آموزش توالت رفتن کودکان، دو تا پنج سالگی

عوض کردن پوشک، ملحفه یا کهنه کودک، و شستن مکان‌هایی که کودک خیس می‌کند، وظایفی هستند که اغلب والدین، با کمال میل آن‌ها را پذیرفته‌اند، چون از قبل مشکلات بچه داری را می‌دانسته‌اند و با پذیرش آن‌ها بچه‌دار شده اند. مادامی که کودکان نوزادند، مشکلات ناشی از ناتوانی جسمی آن‌ها برای ما اصلا اهمیت ندارد، زیرا می‌دانیم که سرانجام، خواهند آموخت که به تنهایی به توالت بروند و دیگر خود را کثیف نکنند. زمان یادگیری توالت رفتن در کودکان با هم تفاوت دارد. بدین ترتیب که برخی کودکان، دیرتر از دیگران یاد می‌گیرند که به موقع به توالت بروند. البته این مسأله غیر طبیعی نیست؛ ولی گاهی والدین از این بابت نگران می‌شوند که مبادا کودکشان هرگز این کار را یاد نگیرد. گاهی هم نگرانی والدین ناشی از آن است که کودکان بزرگسال‌تر، دوباره شب اداری را آغاز می کنند. در این هنگام آن‌ها از خود می‌پرسند: آیا فرزند ما احساس ناامنی می‌کند و یا آیا ما کار نادرستی انجام داده‌ایم؟
برای پاسخ به پرسش‌های شما در مورد بسیاری از مشکلات رایج والدین، در ارتباط با اجابت مزاج کودکان تا با آگاهی از آن‌ها بتوانید به کودکانتان به بهترین نحو کمک کنید.
آموزش توالت رفتن، موضوعی است که می‌تواند باعث ایجاد نگرانی‌های زیادی برای والدین شود. کسانی که تازه پدر یا مادر شده‌اند، از راهنمایی‌های ضد و نقیض فامیل، دوستان و افراد مجرب، گیج و سر در گم می‌شوند. پدر و مادرهای با تجربه، گاهی نگران این مسأله هستند که ممکن است روشی که برای یک کودک مفید بوده، برای کودک دیگر، بی‌فایده باشد. برخی صاحب‌نظران بر این باورند: صبر کنید و به کودک اجازه دهید، به طور طبیعی خودش یاد بگیرد. برخی دیگر پیشنهاد می‌کنند که آموزش توالت رفتن را در طی یک روز کامل کنید. چه باید بکنید؟ آیا کودک شما با آموزش توالت رفتن از لحاظ روانی آزرده می‌شود؟ یا بدتر، مجبور خواهد شد با پوشک به دانشگاه برود؟ پاسخ این است: خیر! تمام کودکان به غیر از کسانی که مشکل جدی روانی یا فیزیکی دارند. دیر یا زود توالت رفتن را می‌آموزند. حتی بسیاری از کودکانی که عقب ماندگی شدید ذهنی دارند، می‌توانند عادت‌های اجابت مزاج خود را تحت کنترل در آورند. البته، برخی از کودکان سخت‌تر از دیگران این مسأله را می‌آموزند؛ ولی به یاد داشته باشید که این موضوع به تفاوت کودکان با یکدیگر مربوط است و اصلا نگران کننده نیست. برخی کودکان زودتر راه می‌روند، زودتر حرف می‌زنند و ...
در مورد آزردگی روحی کودک در اثر آموزش توالت رفتن نیز، تجربه نشان داده است که این کار تنها در صورتی می‌تواند برای سلامت کودک مضر باشد که شما معلم بداخلاق و سختگیری باشید و کودک را به این علت، زیاد تنبیه کنید. در غیر این صورت، آموزش توالت رفتن سنگ بنای ساخته شدن شخصیت کودک نیست. اجازه بدهید در اینجا به پندار اشتباه دیگری بپردازیم، گاهی از دوستان و آشنایان خود می‌شنوید که کودک آن‌ها برای مثال، در یک سالگی آموخته است که به تنهایی به توالت برود. این حرف‌ها را باور نکنید. به ندرت پیش می‌آید کودکی قبل از 18 ماهگی بتواند توالت رفتن را یاد بگیرد. کودکی که در یک سالگی خود را کثیف نمی‌کند، احتمالا به این علت است که پدر و مادرش حالت‌های او را متوجه شده‌اند و به خوبی می‌فهمند که کودک، چه وقت باید به توالت برود و به موقع او را به توالت می‌رسانند. این به این معنا نیست که او به تنهایی می‌تواند این کار را بکند. به هر حال، در انجام هر کاری، آموزش پیش از موقع، ممکن است زبان‌هایی را در بر داشته باشد. آموزش توالت رفتن وقتی باید انجام گیرد که بدن کودک از لحاظ فیزیکی آمادگی پذیرش آن را داشته باشد. در نوزادان، هنوز ارتباط بین مغز و دستگاه‌های دفعی کامل نشده است. بنابراین، نوزاد نمی‌تواند عمل دفع را به طور ارادی کنترل کند. او حتی نمی‌فهمد که خودش را خیس کرده است. باید بدانیم که کنترل، مرحله بعد از آگاهی است بدین معنا که اول باید کودک به مرحله‌ای برسد که از کثیف کردن خودش آگاه شود و سپس بتواند آن را کنترل کند. افزایش توانایی مثانه برای نگهداری ادرار و همچنین کمتر شدن تعداد دفع در روز به کنترل ادرار و مدفوع کمک می‌کند. ترتیب معمول کامل شدن کنترل این چنین است:

۱- کنترل مدفوع در شب و روز
کنترل مدفوع در روز، کنترل ادرار در روز، کنترل ادرار در شب. البته روشن است که استثناهایی نیز در این ترتیب، وجود دارند. همچنین باید دانست که دختران معمولا زودتر به کنترل عمل دفع دست می‌یابند. اکثر کودکان، بین دو تا سه سالگی آمادگی پذیرش آموزش کنترل عمل دفع در روز را پیدا می‌کنند و تعداد کمی از کودکان نیز ممکن است در بیست ماهگی به این آمادگی برسند. برای آن‌که دریابید آیا کودک شما آمادگی آموزش را دارد یا نه، خود را تحت فشار نگذارید که هرچه زودتر این آموزش را آغاز کنید. آموزش را وقتی آغاز کنید که احتمال موفقیت شما و کودکتان واقعا زیاد باشد. اصلا به این موضوع اهمیت ندهید که: «پسر همسایه خیلی وقته خودش رو کثیف نمی‌کنه». توالت رفتن یک مهارت نسبتا پیچیده است. کودک باید نیاز به توالت را حس کند و آن را بشناسد، باید بتواند تا رسیدن به دستشویی، در آوردن لباس و قرار گرفتن در وضعیت مناسب، خودش را نگه دارد. البته این مراحل برای بزرگسالان بسیار عادی و پیش پا افتاده است، ولی برای یک کودک خردسال چندان ساده نیست.

2- نخست آموزش تنوری، بعد آموزش عملی
از نکات زیر می‌توانید هم به عنوان آموزش تئوری برای کودک استفاده کنید و هم خودتان آمادگی کودک را با استفاده از آن‌ها ارزیابی کنید. به یاد داشته باشید که قبل از این‌که آموزش توالت رفتن را به طور عملی شروع کنید باید نکاتی را برای کودک روشن کنید.

3- آگاهی از بدن خود به کودکتان نام بخش‌های مختلف بدن و عملکرد آن‌ها را بگویید
برای او توضیح دهید که ادرار و مدفوع از کجا آمده است (توضیح دهید که ادرار و مدفوع بخشی از بدن او نیست). به کودک نام اندام مربوط به دفع را یاد بدهید. حتی اجازه بدهید که وقتی به حمام می‌رویا، شما را ببیند. نگران نباشید. این مساله از لحاظ روحی برای کودک مضر نیست. فقط عادی عمل کنید. البته برای آن‌که کودک گیج نشود، بهتر است، همجنس خود را ببیند. بدین ترتیب که اگر پسر است پدر و اگر دختر است مادرش را.

4- با کلمات مربوط به توالت رفتن آشنا شود
کودک نیازمند آن است که با واژه‌های مربوط به توالت رفتن آشنا شود مهم این است که کلماتی به کار ببرید که برای کودک قابل فهم باشد.

5- درک مفاهیم توالت داشتن، کثیف کردن، خیس کردن توسط کودک
آیا کودک شما می‌تواند بگوید که توالت دارد یا این‌که خودش را خیس یا کثیف کرده است؟ این گونه موارد، مهارت‌های کلیدی آموزش توالت رفتن هستند. اغلب کودکان زیر یک سال به نحوی نشانه‌ای از موارد بالا را از خودشان می‌دهند، ولی این نشانه‌ها و علایم اکثرا با بزرگ‌تر شدن کودک از بین می‌روند. گرچه، والدین با تجربه ممکن است بفهمند که کودک توالت دارد یا مشغول توالت کردن است؛ برای نمونه وقتی کودک پوشکی در گوشه‌ای کز می‌کند و مشغول دفع می‌شود. این صحنه‌ها اولین نشانه‌هایی هستند که با دیدن آن‌ها باید به کودک کمک کنید تا احساس توالت داشتن را دریابد و به شما بگوید.

6- بکوشید، کودک را در حین مدفوع کردنش گیر بیاورید
برای او توضیح دهید که مشغول چه کاری است و نام این کار و این احساس چیست. برای نمونه به او بگویید: «تام الان پی پی داره، حالا تام داره پی پی می‌کنه، بیا بریم پوشکت رو عوض کنم».

7- وقتی کودک بزرگ‌‍تر می‌شود و احتمالا کم کم به شما می‌گوید که خود را خیس یا کثیف کرده، بلافاصله او را به توالت ببرید
حرفش را نادیده نگیرید. او را برای آن‌که این مطلب را به شما گفته تشویق کنید و فوری پوشک او را عوض کنید. اگر کودک بتواند فرق بین خشک و خیس و پوشک تمیز و کثیف را تشخیص دهد، مرحله بسیار مهم و کلیدی را پشت سر گذاشته است. زیرا این حالت، به آنجا می‌انجامد که او، قبل از توالت کردن شما را خبر کند. شما می‌توانید این روند را تسریع کنید. مثلا به طور تصادفی پوشک کودک را کنترل کنید و اجازه دهید که او هم پوشکش را حس کند و اگر درست تشخیص داد که تمیز است یا کثیف او را تشویق کنید.

8- همکاری کودک و پیروی از دستورالعمل‌ها
آیا کودک شما می‌تواند از دستورات ساده و کوچک پیروی کند؟ برای مثال، اگر به او بگویید دستت را روی سرت بگذار آیا می تواند چنین کند؟ برای آن‌که دریابید آیا کودک شما آمادگی آموزش توالت رفتن را دارد مثلا به او بگویید چیزی را از اتاق بردارد و به دستشویی ببرد و کنار توالت بگذارد. اگر کودک، دستورات ساده را متوجه نمی‌شود، آموزش خود را با یاد دادن نام اشیا و محل‌ها در خانه شروع کنید و در مقابل خوب یاد گرفتن، جایزه بدهید. پس از اطمینان از یادگیری درست کودک، شروع به یاد دادن توالت رفتن کنید. در غیر این صورت، آموزش شما برای کودک گیج کننده خواهد بود. حال اگر کودک مفهوم دستورات را می‌فهمد، ولی از انجام آ‌ن‌ها سرپیچی می‌کند، ابتدا این مسأله را حل و رفع کنید.

9- توانایی‌های حرکتی بدن
آیا کودک شما می‌تواند به سوی دستشویی بدود یا راه برود؟ آیا او می‌تواند لباس‌های خود را در بیاورد و دوباره بپوشد؟ اگر نمی‌تواند، آموزش درست توالت رفتن برای او بسیار مشکل‌تر خواهد بود. بدین ترتیب، مجبور خواهید شد خودتان کودک را به دستشویی ببرید و لباس او را در بیاورید و دوباره بپوشانید. بنابراین، بهترین کار این است که آموزش را به هنگامی موکول کنید که کودک بتواند خوب راه برود یا بدود. اگر کودکی می‌داند چطور اشیاء مختلف را بردارد و جایی بیرد، ولی هنوز نمی‌تواند خودش لباس‌هایش را در بیاورد، می‌توانید آموزش را از لباس پوشیدن و درآوردن آغاز کنید. برای کودک، شلوار راحت و گشاد بخرید و به او یاد دهید که چگونه آن را پایین بکشد و در مقابل درست انجام دادن این کار به او جایزه بدهید و او را تشویق کنید. بدین ترتیب، بزودی او پوشیدن لباس‌های مختلف را تجربه خواهد کرد. به کودک اجازه دهید تا آنجا که می‌تواند به تنهایی کارهای خود را انجام دهد، ولی به حدی که از این کار مأیوس نشود.

10- کنترل ادرار و مدفوع
آیا کودک شما می‌تواند به مدت طولانی خود را خیس نکند؟ آیا کودکتان به جای چندین بار به مقدار کم، دو یا سه بار به مقدار زیاد مدفوع می‌کند؟ اگر پاسخ سوالات فوق مثبت است، احتمالا کودک شما تا حدودی می‌تواند ادرار و مدفوع خود را کنترل کند و بنابراین، آمادگی آموزش توالت رفتن را دارد. اگر پاسخ سؤالات فوق منفی است، این پرسش پیش می‌آید که آیا کودک می‌تواند ادرار یا مدفوعش را تا رسیدن به توالت نگه دارد؟ به هر حال، برای آموزش توالت رفتن صبر کنید تا کودک کنترل بهتری بر عمل دفع خود داشته باشد. صبور باشید. همان‌طور که گفتیم، کودکان مختلف با سرعت‌های مختلفی این عادت‌ها را می‌آموزند. با این همه، اگر هنوز نگران یادگیری کودک هستید، مسأله را با پزشک در میان بگذارید.

11- ترس از توالت رفتن
آیا کودک شما از صدای سیفون توالت می‌ترسد؟ آیا از این‌که در داخل توالت بیفتد واهمه دارد؟ برخی کودکان از این گونه مسائل می‌ترسند و بسیار مهم است که قبل از آغاز آموزش توالت رفتن، اینگونه ترس‌ها را در او از میان ببریم. به کودک اجازه دهید که سیفون توالت را برای شما بکشد. به او اجازه دهید هنگامی که سیفون در حال کار است، به داخل توالت نگاه کند. سپس بگذارید کودک مدفوعش را از روی پوشک کثیف به درون توالت بریزد و سیفون را بکشد. خانم جوان کول در کتاب بی‌نظیر خود به نام «راهنمای آموزش توالت رفتن» پیشنهاد می‌کند که به کودک بیاموزید که با مدفوع خود هنگامی که در حال پایین رفتن از توالت است، بای بای کند.

12- برای کودک توضیح دهید که مدفوع همان غذایی است که بدن بعد از جذب تمام چیزهای مفید آن دفع می‌شود
مطمئن شوید که کودک فکر نمی‌کند که مدفوع بخشی از بدن اوست که از آن جدا می‌شود.

13- اجازه بدهید کودک به طور آزمایشی بارها روی توالت بنشیند
تا این که مطمئن شود داخل توالت نخواهد افتاد و بخصوص بفهمد بلایی که سر مدفوع می‌آید، سر خودش نخواهد آمد! دست آخر، اگر این مشکل وجود دارد که کودک هنگام دفع احساس درد می‌کند با پزشک مشورت کنید تا برنامه غذایی او را تغییر دهد یا یک مسهل ضعیف تجویز کند. این مسأله اهمیت دارد که عمل دفع در ذهن کودک عمل دردناکی به نظر نیاید. بنابراین، قبل از آموزش توالت رفتن یبوست کودک را درمان کنید.

14- وقتی کودک آمادگی مهارت‌های لازم را کسب کرد، می توانید آموزش خود را آغاز کنید
۱- روش بدون اعمال فشار
برخی متخصصان بر این باورند که اگر کودکی از آمادگی‌ها و مهارت‌های لازم برخوردار باشد و سعی در نافرمانی نیز نداشته باشد، خود به خود توالت رفتن را یاد می گیرد. دکتر بری 1170 کودک را طی بیش از ده سال مورد بررسی قرار داده و نتیجه گیری کرده است که 80 درصد کودکان در حدود 2 تا 5/2 سالگی بدون إعمال هیچگونه فشاری از سوی والدین، خودشان توالت رفتن را یاد می‌گیرند و بیش از یک بار در هفته در این مورد دچار خطا نمی‌شوند. البته 20 درصد باقیمانده کمی دیرتر می‌آموزند که خودشان به تنهایی به توالت بروند. بیش از 100 نفر از کودکان مورد آزمایش، بعد از 3 سالگی این مهارت را آموخته‌اند و حدود صد نفر دیگر بعد از چهار سالگی. اگر صبر زیادی داشته باشید و معتقد به محدودیت زمانی خاصی برای یادگیری نباشید، می‌توانید طرفدار روش بدون اعمال فشار باشید.
۲- برای کودک، توالت‌های کوچک پلاستیکی تهیه کنید و روش استفاده از آن را برای او توضیح دهید
به او پیشنهاد کنید که می‌تواند به جای پوشک از توالت استفاده کند. اگر کودک در این مورد از شما کمک خواست، فورا به کمک او بروید و به یاد داشته باشید که نباید او را مجبور به این کار بکنید. منتظر باشید تا خودش به شما بگوید که دیگر دوست ندارد از پوشک استفاده کند.
مهم: اگر برای مثال، از این‌که کودک در مکان‌های ممنوع، ادرار یا مدفوع می‌کند زیاد عصبانی می‌شوید یا به نحوی مجبورید که او را زودتر وادار به توالت رفتن کنید، این روش برای شما مناسب نیست؛ زیرا در این روش باید نسبت به این گونه مسائل کاملا خونسرد باشید.
3- روش دوبار در روز
در این روش که کمی صریح‌تر و مثل روش قبل، تدریجی است. شما باید دوبار در روز کودک را بر روی توالت بنشانید. این روش، به ویژه در کودکانی که عمل دفعشان منظم است و زمان تقریبی مشخص دارد، بسیار خوب عمل می‌کند. کودک را در زمان‌هایی که معمولا مدفوع می‌کند، برای مدت کوتاهی روی توالت بنشانید. بکوشید کودک را با اسباب‌بازی و کتاب یا مواردی از این قبیل سرگرم کنید. برای این کار بهتر است، کتاب یا اسباب‌بازی خاصی را به این زمان‌ها اختصاص دهید. برای نمونه، خرس کوچکی را فقط هنگامی که کودک را روی توالت نشانده اید، به دستش بدهید. کودک را در صورت همکاری و به ویژه انجام عمل دفع در توالت تشویق کنید و به او پاداش بدهید.
4- اگر کودک مدفوع ندارد، با او به تندی رفتار نکنید و حتی به او اخم نکنید
در این روش، اگر کودک پوشکش را بعد از بلند شدن از روی توالت کثیف کرد، نباید او را سرزنش کنید. اگر کودک دوست ندارد مدت طولانی بر روی توالت بنشیند، اصرار نکنید و صبر کنید. اگر این روش موفقیت آمیز باشد، کودک عادت خواهد کرد که در توالت مدفوع و ادرار کند. به تدریج، کودک می‌تواند بین احساس دفع و رفتن به توالت ارتباط برقرار کند. در این صورت او از شما خواهد خواست که در مواقع دیگر روز، او را روی توالت بنشانید و کم کم می‌توانید استفاده از پوشک را کنار بگذارید. یادآوری می‌کنیم که این روش، چندین ماه طول خواهد کشید. روش یک روزه کاملا با روش‌های دیگر تفاوت دارد. این روش را روانشناسان صاحب نامی چون دکتر آزین و دکتر فاکس در کتابی به نام «آموزش توالت رفتن در کمتر از یک روز» پیشنهاد کرده‌اند. آن‌ها این روش را بر روی بیش از دویست کودک ۲۰ ماهه تا چهارساله آزمایش کرده‌اند. در میان آن‌ها برخی آموزش توالت رفتن ندیده بودند و برخی دیگر، با وجود آموزش، این کار را نیاموخته بودند. نویسندگان می‌گویند که بجز تعداد کمی از کودکان، بقیه به سرعت توالت رفتن را یاد گرفتند. اگر می‌خواهید به سرعت توالت رفتن را به کودکتان بیاموزید و یا در به کارگیری روش‌های دیگر موفق نبوده اید، این روش را قویا پیشنهاد می‌کنیم. در این روش اگر نمی‌توانید یک روز کامل را به کودک اختصاص دهید و یا اصلا حوصله آن را ندارید، از عضو دیگری از خانواده که کودک به او علاقه‌مند است بخواهید این کار را انجام دهد. روش یک روزه عبارت است از آموزش مستقیم مهارت‌های مربوط به توالت رفتن با استفاده از مدل‌های مختلف و ایجاد احساس دفع ادرار مکرر با استفاده از نوشاندن مقدار زیادی مایعات به کودک و نیز به کارگیری روش‌های ویژه ای برای تصحیح اشتباهات کودک. بی تردید، این روش برای همه کودکان، در طی یک روز انجام پذیر نیست و در بعضی به مدت طولانی‌تری نیاز داریم ولی از تمام روش‌های دیگری که می‌شناسیم فوری‌تر است.
5- روش یک هفته‌ای
اگر روش یک روزه را نمی‌پسندید؛ ولی می‌خواهید فورا به کودک خود توالت رفتن را بیاموزید، راه دیگری هم وجود دارد. در این روش، کمی بیشتر برای آموزش وقت دارید. این روش حتما باید پس از انجام موارد زیر آغاز شود:
1. روز شروع را انتخاب کنید. تصمیم بگیرید که چه روزی آموزش خود را آغاز خواهید کرد و در این انتخاب، بکوشید هفته‌ای را که وقت بیشتری برای رسیدگی به این امر دارید، انتخاب کنید.
۲. دانه را بکارید. در کودک آمادگی ذهنی ایجاد کنید به طوری که وانمود کنید قرار است رویداد مهمی اتفاق بیفتد. به کودک بگویید آن روز خاص، برای او اهمیت بخصوصی دارد، زیرا خواهد توانست مانند بزرگترها از توالت استفاده کند. بکوشید حداقل روزی یک بار، در هفته قبل از روز شروع آموزش، این موضوع را یاد آوری کنید. برای کودک توضیح دهید که از آن روز به بعد خواهد توانست مانند بزرگترها لباس بپوشد و دیگر مجبور نخواهد بود به علت استفاده از پوشک لباس‌های گشاد به تن کند؛ زیرا از آن پس می‌تواند از توالت استفاده کند.
3. وسایل مربوط به توالت را تهیه کنید. برای کودک، توالت کوچک پلاستیکی (یا فلزی) تهیه کنید. بد نیست او را با خود برای خریدن توالت به فروشگاه ببرید. سپس توالت را در روز موعود به او هدیه کنید. چند شلوار گشاد و راحت (مانند زیر شلواری که در بالا کش داشته باشد) تهیه کنید که در آوردن و پوشیدن آن راحت باشد. به کودک یاد بدهید چگونه آن را بالا و پایین بکشد.
۴. جایزه‌ها را آماده کنید. کلید غلبه بر مشکلات آموزش، استفاده از جوایز معنی دار است اگر کودک در روز آموزش از خود پیشرفت و علاقه نشان داد، به او اجازه دهید که قطار، کامیون با ماشینی را انتخاب کند که بتوانید جایزه را دا بگذارید و بدین ترتیب او را به علت موفقیت در توالت رفتن تشویق کنید.
5. در روز موعود آموزش را شروع کنید. روز موعود را با سر و صدا شروع کنید و طوری وانمود کنید که کودک تحت تأثیر قرار بگیرد و احساس کند روز مهمی است. هدایای مخصوص آن روز را مانند توالت پلاستیکی و شلوارهای گشاد به کودک بدهید. شلواری را به او بپوشانید و درباره آن مسأله بسیار صحبت کنید. او را جلو آینه ببرید تا خودش را با شلوار ببیند. حتی در صورت امکان از او عکس بگیرید. پوشک‌هایش را بردارید و به او بگویید فقط موقع خواب و هنگام شب مجبور خواهد بود، از پوشک استفاده کند.
۶. کمی با توالت تمرین کنید. از کودک بخواهید به سمت توالت کوچک خودش بدود، شلوارش را پایین بکشد، چند ثانیه روی توالت بنشیند و سپس شلوارش را بالا بکشد. او را برای این تمرین تشویق کنید به طوری که انجام این کار برای کودک جالب باشد؛ ولی بیش از حد کودک را مجبور به تکرار این عمل نکنید تا به خستگی یا مقاومت کودک بینجامد.
7. جایزه بدهید. هر بار که کودک، در توالت عمل دفع را هرچند بسیار کم انجام داد، او را تحسین کنید و به او پاداش بدهید. مثلا به او بگویید می‌تواند با اسباب‌بازی مخصوص موقع توالت کردن بازی کند و هر وقت دیگری که خواست با آن بازی کند، تذکر دهید که آن اسباب‌بازی فقط مربوط به زمان توالت رفتن است.
۸. برای کثیف نبودن شلوارش به کودک پاداش بدهید. از صبح روز بعد، مرتب شلوار کودک را کنترل کنید. اگر تمیز و خشک بود به او پاداش بدهید. در طول هفته فاصله بین کنترل کردن‌ها را بیشتر کنید تا به حدود یک ساعت برسد.
9. اتفاقات را نادیده بگیرید. اگر کودک خودش را به طور اتفاقی خیس یا کثیف کرد، سر و صدا راه نیندازید. به سادگی به او کمک کنید که لباسش را عوض کند و به او بگویید اصلا نگران نباشد، چون همیشه فرصت دارد که از توالت استفاده کند و بار دیگر این طور نخواهد شد. از او بخواهید از محلی که خود را خیس یا کثیف کرده به سمت توالت بدود و به شما نشان دهد که چگونه می‌تواند شلوارش را به تنهایی بالا و پایین بکشد و بر روی توالت بشیند.
۱۰. برای پیشرفت در آموزش، به کودک پاداش بدهید. با گذشت زمان در طول یک هفته کودک خودش را کمتر کثیف خواهد کرد و دفعات بیشتری به تنهایی به توالت خواهد رفت. با توجه به اینکه ممکن است گاهی برای اینکه باز شلوار کودک را کثیف می‌بینید ناامید شوید، بکوشید از پیشرفت او یادداشت تهیه کنید. بکوشید پیشرفت‌های کودک را در حضور خود او به دیگران بگویید و تأکید کنید که مثلا «تام دیگه می‌تونه مثل بزرگترها خودش به دستشویی بره».
11. غرغرها و نارضایتی‌ها را نادیده بگیرید. اگر کودک برای رفتن به توالت غر می‌زند یا دوباره پوشکش را می‌خواهد، خواسته‌اش را نادیده بگیرید.
۱۲. منتظر شروع کثیف شدن‌های اتفاقی باشید. بی‌تردید، چندین بار کثیف کردن‌های اتفاقی رخ خواهند داد. پس منتظر آن‌ها باشید و کودک را به آن علت تنبیه یا دعوا نکنید.
13. جایزه‌ها و پاداش‌ها را «به آرامی» از برنامه حذف کنید. اشتباهی که اکثر والدین مرتکب می‌شوند این است که خیلی زود پاداش دهی را متوقف می‌کنند. حتی پس از اتمام هفته نیز به جایزه دهی در مقابل پیشرفت در توالت رفتن ادامه دهید. ممکن است کیفیت و مقدار جایزه ها تغییر کند، ولی حتما باید چیزی برای هدیه دادن داشته باشید. اگر در اجرای این روش موفق نبودید. اگر این روش موفقیت آمیز نبود، بکوشید علت را دریابید. آیا کودک آمادگی کافی برای شروع آن نداشته است؟ آیا تمامی مراحل را به درستی انجام داده اید؟ اگر نمی‌توانید علت را پیدا کنید، از روش آموزش یک روزه استفاده کنید.