لاپاراسکوپی اندومتریوز چیست؟

استاندارد طلایی برای تشخیص آندومتریوز ، لاپاراسکوپی تشخیصی است؛ لاپاراسکوپی آندومتریوز یک عمل جراحی تحت بیهوشی عمومی است که در آن جراح، داخل لگن بیمار را با یک دوربین فیبر نوری خاص بررسی می‌کند. در حین این عمل هر جا که بافت غیر طبیعی شناسایی شود، از آن یک نمونه (بیوپسی) گرفته می‌شود. تشخیص آندومتریوز با روش لاپاراسکوپی، به کمک بررسی میکروسکوپی از نمونه‌های گرفته شده توسط یک آسیب­شناس (پاتولوژیست) تأیید می‌شود.
در حالی که تشخیص آندومتریوز بر اساس معاینه لگنی، سابقه پزشکی و بررسی های تصویربرداری (MRI، CT و اولتراسوند) ممکن است با تردید همراه باشد، روش لاپاراسکوپی تشخیصی تنها راه قطعی تشخیص این بیماری است.
هر چند درمان‌های غیر تهاجمی آندومتریوز مانند درمان­ های دارویی نیز وجود دارد، اما این درمان‌­ها در واقع علائم بیماری را بهبود می‌بخشند و اثری بر روی خود بیماری ندارند. تنها روش درمان که از طرفی تأیید کننده تشخیص بیماری نیز است، لاپاراسکوپی آندومتریوز است.
لاپاراسکوپی آندومتریوز رایج‌ترین روش مورد استفاده برای تشخیص و درمان آندومتریوز است. به جای استفاده از یک برش بزرگ شکمی، جراح یک ابزار به نام لاپاراسکوپ برای مشاهده از طریق یک برش کوچک وارد بدن می‌کند. اگر جراح نیاز به دسترسی بهتر داشته باشد، یک یا دو برش کوچک برای ورود وسایل جراحی دیگر ایجاد می‌کند.

پزشکان متبحر اغلب به دو منظور لاپاراسکوپی آندومتریوز را توصیه می‌کنند
مشاهده اندام‌های داخلی با هدف یافتن نشانه‌های آندومتریوز و مشکلات احتمالی دیگر. این تنها راهی است که می‌توان با قطعیت آندومتریوز را تشخیص داد. تشخیص عدم وجود آندومتریوز ممکن است همراه با خطا باشد زیرا ممکن است بافت‌های غیر طبیعی کوچک و دور از دید جراح باشند.
حذف هر گونه بافت آندومتریوز و بافت اسکار قابل مشاهده که باعث درد یا ناباروری می‌شود. اگر کیست آندومتریوزی در حال رشد بر روی تخمدان‌ها (آندومتریوما) باشد نیز احتمالا برداشته می‌شود.

روش لاپاراسکوپی آندومتریوز
برای انجام لاپاراسکوپی آندومتریوز توصیه می‌شود که حداقل ۸ ساعت قبل از جراحی از خوردن و آشامیدن اجتناب کنید. لاپاراسکوپی آندومتریوز اغلب تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود، هرچند ممکن است به صورت بی‌حسی موضعی نیز باشد. یک متخصص زنان و یا جراح آموزش دیده، انجام لاپاراسکوپی را بر عهده خواهد داشت.
برای لاپاراسکوپی، شکم با گاز (دی اکسید کربن یا اکسید نیتروژن) پر می‌شود. این گاز که با یک سوزن تزریق می‌شود، دیواره شکم را از اندام‌ها جدا می‌کند به طوری که جراح می‌تواند اندام‌ها را به وضوح ببیند. سپس جراح با وارد کردن یک لاپاراسکوپ از طریق یک برش کوچک به داخل بدن به بررسی اندام‌های داخلی می‌پردازد. برش اضافی ممکن است ایجاد شود تا برای وارد کردن ابزار مورد نیاز کمک کند. این جراحی به‌طور معمول ۳۰ تا ۴۵ دقیقه طول می‌کشد.
اگر نیاز باشد تا آندومتریوز یا بافت اسکار برداشته شود، جراح از یکی از تکنیک‌های مختلف استفاده می‌کند که عبارتند از بریدن و برداشتن بافت و از بین بردن بافت با روش پرتو لیزر یا جریان الکتریکی (الکتروکوتر).
پس از عمل، جراح برش شکم را با چند بخیه می‌بندد. به‌طور معمول اثری از زخم به جا نمی‌ماند یا زخم کوچکی باقی می‌ماند.
لاپاراسکوپی می‌تواند سرپایی انجام ‌شود؛ گاهی اوقات نیز نیاز به بستری در بیمارستان برای یک روز وجود دارد و به احتمال زیاد شخص قادر به بازگشت به فعالیت‌های عادی خود ظرف مدت ۱ هفته خواهد بود.