرفی درمانهای ضد ناتوانی و کمکاری جنسی بسیار زیاد شده و تحقیقات را به سمت کشف علت اختلالات جنسی میان زنان و مردان سوق داده است. و به این ترتیب، درمانهای موثری برای بازگرداندن تمایل جنسی به زندگی زنان در دسترس قرار گرفته است.
کاهش میل جنسی زنان یعنی چه؟
جان شیفرن، استادیار دانشکدهی پزشکی هاروارد، میگوید «وقتی زنانی با نگرانی در خصوص مشکلات جنسی نزد من میآیند، اولین چیزی که به آنها میگویم این است که باید بدانند هیچ تعداد مشخصی برای رابطه جنسی وجود ندارد و این، چیزی است که در طول زمان میتواند تغییر کند.
در واقع میخواهم این را بگویم که اگر با پارتنرتان در این زمینه هیچ مشکلی ندارید، پس همه چیز مرتب است. نگران نباشید». اما اگر زنی دچار کاهش چشمگیر تمایل جنسی شود به طوری که روی زندگیش تأثیر بگذارد و موجب استرس و رنج شود، در این حالت باید اختلال کمبود میل جنسی یا HSDD را مورد بررسی قرار دهیم.
دکتر کینگزبرگ معتقد است که میل جنسی چیزی بیش از لیبیدو (شهوت) و سائق جنسی است. او این طور ادامه میدهد که سائق جنسی، جزء بیولوژیکی تمایل جنسی است، که به صورت علایق جنسی شامل افکار، فانتزیها و تصورات اِروتیک نمود پیدا میکند؛ یعنی این سیگنالدهی بدن شما است.
حالا چه این سائق به عمل در آید یا نه، به هر حال همه ما مقدار خاصی از این سائق را داریم. میل جنسی با افزایش سن به خاطر عوامل فیزیولوژیکی کاهش پیدا میکند. اما میل جنسی دارای فاکتورهای بین فردی و روانشناختی است که آن تمایل به جنسی بودن را حفظ میکند.
کینگزبرگ میگوید موضوعِ فراتر از همهی اینها، صمیمیت در رابطه است. فرض کنید با همسرتان بدرفتاری کنید، حس شهوت هنوز هم درون شما هست، اما نه با این شخص خاص، و تمایلی به ایجاد رابطهی جنسی با این فرد در آن لحظه ندارید. پس باید همهی جنبههای میل جنسی بررسی شود تا ریشهی مشکل مشخص گردد.
برخی دلایل کاهش میل جنسی در زنان عبارتند از:
- مشکل در روابط بین فردی: مشکلات عملکردی، عدم احساس رضایت از رابطه، تولد نوزاد، و مراقبت از یک فرد بیمار میتواند میل جنسی را کاهش دهد.
- تأثیرات اجتماعی-فرهنگی: استرس شغلی، فشار همسالان، و تصویری که رسانهها از جنسیت به عموم عرضه میکنند، میتواند تأثیر منفی بر تمایل جنسی داشته باشد.
- تستوسترون پایین: تستوسترون در زنان و مردان فعال است و روی میل جنسی تأثیر دارد. پیک و ماگزیمم سطح تستوسترون در زنان در اواسط دههی بیست است و بعد از آن به طور مداوم کاهش پیدا میکند تا به یائسگی برسند.
- مشکلات پزشکی: بیماریهای روانی مانند افسردگی، اختلال دو قطبی و عارضههای پزشکی مثل اندومتریوز، فیبرویید و اختلالات تیروییدی، هم به صورت روانی و هم جسمی روی تمایل جنسی زنان تأثیر میگذارد.
- داروها: داروهای ضدافسردگی خاصی مثل برخی بازدارندههای جذب مجدد سروتونین (SSRI)، داروهای کاهنده فشار خون، و قرصهای ضدبارداری خوراکی میتوانند با کاهش سطح تستوسترون یا تأثیر بر جریان خون، باعث کاهش میل جنسی شوند.
- سن: میزان آندروژنها با افزایش سن به طور پیوسته در زنان کاهش پیدا میکند.
بازگرداندن میل جنسی مثل روزهای اول آشنایی
از آنجا که کاهش میل جنسی در زنان در اثر ترکیبی از مسایل جسمی و روانشناختی به وجود میآید، برای درمان آن هم تنها یک شیوه کافی نیست. همان طور که شیفرن در این مورد میگوید «مشکل زنان خیلی پیچیده است؛ آنها فقط یک مشکل ندارند، پس این ما هستیم که باید در انتخاب رویکرد درمانی خوب تفکر کنیم».
منبع:
نبض ما
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼