عادت های بد کودکان، این شما و این قشقرق هایشان

اگر فرزند دو ساله تان تاکنون قشقرق به پا نکرده است احتمالاً در طول سال زمان یا زمان‌هایی فرا خواهد رسید که چنین کند. هنگامی که کودک کنترل خود را از دست می‌دهد خشم و احساس ناکامی خود را با قشقرق به پا کردن ابراز می‌کند. کودکتان احتمالاً داد می‌زند یا جیغ می‌کشد و ممکن است در یک مسیر دایره وار خود را روی زمین بیندازد، با دست و پا به شما ضربه بزند یا چیزی را به سمت شما پرتاب کند. بعضی از بچه‌ها هنگام قشقرق به پا کردن ساکتند و قهر می‌کنند و حاضر نمی‌شوند با کسی صحبت کنند یا تماس چشمی برقرار کنند. بعضی دیگر چنان سر و صدایی راه می‌اندازند که والدین نگران می‌شوند مبادا همسایه‌ها پلیس را خبر کنند!
هر رفتاری که فرزندتان هنگام قشقرق به پا کردن داشته باشد، اگر شما نیز مانند اغلب والدین باشید احتمالاً با دیدن حالت انفجاری خشم او احساس می‌کنید که هیچ کاری از دستتان بر نمی‌آید، شاید به عنوان والدین احساس عدم موفقیت یا ناتوانی کنید یا به خاطر رفتار غیر قابل قبول فرزندتان از دست او خشمگین شوید. اگر در مکان عمومی باشید ممکن است احساس کنید که دیگران درباره شما و فرزندتان قضاوت می‌کنند. والدینی که بخواهد با قشقرق کودک دوساله خود برخورد موفقیت‌آمیز کند به اعتماد به نفس فراوانی نیاز دارد. اطلاعاتی که در این مطلب آمده است به شما کمک می‌کند وقتی فرزندتان کنترل خود را از دست می‌دهد شما کنترل خود را حفظ کنید.
قشقرق به پا کردن کودکان دو ساله امری عادی و حتی قابل پیش‌بینی است. با این وجود بسیاری از والدین فکر می‌کنند که قشقرق به پا کردن کودکشان نشانه‌ای از میزان توانایی آنها به عنوان پدر یا مادر است. اما چنین نیست! قشقرق‌هایی که کودک خردسال به پا می‌کند صرفاً بخشی از زندگی شما با اوست. گرچه نمی‌توانید کاری کنید که کودک هرگز دچار این امر نشود، اما می‌توانید کمک کنید به دفعات کمتر قشقرق به پا کند یا قشقرق‌های خود را زودتر پشت سر بگذارد. اگر عواملی را که باعث می‌شود کودک دو ساله شما قشقرق به پا کند درک کنید هنگامی که می‌خواهد کنترل خود را از دست بدهد واکنش بهتری از خود نشان می‌دهید. شنیدن پاسخ "نه" از والدین عادی‌ترین عامل برای قشقرق به پا کردن کودک دوساله است. هر چه کودک نوپا توانایی‌های بیشتری کسب می‌کند، می‌خواهد خود کنترل آموزش را به دست گیرد. او آموخته است که یکی از روشهای خوب برای به دست آوردن چیزی تقاضا کردن آن است. اما سال‌ها طول می‌کشد تا بتواند قبول کند که به رغم اینکه تقاضا می‌کند پاسخ شما گاهی از اوقات "نه" خواهد بود. او نمی‌تواند درک کند چرا قبول نمی‌کنید آنچه را می‌خواهد به او بدهید و به همین دلیل خشمگین می‌شود. او این احساسات خشمگینانه را درک نمی‌کند و هنوز نیاموخته است که آنها را کنترل کند.
کودک دو ساله ممکن است هنگامی که نتواند فکر خود را برای والدین یا کس دیگری بیان کند نیز قشقرق به پا کند. کودک دو ساله می‌تواند ثابت کند اما توانایی او برای ابراز کلامی افکارش به اندازه توانایی او در اندیشیدن رشد نکرده است. او بیش از آنچه می‌تواند بر زبان بیاورد درک می‌کند، وقتی می‌داند که چه می‌خواهد بگوید، اما نمی‌تواند آن را بر زبان بیاورد از دست خودش خشمگین می‌شود. از دست شما نیز خشمگین است چون نمی‌توانید او را درک کنید! بسیاری از والدین به تجربه آموخته‌اند که هر چه فرزند دو ساله کلمات بیشتری می‌آموزد بهتر می‌تواند منظور خود را بیان کند در نتیجه تعداد دفعاتی که قشقرق به پا می‌کند کاهش می‌یابد.
در واقع یکی از بهترین شیوه‌هایی که والدین می‌توانند به فرزند خود کمک کنند که خشم خود را کنترل کنند این است که خود الگوی رفتاری خوبی باشند. بسیاری از ما والدین بعضی از اوقات که خشمگین می‌شویم به اثاثیه خانه لگد می‌زنیم و فریاد می‌کشیم. اگر شما نیز چنین هستید بهتر است تمرین کنید و عبارت زیر را به زبان بیاورید:«الان خشمگین هستم». بدین ترتیب فرزندتان می‌آموزد که برای ابراز این گونه احساسات کلماتی وجود دارد که می‌توان آنها را به زبان آورد.
بیشتر والدین دوست دارند از قشقرق به پا کردن فرزندانشان به طور کلی پیشگیری کنند، اما این کار امکان پذیر نیست. البته اگر فرزندتان هر روز یا در هفته چندین مرتبه قشقرق به پا کردن را انجام می‌دهد می‌توانید الگوهایی را پیاده کنید که به شما کمک می‌کند دفعات آن را کاهش دهید گرچه نمی‌توانید به کلی آن را حذف کنید. فرزندتان را چندین روز تحت نظر داشته باشید. شاید بد نباشد در هر زمان و مکان و شرایطی که فرزندتان قشقرق به پا می‌کند، یادداشت بردارید. بعضی از بچه‌های دو ساله زمانی قشقرق به پا می‌کنند که بیش از حد خسته می‌شوند، بسیاری از والدین به این نتیجه می‌رسند که اگر فرزندشان چرت بعد از ظهر خود را از دست بدهد، شب بیش از حد بیدار بماند یا صبح زودتر از موقع بیدار شود احتمالاً قشقرق به پا می‌کند. بعضی دیگر از دو ساله‌ها هنگامی قشقرق به پا می‌کنند که بیش از حد تحریک شده باشند.
ممکن است به جشن تولد بروند یا با خانواده بیرون بروند و به آنها خوش بگذرد، اما وقتی به خانه برمی‌گردند فرو می‌ریزند و قشقرق به پا می‌کنند. بعضی دیگر از بچه‌ها زمانی قشقرق به پا می‌کنند که باید از یک فعالیت بگذرند و به فعالیت دیگر بپردازند. آنها نمی‌خواهند از کاری که انجام می‌دهند دست بکشند و وقتی کسی بخواهد جلوی کارشان را بگیرد بسیار خشمگین می‌شوند. تمام این موقعیتها در روند زندگی عادی کودک دو ساله پیش می‌آید و احتمال آن کم است که بتوانید از بروز آن به طور مطلق پیشگیری کنید.
یکی از الگوهایی که می‌توان با آن وقوع قشفرق را کنترل کرد، قشقرقی است که کودک دو ساله گرسنه به پا می‌کند. بسیاری از بچه‌ها در این گروه سنی چنان مشغول بازی می‌شوند که متوجه گرسنه بودن خود نمی‌شوند. بعضی از والدین متوجه می‌شوند اگر فرزندشان بیش از دو سه ساعت چیزی نخورد زود عصبانی یا حساس می‌شود و می‌توان با غذا دادن به کودک از قشقرق جلوگیری کرد. البته ناگفته نماند از خوردن بعضی از مواد خوراکی خاص بیش از هر چیز دیگر کودک دو ساله را تحریک پذیر می‌کند. موادی که به طور خاص فرآوری می‌شوند. موادی سرشار از قند یا خوراکی‌هایی که دارای افزودنی‌های شیمیایی است. از این نوعند. تحقیقاتی که درباره رابطه بین این مواد خوراکی و رفتار بچه‌ها انجام شده است هنوز به نتیجه قطعی نرسیده است، اما اگر بعد از مصرف مواد خاص الگوی رفتاری مشخصی را در فرزند خود مشاهده می‌کنید از مصرف این مواد اجتناب کنید.
اگر بتوانید موقعیت‌هایی را که احتمال می‌رود فرزندتان قشقرق به پا کند پیش‌بینی کنید شاید بهتر بتوانید از مشکلات پیشگیری کنید یا آنها را به حداقل برسانید. اگر می‌دانید که فرزندتان بیش از حد خسته است یا برای مدت طولانی‌تر از معمول تلاش کرده است که خوش رفتاری کند می‌توانید مدتی را در آرامش استراحت کنید تا هر دو استراحت کنید. شاید به تدریج بتوانید علائم اولیه‌ای را که فرزندتان نشان می‌دهد تشخیص دهید و بفهمید که دارد به آستانه خود نزدیک می‌شود و برای برپاکردن قشقرق آماده است تا شاید بتوانید احساسات او را برایش به زبان بیاورید و به این ترتیب به او کمک کنید. به عنوان مثال اگر می‌بینید که فرزندتان می‌خواهد با یک اسباب‌بازی کاری انجام دهد، اما موفق نمی‌شود و به همین دلیل احساس ناکامی می‌کند می‌توانید پیش او بنشینید و بگویید:«برایت واقعاً سخت است که با این اسباب بازی کار کنی به نظر می‌رسد داری خشمگین می‌شوی». اگر هنگامی که از گردش به خانه بر میگردیم فرزندتان خسته و بداخلاق است می‌توانید بگویید:«وقتی به خانه رسیدیم شاید برایت مشکل باشد که آرام بگیری، من بغلت می‌کنم و می‌نشینیم با هم قصه می‌خوانیم».
اما هر چقدرهم که دقیق باشید و اوضاع را زیر نظر بگیرید احتمال دارد فرزند شما باز هم در مواقعی قشقرق به پا کند و شما نیز باید بدون این که خشمگین شوید به او کمک کنید تا با خشم خود کنار بیاید. وقتی که قشقرق به پا شد کلید رویارویی با آن فقط حفظ آرامش است. وقتی فرزندتان کنترل خود را از دست می‌دهد نیازمند آن است که بداند شما هستید که از او مراقبت کنید. اگر احساس کند که با خشم خود، باعث خشم شما می‌شود بیش از پیش ناراحت خواهد شد. ممکن است سرتان فریاد بزند یا حتی سعی کنید به شما مشت یا لگد بزند. اگر شما چنین واکنشی نشان دهید می‌آموزد که چنین رفتاری قابل قبول است. وقتی فرزندتان کنترل خود را از دست داد سعی نکنید جلوی او را بگیرید در عوض کنارش بمانید و بگذارید احساس کند که حضور دارید تا به او کمک کنید. اگر لحظه‌ای مکث کرد تا نفسی تازه کند یا اگر گریه و زاریش بیش از چند دقیقه طول کشید می‌توانید سعی کنید او را آرام کنید. بعضی از بچه‌ها از اینکه به آرامی کارشان را قطع کنید استقبال می‌کنند. اما برخی نیز شما را پس می‌زنند تا خودشان به تنهایی خشم خود را تخلیه کنند.
کودک پس از آرام شدن به کمک شما نیاز دارد تا آنچه را حس کرده است برایش به زبان بیاورید با این کار به او نشان می‌دهید که احساسات خشمگینانه او را بدون اینکه طردش کنید قبول می‌کنید و این احساسات نیز کمتر او را از پا در خواهد آورد. می‌توانید راه‌های دیگری را برای تخلیه خشم به فرزندتان پیشنهاد کنید:«تو آنقدر عصبانی بودی که به میز ضربه میزدی حتی سعی کردی مرا هم بزنی، بیا چیزی را پیدا کنیم که وقتی عصبانی شدی و آن را زدی دردش نیاید» می‌توانید یک بالش یا یک کیسه بوکس پیدا کنید. کارایی آنها از مبلمان منزل و از آدمها برای ضربه خوردن بهتر است. به فرزندتان نیز می‌توانید کمک کنید که درک کند خشمگین شدن اشکالی ندارد اما آسیب زدن به خود و به دیگران اشکال دارد به او بگویید:«وقتی خشمگین می‌شوم، به تو آسیب نمی زنم و اجازه نمی‌دهم تو به من آسیب بزنی» البته اگر می‌خواهید گفته‌های شما موثر واقع شود باید به آنچه که می‌گویید عمل کنید.
گاهی از اوقات والدین بی‌آنکه بیاندیشند به فرزند دو ساله خود "نه" می‌گویند و کودک به طور غیر منتظره از کوره در می‌رود. این یکی از حادترین مشکلاتی است که والدین کودکان دو ساله با آن روبرو می‌شوند و مسئله زمانی مشکل‌تر می‌شود که این اتفاق در مکان عمومی بیفتد و والدین از اینکه فرزندشان قشقرق به پا کردن را، راه نجاتی برای خود می‌داند احساس ناراحتی یا شرم می‌کنند. والدین در بسیاری از اوقات می‌گویند اگر متوجه می‌شدند که موضوع برای فرزندشان چقدر اهمیت داشت به او "نه" نمی‌گفتند. آنها گاهی در پاسخ به خشم فرزندشان نظر خود را عوض می‌کنند. متاسفانه اگر کودک دو ساله بیاموزد که میتواند نظر والدین خود را با قشقرق به پا کردن عوض کند احتمالاً برای اینکه حرف خود را به کرسی بنشاند به سرعت می‌آموزد هرچه بیشتر قشقرق به پا کند.
و البته همه والدین گهگاهی نظر خود را تغییر می‌دهند و زمان‌هایی می‌رسد که حتی سختگیرترین والدین می‌خواهند از قشقرق فرزندانشان اجتناب کنند. اما اگر احساس می‌کنید که بر حسب عادت و بر اساس میزان ناراحتی فرزندتان در تصمیم خود تجدید نظر می‌کنید یا اگر احساس می کنید از ترس اینکه قشقرق به پا کند تسلیم خواسته‌های او می‌شوید بد نیست بیشتر از گذشته به او "نه" بگویید و در این کار ثبات بیشتری به خرج دهید. ممکن است لازم باشد برای مدت کوتاهی تحمل کنید که بیشتر قشقرق به پا کند، اما اگر بتوانید آرامش و قاطعیت خود را حفظ کنید فرزندتان می‌آموزد که قشقرق به پا کردن بهترین روش برای جلب توجه یا مخالفت کردن با شما نیست.