غذا خوردن کودک، عادت های بدشان را بشناسید

گاهی کودک یک ساله درباره آنچه می‌خورد بهانه گیر است. اما ممکن است یک رژیم غذایی را دوست داشته باشد و روز دیگر از چشیدن آن امتناع ورزد. گاهی شیفته یک غذا می‌شود و میل دارد چند وعده فقط از آن مصرف کند. واکنش او با تمایل به استقلال و جدا شدن از شما با ابراز عملی "رئیس تو نیستی، منم" ارتباط زیادی دارد. الگوهای غذا خوردن کودک اغلب با مخالفت شدید و سرکشی تعیین می‌شود و هرچه والدین برای کنترل نوع و مقدار غذا بیشتر تلاش کنند کودک سرکشی بیشتری خواهد کرد. این طغیان معمولاً نسبت به پدر یا مادر، یعنی کسی که بیشتر اوقات امور تغذیه او را بر عهده دارد به شدت ابراز می‌شود. برای کودک یک ساله قفل کردن دهانش هنگامی که مادر می‌خواهد به او غذا بدهد و باز کردن دهانش مثل یک پرنده کوچک برای پرستاران عملی غیر طبیعی نیست. علت این عمل طفل با تجربه بودن پرستار نیست، بلکه علت این است که کودک نیاز ندارد که به او نشان دهد رئیس کیست! در ورای طغیانهای کودک یک ساله برای امتناع از غذا خوردن دلایلی وجود دارد. بیشتر کودکان از آزمایش غذاهای جدید لذت نمی‌برند، گرچه وقتی غذا را در بشقاب شما می‌بینند ممکن است به چشیدن مزه آن تمایل پیدا کنند. تصور نکنید کودکتان غذایی را که یکبار نخورده است دیگر نخواهد خورد، بلکه اگر همان غذا چندین بار بدون هیچگونه فشاری به او عرضه شود احتمالاً هفته‌ها از خوردن آن امتناع خواهد کرد. ولی روزی لقمه‌ای از آن خواهد خورد.
برای کودک‌تان ممکن است طعم و مزه غذایی بیش از سایر غذاها خوشایند باشد. برای طفل اجتناب از غذا خوردن تمام غذاها به جز نوع یا طعم به خصوصی از آن مانند: ماست یا ترجیح دادن آب پرتقال از صافی رد شده، چندان غیرعادی نیست. هنگامی که ذائقه کودک حساس‌تر می‌شود درباره میل به چگونگی عرضه غذا سلیقه خاص خودش را پیدا می کند و هر نوع تغییر در آنچه به آن عادت دارد ممکن است موجب ناراحتی او شود. مثلاً بسیاری از کودکان یک ساله غذاهای سفت وزبر را نمی‌خورند و بسیاری از آنها از خوردن غذاهای بسیار گرم یا بسیار سرد حتی اگر مورد علاقه‌شان هم باشد امتناع خواهند کرد.
تک غذایی نیز گونه‌ای از عادات غذایی است که با بهانه گیری همراه است و در بین خردسالان رواج دارد. کودک غذایی را که بسیار دوست دارد کشف می‌کند و میل دارد برای هر وعده همان غذا را برای او تهیه شود. ممکن است متوجه شوید اگر میان یک وعده یا وعده‌های غذایی از سایر غذاها را قبل از اینکه کودک بسیار گرسنه ‌شود در اختیارش قرار دهید کمتر مشتاق غذای مورد نظرش خواهد بود. جای نگرانی نیست اگر غذایی که او نسبت به خوردن آن حریص است ولی مغذی است، به او بدهید. مشکلی پیش نخواهد آمد و ممکن است تصور کنید کودکتان به مهد خواهد رفت و در آنجا به جز پوره سیب زمینی چیزی نخواهد خورد. این تک غذایی‌ها معمولاً گذرا هستند. یک استثنا در این مورد کودکی است که در طول روز هیچ غذایی به غیر از ۶۵۰ سی سی شیر یا آب میوه نمی‌خورد. اگر کودکتان معده‌اش را با این مایعات پر کند میلی به غذاهای دیگر نخواهد داشت و در غذا خوردن بهانه گیر به نظر می‌آید، در حالی که در حقیقت او اصلاً احساس گرسنگی نمی‌کند.
اگر کودک تان فقط برای غذا خوردن بیسکویت و شیرینی را دوست دارد نمی‌توانید به او اجازه دهید آنها را جایگزین وعده اصلی کند. کودک یک ساله اصلا نیازی به شیرینی ندارد پس سعی کنید این غذا را در اختیار او قرار ندهید. اگر شیرینی و بیسکوییت همیشه در منزل دارید باید محدودیت ثابت و محکمی برقرار و آن را به دقت رعایت کنید. در صورت لزوم اگر تنها مقدار کمی شیرینی یا بیسکوئیت در اختیار او قرار دهید معده‌اش هنوز محل کافی برای غذاهای مقوی و مغذی را خواهد داشت. در حقیقت بعضی از متخصصین عدم مصرف دسر تا پایان غذا را توصیه نمی‌کنند؛ چون این عمل به یک کودک خردسال می‌آموزد که غذاهای دسری بیش از سایر غذاها مهم هستند و بنابراین خواستنی‌ترند.
اگرچه بهانه گیری کودک در این مرحله قابل پیش بینی و عادی است، اما مجبور نیستید با سعی در پیش‌بینی نوع غذایی که کودک در هر وعده میل خواهد داشت و نسبت به آن اشتها ندارد بر این امر فائق شوید. اگر همیشه بشقاب غذای کودکتان را با خواسته‌های او تطبیق دهید، خواهد آموخت بعد غذا بهانه گیر بودن از نظر شما اشکالی ندارد و خوشنودی او وظیفه شماست!
بهترین روشی که می‌توان اتخاذ نمود، تدارک دیدن غذاهای مغذی است که می‌دانید کودک دوست دارد، حتی اگر او بارها و بارها هم آن را ترجیح می‌دهد اغلب کودکان نان، برنج، ماکارونی را دوست دارند و آنها را با اشتها می‌خورند. غذاهای جدیدی را که برای کودک یک ساله مناسب و قابل استفاده هستند در اختیار او قرار دهید و اجازه دهید با سرعت مناسب و میل و رغبت خودش آنها را بچشد و امتحان کند. وعده‌های غذایی و میان وعده‌های او را در زمان‌های مقرر در اختیار او بگذارید به طوری که مجبور نشود تا هنگام گرسنگی منتظر بماند و در هنگام صرف غذا سعی کنید میان وعده‌هایی غذایی را هنگامی در اختیار کودک قرار دهید که او برای صرف صبحانه و یا ناهار اشتهای بیشتری داشته باشد و غذا خوردن را ترجیح دهد.
هنگامی غذا را در اختیار کودک قرار دهید که به کاری جز نشستن در کنار فرزندتان مجبور نباشید تا زمان صرف غذا را برایش خوشایند کنید نیازی نیست که او را برای برداشتن لقمه‌های بیشتر یا سعی در غذا خوردن بیش از مقدار مورد نیازش گول بزنید. اگر او از غذا خوردن تمام غذایی که در اختیارش قرارداده‌اید امتناع می‌ورزد، دست از سرش بردارید. چنانچه واقعاً گرسنه باشد دفعه بعد که غذا در دسترس او قرار داده شود آن را خواهد خورد.