رابطه با همسر در بارداری، نکاتی که کمکتان میکند

شروع مرحله ای تازه در زندگی یک زن بوده و با تمام تغییراتی که یک مرحله جدید می تواند به ارمغان بیاورد، همراه است. اغلب مردم درباره تغییرات بارز و ظاهری این دوره مثل خستگی، حالت تهوع، تغییرات فیزیکی بدن و همچنین شرایطی که در وضع اقتصادی خانواده حاصل شده و بازنگری هایی که باید در امور مالی ایجاد شود، صحبت می کنند. اما واقعیت این است که احساسات زنان همزمان با تغییرات فیزیکی و ظاهری نیز دستخوش تغییر می شود. این تغییر احساسات ضروری به نظر می رسد زیرا آنها را برای مادر شدن و به تبع آن مردها را برای پدر شدن آماده می کند.
در این دوران تجربه احساس غم، اندوه، ناراحتی و اضطراب کاملا طبیعی بوده و اولین گام در بهبود این شرایط، صحبت کردن با همسر خود درباره این احساسات ناخوشایند است.

آمادگی برای پذیرفتن پدر یا مادر شدن
از هر دو والد انتظار می رود قبل از اینکه تصمیم به بچه دار شدن بگیرند، آموزش های لازم در این زمینه را ببیند. مراجعه به مشاور، خواندن کتاب های مناسب، استفاده از تجربیات افراد آگاه و مطلع و… برای اینکه بتوانند نقش خود را به عنوان پدر و مادر به خوبی ایفا کنند، لازمه این کار است. ناآگاهی در هر زمینه، می تواند آسیب های جدی به کودک و یا حتی روابط زن و شوهر وارد کند.

تغییر احساسات در دوران بارداری
افسردگی و اضطراب در دوران چالش برانگیز بارداری و حتی پس از آن می تواند زندگی روزمره زوجین را تحت تاثیر خود قرار دهد. علائم افسردگی در این دوران عبارتند از:
-حملات هیجانی مثل تنگی نفس، تشنگی، افزایش ضربان قلب و…
-نگرانی مداوم درباره سلامتی کودک
-بروز رفتارهای وسواسی، تند و نوسانی
-احساس دائمی غمگین بودن و یا گریه کردن بدون دلیلی مشخص
-شکل گیری رفتارهای بدبینانه
چنانچه این علائم بیش از ۲ هفته طول بکشد، زن باید حتما با ماما یا پزشک متخصص خود صحبت کند.

رابطه احساسی با شریک زندگی
بارداری باعث ایجاد تغییرات زیادی در رابطه زوجین خواهد شد؛ مخصوصا اگر اولین تجربه بارداری باشد. برخی افراد به راحتی با این تغییرات روبرو شده در حالی که برای بعضی دیگر سخت تر می باشد. آگاهی و درک متقابل از تغییرات این دوران، به زوجین کمک می کند تا بتوانند همراه خوبی برای یکدیگر باشند. لذا کسب آگاهی در این مورد را دست کم نگیرید.
روابط عاطفی دوران بارداریبرخی از نکاتی که می تواند شما را در یاری رساندن به شریک زندگی تان کمک کند عبارتند از:
در مورد چگونگی بارداری و آنچه که باید بدانید، با یکدیگر صحبت کنید؛ چه مثبت و چه منفی. سعی کنید صحبت کردنتان به گونه ای باشد که نظرات شما را توضیح دهد نه اینکه حالت سرزنش و یا انتقاد داشته باشد.
درباره امیدها و آرزوهای خود درباره خانواده و همچنین واقعیت هایی که ممکن است با آن روبرو شوید، در فضایی دوستانه و صمیمی به گفتگو بنشینید. همیشه به دنبال راهکار باشید؛ پیدا کردن مقصر چاره کار نیست.
سبک زندگی والدین شما ممکن است مورد پسندتان نباشد. اگر دوست دارید سبک زندگی متفاوتی داشته باشید که بر نحوه تربیت کودکتان تاثیرگذار است، به طور مفصل درباره آن با همسرتان گفتگو کنید.
هیچ چیز مانند صمیمیت و احساس امنیت از طرف شوهر، زن باردار را آرام نمی کند. تغییرات فیزیکی زن ممکن است موجب از دست رفتن جذابیت ظاهری او شده و این حس را منتقل کند که دیگر مورد توجه شوهرش نیست. در اینجا نقش مرد بسیار حیاتی و پررنگ بوده و درک اینکه این تغییرات به خاطر او و زندگیشان حاصل شده و زن باید مورد احترام بیشتر قرار بگیرد، بسیار ضروریست.
در این دوران علاوه بر روابط عاطفی، روابط جنسی زوجین نیز دستخوش تغییراتی می شود که لازم است با دیدی باز و واقع گرایانه با آن برخورد شود. تاکید می کنم قبل از اقدام به بارداری، حتما از شرایطی که قرار است تجربه کنید آگاهی پیدا کرده و خود را برای آن آماده کنید. داشتن توقعات غیرمعقول و بیجا و یا توقع داشتن شرایطی مشابه قبل از بارداری، روابط زوجین را به شدت مکدر می کند.
صحبت کردن و تصمیم گیری درباره نحوه تربیت کودک، نگهداری آن، مدیریت پول و… قبل از اقدام به بارداری، تا حدود خیلی زیادی تنش ها و اضطراب های نابجای دوران بارداری را از بین می برد. چون قبلا درباره آنها به خوبی فکر شده است.
اطمینان از حضور شوهر در هنگام زایمان، قوت قلبی برای زن می باشد. اما اگر به هر دلیلی شوهر نتواند هنگام تولد فرزند در کنار همسرش باشد، در اینجا حضور خانواده دو طرف می تواند نقشی کلیدی ایفا کند. زن نباید احساس تنهایی یا رها شدن داشته باشد. کوچکترین ترس و اضطراب مادر، تاثیر مستقیم به روی نوزادش خواهد داشت.
از نظر بسیاری ممکن است بچه دار شدن کار مخاطره آمیزی نباشد اما اگر دقیق به این موضوع نگاه کنیم، نسل آینده یک جامعه را همین کودکان تشکیل می دهند. اگر آنها در خانواده ای ناآگاه و یا ناسالم رشد کنند، نمی توانند فردی عادی در جامعه باشند و علاوه بر خودشان، ممکن است اجتماع اطرافشان را دستخوش بحران کنند. لذا آگاهی پدر و مادر از بچه دار شدن و نحوه تربیت فرزند، در اولین گام قرار دارد. تاکید می کنم آگاهی آگاهی و باز هم آگاهی.