چهار دست و پا رفتن نوزاد، زمانش کیه؟

مشتاقید تا ببینید که نوزاد حرکت می‌کند؟ زمان چهار دست و پا رفتن نوزاد را بدانید تا بتوانید رشد او را بررسی کنید. این رشد جزء رشد‌های فیزیکی نوزاد محسوب می‌شود.
فرقی ندارد نوزاد را درون یک روروئک بگذارید، درون یک کریر او را سرپا بگیرید، روی پاهایتان او را سرپا نگه دارید؛ او به زودی راه رفتن را تمرین خواهد کرد. ابتدا نوزاد چهار دست و پا رفتن را امتحان می‌کند. از یک نقطه به نقطه‌ی دیگر می‌رود. این اتفاق یکی از بزرگترین نقاط عطف رشد نوزاد است.
توانایی جابه‌جا شدن اطراف شما به نوزاد احساس قدرت می‌دهد. چهار دست و پا رفتن نوزاد دستاوردی بزرگ برای او است و اعتماد به نفس نوزاد را تقویت می‌کند. همچنین دنیا را برای او بزرگ‌تر می‌کند. باعث می‌شود کشفیات روزانه او بیشتر شوند و بتوانند حرکات جدید را یاد بگیرند. حرکاتی مانند گرفتن کناره‌ها برای ایستادن، راه رفتن و در نهایت دویدن. زمانی که نوزاد شروع به حرکت کرد توقع داشته باشید که به هر جایی سرک بکشد. باید خانه را برای این زمان آماده کنید. سیم‌های آویزان را جمع کنید. پریزها را با درپوش بپوشانید. سوزن، دارو و اسباب‌بازی‌های خیلی کوچک را از دسترس او خارج کنید. حتما زمانی که نوزاد به راه افتاد دوباره این اقدامات را بررسی کنید تا مطمئن باشید خانه امن است. بهتر است موکت یا فرش بر روی جاهای مختلف خانه پهن کنید تا زانوهای نوزاد اذیت نشوند. اگر کف ساختمان چوبی است مطمئن شوید میخ یا تراشه‌ی چوب جایی وجود ندارد. پوست نوزاد بسیار حساس و لطیف است و با کوچک‌ترین چیزها ممکن است آسیب ببیند.

چهار دست و پا راه رفتن کار دشواری است. برای این کار نیاز است که نوزاد ذهن و بدنش را هماهنگ کند. ابتدا ماهیچه‌های کمر، گردن، شانه، بازو و مرکز بدن باید به قدری قوی شوند که وزن او را تحمل کنند. بینایی نقش مهمی در چهار دست و پا رفتن نوزاد دارد. زمانی که نوزاد چهار دست و پا می‌رود از هر دو چشم برای تمرکز بر روی هدفشان استفاده می‌کنند. چشم‌ها مدام به هدف نگاه می‌کنند و بعد به دستان تا بتوانند حرکت و تعادل را کنترل کنند. این کار باعث می‌شود درک نوزاد از فضا و عمق بهبود یابد. در چهار دست و پا رفتن نوزاد او از لحاظ روانی نیز تقویت می‌شود.
چهار دست و پا رفتن کمک می‌کند تا توانایی مسیریابی نوزاد تقویت شود. همچنین حافظه نوزاد بهبود می‌یابد. به عنوان مثال آن‌ها یاد می‌گیرند باید به پشت میز غذاخوری بروند تا بتوانند سبد بازی‌شان را پیدا کنند.

نوزادان معمولا بین ۶ تا ۱۰ ماهگی شروع به چهار دست و پا رفتن می‌کنند. ممکن است بعضی از نوزادان چهار دست و پا نروند و یک راست راه بیافتند. برای کمک به چهار دست و پا رفتن نوزاد می‌توانید او را بر روی شکم بخوابانید. این کار باعث می‌شود تا او سرش را بالا بیاورد و اطرافش را ببیند. این کار همچنین گردن، شانه، بازو و تنه‌ی نوزاد را تقویت می‌کند. وقتی نوزاد بر روی شکم می‌خوابد با پاهایش ضربه می‌زند و می‌خواهد سینه‌خیز به اطراف برود. این کار باعث قوی شدن پاها و باسن می‌شود. بعضی از نوزادان خوابیدن بر روی شکم را دوست ندارند. این کار را برای نوزاد جذاب کنید. یک اسباب‌بازی محبوب او را جلوی چشمانش بگذارید. هم‌سطح نوزاد دراز بکشید و با او صحبت کنید. وقتی شروع به جهش‌های ریز کرد می‌فهمید که نوزاد شما آماده‌ی چهار دست و پا رفتن است. به زودی یاد می‌گیرد خود را با دستانش بلند کند تا بتواند حرکتش را شروع کند.

هر نوزاد ممکن است به مدل خودش چهار دست و پا برود. هیچ کدام از این مدل‌های متفاوت نشانه‌ی بیماری خاصی نیستند و مدل صحیح یا غلطی وجود ندارد. نوزاد یاد می‌گیرد که خودش می‌تواند حرکت کند. این قدم بزرگی برای او است.
با قابلیت جابه‌جایی نوزاد در خانه انتظار ابراز احساسات‌های متفاوت را از او داشته باشید. وقتی چیز جدید یا جالبی پیدا می‌کند ذوق می‌کند. وقتی چیزی را از او پنهان کنید یا از دستش بگیرید ناراحت می‌شود. وقتی شی‌ای جلوی راهش را سد می‌کند گیج می‌شود. هر جا که مادر برود نوزاد هم به دنبال او می‌رود. با کمی تمرین یاد می‌گیرد سرعتش را افزایش دهد. به زودی از بالشت‌ها و مبل‌هایتان بالا می‌رود. پله‌ها را می‌تواند یکی یکی بالا و پایین برود. البته نگرانی‌های شما نیز در این دوره بیشتر می‌شوند. حالا باید بیشتر نگاهتان دنبال او باشد و بدانید هر لحظه کجا می‌رود.

به یاد داشته باشید که بعضی نوزادان ممکن است اصلا چهار دست و پا نروند و یک‌راست به سراغ راه رفتن بروند. در این مورد نشانه‌هایی وجود دارند که می‌توانید از رشد فرزندتان مطمئن شوید. اگر نوزاد تا یک سالگی نشانه‌ای از راه رفتن از خود نشان نداد حتما باید به پزشک مراجعه کنید.