تزریق اکسی توسین در بارداری، چه تاثیری بر جنین دارد؟

تحقیقات اخیر نشان داده است که تجویز هورمون آکسی توسین به مادر جانوری به نام ول (Vole) می تواند منجر به ایجاد تغییرات دیرپا در فرزند متولد شده باشد.
ول (Vole) به گروهی از جوندگان اطلاق می شود که بسیار به موش شبیه هستند. آنها رنگی قهوه ای یا خاکستری دارند و نیز دارای پوزه ای صاف، گوش‌های کوچک پنهان‌شده در بین موهای بلند و دمی کوتاه هستند. تحقیق بر روی ول های ماده نشان داد تزریق آکسی توسین به مادران این جونده باعث می شود تا نوزاد متولد شده ول دچار تغییرات اساسی در مغز و رفتار شده و شخصیت نوزاد تغییر کند. تغییری که مختص دوران نوزادی نبوده و ممکن است تا دوران بزرگسالی ادامه یابد.
آکسی توسین یا Oxytocin که به هورمون عشق نیز معروف است نوعی هورمون مختص به پستانداران می باشد. این هورمون نقش مهمی در ارتباط عاشقانه، تولید مثل جنسی و اتفاقات قبل و بعد از زایمان دارد.
آکسی توسین چند سالی است که برای زایمان زنان مورد استفاده قرار می گیرد. در واقع در نیمی از زایمان ها در آمریکا از هورمون آکسی توسین استفاده می شود تا ریسک زایمان برای کودک و مادر به حداقل کاهش یابد و زایمان ایمنی برای هر دو رقم بخورد.
با این وجود تحقیقات کمی در خصوص پیامدهای بلند مدت آکسی توسین و تاثیر آن بر انسان صورت گرفته است. تحقیقات اخیر بر روی ول های مادر نشان می دهد که تجویز آکسی توسین برای ول های مادر بادار باعث ایجاد تغییر در پرسناژ نوزاد می شود و این موضوع می تواند اهمیت بسیاری برای انسان داشته باشد.

آکسی توسین و تغییر پرسناژ ول های نوزاد
در واقع نوزادان ول که مادر آنها قبل از تولد نوزاد آکسی توسین دریافت کرده اند دچار تغییراتی در مغز و رفتار خود می شوند. با این وجود نمی توان به سرعت از تطابق این نتایج با نمونه انسانی صحبت کرد زیرا ممکن است این تاثیر تنها در خصوص ول ها مشاهده شود و تاثیری بر انسان نداشته باشد.
رفتار عاشقانه انسان یکی از عوامل رهاسازی هورمون آکسی توسین است و به همین خاطر به هورمون عشق معروف می باشد، زیرا دوست داشتن و احساسات عاشقانه تحریک کننده این هورمون هستند.
از سوی دیگر در موارد خاص دیگری از این هورمون استفاده می شود که از جمله مهمترین آنها در زمان وضع حمل زنان است. از این هرمون برای رفع مشکل تاخیر در تولد نوزاد استفاده می شود زیرا در زنان بسیاری روند زایمان در زمان مقرر صورت نمی گیرد و وضع حمل به شکل طبیعی ممکن نیست.
البته قبلا نیز شواهد بسیاری وجود داشت که نشان می داد احتمال ابتلا با اوتیسم در کودکانی که مادران آنها در زمان زایمان این هورمون را دریافت کرده اند بیشتر است. اما هنوز مشخص نیست که آیا افزایش احتمال اوتیسم به خاطر آکسی توسین است و یا اینکه زایمان های همراه با تاخیر عامل این تغییر در مغز می باشد.
با این وجود تجویز این هورمون برای ول های مادر منجر به تغییراتی در مغز نوزاد شده و این تغییرات تا بزرگسالی هم ادامه داشته است. در واقع تاثیری که این هورمون بر روی نوزاد ول بر جای می گذارد تاثیر کوتاه مدتی نبوده و تا دوران بزرگسالی ادامه دارد. نوزادان ول که به برای مادر آنها آکسی توسین تجویز می شود نوع دوست تر از ما بقی ول ها هستند و در بزرگسالی علاقه بیشتری از خود برای مراقبت از نوزادان ول دیگر مادران نشان می دهند.
هر چند مغز انسان و ول تفاوت های بسیاری دارند و دوز دریافتی آکسی توسین نیز مهم است، اما با این وجود باید تحقیقات لازم صوت گیرد تا عدم تاثیر یا تاثیر آکسی توسین بر روی نوزاد انسان نیز مورد بررسی دقیق قرار گیرد، زیرا آن گونه که برآود شده این تاثیر بسیار مهم و گسترده است.
با وجودی که احتمال دارد تجویز آکسی توسین با پیامدهای منفی همراه باشد، اما این هورمون به انسان خدمت بسیاری ارائه کرده است. این هورمون ریسک زایمان در زنان را به شکل چشمگیری کاهش می دهد و زایمان به مراتب ایمن تری را برای مادر رقم می زند. بر همین اساس انسان نمی تواند تنها به بهانه تاثیر این هورمون بر نوزاد ول آن را کنار بگذارد و خود را از مزایای بی شمار این هورمون محروم کند.