چگونه سروتونین را افزایش دهیم؟

چه باور کنید یا نکنید، سروتونین، ماده ایست که می تواند هم به عنوان یک انتقال دهنده عصبی و هم به عنوان یک هورمون عمل کند. این ماده برای سلامت ذهنی و فیزیکی ما مهم بوده و همه چیز را از خلق و خوی ما گرفته تا، رفتار، وضعیت رودوی، قلب و عملیات رگ های خونیمان تحت تأثیر قرار می دهد.
سطح پایین سروتونین باعث بروز انواع اختلالات جسمانی نظیر اختلالات خلقی، میگرن و مسمومیت های رودوی خواهد شد. بنابراین اگر می خواهید بدانید که چگونه باید سطح سروتونین خود را به طور طبیعی افزایش دهید، مطالعه الباقی این مقاله خالی از لطف نخواهد بود.

سروتونین چیست؟
سروتونین یک مولکول سیگنالینگ مهم است که به عنوان "انتقال دهنده عصبی شادی" یا "هورمون خوشحالی" مشهور شده است.
این ماده، نقش بسیار مهمی را در مغز ایفا می کند و وظیفه ی اصلی آن انتقال پیام در بین سلول های عصبی می باشد.
در واقع، سروتونین تقریبا در تنظیم تمامی رفتارهای انسان دخیل است. با این حال، سروتونین مغز تنها کمتر از ۲ درصد کل سروتونین موجود در بدن ما را تشکیل می دهد. و بیشتر سروتونین (بیش از ۹۰ درصد از آن) در واقع توسط روده تولید شده، ذخیره شده و آزاد می شود. علاوه بر این، حدود ۵ تا ۸ درصد از سروتونین در پلاکت های موجود در خون ذخیره می شود. بنابراین می توان گفت که نقش سروتونین در بدن بسیار زیاد و متنوع است.
40 راه برای افزایش طبیعی سطح سروتونین بدن شما

تغییر سبک زندگی برای افزایش طبیعی سروتونین
برای افزایش سطح سروتونین تغییرات لازم را در شیوه زندگی خود اعمال نمایید:
کاهش سطح استرس
هنگامی که بدن ما دچار استرس و تنش می شود کورتیزول آزاد می کند. کورتیزول، با افزایش جذب سروتونین، باعث کاهش سطح سروتونین در بدن ما می شود.
کورتیزول بیش از حد می تواند خطر ابتلا به انواع بیماری های روانی را به همراه داشته باشد. به همین دلیل است که کاهش استرس ذهنی می تواند به کاهش سطح کورتیزول و افزایش سروتونین کمک کند.
علاوه بر کاهش سطح استرس، شما می توانید بسیاری از تغییرات زیر را در شیوه زندگی خود اعمال نمایید و از طریق آنها سطح سروتونین موجود در بدن را افزایش دهید.
بهبود خلق و خو
سروتونین بر روی خلق و خو و رفتار ما تاثیر می گذارد، اما خلق و خو نیز بر میزان تولید سروتونین در بدن ما تاثیر می گذارد.
مطالعات متعددی که در این خصوص انجام شده اند با استفاده از تصویربرداری از مغز (PET)، نشان داده اند که مغز افرادی که خوشحال هستند، سروتونین بیشتری را نسبت به مغز افراد ناراحت و ناراضی تولید می کند. بنابراین، درگیر شدن در فعالیت ها و انجام کارهایی که باعث خوشحالی شما می شود، می تواند باعث افزایش تولید سروتونین در بدنتان شود. علاوه بر این، سایر مطالعات نشان می دهند که افزایش سطح تعاملات اجتماعی نیز سطح سروتونین را تحت تاثیر قرار می دهد.
وقتی بیشتر با افرادی که شما را دوست دارند ارتباط بر قرار می کنید، سطح سروتونین در بدن افزایش خواهد یافت.
ورزش
خستگی، به عنوان یکی از نتایج ورزش، مقدار تریپتوفان موجود در بدن را افزایش می دهد که می تواند از مانع خونی مغزی عبور کند (با کاهش سطح BCAA) و پس از آن تولید سروتونین را در بدن افزایش می دهد. مزایای روانشناختی ورزش های فیزیکی میتواند با مزایای تمرین های هوازی قابل قیاس باشد.
در یکی از مطالعات انجام شده، موش هایی که روی تردمیل ها می دویدند سطح سروتونین بالاتری را نسبت به موش هایی که غیر فعال بودند، و حرکتی نمی کردند تولید می نمودند. حتی سطح تریپتوفان مغزی نیز بعد از انجام تمرینات ورزشی افزایش می یابد.
آفتاب گرفتن بیشتر
از مدت ها پیش مشخص شده که نور و روشنایی به درمان افسردگی فصلی کمک می کند. اما مطالعات متعدد نشان داده اند که نور می تواند یک درمان مؤثر برای سایر انواع افسردگی ها نیز باشد. مردم در تابستان نسبت به زمستان سطح سروتونین بالاتری در بدن خود دارند.
در حقیقت، روش زندگی مدرنی که سبب شده اکثر ما انسان ها زمان زیادی را در محیط بیرون از خانه نگذرانیم، ممکن است سطح سروتونین ما را به شدت کاهش دهد و به این ترتیب مشکلات زیادی نظیر اختلالات خلقی و آسیب پذیر بودن را برای ما به عنوان هدایای زندگی مدرن به ارمغان آورد.
مطالعات قبلی انجام شده نشان می دهند که پوست ما در معرض نور خورشید ممکن است سروتونین بسیار بیشتری را تولید کند. علاوه بر این، شما برای تولید سروتونین به ویتامین D نیاز دارید و استفاده از نور خورشید برای تولید این ویتامین در بدن عالی است. بنابراین، رفتن به خارج از منزل و صرف زمان بیشتری در معرض نور خورشید می تواند یک، راهی عالی برای افزایش سطح سروتونین بدنتان باشد.
یوگا و مدیتیشن
بررسی بیش از 200 آزمایش RCT، تحقیقات بالینی و متا آنالیزهای پزشکی مکمل و جایگزین نشان می دهد که یوگا و مدیتیشن ممکن است به داشتن خلق و خوی بهتر و بهبود علائم افسردگی خفیف، متوسط ​​و شدید مقاوم در برابر درمان کمک کند.
در حقیقت، مدیتیشن بسیاری از قسمت های مغز را برای درک خود، احساسات خود، حل مشکلات خود، سازگاری با جامعه و افزایش آگاهی، فعال می کند. سروتونین نیز همراه با دیگر انتقال دهنده های عصبی، که همه آنها در اندام های مختلف تولید می شوند نقش مهمی را در هوشیاری و آگاهی ایفا می کند.
مطالعه ای که بر روی 71 بزرگسال سالم انجام شد نشان داد که 30 دقیقه تمرین یوگا و تنفس باعث بهبود خلق و خوی این افراد می شود.
روان درمانی
روان درمانی یا مشاوره ممکن است موجب بروز تغییرات شیمیائی در مغز انسان شود و حتی تولید سروتونین را در مغز افزایش دهد (با افزایش گیرنده های سروتونین).
در یکی از مطالعاتی که بر روی (DB-RCT) ۲۳ بیمار مبتلا به افسردگی انجام شد و از این بیماران خواسته شد تا به مدت ۴ ماه در روان درمانی شرکت کنند، درمان به طور معنی داری باعث افزایش فعالیت سرتوتونین و بهبود علائم افسردگی گردید.
موسیقی درمانی
آنچه جالب است این است که مطالعات مختف نشان داده اند که موسیقی باعث افزایش تولید انتقال دهنده های عصبی ای مانند سروتونین می شود. در واقع، در مغز موش هایی که در معرض موسیقی های ملایم قرار گرفته بودند (مثلا سونات موتزارت) سروتونین بیشتری تولید می گردید.
رقص درمانی
یکی از مطالعات انجام شده (RCT) بر روی ۴۰ دانش آموزی که در سن ۱۶ سالگی قرار داشتند و در کلاس حرکات رقص شرکت کرده بودند نشان داد که سطح سروتونین خون آنها نسبت به گروه شاهد به شدت افزایش یافته است.

غذاهایی که باعث افزایش سروتونین می شوند
تریپتوفان ، بلوک ساختمانی اسید آمینه هایی را تشکیل می دهد که مسئولیت تولید سروتونین را بر عهده دارند. تریپتوفان توسط بدن تولید نمی شود، بنابراین باید از طریق رژیم غذایی گرفته شود.
تحقیقات کنونی نشان می دهند که بر خلاف تریپتوفان خالص، مصرف غذاهای غنی از تریپتوفان ضرورتا باعث افزایش سروتونین موجود در مغز ما نمی شود. چرا که غذاهای غنی از تریپتوفان مانند گوشت، لبنیات، میوه ها و سبزیجات حاوی بسیاری از اسید آمینه های دیگر نیز هستند. بنابراین تریپتوفان باید با این اسیدهای آمینه ها برای انتقال از طریق مانع خونی مغزی رقابت نماید. از سوی دیگر، کمبود تریپتوفان در رژیم غذایی (در مقایسه با سایر اسید آمینه ها) ممکن است منجر به کاهش سطوح تریپتوفان خونی مغزی و کاهش تولید سروتونین بدن می شود.
علاوه بر این، افزایش BCAA ها باعث کاهش تریپتوفان و سروتونین و دوپامین مغز می شود و این امر ممکن است برای افرادی که از پودر پروتئین برای افزایش تحرکات ورزشی خود استفاده می کنند، بسیار مشکل ساز باشد.
کربوهیدرات ها
مصرف انواع کربوهیدرات ها باعث افزایش سطح سروتونین و افزایش حمل و نقل تریپتوفان در مغز ما انسان ها می شود. با این حال، شما باید از روش های دیگری برای افزایش سطح سروتونین بدن خود استفاده کنید، چرا که افزایش کربوهیدرات موجود در رژیم غذایی شما می تواند اثرات منفی بسیار زیادی داشته باشد.

مکمل های افزایش سروتونین
L- تریپتوفان و ۵-HTP
در بدن، L- تریپتوفان برای ساخت 5-HTP استفاده می شود و سروتونین نیز به وسیله آن ساخته می شود. مصرف L- تریپتوفان ممکن است باعث افزایش سطح سروتونین پلاسما، بهبود مشکلات شناختی، حرکتی یا رودوی در افرادی که با کمبود این ماده مواجه هستند شود.
پروبیوتیک ها
در دستگاه گوارش، پروبیوتیک میکروبیوم روده را فعال می کند و بر محور رودوی مغزی تاثیر می گذارد. باکتری های روده بسیار مهم هستند زیرا می توانند تریپتوفان تولید کنند که از آن سروتونین ساخته می شود. بسیاری از اختلالات روانشناختی مانند بیماری پارکینسون به کمبود باکتری های رودوی یا کاهش تعداد آنها مرتبط می باشند.
ویتامین D
ویتامین D به بدن کمک می کند تا سروتونین را در مغز آزاد کرده و از آن استفاده کند. ویتامین D آنزیمی را فعال می کند که می تواند تریپتوفان را به سروتونین تبدیل کند. اگر سطح ویتامین D کم باشد، مغز ما با کاهش سطح سروتونین مواجه می شود. بنابراین، افزایش مصرف ویتامین D سبب افزایش سطح سروتونین و کاهش خطر ابتلا به اختلالات روانی خواهد شد.
اسیدهای چرب امگا ۳
در حالی که ویتامین D به نورون ها کمک می کند تا سروتونین تولید کنند، اسید های چرب امگا 3، EPA (ایکوساپنتانوییک اسید) و DHA (دکانوئیک اسید) به نورون ها کمک می کنند تا سروتونین آزاد کنند و فعالیت خود را افزایش دهند (افزایش حساسیت گیرنده های سروتونین). ماهی هایی مانند ماهی سلمون و قزل آلا دارای اسیدهای چرب امگا 3 هستند.
مکمل های اسید چرب امگا ۳ نیز به عنوان کپسول روغن ماهی به فروش می رسند. مصرف ناکافی اسید چرب امگا -۳ ممکن است باعث افزایش بیماری های روانشناختی از جمله افسردگی می شوند.
گل راعی
گل راعی یک گیاه دارویی محبوب است که به عنوان یک داروی ضد افسردگی برای درمان افسردگی های خفیف استفاده می شود. این گیاه سبب افزایش سطح سروتونین در حیوانات شده و مشابه بسیاری از داروهای ضد افسردگی معمولی عمل نموده ، اما عوارض جانبی بسیار کمتری دارد.
در یکی از بررسی های انجام شده بر روی (از 35 مطالعه) 6993 بیمار مبتلا به افسردگی، درمان با گل راعی، علائم خفیف تا متوسط این بیماری را کاهش داده ​​و بهتر از بسیاری از داروهای ضد افسردگی و همچنین پلاسبو عمل نمود. دوز معمول 300 میلی گرم عصاره گل راعی، 3 بار در روز به مدت حداقل 4 هفته است.
اس-ادنوزیل متیونین (SAMe)
می توان از SAME برای تولید سروتونین مورد نیاز بدن استفاده نمود. این ترکیب، ترکیب طبیعی است که نقش متیلاسیون و تجزیه کننده ی انرژی را بازی می کند و ممکن است برای بیماران مبتلا به اختلال افسردگی شدید (MDD) که بدن آنها به داروهای ضد افسردگی معمولی پاسخ نمی دهد موثر باشد.
ویتامین B
کمبود ویتامین B ممکن است با شروع اختلالات روانی مرتبط باشد. بدن به ویتامین B6 نیاز دارد تا انتقال دهنده های عصبی مفیدی مانند سروتونین را از 5-HTP ( ویتامین B به عنوان کوفاکتور آنزیم عمل کند) بسازد. ویتامین B12 و فولات (ویتامین B9) برای چرخه فولات ضروری هستند و به روند تبدیل تریپتوفان به سروتونین کمک می کنند (با تولید و بازیافت عوامل کوفاکتورضروری).
ویتامین C
مصرف مکمل های ویتامین C در طی یک دوره 6 هفته ای باعث افزایش سطح سروتونین مغزی در موش های صحرایی مبتلا به التهاب ناشی از مواد دارویی گردید.
ویتامین E
مصرف مکمل ویتامین E به مدت 8 هفته باعث افزایش سطح سروتونین در موش های مبتلا به آسیب نخاعی شد.
روی
روی می تواند گیرنده های سروتونین را هدف قرار دهد و آنها را فعال نماید. در یک متاآنالیز انجام شده بر روی 17 مطالعه مشاهده ای، مشخص گردید که سطح روی در افراد افسرده نسبت به افراد غیر افسرده بسیار پایین تر است.
منیزیم
مکمل های منیزیوم با افزایش سروتونین در دسترس موجود (کاهش بازجذب) در مغز، سطح سروتونین را افزایش می دهند. در یکی از مطالعات انجام شده در این خصوص مشخص شد که مصرف ( (DB-RCT) 500 میلی گرم منیزیم در روز به مدت 8 هفته به طور قابل توجهی علائم بیماری 60 بیمار مبتلا به افسردگی خفیف تا متوسط ​​را کاهش داد. منیزیم در سبزیجات دارای برگ سبز، آجیل و حبوبات به کرات یافت می شود.
اینوسیتول
اینوسیتول حساسیت گیرنده های سروتونین را افزایش می دهد. در مطالعه ای که بر روی 30 زن مبتلا به اختلال خلقی PMSانجام شد مشخص گردید که میو اینوسیتول علائم این عارضه را کاهش داده و باعث بهبود خلق و خو در دوران قاعدگی می شود. اینوسیتول در موش های صحرایی با مهار گیرنده های سروتونین باعث کاهش افسردگی می شود.
زردچوبه
کرکومین جزء فعال زردچوبه است. در موش های تحت فشار استرس، کورکومین طول مدت زمانی را که سروتونین در مغز موش ها فعال بود (با مسدود کردن جذب مجدد سروتونین) افزایش می دهد. علاوه بر این، این ماده باعث بهبود شناخت و کاهش میزان سرم کورتیکو استروئید، که در موش های صحرایی معادل کورتیزول است خواهد شد. در موش ها، مصرف یک دوز کورکومین (mg / kg 10 - 80) باعث افزایش سطح سروتونین شد.
لوبیای مخملی
Mucuna pruriens، که نام لوبیای مخملی نیز شناخته می شود، به مبارزه با بیماری پارکینسون پرداخته و در موش های صحرایی بسیار بهتر از درمان های استاندارد (لوودوپا) عمل می نماید. علاوه بر داشتن منبع غنی ای از دوپامین، استفاده طولانی مدت از فرم پودری لوبیا مخملی نیز سطح سروتونین موجود در مغز موش های صحرایی را افزایش داد.
ال- تیانین
ال- تیانین یک نوع اسید آمینه موجود در برگ های چای (مانند چای سبز، چای سیاه و سفید یا چای اولانگ) و قارچ های Bay Bolete، است که دارای تاثیر آرام بخشی بر ذهن و بدن می باشد. چای سبز از بیشترین غلظت L- تیانین برخوردار می باشد.
رودیولا روزیا
رودیولا روزیا گیاه گلداری است که می تواند به بهبود اضطراب و افسردگی فرد کمک کند. در یک آزمایش بالینی انجام شده بر روی (DB-RCT) 89 بیمار مبتلا به افسردگی خفیف تا متوسط ​​و دارای سطح سروتونین پایین، عصاره رودیولا روزیا ( 340 میلی گرم در روز و 680 میلی گرم در روز) به مدت 42 روز کلیه علائم افسردگی، از جمله بی خوابی و بی ثباتی عاطفی را کاهش داد. در 70 موش افسرده که از استرس مزمن و کمبود سروتونین رنج می بردند، عصاره رودیولا روزیا (3/1، 3 و 6 گرم در کیلوگرم) به مدت 3 هفته سطح نرمال سروتونین را به حالت طبیعی بازگرداند.
زعفران
سافرانال ، یکی از اجزای اصلی زعفران است که باعث افزایش سطح سروتونین در دسترس موجود در مغز (با کاهش جذب مجدد) خواهد شد. یک متا آنالیز (5 RCTs) انجام شده بر روی 177 شرکت کننده نشان داد که مصرف 30 میلی گرم کپسول زعفران در روز می تواند علائم افسردگی در بزرگسالان مبتلا به اختلال افسردگی را در طی 6 تا 8 هفته بهبود بخشد.
سایکدلیک ها یا توهم زاها
سایکدلیک ها یک داروی توهم زا مانند اسید لیزرجیک اسید دی اتیل آمید (LSD) و قارچ های سیلوسیبین است که می تواند فعالیت های سروتونین را تحریک کرده و باعث (با اتصال مستقیم به گیرنده های سروتونرژیک و همچنین افزایش تعداد آنها) افزایش سطح سروتونین و کاهش تجزیه آن شود.
MDMA
MDMA، که به عنوان ماده سرخوش کننده نیز شنخته می شود، باعث آزاد شدن سروتونین شده و فعالیت سرتوتون را افزایش می دهد ( با مهار جذب دوباره آن). یک مطالعه آزمایشی (DB-RCT) نشان داد که روان درمانگری با MDMA ( 25 میلی گرم یا 125 میلی گرم) برای 12 بیمار مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه (PTSD) ، تا حد زیادی علائم را کاهش داد. در موش ها، MDMA توانست هم سروتونین و هم دوپامین مغز را افزایش دهد.
درخت ماگنولیا
پوست و دانه های مخروطی درخت ماگنولیا (Magnolia officinalis) می توانند دارای اثر ضد استرس، ضد اضطراب و ضد افسردگی باشند. مصرف 20 تا 40 میلی گرم بر کیلوگرم هونوکیول و مگنولول ، که جزو اجزای اصلی درخت ماگنولیا هستند سطح سروتونین موجود در بدن موش های صحرایی را افزایش داده و استرس مزمن را کاهش می دهد. پوست ماگنولیا و ساقه و ریشه های زنجبیل معمولا در طب سنتی چینی برای درمان اختلالات روانی مورد استفاده قرار می گیرند. 30 میلیگرم بر کیلوگرم پوست ماگنولیا و مخلوط ریشه های زنجبیل باعث افزایش سروتونین در مغز موش های افسرده می شود.
روغن های اسانس
اسانس ها به طور معمول برای کاهش اضطراب، استرس، بهبود خلق و خو، و سایر اختلالات روان شناختی مورد استفاده قرار می گیرند. بنابراین استنشاق این اسانس ها می تواند مسیرهای مغز را برای افزایش تولید سروتونین و دوپامین فعال کند.
در مطالعه رایحه درمانی ای که بر روی ۶۰ سالمند مبتلا به افسردگی ( (RCT انجام شد مشخص گردید که مصرف ۵ میلی لیتر مخلوط اسانس (حاوی اسطوخدوس، پرتقال شیرین، ترنج و روغن بادام) دو بار در هفته به مدت ۸ هفته باعث افزایش سطح سروتونین شد.
روغن اسانس ایلنگ نیز باعث افزایش سطح سروتونین در مغز موش ها (هیپوکامپ) گردید. نارنج تلخ نیز یک روغن اسانس عالی است که 14 روز استفاده از آن باعث کاهش اضطراب و بهبود خلق و خو شده و باعث افزایش فعالیت سروتونین در موش ها می شود.اسانس اسطوخودوس تجزیه و بازجذب سروتونین را در سلول ها کاهش می دهد
سنبل الطیب
ریشه گیاه سنبل الطیب باعث افزایش سطح و فعالیت سروتونین خواهد شد (با کاهش بازجذب آن). سنبل الطیب ممکن است سندرم روده تحریک پذیر را بهبود بخشد. در یکی از مطالعه هایی که بر روی موش ها انجام شد، ریشه سنبل الطیب توانست سروتونین فوق فعال روده (کولون) و سطح سرمی آن را تعدیل کند. عصاره ریشه سنبل الطیب از تجزیه سروتونین در موش های تحت تاثیر استرس جلوگیری نمود.
اپیژنین
اپیژنین ماده مغذی موجود در میوه های مرکبات است که ممکن است بر شناخت و رفتار و نشانه های افسردگی و استرس تاثیر بگذارد و آنها را بهبود بخشد. در مدل های موشی، درمان 20 روزه با اپیژنین (10 و 20 میلی گرم بر کیلوگرم) باعث افزایش سطح سروتونین و کاهش سطح اضطراب شد. اپیژنین می تواند سطح استرس مزمن را در موش ها کاهش دهد و میزان سروتونین در دسترس را افزایش داده و میزان تجزیه آن را کاهش دهد.
بربرین
بربرین نمکی است که از گیاهان خانواده بری بری ( ریشه، ساقه های زیرزمینی، ساقه و پوست)، از جمله زرشک، زردچوبه درختی، انگور اورگن و بسیاری از گیاهان دیگر مشتق می شود. این ماده آنزیم MAO-A را که باعث از بین رفتن سروتونین می شود مسدود نموده و در نتیجه باعث افزایش سطح سروتونین خواهد شد. یک بار افزایش دوز بربرین باعث 47 درصد افزایش سطح سروتونین در مغز موش های افسرده می شود.
درمان طولانی مدت با بربرین ( ۵ میلیگرم در هر کیلوگرم برای ۱۵ روز) باعث ۱۹ درصد افزایش سطح سروتونین خواهد شد. مطالعه های مختلف نشان دادند که مصرف بربرین باعث افزایش سطح سروتونین در مناطق مختلف مغز (هیپوکامپ و قشر جلویی) می شود که برای حافظه و روحیه بسیار مهم است.
استیل کارنیتین
کارنیتین ممکن است سروتونین را در قشر مغزی، ناحیه ای از مغز که در شناخت و حافظه دخیل است، افزایش دهد.
استیل کارنیتین (ALCAR) یک فرم اصلاح شده از کارنیتین است که به عنوان یک مکمل غذایی معمولی در فروشگاه های مواد بهداشتی و مواد غذایی فروخته می شود. ALCAR از مغز محافظت می کند و ممکن است به درمان افسردگی نیز کمک کند. در موش ها، مصرف روزانه این مکمل به مدت 25 روز، سروتونین موجود در مغز را افزایش داد
لیتیوم
لیتیوم به مدت طولانی در درمان اختلالات روانی به عنوان مثال اختلال دوقطبی مورد استفاده قرار می گرفته. این ماده باعث افزایش فعالیت سروتونین در مغز می شود.

درمان های فیزیکی برای افزایش سروتونین
بازخورد عصبی
بازخورد عصبی به افراد اجازه می دهد تا به صورت آگاهانه فعالیت مغز خود را تغییر دهد (امواج EEG) و بنابراین رفتار و شناخت آنها نیز تغییر خواهد کرد. بعضی از کاربردهای بالینی آن برای میگرن، ADHD و PTSD می باشد.
در یکی از مطالعات انجام شده (RCT)، نورو فیدبک (۳۰ دقیقه، ۵ جلسه هفتگی، ۴ هفته) بر روی ۴۰ بیمار مبتلا به سندرم فیبرومیالژی (FMS) اعمال شد. بیماران مبتلا به FMS دارای سروتونین پایین و درد عضلانی و استخوانی زیادی هستند. بعد از ۲ هفته، بیماران درد، خستگی، اضطراب و افسردگی کمتری را تجربه کردند.
ماساژ
در ۳ مطالعه انجام شده در این خصوص مشاهده شد که درمان با ماساژ باعث کاهش سطح کورتیزول و افزایش سروتونین و دوپامین در جمعیتی شد که با مشکلات سلامتی مرتبط با استرس دست و پنجه نرم می کردند.
در یکی از این مطالعات (RCT)، 24 بزرگسال مبتلا به کمردرد یا ماساژ 30 دقیقه ای در هفته را دریافت نمودند و یا استفاده از روش های آرام بخش استاندارد در طی 5 هفته برایشان تجویز شد. سطوح سروتونین ادرار در افراد دارای ماساژ درمانی بسیار بالاتر بود.
طب سوزنی
در یک کارآزمایی بالینی تصادفی، 75 زن مبتلا به فیبرومیالژیا، استفاده از طب سوزنی سطوح سروتونین موجود در سرم را در مقایسه با پلاسبو افزایش داد. در موش های صحرایی، استفاده از طب سوزنی، فعالیت سرتوتونین را در مناطق خاص مغز افزایش داد.
نور درمانی
هنگامی که قرار گرفتن در معرض نور آفتاب ممکن نیست، نور درمانی می تواند به افزایش سطح سروتونین بدنتان کمک کند. بر اساس مطالعات بالینی انجام شده، نور درمانی (فوتوبیومدولیشن) نتایج بسیار امیدبخشی را برای درمان افسردگی به همراه دارد.
در مطالعه ای که بر روی ۱۰ زن مبتلا به سردرد مزمن (مشاهده ای) انجام شد مشخص گردید که روزانه ۳۴ ثانیه لیزر درمانی سطح پایین (LLLT) پس از ۳ روز، باعث افزایش شدید سطح سروتونین موجود در بدن شد.
تحریک عصب واگ
تحریک عصب واگ به مدت طولانی(۱۴ روز) باعث افزایش سطح سروتونین در مغز موش های صحرایی شد. در موش های صحرایی، تحریک عصب واگ به مدت ۱۴ روز سطح سروتونین موجود در بدن را افزایش داد.

تست سروتونین
سروتونینی که به خون منتقل می شود، به سرعت در کبد و ریه، به متابولیت های غیر فعالی تبدیل می شود (مانند ۵-HIAA) که از طریق ادرار دفع می شوند. به همین دلیل است که معمولا، خون و ادرار حاوی مقدار بسیار کمی سروتونین هستند.
در واقع معمولا مقدار زیادی سروتونین در خون و یا ادرار افرادی یافت می شود که تومورهای تولید سروتونین دارند (تومورهای کارسینوئیدی) بنابراین در هنگام استفاده از سطوح سروتونین ادرار برای بررسی "عدم تعادل انتقال دهنده های عصبی" این موضوع را همواره به خاطر داشته باشید.
در حالی که شرکت هایی که این تست ها را ارائه می دهند، بیان می دارند که سطوح سروتونین ادرار با سطح انتقال دهنده های عصبی مرتبط است، علم بارها نشان داده است که اینطور نیست. سروتونین از مانع خونی مغزی عبور نمی کند. حتی اگر هم از این مانع عبور کند، متناوباً منتشر شده و تحت تاثیر بسیاری از محرک های مختلف قرار خواهد گرفت.علاوه بر این، سطح این ماده در قسمت های مختلف مغز متفاوت است و در نهایت، مقدار ان در یک فرد از یک روز به روز دیگر متفاوت خواهد بود. علاوه بر این، شرکت ها معمولا به عمد از محدودیت های بسیار اندکی استفاده می کنند و بدون هیچ گونه پشتوانه علمی ای تنها مکمل های خود را به مشتریان به فروش می رسانند! اگر اختلالی در انتقال دهنده های عصبی موجود در مغز وجود داشته باشد، آزمایش های قابل اطمینان تری نسبت به سطح سروتونین، وجود دارد که می توان آنها را انجام داد مانند آزمون های مایع مغزی نخاعی و یا اندازه گیری سطح سروتونین در پلاکت های خون. اسکن PET تنها روش مستقیم موجود برای تشخیص تغییرات تولید سروتونین در مناطق خاصی از مغز است.

خطرات و ایمنی سروتونین
سروتونین بیش از حد ممکن است منجر به سندرم سروتونین شود که می تواند مرگبار باشد. با این حال، معمولا سندروم سروتونین نتیجه تعاملات دارویی است. هیچ موردی گزارش نشده که رویکردهای امن و طبیعی باعث افزایش بیش از حد سروتونین در بدن شوند.
MDMA، LSD و سایر داروهای ترکیبی ممکن است سبب ایجاد سندروم سروتونین شود و نباید بدون نظارت پزشکی یا خارج از محیط درمانی تجویز شوند. اکثر مطالعاتی که در بالا ذکر شد بر روی بزرگسالان انجام شده است. بنابراین برای ارزیابی ایمنی کودکان لازم است تحقیقات بیشتری انجام شود. افزایش غیر طبیعی سطح سروتونین (سروتونین بیش از حد) به کرات در افراد مبتلا به اوتیسم قابل مشاهده است. زنان باردار مبتلا به هایپر سروتونین به احتمال زیاد کودکان مبتلا به اوتیسم را به دنیا خواهند آورد.

تداخلات دارویی سروتونین
استفاده از گل راعی ، SAMe یا لیتیوم به طور همزمان با داروهای سروتونرژیک مانند مهار کننده های بازجذب سروتونین (SSRI)، مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAO-I) و تریپتان ها می توانند خطر ابتلا به سندرم سروتونین، بیماری های تهدید کننده زندگی و شرایط مهلک را افزایش دهد.

محدودیت ها و هشدارها در مورد سروتونین
برخی از مطالعات انجام شده در این خصوص در محدوده نسبتا کوچکی انجام شده اند. علاوه بر این، بسیاری از روش های طبیعی افزایش سروتونین تنها بر روی حیوانات و از طریق آزمایشات بالینی مورد آزمایش قرار گرفته اند و لذا به انجام تحقیقات بیشتری بر روی انسان نیاز است.
علاوه بر غلظت سروتونین، هم تعداد گیرنده های سروتونین و هم حساسیت آنها ممکن است نقش تعیین کننده ای را در تعیین فعالیت سروتونین بر عهده داشته باشند. گرچه سروتونین بیشتر در روده ساخته شده، ذخیره شده و آزاد می شود، لکن به عنوان یک انتقال دهنده مهم عصبی در مغز عمل می کند.