سیر تکاملی کودک، همه دانستنی های لازم

هیچ چیز جالبتر از مشاهده رشد جسمی و روانی کودک نیست . ابتدا تصور می کنید کودک فقط از نظر جسمی بزرگ می شود. سپس، وقتی رفتار های مختلفی از او سرزد و ممکن است فکر کنید دارد، حیله هایی می آموزد، اما در واقع رفتارهایش پیچید متر از اینهاست . رشد هرکودک ، از نظر جسمی و روانی ، تکرار گام به گام تمامی تاریخ نژاد انسان است آغاز حیات در رحم مادر ، همانند پیدایش نک سلولی کوچکی در اقیانوسهاست .

چند هفته بعد ، وقتی این موجود در مایع جنینی رجم قرار می گیرد ، مثل ماهی آبشش دارد و در پایان یک سالگی ، وقتی کودک روی دو پا بلند می شود و میلیونها سال قبل را به یادمان می آورد که بشر از حالت چهار یا خارج شد ، دراین زمان است که کودکان یاد می گیرند انگشتان خود را با مهارت و دقت به کار گیرند . آنها مثل بشر اولیه در می یابند که به جای استفاده از دستها برای راه رفتن ، می تواند کارهای مفید نری با آنها انجام دهند ، کودکان ، بعد از ۶ سالگی بخشی از وابستگی شان را به والدین فطع می کنند و به فکر بافتن راههای بیرون رفتن از محیط خانه می افسد ، آنها قواعد و مقررات را جدی تلقی می کنند ، شاید کودکان ، مرحله ای از تاریخ را تجربه می کنند که انسانهای وحشی ، به منظور تشکیل اجتماع و جنگلها را ترک کردند و سپس باد گرفتند که به جای اطاعت از بزرگ خانواده ، طبق مقررات و قوانین ، خویشتن داری و با یکدیگر همکاری کنند.

در کتاب نوزاد و کودک در فرهنگ امروز با مطالعه صدها کودک ، به شما می گویند آنها در مراحل محلد سمی چه می کنید و علت این رسارها چیست و شناخت مراحل رشد ودرک معنا و مفهوم رفتار کودک، به ما کمک می کند که بتوانیم با او بهتر سازگاری کنیم.

کودکانی که به کندی رشد می کنند

وقتی فرزند شما به سرعت رشد می کند ، احساس غرور می کنید ، ولی دنیای شگفت انگیز اطراف را کند می کند و دست به کارهای تازه می زند و شما خاطره های خوش کودکی را به باد می آورید . اما وقتی نشانه هایی از کندی رشد او را ببینید ، نگران می شوید و به شکل سهمی احساس گناه می کنید و تمامی والدین مسئول و اینگونه احساس می کند . ولی کمدی رشد کودک به ندرت به نحوه مراقبت از او و کمبودهای ارثی با گیاهان واقعی و با تخیلی گذشته والدین مربوط می شود.

رشد هرکودک با دیگری تفاوت دارد و ترکیب پیچیده ای از الگوهاست، این الگو ها بیشتر با عوامل ارئی شکل می گیرند به راه افتادن، دندان دراوردن و محمته کردن سریع با کند و بلوغ زودرس یا دیرتر از مولع و بلندی با کوتاهی قد ارشی است و با این حال، در میان همه اعضای خانواده یکسان نیست. زیرا میراث هر فرد ترکیبی عظیم است که با عضو دیگر همان خانواده فرق دارد.

رشد حرکتی عبارت است از مهارتهایی مانند مگا هداشتن بپر، نشست، خزیدن و ایستادن و راه رفتن ، برای هریک از این مهارتها میانگینی وجود دارد ، ولی دامنه نهاونها در میان کودکان سالم و طبیعی ، زیاد است.

بیماریهای نادری در رشد حرکی موثرند . اما به راحتی توسط پزشک تشخیص داده می شوند و بیشتر از ۹۰ درصد کند بهای مربوط به رشد حرکتی و ارثی است.

رشد هوشی، به ویژه برای والدین کودکی که از نظر حرکتی رشدی آهسته دارد. مهم است ، زیرا بیان این دو رشد حرکتی ورشد هورمونی)، ارتباط کمی وجود دارد . و رشد هوشی بیش از ۹۰ درصد کودکانی که رشد حرکتی آهسته ای دارند و طبیعی است و بیشتر از آزمونهای کودکان و به ویژه برای فرزند خواندگی)، رشد و توان حرکتی و سازگاری اجتماعی را اندازه گیری می کنند . این آزمونها روشن می سازند که . یک کودک دچار بیماری آسیب مغزی و فراموشی ند ماند یا نه . اما جدا از این شرایط - این آزمونها وضع هوشی آینده کودک را مشخص نمی کند به اندازه گیری قابل اعتماد و هوش، که به توانایی استدلال و حافظه مربوط می شود و نمی تواند قبل از دو سالگی و صورت گیرد.

در خانواده های هوشمند بزرگ می شوند ، خود را به سطح هوشی آنان می رسانند ، و هم بود و من به د به رشد اجتماعی روانی ، ممکن است به نحوی با طبیعتی که کودکان به هنگام تولد همراه دارند - ماند آرام با فعال بودن - بستگی داشته باشد اما بیشتر از هرچیز ، به تجربه های آنان مربوط می شود . هیچ نشانه ای در مورد ارثی بودن الکلیسم ، دروغگویی و بی صدافتی ، پستی و بزهکاری وجود ندارد .

کودکانی که رشد آهسته دارند ، باید مورد معاینه پزشک قرار گیرند تا نارسایی هایشان برطرف گردد و این پیگیری، به ویژه باید در زمانی صورت گیرد که آنها نه تنها از نظر رشد حرکتی ، بلکه از جهت سازگاری با افراد و اشها پیرامونشان نیز طبیعی به نظر نمی رسند . دراین حالت ، باید دست کم با پزشک کودکان » چشم پزشک و متخصص گوش مشورت کرد.

دوره بی خبری

کودکان در دو سه ماه اول تولد : از دنیای اطرافشان بی خبرند و نماس زیادی با محیط خارجی شان ندارند ، به نظر می رسد و آنها بیشتر به ندای درونی شان گوش می دهند . هروقت این پیام خوشایند است و آرامش می گیرند و زمانی که خبرها درباره گرسنگی ، سوء هاضمه با خستگی است ، با تمامی وجود احساس ناتوانی می کنند و این دوره ، برای برخی کودکان با ناراحتیهایی مانند دل درد و گریه های هیجانی و شیونهای قبل از خواب همراه است و از این پس به کودک به تدریج با دنیای خارح آشنا می شود ، سر را به اطراف می چرخاند و از این کار لذت می برد.

حرکت سر

کنترل اندامها توسط کودک ، به تدریج از سر شروع می شود . سپس به دسها و تنه و پاها می رسد ، کودک ، درلحظه تولد ، با مکیدن آشنایی دارد ، وهر جیز را که به دهانش نزدیک شود و می مکد و کودک ، چگونگی پرستاری و مراقبت از خود را نیز تا حدی می داند.

حس بینایی نیز به تدریج شکل می گیرد ، کودک درلحظه تولد ، روشنایی را از تاریکی باز می شناسد ، او از نور شدید احساس ناراحتی می کند و چشمهایش را می سدد . در هفته های اول ، به اشیاء نزدیک خیره می شود ، از یکی دو ماهگی ، چهره انسان را می شناسد و نسبت به آن واکنش نشان می دهد . از ۲ ماهگی ، در همه ماهها ، به اطرافش نگاه می کند و در همین ماهها ، نمی تواند با مهارت دوچشم خود را هماهنگ سازد ، نگاهها از دو چشم با هم برخورد می کند و کودک چب چشم به نظر می رسد . همچنین ، سطح چشمها نیز در این مرحله حساسی نیست و قراردادن ارمونی بران و کودک را ناراحت نمی کند.

نوزاد، در یکی دو روز اول تولد، به علت وجود مایع گوش داخلی، کر به نظر می رسد، ولی به زودی توان شنیدن حساسی ترین صداها را پیدا می کند . این کری موقت ممکن است ، به خاطر جذب شدن تدریجی مایع گوش ، چند هفته طول بکشد.

لبخند کودک

کودک در یکی دوماهگی و در یکی از روز هایی که با تبسم با او حرف می زنید ، به شما می خندد و این واکنش ، برای شما هیجان انگیز است . ولی مفهوم این رفتار کودک مشخص نیست و او در این مرحله چیز زیادی نمی داند . او نمی تواند دستهایش را به کار گیرد و سرش را حرکت دهد و با این حال می داند که یک موجود اجتماعی است ، محبت اطرافیان زیباست و احساس می کند که میخواهد به آنان پاسخ بدهد و اگر با محبت و قاطعیت عادلانه با او رفتار شود ، به این رفتار دوستانه و منطقی اش ادامه می دهد ، زیرا او انسان است و طبیعتی اجتماعی دارد.

به کار بردن دستها

تعداد اندکی از نوزادان می توانند لحظه ای بعد از تولد ، به میل خود ، انگشت شان را در دهان قرار دهند ، بیشتر کودکان ، تا قبل از ۲ یا ۳ ماهگی قادر به انجام این کار نیستند و مشت کردن دستها این مرحله را باز هم به تاخیر می اندازد.

مهمترین وظیفه دستها گرفتن اشیاء است و به نظر می آید که نوزاد از مرحله بعدی آموزش آگاه است و هفتمها پیش از گرفتن یک شی ، طوری به آن نگاه می کند که گویی می خواهد به آن چنگ بزند . در این مرحله اگر شی ای در دستش بگذارید . آن را محکم نگاه می دارد ، در حدود ۶ ماهگی ، اشیاء نزدیک را برمی دارد و به تدریج در این کار مهارت پیدا میکند و در یک سالگی از برداشتن اشیاء بسیار کوچک مثل خرده نان از زمین و دقیق است و لذت می برد .

"راست دستی و چپ دستی"

این مسئله در کودکان ، بسیار پیچیده است ، برخی کودکان در یکی دو سال اول ، با هردو دست کار می کند و به تدریج به کار با یکی از آنها بیشتر خو می گیرند . بعضی دیگر ، از آغاز به یکی از دودست تمایل بیشتری نشان می دهند. تعدادی از کودکان نیز ، ابتدا به یک : دست عادت می کنند و بعد کار را به دست دیگر می سپارند.

در گذشته تصور بیشتر دانشمندان براین بود که این حالت ارثی است ودبر با زود شکل دایمی خود را نشان می دهد. به علاوه کارشناسان زبان و خواندن ، تبدیل اجباری چپ دستی به راست دستی را یکی از علتهای لکنت زبان می دانستند و توصیشان خودداری اکید از این اقدام بود.

عنوان " دست سلط" ، با ذکر دلایلی نشان می دهد که راست دستی با چپ دستی ، ارثی نیست و به طور اکتسابی به شکل عادت درمی آید , دکر بلر توصیه می کند که از همان ابتدای کودکی به والدین با کاردانی و موفع شناسی و کودکان را به کاربرد دست راست تشویق کند . او عقیده دارد که اگر با تمام این تلاشها و کودک از دست جب استفاده کند و هدفش تنها مخالف خوانی و لجبازی است.

وظیفه والدین و در برابر این دوطریه سصاد چیست؟ من تصور میکنم می توان ترکیب مناسبی از این دو را مورد استفاده قرار داد . اگر کودک در سال اول) به کار برد دست راست گرایش دارد . با راست دست است ، به احتمال زیاد راست دست خواهد ماند . والدین نیز باید اشتباه را به دست راست او بدهند . ولی اگر کودک به استفاده از دست چپ تمایل بیشتری منان می دهد ، بهتر است او را بدحال خود بگذارید تا به فردی که می خواهد تسلط پیدا کند و حتی اگر کودک فصد مخالف خوانی با شما را دارد ، بافشاری در مورد تغییر این عادت (چپ دستی)، الحباری او را شدید تر خواهد کرد و بنابراین اگر کودکی علامهای به کار با دست راست دارد و به درستی راهنمایی اش کنید ، ولی اگر برکاربرد دست چپ اصرار می ورزد و با او مبارزه نکنید.

احساس کودک درباره غریبه ها

رشد مرحله به مرحله کودک را می توان از واکنش او نسبت به غریبه ها دنبال کرد . مثلا در دو ماهگی ، همگام معاینه ، توجهی به پزشک ندارد . در ۲ ماهگی ، با خنده به تبسم پزشک پاسخ می دهد و سروصدا راه می اندازد و در دو ماهگی ، با نزدیک شدن پزشک ، از سروصدا میاند و بی حرکت به مدت ۱۰ تا ۲۰ ثانیه به او خیره می شود . بعد شکمش به سرعت بالا و پائین می رود و سرانجام گریه را سر می دهد و این مرحله و دورهای حساس بشمار می رود . کودک از معاینه چنان خسته می شود که مدنی گریه می کند . او در رابطه .با هرفرد غریبه و حتی پدر) با شی ناآشنا و احساس خطر می کند و شاید علت این رفتار . نشحبی دوست از غریبه است . در این مرحله ، از نزدیک شدن زیاد غریبه ها به کودک ، بویژه در مکانهای نا آشنا و باید جلوگیری کرد.

برخی کودکان ۰ تا پایان سال اول تولد و نسبت به غریبه ها واکنش مناسب نشان می دهند . با این حال که در این مرحله نیز هنگام معاینه ، گریه را سر می دهند و چهره خود را از پزشک پنهان می کنند ، اما بعد از معاینه ، ناگهان آرام می گیرند با او درست می شوند و گاه نیز به بررسی اشیاء داخل مطب میپردازند.

غلتیدن و نشستن

شروع غلتیدن و نشستن به تن و طبیعت هسنگی دارد . یک کودک لاغر و بال و سریع تر از یک بچه فربه ومی خیال به حرکت درمی آید ، وقتی کودک غلتیدن را آموخت نباید او را تنها گذاشت ، زیرا به سرعت خود را به لبه های تخت با پرتگاه می اندازد.

بیشتر کودکان ، بین ۷ تا ۹ ماهگی می توانند بنشینند ، با این حال برخی کودکان کاملا سالم و طبیعی زودتر از یک سالگی وارد این مرحله نمی شوند ، هرچند برای انجام این کار قبل از ایستادن ، تلاش می کنند و تا وقتی کودک نتواند چند دقیقه با توانایی خود بنشیند ، ثباید پشت او بالش قرار داد و در تمام این حالتها ، کردن و کمر کودک باید راست قرار گیرد تا عوارض ناگواری به دنبال نداشته باشد.

استفاده از صندلی نیز در این مرحله، باید با احتیاط صورت گیرد. به علاوه کودک نباید به مدت طولانی روی صندلی بنشیند ، زیرا احتیاج زیادی به آزادی و تحرک دارد.

سرگرمی در هنگام تعویض لباس

کودکان باید بیاموزند که موقع تعویض لباس و کهنه ها و حرکت نکنند، ولی این مخالف طبیعت آنهاست . کودکان و از حدود ۶ ماهگی که غلتیدن را یاد می گیرند ، تا یک سالگی ، که میتوان به حالت ایستاده لباسهایشان را عوض کرد ، موقع تعویض کهنه و لباس با پشم و فریاد مانع کار می شوند و با استفاده از شیوه های مختلف ( مانند شکلک سازی و ایجاد سروصدای دلخواه کودک ، اسباب بازی سرگرم کننده و با شروع تعویض لباس و کهنه پیش از آغاز گربه فرزند) می توان او را آرام ساخت.

خزیدن

کودکان در فاصله ۶ تا ۱۲ ماهگی ، شروع به خزیدن می کنند . برخی کودکان ، این مرحله را تجربه نمی کنند و تا زمانی که ایستادن بیاموزند ، گاه مینشیند . شکلهای خزیدن متفاوت است و کودکان با کسب تجربه بیشتر ، شیوه خزیدن را تغییر میدهند ، یکی به بشت ، دیگری به پهلو ، کودکی با پنجه های دست و پا و طفلی با دست و زانو این عمل را انجام می دهد . کودکی که در خزیدن سریع است و ممکن است در راه بلند و برعکس ، طفلی که در این کار کندی می کند یا هرگز خزیدن را نمی آموزد ، دلیل خوبی برای فراگیری زودرس راه رفتن دارد.

ایستادن

کودکان ، معمولا در فصل آخر یک سالگی و ایستادن را یاد میگیرند ، ایا یک کودک جاه طلب و پرطاقت ، در ۷ ماهگی وارد این مرحله می شود و گاه یک کودک کاملا سالم نیز قادر نیست تا بعد از یک سالگی با پسند . این گروه از کودکان ، اغلب چاق و بی قید هستند و گروهی دیگر ، با دشواری میتوانید از پاهایتان به شکل هماهنگ استفاده کنند و اگر این کودکان سالم و سرحال به نظر می رسند و نباید از تاخیر در ایستادن دچار نگرانی شد.

بعضی از کودکان نوآموز با دشواری می توانند دوباره بنشیند و آموزش نشستن از حالت ایستاده باید به تدریج و با ملایمت و به شکل بازی و سرگرمی صورت گیرد ، تا احساس پرت شدن و افتادن از بلندی و در کودک از بین برود.

در مرحله بعد، کودکان یاد می گیرند که به اطراف حرکت کنند، به اشیاء آویزان شوند وتعادل کافی بدست آورند ، و خود را برای راه رفتن آماده سازند .

راه رفتن

عاملهای زیادی باعث می شوند که کودکان بتوانند به تنهایی راه بروند و جانی وسکینی وزن ، جاه طلبی ، چگونگی خزیدن ، بیماریها و تجربه های ناموئن ، از آن جملهاند و کودکی که در آغاز این مرحله بیمار و دوهفته بستری می شود و ممکن است تا چند ماه نتواند تلاش برای راه رفتن را از سر بگیرد . و با بچه ای که در آغاز یادگیری این حرکت ، محکم به زمین می خورد و ممکن است دوباره به حالت چهار دست وپا بازگردد و به مدت چند هفته از راه رفتن خود داری کند.

بیشتر کودکان ، بین ۱۲ تا ۱۵ ماهگی ، راه رفتن را می آموزند و تعداد اندکی از بچه های قوی و جاه طلب ، این مرحله را از ۹ ماهگی آغاز می کنند . گروهی از کودکان هوشمند و سالم ( از نظر نرمی استخوان) ، نمی توانند زودتر از ۱۸ ماهگی ، شروع به راه رفتن کنند.

با شروع راه افتادن کودک ، مشکلات تازهای آغاز می شود.

کودکان و با یافتن نیروی عضلانی ، مصبی و روانی لازم ، خود شروع به راه رفتن می کنند و نمی توان این مرحله را به آنان تحمیل کرد یا بعد از یادگیری ، از و حرکت آنها جلوگیری به عمل آورد به راه انداختن اجباری ، می تواند آسیب جسمی و روانی جبران ناپذیری برای کودکان به دنبال داشته باشد.

پای کودک

کف پای کودک ، په علت شکل نگرفتن قوسهای این ناحیه و فربهی ، صاف به نظر می رسد و اما راه افتادن و تقویت ماهیچه ها ، به شکل گیری , قوسهای کف پا کمک می شود.

رشد مستقیم باها ، په عاملهای زیادی بستگی دارد که الگوی رشد ونرمی استخوان کودک ( به خاطر کمبود ویتامین د)، از آن جمله اند، برخی کودکان ، با وجود نداشتن نرمی استخوان ، گرایش به کج قراردادن زانو و مچ پا دارند . کودکان چاق ، تمایل بیشتری به این حالت نشان می دهند و برخی با پاهای که به دنیا می آید و بدون آن که بنرمی استخوان مبتلا باشند . من تصور میکسم کودکان فعال و دارای بدن ورزشی نیز ممکن است به این حالت دچار شوند . درصورتی که کودک نرمی استخوان داشته باشد ، کحی با رشد سریع تر و سخت تری دارد و نگاهداری پا و در یک حالت نادرست نیز ممکن است باعث انحراف و کجی آن شود.

ملاقات با پزشک در سال دوم تولد ، این امتیاز را دارد که با معاینه قوزک وپا و مشاهده نشانه های انحراف ، استفاده از کفش مخصوص یا عکسبرداری با اشعه ایکس برای تایید نرمی استخوان) تجویز می شود.

استفاده از کفش

استفاده از کفش ، به ویژه اگر خانه زیاد سرد با سطح زمین خطرناک نباشد ، تا یک سالگی ضرورتی ندارد.

با ایستادن و راه افتادن کودک ، حرکت او با پای برهنه ، این ارزش را دارد که نوسهای کف پایش شکل می گیرند و ماهیچه های با برای ایستادن و راه رفتن و بیشتر تقویت می شوند ، ( من تصور می کنم ، حساسیت زیاد کف پا ، به ویژه در برابر غلغلک به خاطر تقویت نکردن آن است ). راه رفتن در سطح خشن و ناهموار نیز ، ماهیچه های پا را نیرو می بخشد و در صورت پنهان کردن دایم پا در کفش » کودک از این ورزش ورزیدگی محروم می شود.

کفش و جوراب ، ابتدا بهتر است آن قدر نرم و راحت و گشاد باشند که پای کودک به راحتی در آنها حرکت کند و انگشتها فشرده نشوند و ضمنا از پای طفل نیز و بیرون شباید ، شماره های کودک به سرعت - کاه درمدت ۲ ماه - تغییر می کند.

به همین علت توصیه می شود کفش ارزان خریداری شود . کفشهای ساق بلند ، معمولا کمتر از ساق کوتاه از پای کودک بیرون می آیند و مناسب ترند.

حرف زدن

بیشتر کودکان ، در آستانه یک سالگی صداهای معنی داری تولید می کنند و گویا که شروع حرف زدن کودکان به خلق و خو و شخصیت آنان بستگی دارد و کودک زود آشنا و اجتماعی ، میل زیادی به حرف زدن از خود نشان می دهد . کودک آرام و نماشاگر ، به نظر می رسد که می خواهد زمان زیادی را صرف مشاهده جهان کند و سپس ، درباره اش چیزی بگوید.

محیط کودک و چگونگی برخورد اطرافیان با وی نیز ، در شروع سخنگویی با اهمیت به حساب می آید . اگر والدین ، در حالت تنش عصبی ، همواره سکوت کنند و در برخورد با کودکان و انجام امور دی ، سخنی نگویند ، کودک نیز از جهت ، برقراری ارتباط احساس نارسایی می کند و درلاک خود فرو می رود و از سوی دیگر اگر بزرگسالان ، زیاد سخگیری کنند و پیوسته کودک را ملامت نمایند و به او دستور بدهند و ممکن است طغل در جمع دیگر احساس ناراحتی کند و نتواند به شکل مناسبی : پاسخ سایر افراد را بدهد ، در این مرحله، کودک قادر نیست جواب والدین را بدهد و با برای پیدا کردن آرامش میدنی از خانه خارج شود و همه افراد و همگامی حوصله حرف زدن پیدا می کنند که در کنار دوستان با نزدیکان مهربان خود باشند کودک نیز همین تمایل را دارد ، اما کلمه ها را نمی داند و ابتدا باید آنها را بیاموزد.

بیان روشن و درست کلمه ها ، می تواند در یادگیری کودکان موثر باشد . گاه والدین تلاش می کنند به کمک حرکتهای سر و دست و پا ، به کودکان سخن گفتن بیاموزند که بهتر است با بیان کامل و درست واژه ها و نه به شکل بچگانه و بیان شود . این نوع آموزش ، دراین مرحله زیاد موثر به نظر نمی رسد .

تاخیر در حرف زدن ، به تنهایی نشانه عقب ماندگی نیست , کودکان عقب مانده و نشانه های دیگری نیز دارند ( مثلا زودتر از دو سالگی نمی نشینند . و بسیاری از کودکانی که حتی تا ۳ سالگی حرف نمی زنند ، هوش معمولی دارند . ، و اگر فرزند شما دیر شروع به حرف زدن کند ، بیش از هرچیز ، با او مهربان باشید و با عصبانیت به این نتیجه گیری نرسید که او کردن است . او را آزاد بگدارید تا با کودکانی که دوست دارد ، بازی کند و رفتار دلخواهش را انجام دهد و با کلمه های ساده و به شکلی دوستانه با او سخن بگویید و از او بخواهید که نام اشیاء را بگوید ، اما اگر عصبانی می شود ، او را آزار ندهید ، و بیشتر کودکان ، اکثر کلمه ها را اشتباه تلفظ می کنند و به تدریج بیان درست را می آموزند . اما برخی از آنان ، این اشتباه را اصلاح نمی کنند . گروهی از این کودکان، از نظر دستگاه کلامی ، دچار اشکال هستند و برخی دیگر از اشکالهای تلفظ ، مربوط به ناراحتیهای روانی است و کودک همان صدا را در وازه های دیگر ، بخوبی تلفظ می کند . در حالی که در کلمه دیگر ، سماجت به خرج میدهد . این مشکل به تدریج برطرف خواهد شد. به هرحال ، عصبانیت و اعمال فشار برکودک درست نیست و ممکن است کار را مشکل تر سازد.

کودک 4، ۵ ساله با بزرگتری که هنوز نمی تواند کلمه ها را درست ادا کند باید مورد معاینه متخصص گوش و شنوایی قرار گیرد و درصورت امکان : درباره آنها ، با کارشناسان زبان و آموزش مشورت به عمل آید و تا به کمک درسهای ساده و جالب به سخنگوبی کودک کمک شود ، به هرحال ، کودک باید ، با افراد هم نن خود ، بازی و معاشرت کند و برای ورود به دبستان آماده شود و یک معلم ومربی آگاء می تواند چنین کودکی را در برابر سرزنش سایر بچه ها و حفظ کند و اشکال زبانی او را تا حد امکان ، برطرف سازد . زیرا برخلاف والدین ، نگرانی و دلواپسی مانع شوند مای ندارد و برخی مدارس ابتدایی ، با داشتن کارشناسان زبان و لفظ به رفع این مشکل کمک موثر میکند

بچگانه حرف زدن عمدی به این کار ، هنگامی صورت می گیرد که کودک ، تنها فرزند خانواده است و با فرزند خردسالتر خانواده ، مورد لطد ر مهربانی زیاد قرار می گیرد و کودک بزرگتر احساس حسادت می کند ، دراین حالت مقصر اصلی والدین هستند که مثلا با تنها فرزند خانواده ، در ۴-۵ سالگی نیز بچگانه حرف می زنند . این کودک در زندگی جمعی با سایر افراد ، دچار مشکلات زیادی می شود.

روئیدن دندانها

سن روییدن دندان

زمان روبیدن دندانها ، معین نیست و در کودکان مختلف فرق دارد . دندان درآوردن عده ای از کودکان ، ممکن است با گربه و نحسی، و آپریرش دهان و گاز گرفتن اشیاء، از ۳ تا ۴ ماه قبل و ناراحتی اطرافیان همراه باشد. و یا بدون هیچ نشانه ای ، مادر یک روز ببیند که فرزندش دندان درآورده است.

کودکی در ۳ ماهگی صاحب اولین دندان می شود و دیگری در یک سالگی . با این حال ، هردو سالم و طبیعی به حساب می آیند و گاه بیماریهای معینی ، بر روبیدن دندانها اثر می گذارند که این امر ، بسیار نادر است ، روبیدن دندانها در کودکان و ارثی است و در خانوادهای ، بیشتر کودکان ، زود صاحب دندان می شوند و در خانوادهای دیگر دیر ، اما این امر نشانه کم هوشی یا باهوشی نیست.

کودکان معمولا در ۷ ماهگی ، دندان در می آورند ، اما این تغییر ممکن است در ۳ یا ۴ ماهگی نیز روی دهد و کودکان در یک تا ۲ , و نیم سالگی ، ۲۰ دندان در می آورند ، به همین جهت در تمام این مدت شاهد درامدن دندان هستیم . بسیاری از بیماریهای این دوره ، به روییدن دندان نسبت داده می شود.

دندان درآوردن، ممکن است مقاومت برخی کودکان را کاهش دهد، اما عامل بیماریهایی مانند سرماخوردگی و شب واسهال ، میکربها هستند که در این حالت . باید مثل همیشه با پزشک مشورت کرد.

معمولا ، ابتدا دندانهای پیشین پایین می رویند و بعد از چند ماه ، نوبت به ۳ دندان پیشین بالا می رسد . یک کودک متوسط در یک سالگی ۳۲ دندان پیشین بالا و ۲ دندان پیشین پایین دارد و بعد از چند ماه رففه و دندان دیگر ، پشت سرهم ، شروع به دویدن می کنند ( شکل) که دوتای پائین پیشین (ثنایا ) و ۴ دندان دیگر ، آسیاب هستند ، چند ماه بعد ، دندانهای نیش ( یا انیاب و مشابه دندانهای سگ) ، درفاصله دندانهای پیشین و آسیاب می رویند.

دندانهای نیش ، معمولا در سال دوم پدیدار می شوند ۴۰ دندان دیگر آسیاب که در پشت اولین آسیابها و معمولا در نیمه اول سال سوم میرویند ، آخرین دندانهای شیری هستند.

روییدن دندان و بیخوابی

رویش اولین دندانهای آسیاب در ۱ تا ۵/۱ سالگی ، احتمالا بیشتر از سایر دندانها ، کودک را ناراحت می کند ، مسکن است کودک اشتهایش را از دست بدهد و بهانه گیری کند و یا چند بار از خواب بیدار شود و گریه کند. شاید بتوان با مقداری شیر گرم به او آرامش داد و ممکن است همین حالت ، بعد از درآمدن دندان نیز ، به شکل عادت برایش باقی بماند. اگر کودک با قدری نوازش ، دوباره به خواب برود ، بهتر است ، زیرا عادت تازهای پیدا نمی کند . : روبیدن اولین دندانها نیز ممکن است با بیخوابی همراه باشد . همچنین ممکن است کودک از گرفتن پستان با سرشیشه خودداری کند.

جویدن اشیاء

کودکان بین ۴ تا ۱۵ ماهگی ، اشیاء را به دهان میگذارند و می جوند . ما در این حالت و ظیفه دارد ، اشیاء بی خطری مانند یک تکه یا حلقه لاستیکی برای کودک فراهم سازد تا در صورت به زمین افتادن کودک ، آسیب نبیند ، همچنین اشیاء باید طوری باشند که درصورت خرد با پاره شدن و بلعیده شدن توسط کودک ، تولید اشکال تنفسی نکنند و خطر مسمومیت نداشته باشند.

تقویت دندانها

تاج دندانها ( قسمت بیرون از لثه ها ) ، قبل از تولد و از مواردی که مادر در دوره حاملگی تغذیه می کند ، ساخته می شود . مهم ترین موادی که برای تقویت و استحکام دندانها موثراند عبارتند از : کلسیم و فسفر ( شیر و پنیر) و ویتامین در محلولهای ویناسین دار ونور آفتاب ) و ویتامین با محلولهای وینا ممن دار ، مرکبات ، گوجه فرنگی خام و کلم ، مواد دیگری مانند ویتامین و برخی از ویتامینهای گروه ب و نیز به نظر مفید هستند.

دندانهای دایمی بعد از ۶ سالگی می رویند. با این حال، چند ماه بعد از تولد این گروه از دندانها ، شکل میگیرند ، در این دوره، کودک با تغذیه از شیر ، کلسیم و فسفرکانی را بدست می آورد ، اما باید ویتامینهای شود را نیز به رژیم غذایی او ، اضافه کرد.

اهمیت فلوئور - فلوئور، عنصری است که به دندانها استحکام می بخشد و مصرف مقدار کمی از آن در دوره حاطگی مادر و در مرحله تشکیل دندانهای دایمی کودک ، کافی به نظر می رسد . و مردم مناطقی که آب آن فلوئور دارد و کمتر به پوسیدگی دندان مبتلا می شوند . به همین علت ، درکشورهای پیشرفته و بعد از پژوهش لازم درباره امکان خطرهای این عنصر ، کمی فلوئور به آب لوله کشی افزوده می شود . گاه ، دندانپزشک برای جبران این کمبود ، سطح دندان کودک را به محلول فلوئوردار آغشته می کند ، اما تاثیر آن با جذب فلوئور از راه تغذیه و قابل مقایسه نیست .

فلوئور زدن به آب ، بعد از انجام پژوهشهای لازم درباره امکان خطرهای این عصر و با حضور کارشناسان مختلف از جمله پزشکان و دندانپزشکان و بررسی مدارک علمی و مورد تایید قرار گرفته است .

قبل از کشف واکسنهای آبله ردیفتری ، اضافه کردن کلر به آب (به منظور ضد عفونی کردن ) نیز ، با نظرهای مخالف و موافق روبرو بود.

قند و نشاسته و پوسیدگی دندان

علتهای پوسیدگی دندانها ، هنوز به طور کامل کشف نشده است و رژیم غذایی مادر و کودک ، در دوره حاملگی و بعد از تولد و زمینه های ارثی ، درتشکیل و استحکام دندانها ، نقش مهمی باری می کند . با این حال ، دندانهای سالم و قوی نیز ، گاه به سرعت دچار پوسیدگی می شوند.

دندانپزشکان عقیده دارند که علت اصلی پوسیدگی دندان ، اسید لاکتیک است . این ماده و به وسیله میکربهایی تولید می شود که از مواد قندی و نشاستهای روی دندانها تغذیه می کنند ، هرقدر باقی مانده مواد قندی ونناستهای روی دندانها بیشتر باشد ، تعداد این میکربها بیشتر می شود و درنتیجه اسیدلاکتیک بیشتری تولید می کنند که باعث شرم و حل شدن سطح دندان و ایجاد سوراخهای کوچک و پوسیدگی می شود و به همین علت مصرف آب نبات، شکلات و خشکبار ، شیرینی و بیسکویت و نوشابه های شیرین که ذرات مواد قندیشان لای دندانها باقی می ماند ، باعت پوسیدگی دندانها می شوند ، بیشتر میوه ها و سبزی ها نیز اندکی مواد قندی دارند که در بزاق دهان حل و شنه می شود ، اما سلولز میوه ها در تمیز کردن دندانها موثر است و مصرف زیاد مواد نشاسته ای ( مانند سیب زمینی) و قندی و به ویژه دربین در وعده غذایی و تمیز نکردن دندانها ( بعد از شام و صبحانه) پوسیدگی دندانها را به دنبال دارد.

بهداشت دندان

گاه توصیه می شود با روییدن اولین دندانهای اسباب شیری (حدود ۱۸ ماهگی) . کودک باید مسواک زدن را آغاز کند و من عقیده دارم که بهتر است این کار ، تادوسالگی به تاخیر بینند . زیرا در این مرحله ، کودکان علاقه زیادی به تقلید از بزرگسالان دارند و لذا ، اگر والدین به مسواک زدن دندانها عادت داشته باشند ، فرزند نیز مسواک آنها را بر می دارد و تلاش می کند دندانهایش را به تقلید از پدر ومادر ، مسواک بزند (شکل) ، این مرحله ، مناسب ترین فرصت را برای آموزش مسواک زدن به کودکان است: مسواکمنا سی تهیه کنید ودراختیار کودک بگذارید تا مسواک زدن را تمرین کند و شما در عمل ، او را کمک و راهنمایی کنید و تاکید من دراین زمینه، براین نظریه استوار است که سه چهارم اموری که « فکر می کنیم باید به عنوان وظیفه های ناراحت کننده به کودکان تحمیل کنیم ، و رفتار هایی هستند که بچه ها در مرحلهای از رشد تلاش و تمایل زیادی به یادگیری آنها نشان می دهند ، به شرط آنکه فرصت کافی در اختیار آنان قرار دهیم.

هدف از مسواک زدن ، پاکسازی دندانها و فاصله های آنها از مواد غذایی است . بنابراین ، مناسب ترین زمان مسواک زدن دندانها ، بعد از صرف هر وعده هذا ، و سه مرتبه در شبانه روز است و مسواک زدن دندانها بعد از صرف شام . مهم تر از در وعده دیگر است زیرا زمان طولانی شب، که دهان بی حرکت است و بزاق ( آب دهان) جریان ندارد به مواد غذایی باقی مانده در فاصله دندانها می توانند زمینه مناسبی برای رشد میکربها فراهم سازند.

معاینه دندانها

از ۲ سالگی به بعد ، لازم است هر ۶ ماه یکبار ، دندانهای کودکان مورد معاینه دندانپزشک قرار گیرد ، زیرا ممکن است در این مرحله پوسیدگی دندانها آغاز شود . حفره های کوچک را باید پرکرد تا از گسترش پوسیدگی و کشیدن دندان و ناراحتی کودک پیشگیری به عمل آید . مراجعه به دندانپزشک باعث حفظ بهداشت دهان و دندان و آمادگی کودک برای پر کردن با کشیدن دندان و معالجه بیماریهای احتمالی است.

برخی والدین ممکن است تصور کنند که پوسیدگی دندان شیری اهمیت زیادی ندارد، زیرا به هرحال ، خود به خود می افتد . این نگرش ، درست نیست ، چون دندان پوسیده شیری نیز می تواند باعث ایجاد درد و عفونت استخوان فک شود به علاوه ، کشیدن دندان شیری بسیار پوسیده ، با ایجاد فضای خالی برروی فک ، انحراف دندانهای دایمی را به دنبال می آورد . باید به خاطر داشت که آخرین دندانهای شیری تا ۱۲ سالگی باقی می مانند و باید مورد استفاده قرار گیرند. به همین علت ، دندانهای شیری نیز ، مثل دندانهای دایمی ، نیاز به مراقبت کامل دارند .

دندانهای شیری ، به ترتیب و به طور خلاصه در ۶ تا ۸ ماهگی (۲ پیشین میانی پایین) ۸۰ تا ۱۲ ماهگی و پیشین بالا) ۱۲۰ تا ۱۵ ماهگی (۲ پیشین طرفین پایین) ۱۲۰ تا ۱۶ ماهگی (۲۴سیاب کوچک) ، ۱۶ تا ۲۰ ماهگی (۴ نیش) و ۲۰ تا ۳۰ ماهگی (۴ سیاب بزرگ می رویند .

دندانهایای دایمی

۶ سالگی ، آعاز روییدن دندانهای دایمی است . در این سن ، اولین دندانهای آسیاب بزرگ دایمی و کمی عقب تر از دندانهای آسیاب شهری . می رود و دندانهای پیشین بایین و زودتر از سایر دندانهای شیری میریرند . دندانهای پیشین دایعی که از زیر فشار می آورند، دندانهای شیری را از ریشه لق و سست می کنند و سرانجام باعث افتادن آنها می شوند . ترتیب افتادن دندانهای شیری تقریبا مشابه بوییدن آنهاست ، ابتدا دندانهای پیشین ، بعد أسبابها و سرانجام نیش می ریزند . دندانهای دایمی که در جای اولین دندانهای أسباب تیری میرویند ، به نام آسیاب کوچک معروفند . روییدن دندانهای دایمی » در حدود ۱۲ تا ۱۴ سالگی پایان می یابد . در این مدت و دومین دسته دندانهای آسیاب بزرگ (با آسیاب ۱۲ سالگی) ، در عقب و مجاور یخنین دندانهای آسیاب مرگ میرومند و سومین گروه دندانهای آسیاب بزرگ (دندانهای اسباب ۱۸ سالگی با دندانهای " عمل ") ، بسیار دیرتر می رویند و با هرگز درنمی آیند. "

دندانهای دایمی کج ، به تدریج راست می شوند . اما ، میزان این اصلاح قابل پیش بینی نیست . رفع کجی و مرتب کردن دندانها ، باید زیر نظر دندانپزشک متخصص انجام گیرد ،

دندانهای دایمی ، به ترتیب و به طور خلاصه ، معمولا در ۶ سالگی (۲ آسیاب بزرگ اول) ۷ تا ۹ سالگی (۸ بیشین در بالا و پایین)، ۱۰ تا ۱۲ سالگی ( ۸ آسیاب کوچک) ، ۱۱ تا ۱۲ سالگی (۴ نیش) ۱۳ سالگی (۴ آسیاب بزرگ دوم ) و به احتمال بعد از ۱۷ سالگی (۴ آسیاب بزرگ سوم دندانهای " عقل") می رویند.