علت بدخلقی نوزاد، چگونه آرامش کنیم؟

بیشتر نوزادن، یک زمان «بد خلق شدن» دارند که معمولا در ساعت‌های معینی از روز فرا می‌رسد. بیشتر مواقع، بدخلق شدن شکایت کردن به علت قولنج (دل پیچه) است که معمولا در حدود دو تا چهار هفته پس از تولد، آغاز می‌شود و پس از آن، در حدود سه ماهگی بدون هیچ دلیل مشخصی، ناپدید می‌شود. از روش‌های زیر، برای آرام کردن کودکی که واضحا ناراحت است، استفاده کنید.کودک را در یک پتوی سفت بپیچید و او را به پهلو در گهواره بگذارید. پشت او یک حوله لوله شده یا پتو بگذارید و یا پشتش را به دیواره کنار گهواره تکیه دهید. برخی کودکان، هنگامی‌که در «گوشه» قرار می‌گیرند، احساس امنیت بیشتری می‌کنند.

چگونه کودک بد خلق را آرام کنیم؟

1- کودک را حرکت دهید

این روش بسیاری از کودکان را راحت می‌کند. او را تکان دهید، راه ببرید، روی صندلی متحرک بنشانید... (در مورد صندلی متحرک، اطمینان یابید که موارد ایمنی را رعایت کرده‌اید.)

1- هنگامیکه کودک بدخلقی می‌کند، نوزاد را در ساک مخصوص نوزادان قرار دهید و بر پشت خود آویزان کنید. در حالیکه به کارهایتان می‌پردازید نوزاد را به این سو و آن سو ببرید.

2- اگر به نظر می‌رسد کودک، دچار قولنج (کولیک) شده است، او را روی شانه خود بگذارید و بر پشت نوزاد بزنید یا روی پایتان بگذارید و پشتش را بمالید.

3- او را با موسیقی آرام یا با نوار صدای آرام بخش خودتان (که ترانه‌ای می‌خوانید یا با صدای ملایمی سخن می‌گویید) آرام کنید.

4- پاهای کودک را در آب ولرم بگذارید. مطالعه‌ای که در مرکز نوزادان پرینستون انجام شد و در سال 1987 در کتابچه راهنمای والدین چاپ شد، نشان می‌دهد که این روش، در مورد بسیاری از کودکان مفید و موثر است.

2- به جسم کودک نزدیک باشید

چه کودک گریه کند چه نکند، او را زیاد در آغوش بگیرید، تکان دهید و نوازش کنید؛ حتی اگر کودک می‌تواند به راحتی شیشه شیرش را نگه دارد، هنگام غذا خوردن او را در آغوش بگیرید. برای نوزدان بزرگ‌تر نیز ترانه یا کتاب بخوانید. کودکان، نیازمند نوازش و نزدیکی جسمی هستند تا احساس کنند که آن‌ها را دوست دارند.

3- او را به محیط پیرامونش علاقه مند کنید

فرض کنیم، نوزاد شما اطمینان دارد که وقتی شما را صدا بزند بلافاصله به سراغش خواهید رفت، زیرا ما مطمئنا پیشنهاد نمی‌کنیم حتی در جای کاملا امن، او را به حال خود بگذارید و به گریه‌های او بی‌توجهی کنید. اکنون، برای کودک زمان آن رسیده است که کمی استقلال یابد و به جای آن‌که کاملا برای سرگرم شدن و برانگیخته شدن به شما وابسته باشد، یاد بگیرد که هر از چند گاه بتواند خود را سرگرم کند. اسباب بازی‌های مطمئن زیادی وجود دارند که می‌توانید در گهواره کودکتان بگذارید؛ ولی ما پیشنهاد می‌کنیم که پس از مدتی، تعداد آن‌ها را کاهش دهید. بسیاری از آن‌ها برای نوزادانی طراحی شده‌اند که هنوز نمی‌توانند، بنشینند و تنها با نگاه کردن به آن سرگرم می‌شوند. نوزادان، از ماشین‌ها و اسباب بازی‌هایی که حرکت می‌کنند، لذت می‌برند. آن‌ها دوست دارند که به صورتک‌ها نگاه کنند و شما می‌توانید عکس‌های مجله‌ها را به دیواره گهواره بچسبانید. اطمینان یابید که اسباب بازی‌ها به اندازه کافی نرم هستند و مزاحم خواب کودک نمی‌شوند. همچنین، از آن‌ها نمی‌تواند به عنوان پله برای بیرون رفتن از گهواره استفاده کند (در مورد کودکانی که این کار را یاد گرفته‌اند).

4- به او بفهمانید که وقت خواب است

گاهی پیش می‌آید که شما هر کار ممکنی را کرده‌اید و مطمئن هستید که کودک هیچ مشکل جسمی یا بیماری ندارد، ولی با این حال زمانی که او را در گهواره می‌گذارید، گریه می‌کند؛ در این موارد، برنامه زیر را اجرا کنید: او را تکان دهید، آرام کنید و مهربانانه در گهواره بگذارید و به پشتش بزنید. اتاق را ترک کنید. اجازه دهید که برای ده پانزده دقیقه گریه کند و سپس، برگردید و دوباره همان کارهای آرام‌کننده را تکرار کنید. دوباره اتاق را ترک کنید و ده پانزده دقیقه دیگر صبر کنید و دوباره همان برنامه را تکرار کنید. بدین ترتیب، کودک یاد خواهد گرفت که این کارها به معنای آن است که هنگام خواب فرا رسیده است و شما انتظار دارید که او بخوابد.

۵- یک گام جلوتر بروید

۱- در مورد نوپایانی که کلماتی را خوب می‌فهمند و آن‌ها را به کار نیز می‌گیرند، می‌توانید با استفاده از کلمات، رفتارهای مناسب را تقویت کنید و گریه‌های غیرلازم را در آن‌ها به حداقل برسانید.

۲- هنگامی‌که کودک زبان شما را به خوبی می‌فهمد، وقتی که گریه نمی‌کند به گونه‌ای مهربانانه به او توجه کنید.

۳- اگر نوازش‌های خود را برای موقعی که کودک خوشحال نیست، نگاه دارید، بزودی کودک احساس نیاز بیشتری به گریه و شکایت خواهد کرد. حتما، به محض آن‌که گریه را متوقف کرد و مطابق میل شما رفتار کرد، به او توجه مثبت نشان دهید.

۴- هنگامی که برای جلب توجه گریه می‌کند، روش‌ نادیده گرفتن سنجیده را بکار ببرید. قاطع باشید و حرف خود را به گونه‌ای بگویید که کودک احساس کند واقعا جدی می‌گویید.

۵- اگر کودک، به گونه غیرمعمول و دور از انتظار شما، به طور مداوم گریه می‌کند، دقیق او را معاینه کنید، زیرا ممکن است ناراحت یا حتی بیمار باشد. اگر گریه کودک مداوم بود، توصیه می‌کنیم که با پزشک متخصص اطفال، مشورت کنید.